TG AND THE SWAMPBUSTERS - SWAMP ROCK COUNTRY BLUES

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gitarist TG Gibbons en bassist Swampy Jo Klienfeltr leerden elkaar kennen in de late jaren zestig voor Sherwood Lanes Poolhall in Hamilton, Ontario, Canada. De twee jonge kerels hielden beide van de blues muziek. Deze ontmoeting was de start van een jarenlange muzikale samenwerking. TG Gibbons begon zijn muzikale carrière als drummer bij een paar lokale bands, maar de aantrekkingskracht van de gitaar was veel te groot. TG verkocht zijn drumkit aan Patch, een kerel die werkte bij het lokale tankstation. Patch was zo gek van drummen dat hij het drumstel in het tankstation plaatste en elke minuut wanneer hij de kans had was hij aan het spelen op het instrument. Het duurde dan ook niet lang of Patch speelde in de band van TG en Swampy Jo. In 2015 verscheen hun album 'Swamp Tooth Comb' en nu twee jaar later is er de nieuwe release 'Swamp Rock Country Blues', met twaalf nummers die allemaal door Tim Gibbons geschreven zijn.

 

 

 

 

Het album opent met de langzame swampy blues song 'Honky Tonk Song', waarin TG het heeft over het leven on the road. Buiten het snarenwerk en het vocale gedeelte neemt TG ook nog het gruizige zuig en blaaswerk op de bluesharp voor zijn rekening. 'Five Minutes Past Midnight' brengt hulde aan de radiostations die diep in de nacht bluesmuziek uitzenden. Met een fijne solo op de six string kleurt de frontman het zoete blues nummer mooi in. Er komt meer tempo in het album met de bluesrocker 'One Hundred Proof Blues', deze boogie is één van de beste songs op het album en zal zeker tijdens de concerten van TG And The Swampbusters op succes kunnen rekenen. TG Gibbons zou wat mij betreft wel iets vetter en rauwer uit de hoek mogen komen op de gitaar, nu blijft alles nogal clean. Dit zou geen bluesalbum zijn zonder songs over de complexiteit van relaties. Gibbons weet dit onderwerp in verschillende songs, zoals 'She Always Ate Her Crackers In Bed', 'Pitching A Tent' en 'Whiskey Woman' te behandelen. In 'She Always Ate Her Crackers In Bed' zijn het de bluesharp en het slide werk van TG die alle aandacht naar zich toetrekken. TG And The Swampbusters worden iets rauwer in de bluesrockers 'Pitching A Tent' en 'Whiskey Woman', waarin voor we de eerste keer op het album een Zuiders swampy geluid ontdekken.

 

 

 

 

 

Je zou denken dat de band daarna voorgoed vertrokken is en zeker als de volgende song 'The Devil Gets His Due' als titel heeft, maar dat blijkt een grote ontgoocheling te zijn, want dit is één van de minste nummers op het album. Geef me dan maar 'Georgia Rollin' Stone', dat TG met zijn rauwe stem op klagende wijze zingt. Deze bluesrocker heeft dankzij drummer Patch en bassist Swampy Jo Klienfeltr een mooie stuwende groove waarop TG Gibbons kan uithalen op zijn gitaar en dat had hij best wat feller mogen doen. Ook in het rockende 'Baby Sin' kan Gibbons mij niet overtuigen op de gitaar. Met voorsprong het beste nummer op dit album is 'Cranberry Corners', een song waarin de Zuiderse rock inlvoeden duidelijk te horen zijn. TG geeft zowel op bluesharp als op gitaar zijn beste bijdrage. Afsluiten doet het trio met de knappe akoestische ballade 'She Gave Me The Blues'. 'Swamp Rock Country Blues' van TG And The Swampbusters is een complexloos album van een trio dat zich waarschijnlijk erg goed amuseert. Of ze met dit album hun doorbraak gaan forceren, daar heb ik mijn twijfels over. Er zijn wel een paar uitschieters zoals 'One Hundred Proof Blues', 'Cranberry Corners' en 'She Gave Me The blues', maar dat is spijtig genoeg iets te weinig. Ook de productie (geluid) en het artwork van het album kon beter en professioneler.(6,5/10)

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

01. Honky Tonk Song

02. Five Minutes Past Midnight

03. One Hundred Proof Blues

04. She Always Ate Her Crackers In Bed

05. Pitching A Tent

06. Whiskey Woman

07. The Devil Gets His Due

08. Georgia Rollin’ Stone

09. Twist My Rubber Arm

10. Baby Sin

11. Cranberry Corners

12. She Gave Me The Blues

 

 

TG: vocals, gitaren & harp

Patch: drums

Swampy Jo Klienfeltr: bas