TINSLEY ELLIS - DEVIL MAY CARE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tinsley Ellis werd geboren in Atlanta Georgia op 4 juni 1957 en groeide op in Florida. Op achtjarige leeftijd begon hij gitaar te spelen. In zijn tienerjaren ontdekte hij de blues en bluesrock dankzij Britse bands als The Yardbirds, The Animals en Cream. Toch waren de drie King’s zijn echte idolen en Tinsley bracht uren door met hun muziek te beluisteren en te bestuderen. In 1975 keerde Ellis terug naar Atlanta waar hij eerst bij de gruizige blues band The Alley Cats speelde en vanaf 1981 bij The Heartfixers. Deze laatste band behoorde toen bij de top van de Atlanta muziekscene. Na twee albums met The Heartfixers besliste Ellis om het solo te proberen. Hij tekende een platencontract bij Alligator Records en in 1988 verscheen zijn debuutalbum 'Georgia Blue'. Critici waren lovend over deze plaat en Tinsley had dadelijk een hele schare fans. Men sprak toen van een nieuwe gitaarheld en hij werd een paar jaar later zelfs naast mannen als Stevie Ray Vaughan en Johnny Winter geplaatst. De jaren bij Alligators Records, waar hij een vijftal albums uitbracht, waren een heel goede periode voor Tinsley, toch verliet hij dit label en tekende einde jaren negentig bij Capricorn Records. Op dit label bracht hij in 2000 het album 'Kingpin' uit en daarna ging het label failliet. Hij moest opnieuw uitkijken naar een nieuw label en dat werd Telarc, waar hij twee albums uitbracht, namelijk 'Hell Or High Water' in 2002 en 'The Hard Way' in 2004. Beide albums zijn bluesrock albums die doordrenkt zijn met soul. Daarna keerde hij terug naar Alligators Records en in 2005 verscheen het erg goede live album 'Live Highwayman'. Er volgden nog twee studio albums bij Alligator Records en in 2013 richtte Tinsley zijn eigen label Heartfixer Music op. Nog datzelfde jaar verscheen 'Get On It' en daarna volgde met 'Midnight Blue'(2014), 'Tough Love'(2015) en 'Red Clay Soul' (2016) nog drie albums bij Heartfixer Music. Voor het schitterende album 'Winning Hand' uit 2018 keerde Ellis terug naar het vertrouwde nest van Alligator Records. In 2019 was Tinsley nog één van de grote smaakmakers op Swing Wespelaar. Op 31 januari 2020 verscheen bij Alligator Records 'Ice Cream In Hell' en nu exact twee jaar later is er 'Devil May Care'. Het is het negentiende album van Tinsley Ellis en er staan tien originele, door Tinsley Ellis geschreven nummers op 'Devil May Care'. Producers zijn Tinsley Ellis en Kevin McKendree, die laatste speelt ook piano en keyboards op het album. Tinsley draagt het album op aan zijn zoon William Tinsley Ellis III die op 17 januari 2021, op dertigjarige leeftijd overleed. 

 

 

 

 

 

 

Het album opent met 'One Less Reason', een stevige, meer dan vijf minuten durende, Southern bluesrocker waarin Tinsley meteen zijn klasse op de gitaar kan etaleren en dat levert snedige en pittige riffs en twee splijtende en stratoferische solo's op. Drummer Lynn Williams en bassist Steve Mackey zorgen voor de stomende rock groove en toetsenist Kevin McKendree is het gehele nummer uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig op het Hammond en laat zijn orgelklanken op de juiste momenten lekker aanzwellen. Tinsley Ellis blijft stevig en krachtig verder rocken tijdens 'Right Down The Drain'. Ook hier zijn de Southern invloeden duidelijk aanwezig. Drummer Lynn Williams en bassist Steve Mackey rollen met hun stuwende en pompende ritme weer de rode loper uit voor hun frontman. Het is op dit soort ritmes dat Tinsley Ellis zich volledig kan uitleven op zijn sixstring.  In 'Right Down The Drain' combineert hij sterk vingerwerk met uitstekend werk met de bottleneck en dat levert weer heerlijke solo's op. Kevin McKendree verrijkt de sound van 'Down The Drain' met prachtige riffjes op de piano. In de meer dan twee minuten durende instrumentale outro etaleert Tinsley nogmaals zijn grote klasse als gitarist. Zijn lange gevarieerde solo is een lust voor het oor en zal zeker veel gitaarliefhebbers kunnen bekoren. Fans van The Allman Brothers gaan zeker houden van de ballade 'Just Like Rain'. Het orgel en pianospel van Kevin McKendree zorgt samen met de twee blazers, saxofonist Jim Hoke en trompettist Andrew Carney, voor de Zuidelijke invloeden. Een gevoelvolle Tinsley levert hier misschien wel de zijn beste vocale prestatie op het album. Het is altijd de bedoeling geweest van Ellis om zijn gitaar te laten zingen en dat kost gitaarvirtuoos Tinsley Ellis geen enkele moeite. De prachtige gevoelvolle snarensolo van Ellis past perfect in de sfeer van 'Just Like Rain'.

