SUGARAY RAYFORD - IN TOO DEEP

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sugaray Rayford werd als Caron Nimoy Rayford geboren op dertien februari 1969 in Smith County, Texas, USA. Op de leeftijd van zeven zong Sugaray al in de Bethel Temple Church Of God In Christ in Tyler, Texas. Bovendien bespeelde hij ook nog het slagwerk. Hij had een armoedige jeugd en hij verloor zijn moeder op zeer jeugdige leeftijd, ze overleed aan kanker. Daarna ging hij bij zijn oma in San Diego, Californië wonen en daar kende hij een beter leven. Hij had elke dag eten en hij ging elke dag naar de kerk. Op twaalfjarige leeftijd begon Sugaray zich ook te interesseren voor de moderne muziek. Eerst werd hij zanger bij de Urban Gypsys en later toen hij de bluesmuziek ontdekte werd hij frontman bij Aunt Kizzy's Boyz, een band uit Temecula, Californië. Zij brachten hun debuutalbum 'Trunk Full Of Blues' uit in 2004 en vertegenwoordigden San Diego in januari 2006 tijdens de International Blues Challenge in Memphis, TN , waar ze als tweede eindigden. Hun tweede album 'It's Tight Like That' verscheen in 2007 en in 2008 werd de band Urban Artist Of The Year op de LAMN Jam Grand Slam en daardoor mochten ze een contract tekenen bij RBC Records. In 2010 bracht Sugaray zijn debuut solo album 'Blind Alley' uit. In mei 2011 ging Rayford zingen bij The Mannish Boys. Hij zong de lead vocals op negen songs van het album 'Double Dynamite'. Dat album werd in mei 2013 verkozen tot Best Traditional Blues Album op de Blues Music Awards. In mei 2013 verscheen zijn tweede soloalbum 'Dangerous' en dat album debuteerde met een tweede plaats op de Blues Debut Chart, op nummer zes op de Roots Music Chart en op nummer twee op The Living Blues Chart. Op de zesendertigste Blues Music Awards in 2015 werd Rayford genomineerd in twee categorieën, namelijk als B.B. King Entertainer en Traditional Blues Male Artist. Drie jaar later kreeg hij op diezelfde Blues Music Awards zelfs vier nominaties, namelijk beste soul blues album met 'The World That We Live In', beste mannelijke soul blues artiest, beste zanger en beste B.B. King Entertainer. Een toevallige ontmoeting in Memphis in 2018 legde de basis voor een unieke muzikale samenwerking tussen soul/blues powerhouse Sugaray Rayford en producer, songwriter Eric Corne. Door klassieke soulmelodieën te combineren met funky R & B grooves, rauwe blueskracht en gemixt met moderne gevoeligheden, leverde de eerste samenwerking van het duo 'Somebody Save Me', Rayford een Grammy nominatie voor 2020 op. Later dat jaar nam Rayford bluesmuziekprijzen mee naar huis voor Soul Blues Male Artist en B.B. King Entertainer Of The Year op de Blues Music Awards 2020. Sinds een paar dagen ligt 'In Too Deep', de tweede samenwerking tussen Sugaray Rayford en Eric Corne in de winkelrekken.

 

 

 

 

 

 

Het album opent met het energieke en heel dansbare 'Invisible Soldier', dat in november 2021 al op single verscheen. Het is een soulvolle song met een snuifje funk. Als ex marinier weet Sugaray Rayford waarover hij zingt, dat de steden vol zitten met onzichtbare soldaten die worstelen met slapeloosheid door PTSS als gevolg van de naweeën van de oorlogen die ze meemaakten. Dat deze schokkende boodschap gezongen wordt door een oorlogsveteraan geeft Rayfords woorden nog meer impact. Vanaf het begin zijn de blazers, met saxofonist Aaron Liddard, trompettist Simon Finch en trombonespeler Tom White, heel uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig. De zware en vette baslijn van Taras Prodaniuk zorgt voor een prachtige groove en gitarist Rick Holmstrong zorgt voor opzwepende snaren riffs. Sugaray zingt het nummer met veel passie en overtuiging en de knappe backing vocals van Gia Ciambotti en Eric Corne maken het vocale gedeelte helemaal af. De titeltrack 'In Too Deep' heeft dankzij de dwingende drums van Matt Tecu en de zware baslijn van Taras Prodaniuk een hypnotiserend en stampend ritme. Een wanhopige Sugaray zingt dat hij zijn best doet om uit de financiële onzekerheid te geraken, maar dat hij te diep in de put zit om er zichzelf nog uit te trekken. De sterke, steeds weerkerende hypnotiserende gitaar riff komt van Eamon Ryland en Sasha Smith levert knap werk op de keyboards. Top nummer. Het ritme vertraagt voor de soulvolle vintage liefdesballade 'No Limit To My Love'. De ingetogen blazers blazen de nodige soul in dit lied en Sasha Smith draagt met haar warme orgelklanken de melodie van 'No Limit To My Love'. Sugaray laat nogmaals horen dat hij over een prachtige soulstem beschikt en gitarist Eamon Ryman zorgt met zijn Wah Wah gestuurd gitaarwerk voor het instrumentale genot. Aaron Liddard weet op een subtiele, maar o zo mooie wijze zijn subtiel blaaswerk op de fluit in deze mooie ballade te weven. Hetzelfde kan gezegd worden van de viool van Eric Gorfain en de cello van Richard Dodd.

