SUPERSONIC BLUES MACHINE – ROAD CHRONICLES: - LIVE!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Blues is het leven van de muziek ervaren. De drie muzikanten van Supersonic Blues Machine hebben tonnen ervaring en hebben drie typische verschillende levens. Ze hebben één zaak gemeen, ze zijn alle drie wereldklasse muzikanten. De Italiaan Fabrizio Grossi is de bassist van de band en tevens de producer van 'Californisoul'. De Texaan Lance Lopez is de zanger/gitarist en heeft al een hele carrière achter zich. Op zijn veertiende was hij al een professionele muzikant. Op de leeftijd van zeventien toerde hij zes maanden met Johnnie Taylor en een jaar later was Lance gedurende drie jaar bandleider bij blues legende Lucky Peterson. Later werd hij gitarist bij The Buddy Miles Express. Tussen 2003 en 2007 nam Lance drie studio albums en één live album op. Daarna was het drie jaar stil rond Lopez, maar in 2011 maakte hij een comeback langs de grote poort met het album 'Salvation From Sundown'. Drummer Kenny Aronoff heeft een CV dat vier decennia omspant en heeft bij een hele reeks grootheden achter het drumstel gezeten. Hij was drummer bij Dr. John, BB King, Jack White, Eric Clapton, Joe Cocker, Bonnie Raitt, Billy Gibbons en John Fogerty. Deze laatste wisselt regelmatig van muzikanten, maar Kenny is een constante in John zijn band. Volgens Fogerty is Kenny de beste rock 'n roll drummer van de wereld. Het idee van de Supersonic Blues Machine kwam van Grossi, die met zijn muziek terug naar de roots, namelijk de blues wilde. Grossi vond in Kenny Aronoff een bondgenoot toen beiden in de begeleidingsband speelden van ex Toto gitarist Steve Lukather. Lance contacteerde Grossi met de vraag of hij wilde meewerken aan zijn nieuwe solo project. Toen kwam Billy Gibbons en die gaf Lance de raad om mee in het project van Fabrizzio en Kenny te stappen. Supersonic Blues Machine was geboren en op 26 februari 2016 verscheen het indrukwekkende debuut album 'West Of Flushing, South Of Frisco'. Aan dit album verleenden nogal wat beroemde namen hun medewerking. De speciale gasten waren Billy Gibbons, Warren Haynes, Chris Duarte, Eric Gales, Walter Trout en Robben Ford. Twintig maanden na het debuut album lag de opvolger 'Californisoul' in de winkelrekken. Er staan dertien songs op het album en het concept bleef hetzelfde, ook op deze 'Californisoul' leveren weer verschillende gitaar virtuozen, zoals Walter Trout, Eric Gales, Robben Ford en Steve Lukather hun medewerking. Na dit album kwam de Britse gitaarvirtuoos Kris Barras in de plaats van Lance Lopez. Kris Barras is een uitstekende gitarist, die in het najaar van 2017 een contract tekende bij Provogue/ Mascot Label en sindsdien gaat zijn carrière in stijgende lijn. Op 23 maart 2018 verscheen het prima album 'The Divine And Dirty' bij dat label en in september van dit jaar ligt de opvolger in de winkelrekken.  Na de twee studioalbums 'West Of Flushing, South Of Frisco' en 'Californisoul' vonden de jongens van Supersonic Blues Machine dat een live album misschien wel een goed idee was.

 

 

 

 

 

 