 

 

 

 

 

 

De saxofoon van Jim Hoke en de trompet van Andrew Carney zijn ook van de partij in het melodieuze 'Beat The Devil'. Vanaf het prille begin van het nummer laat Tinsley Ellis ons al genieten van zijn prachtige gitaarklanken. Kevin McKendree draagt de melodie van 'Beat The Devil' met zijn warme orgelklanken. Dat het gevecht met de duivel niet gemakkelijk gaat horen we in de splijtende en vlijmscherpe gitaarsolo van Tinsley. Een lange emotionele en smeulende slowblues zijn voor gitaarvirtuozen als Tinsley Ellis dikwijls de beste songs om hun instrumentale virtuositeit op de gitaar te etaleren. Hier kunnen ze niet alleen laten zien dat ze over goede vingers beschikken, maar ook hun gevoel en emotie kunnen ze in dit soort songs tonen via hun gitaar. 'Don't Bury Our Love' is zo een nummer. Steve Mackey zorgt op de basgitaar voor het kloppend hart van de song en Kevin McKendree draagt op zijn orgel de melodie van 'Don't Burry My Love'. Tinsley zingt het nummer met veel passie en emotie. Geduldig wordt er opgebouwd naar de smekende gitaarsolo van Tinsley. Met zijn gitaar raakt hij je tot in de kleinste vezel van je lichaam. Na zoveel moois gaat het tempo terug de hoogte in met de straight ahead Southern bluesrocker 'Juju'. Een uitstekende Lynn Williams op drums en een schitterende Steve Mackey op bas zorgen weer voor een erg knappe groove, waarop gitarist Tinsley Ellis en toetsenist Kevin McKendree zich naar hartenlust kunnen op uitleven. Kevin doet dat niet alleen op zijn orgel, maar vooral op zijn piano. Tinsley Ellis smukt het nummer op met vet slide werk. Alle registers worden open getrokken voor 'Step Up', een funky bluesrock nummer met duidelijke invloeden van gitaarlegende Jimi Hendrix. De ritmesectie levert een stomende groove, Kevin McKendree schittert op het orgel en Tinsley toont nogmaals zijn klasse als ritme en lead gitarist.

 

 

 

 

 

 

 

'One Last Ride' is een vloeiende Southern rocker, met een lange en mooie instrumentale outro, met de gitaar van Ellis in de hoofdrol. Met zijn Wah Wah gestuurd gitaarwerk roept de opwindende en funky bluesrocker '28 Days', net als bij 'Step Up', herinneringen op aan gitaargod Jimi Hendrix. Met energiek slagwerk legt drummer Lynn Williams een stevig ritme op en Kevin McKendree is het gehele nummer sterk aanwezig met wervelend toetsenwerk op het orgel. Met zijn splijtend en scheurend gitaarwerk treedt Ellis in de voetsporen van Hendrix. Het album wordt afgesloten met de prachtige slowblues 'Slow Train To Hell'.  Met zijn intens en gevoelvol gitaarwerk weet Ellis in deze brandende slowblues weer op een fantastische wijze zijn pijn en verdriet weer te geven. 'Slow Train To Hell' is een top nummer om een album mee af te sluiten. Als we een album van Tinsley Ellis in de brievenbus krijgen weten we op voorhand dat we een weer een zeer sterk album mogen verwachten en toch slaagt Ellis er nog elke keer in om ons op positieve wijze te verrassen. Dit is ook het weer geval met 'Devil May Care', dat een meer dan schitterende opvolger is van 'Ice Cream In Hell'. 'Devil May Care' bevat tien sterke nummers en behoudt de hele speelduur zijn hoge niveau. Of het nu een stevige rocker is of een emotionele slowblues, Ellis schittert het hele album op zijn sixstring. Voeg daar nog bij dat hij met Kevin McKendree, Lynn Williams en Steve Mackey uitzonderlijke muzikanten naast hem heeft en dan weet je dat 'Devil May Care' een top album is. Aanrader. (9,5/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. One Less Reason 5:11 

02. Right Down The Drain 5:00 

03. Just Like Rain 4:30 

04. Beat The Devil 3:50 

05. Don’t Bury Our Love 5:19 

06. Juju 5:02 

07. Step Up 4:05 

08. One Last Ride 6:11 

09. 28 Days 4:00 

10. Slow Train To Hell 5:15  

 

 

Tinsley Ellis, Gitaar en zang

Kevin McKendree, Orgel en Piano 

Steve Mackey, Bas 

Lynn Williams, Drums en Percussie