TINSLEY ELLIS - WINNING HAND

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tinsley Ellis werd geboren in Atlanta Georgia op 4 juni 1957 en groeide op in Florida. Op achtjarige leeftijd begon hij gitaar te spelen. In zijn tienerjaren ontdekte hij de blues en bluesrock dankzij Britse bands als The Yardbirds, The Animals en Cream. Toch waren de drie King’s zijn echte idolen en Tinsley bracht uren door met hun muziek te beluisteren en te bestuderen. In 1975 keerde Ellis terug naar Atlanta waar hij eerst bij de gruizige blues band The Alley Cats speelde en vanaf 1981 bij The Heartfixers. Deze laatste band behoorde toen bij de top van de Atlanta muziekscene. Na twee albums met The Heartfixers besliste Ellis om het solo te proberen. Hij tekende een platencontract bij Alligator Records en in 1988 verscheen zijn debuutalbum 'Georgia Blue'. Critici waren lovend over deze plaat en Tinsley had dadelijk een hele schare fans. Men sprak toen van een nieuwe gitaarheld en hij werd een paar jaar later zelfs naast mannen als Stevie Ray Vaughan en Johnny Winter geplaatst. De jaren bij Alligators Records, waar hij een vijftal albums uitbracht, waren een heel goede periode voor Tinsley, toch verliet hij dit label en tekende einde jaren negentig bij Capricorn Records. Op dit label bracht hij in 2000 het album 'Kingpin' uit en daarna ging het label failliet. Hij moest opnieuw uitkijken naar een nieuw label en dat werd Telarc, waar hij twee albums uitbracht, namelijk 'Hell Or High Water' in 2002 en 'The Hard Way' in 2004. Beide albums zijn bluesrock albums die doordrenkt zijn met soul. Daarna keerde hij terug naar Alligators Records en in 2005 verscheen het erg goede live album 'Live Highwayman'. Er volgden nog twee studio albums bij Alligator Records en in 2013 richtte Tinsley zijn eigen label Heartfixer Music op. Nog datzelfde jaar verscheen 'Get On It' en daarna volgde met 'Midnight Blue'(2014), 'Tough Love'(2015) en 'Red Clay Soul' (2016) nog drie albums bij Heartfixer Music. Voor het nieuwe album 'Winning Hand' keerde Ellis terug naar het vertouwde nest van Alligator Records. 'Winning Hand' bevat tien songs, waarvan Tinsley er zelf negen geschreven heeft. Drummer Lynn Williams, bassist Steve Mackey en toetsenist Kevin McKendree zijn de vertrouwde muzikanten van Tinsley.

 

 

 

 

 

 

Tinsley Ellis valt meteen met de deur in huis, want vanaf de eerste seconden van de opener 'Sound Of A Broken Man' wordt je meegesleurd door de scheurende gitaargeluiden en de verwoestende groove die het nummer kenmerken. Kevin McKendree is constant en uitstekend aanwezig op de toetsen. Gitaarvirtuoos Tinsley maakt tijdens zijn scheurende gitaar solo's a la Hendrix gretig gebruik van de Wah Wah pedaal, waardoor het geluid van zijn Gibson Les Paul nog dreigender en rauwer overkomt. Wat een spetterende opener. Het wordt rustiger met de vloeiende rocker 'Nothing But Fine', waarin we zeker wat Southern invloeden in terug vinden. Naar het einde toe haalt de Amerikaanse gitarist knap uit op de snaren van zijn Gibson. De epische slowblues 'Gamblin' Man' is een echt pareltje. Deze trage song zal menig luisteraar een oor orgasme

bezorgen. De titel 'Winning Hand' komt trouwens van deze wondermooie bijna zes minuten durende ballade, die Ellis met heel veel gevoel weet te zingen. Instrumentaal zijn er een fantastische Kevin McKendree op orgel en het intense vlijmscherpe en gevoelvolle snarenwerk van Ellis die 'Gamblin' Man' onweerstaanbaar maken. Ook in het zoete en soulvolle 'I Got Mine' weten de toetsen en de gitaar de sound op een weergaloze wijze te kleuren. De solo van Ellis op de Fender Stratocaster is om duimen en vingers af te likken. Het wordt terug iets feller en rauwer in de bluesrocker 'Kiss This World', waarin drummer Lynn Williams en bassist Steve Mackey voor de stevige groove zorgen. Tinsley Ellis etaleert nogmaals zijn klasse als gitarist met vingervlug en vlijmscherp gitaarwerk op de Strat.

 

 

 

 

 

 

'Autumn Run' is één van de zachtste nummers op het album 'Winning Hand'. Deze melodieuze song wordt gedragen door de warme Hammond klanken van Kevin McKendree. De melodieuze gitaar solo van Tinsley past als gegoten en geeft dit trager nummer nog meer cachet. In het erg korte 'Satisfied' is het net of we Chuck Berry horen. In deze rechttoe rechtaan boogie woogie rocker is het genieten van Kevin McKendree zijn barrelhouse piano, dat herinneringen oproept aan de grote Johnnie Johnson op de Chuck Berry songs. De ingetogen emotionele ballade 'Don't Turn Off The Light' is zonder twijfel één van de sterkste songs op dit uitstekende album. Op het moment dat de Les Paul 2000 het heft in handen neemt komen de haren op je armen recht te staan. Kevin McKendree zorgt voor de instrumentale afwerking met knap subtiel piano werk. De enige cover op het album is de stuwende New Orleans blues song 'Dixie Lullaby', een ode aan Leon Russell, die in 2016 overleed. Ook hier weet Kevin McKendree te bekoren op de piano. Het album 'Winning Hand' wordt afgesloten met de slowblues 'Saving Grace', dat met zijn bijna negen minuten het langste nummer op het album is. Een beklijvende ballade waarin de Amerikaanse gitaar virtuoos nogmaals imponeert met geweldig intens en gevoelvol snarenwerk. Een nummer dat elke seconde meer dan waard is. Dit jaar is het precies dertig jaar geleden dat Tinsley Ellis zijn debuut album 'Georgia Blue' verscheen. 'Winning Hand' is al het zestiende album van Ellis. De tijd lijkt geen vat te hebben op deze uitstekende zanger/gitarist en songwriter, hij lijkt steeds beter en beter te worden. Spijtig genoeg zien we deze uitstekende gitarist steeds minder in Europa. Zijn concertkalender voor Amerika staat bomvol. 'Winning Hand' is een aanrader voor elke bluesrock liefhebber en voor iedereen die van uitstekend gitaarwerk houdt. (8/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

01. Sound Of A Broken Man

02 Nothing But Fine

03. Gamblin’ Man

04 I Got Mine

05. Kiss This World

06. Autumn Run

07. Satisfied

08. Don’t Turn Off The Light

09. Dixie Lullaby

10. Saving Grace

 

Tinsley Ellis - Zang en gitaar

Kevin McKendree - Toetsen

Lynn Williams - Drums

Steve Mackey - Bas