Het concert op 'Road Chronicles: Live!' is het laatste concert van een tiendaagse tournee die begon in Londen en die de band via Zwitserland, Polen, Nederland, België, Duitsland en Spanje naar Italië bracht. Het finale concert vond plaats in Brugnera, Italië op 20 juli 2018 en de band wist niet dat het concert opgenomen werd. Billy F. Gibbons had zich tijdens de tournee bij de band aangesloten en het was de eerste tournee van Supersonic Blues Machine met de Britse gitarist/zanger Kris Barras. Al vanaf het eerste nummer 'I Am Done Missing You' worden alle registers open getrokken. Deze rocker heeft een reggae getinte beat. De stem van Kris Barras klinkt veelbelovend en de imponerende backing vocals van Andrea en Francis Benitez geven het nummer een enorme meerwaarde. Barras etaleert zijn klasse als gitarist met verschroeiend snarenwerk en de gruizige mondharmonica geeft deze sterke opener nog een extra touch. Met zijn ritmisch gebonk op zijn basdrum trekt Kenny Aronoff 'I Ain't Fallin'' op gang. Het is een stomende rocker met een verschroeiende en stuwende groove. Met drummer Kenny Aronoff en bassist Fabrizzio Grossi in de band heb je natuurlijk een wereldklasse ritmesectie in huis. Het nummer heeft een sterk refrein en de splijtende en scheurende gitaar riffs snijden weer door merg en been. Warren Haynes heeft als ex Allman Brother en als frontman van Gov't Mule al zoveel mooie songs geschreven en 'Remedy', dat Warren samen met Fabrizzio Grossi en Serge Simic schreef, mag gerust in dit lijstje geplaatst worden. Deze melodieuze midtempo Southernrocker is een lust voor het oor. De heerlijke gitaar die we gewend zijn in de songs van Warren vinden we ook in dit warme lied terug. Met Serge Simic heeft Kris Barras een tweede uitstekende gitarist aan zijn zijde en het samenspel tussen deze twee is om duimen en vingers af te likken. 'Can't Take It No More' wordt met een angstaanjagende gitaar riff op gang getrokken en die riff zet de toon voor dit broeierige en gruizige nummer. Kris Barras zingt het nummer met veel overtuiging en de zinderende en waanzinnige snarensolo van Serge Simic geeft het nummer nog een extra troef. Kris Barras jut het enthousiaste publiek nog wat op en nodigt hen uit om mee te zingen met hem in 'Watchagonnado'. Dit nummer met een aantrekkelijke funky beat leent zich daar perfect voor en dat is een extra stimulans voor het publiek om luidkeels mee te zingen in een call and response met Barras. Andrea & Francis Benitez Grossi, de backing vocals van dienst, tillen met hun geweldige stemmen ook dit nummer naar een hoger niveau. 

 

 

 

 

 

 

 

Ook de intro van 'Elevate" nemen Andrea & Francis Benitez Grossi met hun soulvolle stemmen voor hun rekening. Groovemaster Fabrizzio Grossi zorgt met een zware baslijn voor een schitterende groove en Kris Barras en Serge Simic zijn weer uitdrukkelijk aanwezig met splijtend en vlijmscherp gitaarwerk. Alex Alessandroni Jr. weeft op een prachtige wijze zijn toetsengeluiden doorheen deze zware rocksound. In het laatste gedeelte speelt Kenny Aronoff, volgens John Fogerty de beste rock'n roll drummer van de wereld, zich in de kijker met een geweldig knappe en gevarieerde drumsolo, waar heel wat kracht en energie van uitstraalt. Het indrukwekkend gitaarwerk, wervelend toetsenwerk en het prachtig energiek slagwerk van Kenny Aronoff  kleuren de sound  van de soulvolle rocker 'Bad Boys'. Bassist Fabrizzio Grossi zorgt niet alleen voor een erg knappe groove, hij laat het publiek ook nog genieten van een geweldige solo op de basgitaar. Halfweg het concert wordt het wat rustiger met 'Let It Be',  een tragere bluesrocker met een heerlijke bas groove en strak slagwerk. Kris Barras wordt vocaal goed ondersteund door de backing vocals en hij is nogmaals weergaloos op zijn sixstring. Voor de laatste zes songs komt Billy F. Gibbons de band versterken en dat geeft het concert nog een extra troef. De uitstekende stem van Barras maakt vanaf dan plaats voor de kenmerkende, ietwat rauwe stem van Billy. De eerste song met Gibbons is de ZZ Top klassieker 'La Grange'. Deze fantastische song, die iedere muziekliefhebber kent, zorgt natuurlijk voor een feestje en dat is ook te horen aan de reactie van het enthousiaste publiek. Het ritmisch getik van Kenny Aronoff op de kant van zijn snare is geweldig en de scheurende gitaren van Gibbons, Barras en Simic maken het nummer helemaal af. Dit is rock op zijn best. Het gaspedaal blijft helemaal ingedrukt voor de Texas rocker 'Broken Heart', waarin Billy F. Gibbons een geweldige prestatie levert op zijn sixstring. 'Broken Heart' is een nummer dat zo op één van de succesrijke albums van ZZ Top kan. De stuwende basdrum en het energieke slagwerk van Aronoff en de pompende baslijn van Fabrizzio Grossi maken van deze Southern boogie rocker een TGV die niet te stoppen lijkt. De gitaren Van Gibbons en Barras zijn uitdrukkelijk aanwezig. Zowel met knap vingerwerk als met de bottleneck weten beide heren weer voor spetterend snarenwerk te zorgen.