 

 

 

 

 

 

Met het met blazers beladen 'Under The Cresent Moon' neemt Sugaray Rayford ons terug mee naar de soulvolle discomuziek uit de jaren zeventig. Mij deed het terugdenken aan de muziek van de Amerikaanse band The Trammps. Drummer Matt Tecu en percussionist Monette Mariko Keita zorgen voor een opwindend en opzwepend ritme in het funkadelic  'Miss Information', waarin Rayford het heeft over opzettelijke desinformatie. De blazers zijn weer weelderig aanwezig en blazen de nodige soul in het nummer. Verder is het genieten van het sfeervolle farfisa orgel van Sasha Smith. De muziek wordt soberder, maar de boodschap wordt krachtiger in het gospel geïnspireerde 'Please Take My Hand', dat door Sugaray Rayford en de backing stemmen van Gia Ciambotti en Eric Corne bijna helemaal a capella wordt gezongen. Een basdrum, een koebel en ritmisch handgeklap vormen de enige instrumentale begeleiding. Rayford zelf zegt het volgende over zijn boodschap in 'Please Take My Hand': Dit nummer gaat over eenheid, ongeacht kleur, religie, ras of geloofsovertuiging. We leven allemaal op dezelfde planeet, dus we zijn allemaal broers en zussen. 'Please Take My Hand', dat in januari 2022 als single verscheen, is de derde single uit het album 'In Too Deep'. Het is genieten van de heerlijke viool en cello klanken van Eric Gorfain en Richard Dodd in het melodieuze soul nummer 'One'. Het is een pleidooi voor de vrede, maar ook voor de bescherming van het milieu. De Jackson Five herleeft met de stomende en funky soulstamper 'Gonna Lift You Up'. De blazers zijn weer schitterend aanwezig aanwezig en Sugaray zingt het nummer met veel passie en overtuiging. Rick Holmstrong voorziet het nummer van een korte, pittige gitaarsolo en de toetsenisten Sasha Smith en Drake Munkihaid Shining verrijken de sound met wervelend toetsenwerk. 

 

 

 

 

 

 

De wondermooie soulvolle liefdesballade 'Golden Lady Of The Canyon' zweeft op de warme orgelklanken van Sasha Smith en Drake Munkihaid Shining. Er klinkt veel emotie en liefde in de stem van Sugaray wanneer hij zingt dat zij zowel zijn geliefde als zijn beste vriendin is. Dat ze altijd klaar staat met een perfect plan en dat ze zelfs een betere man van hem maakt. De weelderige blazers en uitstekende strijkers verrijken de sound en met een mooie instrumentale orgel solo maakt Sasha of Drake het instrumentale gedeelte helemaal af. Afsluiten doet Sugaray Rayford met het verbindende 'United We Stand', een heel dansbaar nummer dat ons terug meeneemt naar de disco sound uit de jaren zeventig en tachtig. Nu het hoogtepunt van de Covid 19 pandemie achter ons lijkt te liggen zingt Sugaray in 'United We Stand' over hoop en over opnieuw kunnen samenkomen. Het is een nummer dat tijdens de concerten van Sugaray Rayford zeker voor de nodige ambiance zal zorgen en luidkeels zal meegezongen worden. 'United We Stand' is een geweldige afsluiter van een heel sterk album. Wie van soul, rhythm & blues en disco houdt moet dit album zeker aanschaffen. Het is muziek die je blij maakt en die uitnodigt om te dansen. Natuurlijk is Sugaray Rayford op zijn best als hij live op een podium staat. Voor de Nederlandse fans heb ik goed nieuws, want op 9 juni komt Sugaray Rayford Naar het Holland Internationaal Blues Festival in Grolloo.  (8,5/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

01. Invisible Soldier

02. In Too Deep

03. No Limit To My Love

04, Under The Crescent Moon

05. Miss Information

06. Please Take My Hand

07. One

08. Gonna Lift You Up

09. Golden Lady Of The Canyon

10. United We Stand

 

 

Sugaray Rayford : Zang en percussie

Rick Holmstrong : Gitaar op #1, 4, 7, 8, 9 en 10

Eamon Ryland : Gitaar op #2, 3 en 5

Sasha Smith : Keyboards op #2, 3, 4, 5, 7, 8 en 9

Drake Munkihaid Shining : Keyboardfs op #1, 8, 9 en 10

Taras Prodaniuk: Bas

Matt Tecu : Drums

Aaron Liddard: Saxofoons en fluit

Simon Finch : Trompet

Tom White : Trombone

Eric Gorfain : Viool

Richard Dodd : Cello

Monette Mariko Keita : Percussie op #5

Gia Ciambotti : Backing vocals op #1, 2, 3, 4, 7, 8 en 10

Eric Corne : Backing vocals op #1, 2, 3, 4, 5, 6 en 10, Gitaar op #8