 

 

 

 

 

 

 

Van stomende Texas blues als 'La Grange' en 'Broken Heart' naar de oude bluesklassiekers 'Dust My Broom' en 'Got My Mojo Working' is voor deze band maar een kleine stap. De klassieker 'Dust My Broom' is een Delta blues nummer dat Robert Johnson in 1936 opnam en dat ondertussen al ontelbare keren gecoverd werd. Supersonic Blues Machine voegde er grote portie rock aan toe en het spetterend gitaarwerk van Billy, Kris en Serge maken deze klassieker helemaal af. 'Got My Working Working', dat geschreven werd door Preston 'Red' Foster werd in 1956 opgenomen door Ann Cole, maar het was Muddy Waters die er in 1957 een wereldhit mee had. In deze meer dan vijf minuten durende rock'n roll versie is het genieten van het uitstekende toetsenwerk van Alex Alessandroni, dat hij bekroont met een fantastische toetsensolo. Fabio Drusin die eerder al te horen was, neemt over met een knappe gruizige mondharmonica solo en daarna mogen gitaristen Billy en Kris nogmaals alle registers opentrekken op de gitaar. Tussen deze twee covers door krijgen we ook nog een stomende versie van de zeer gekende ZZ Top song 'Running Whiskey'. Het dwingende slagwerk van Kenny en de zware baslijn van Fabrizzio zorgen voor een verschroeiende rock groove, waarop Billy F. Gibbons met spetterend snarenwerk zijn klasse als gitarist etaleert. Supersonic Blues Machine sluiten hun concert af met de Freddie King cover 'Going Down' en net zoals ze bij de twee eerdere covers deden, drukken ze nu ook weer hun stempel op het nummer. Ze blijven wel heel dicht bij het origineel, maar de uitmuntende klasse van de muzikanten op het podium zorgt altijd voor een extra meerwaarde. 'Road Chronicles: Live!' van Supersonic Blues Machine is een aanrader voor elke gitaar en bluesrock liefhebber. Natuurlijk mogen we ook de ZZ Top niet vergeten, want in de helft van de nummers speelt Billy Gibbons mee. Eigenlijk zou dit schitterende concert ook op DVD moeten verschijnen. Vanaf de eerste seconde trekt deze superformatie alle registers open en dat blijven ze het gehele concert doen (bijna 90 minuten). Als je dan weet dat met Kenny Aronoff, Fabrizzio Grossi, Kris Barras, Billy Gibbons wereldklasse op het podium staat, aangevuld met uitstekende muzikanten zoals Serge Simic, Alex Alessandroni en nog een paar anderen, dan weet je dat een concert van Supersonic Blues Machine een concert is dat je niet vlug zal vergeten. Klasse album. (9/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

I Am Done Missing You (Live)

I Ain’t Fallin’ (Live)

Remedy (Live)

Can’t Take It No More (Live)

Watchagonnado (Live)

Elevate (Live)

Bad Boys (Live)

Let It Be (Live)

La Grange feat. Billy F. Gibbons (Live)

Broken Heart feat. Billy F. Gibbons (Live)

Dust My Broom feat. Billy F. Gibbons (Live)

Running Whiskey feat. Billy F. Gibbons (Live)

Got My Mojo Working feat. Billy F. Gibbons (Live)

Going Down feat. Billy F. Gibbons (Live)

 

 

Kris Barras – vocals, guitar

Kenny Aronoff – drums

Fabrizio Grossi – bass

Billy F. Gibbons – vocals, guitar

Serge Simic – guitar

Alex Alessandroni Jr. – Keys

Andrea & Francis Benitez Grossi – backing vocals