SUGAR BLUE – COLORS

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Amerikaanse Grammy Award winnende mondharmonica virtuoos Sugar Blue werd geboren als James Whiting in Harlem, NY op 16 december 1949. Hij groeide op in Harlem, New York, waar zijn moeder zangeres en danseres was in het legendarische Apollo Theatre. Hij bracht zijn jeugd door tussen de muzikanten en showmensen die zijn moeder kenden, waaronder de grote Billie Holiday, en besloot dat hij een performer wilde worden. James kreeg zijn eerste mondharmonica op tienjarige leeftijd van een tante en op zestienjarige leeftijd was hij al een onderdeel van het bluescircuit van Chicago. Hij oefende door samen te jammen met Bob Dylan en Stevie Wonder, wanneer zij op de radio te horen waren. Iets later ging zijn aandacht naar jazz grootheden zoals Dexter Gordon en Lester Young. Sugar Blue heeft deze achtergrond in zijn voordeel gebruikt, waardoor een ultramoderne bluesstijl en geluid ontstond dat direct herkenbaar was. Sugar Blue begon zijn carrière als straatmuzikant en maakte zijn eerste opnames in 1975 met legendarische bluesfiguren Brownie McGhee en Roosevelt Sykes. In 1976 droeg hij bij aan opnames van Victoria Spivey en Johnny Shines. Daarna trok hij op met blues pianist Memphis Slim en op diens advies verhuisde hij naar Parijs, waar hij studio muzikant werd. Daar kwam hij in contact met The Rolling Stones die verzot waren op zijn mondharmonica geluid. Sugar Blue werkte mee aan drie Rolling Stones albums, namelijk 'Some Girls', 'Emotional Rescue' en 'Tattoo You'. De mondharmonica op de grote Stones hit 'Miss You' is deze van Sugar Blue. Hij trad ook verscheidene malen met The Rolling Stones op. Sugar Blue werd bekend door zijn werk met The Rolling Stones, Willie Dixon, Louisiana Red, Bob Dylan, Stan Getz, Ray Charles, Frank Zappa en Prince. In 1985 kreeg hij een Grammy Award. Sugar Blue koos er voor om zijn eigen weg te bewandelen, in plaats van vaste sideman te worden van The Rolling Stones en verhuisde terug naar de USA. Daar bracht hij op regelmatige basis een solo album uit. Sugar Blue bleef ook uitdagingen zoeken in andere projecten, zo speelde een hele tijd in de band van tenor saxofonist Stan Getz. Sugar Blue werd driemaal genomineerd voor een Blues Music Award als Beste Instrumentalist - Harmonica en hij won drie Chicago Blues Awards. Sugar Blue heeft tien albums onder zijn eigen naam uitgebracht. Zijn schitterende album 'Voyage' uit 2016, kreeg overal lovende recensies. Eind vorig jaar verscheen zijn nieuwe album 'Colors', met daarop elf songs. James Whiting schreef of hielp schrijven aan tien nummers op het album.

 

 

 

 

 

 

Sugar Blue opent zijn nieuwe album 'Colors' met 'het opwindende 'And The Devil Too', een eerbetoon aan blueslegende Bo Diddley. Natuurlijk mag het vermaarde Bo Diddley ritme hier niet ontbreken. Sugar Blue haalt meteen waanzinnig uit op de mondharmonica. Het hele nummer strooit hij gretig rond met verschroeiende riffs op zijn kleine instrument. Gastgitaristen Nick Tremulus, die het nummer samen met James Whiting schreef, en Rick Barnes zorgen voor het uitstekende ritmische gitaarwerk. Met het geluid van een stoomfluit en een trein die zich op gang trekt begint Sugar Blue aan zijn verhaal over 'Bass Reeves', een Amerikaanse held en de schrik en aartsvijand van iedereen die aan de verkeerde kant van de wet stond. Bass Reeves werd als slaaf geboren in 1838 en werd bevrijd tijdens de burgeroorlog. In 1875 werd Bass Reeves de eerste zwarte US Marshall. 'Bass Reeves' is een bluesnummer met een gezapig ritme, dat op een heerlijke manier gezongen wordt door Sugar Blue. Hinnikende paarden en geweerschoten maken deel uit van de song. Ilaria Lantieri, co producer van het album en de vrouw van James Whiting, speelt bas op deze 'Bass Reeves'. Natuurlijk levert Sugar weer fantastisch blaas en zuigwerk af op zijn mondharmonica. Het album 'Colors' werd opgenomen in vier continenten, namelijk Amerika, Azie, Europa en Afrika. Het droeve, maar tegelijkertijd ook erg hoopvolle nummer 'We'll Be All Right' werd in Johannesburg opgenomen. Het getalenteerde plaatselijke jeugdkoor Afrika Riz zorgt voor een serene en pakkende vocale prestatie. Ook Sugar Blue weet het broodnodige gevoel in zijn stem en zijn mondharmonica spel te leggen. Met ingetogen orgelklanken begeleidt toetsenist Damiano Della Torre de fenomenale stemmen van dit fantastische jeugdkoor en Sugar Blue. Na dit pakkende nummer komt met 'Day Tripper' de enige cover op het album. Dit door John Lennon en Paul McCartney geschreven nummer krijgt hier een Chicago blues behandeling. Drummer Brady Williams zorgt met heerlijk en energiek slagwerk voor een opwindende drumbeat en bassist Johnny B. Gayden zorgt met een uitstekende pulserende baslijn voor de funky getinte groove. Dat Sugar Blue één van de beste mondharmonicaspelers is van zijn generatie etaleert hij nogmaals in deze Beatles klassieker.

 

 

 

 

 

 

Met 'Good Old Days' krijgen we klassieke old school blues, met heerlijke fingerpicking van gitarist Max DeBernardi. Washboard Chaz is op het gehele nummer uitdrukkelijk aanwezig op zijn wasbord. Wie nog aan de kwaliteiten van Sugar Blue als mondharmonicaspeler twijfelt moet maar eens luisteren naar 'Man Like Me'. In dit nummer begeestert hij met waanzinnige en fenomenale harp solo's. De ritme sectie, met drummer Brady Williams en bassist Ilaria Lantieri, zorgen voor de verschroeiende groove, waarop Sugar Blue zijn instrumentale virtuositeit volop kan etaleren. Er zit hier een effect op de stem van Sugar Blue en ik weet niet of dat een verstandige zet is. In ieder geval niet voor mij. In de meeslepende Chicago blues song 'Dirty Old Man' bekent Sugar Blue dat hij een oude ontrouwe man is. Eentje die graag whisky drinkt, naar de mooie jonge vrouwen kijkt en blij is met het bestaan van het blauwe wonderpilletje. Ook hier zet hij met priemend en pittig blaas en zuigwerk op de mondharmonica zijn woorden kracht bij. Je kon al lezen dat dit album in vier continenten opgenomen werd. Voor 'Shanghai Sunset' trok Sugar Blue naar Azië en meerbepaald naar China. Voor dit nummer krijgen we een heel andere ritme sectie met Joewaun Scott op bas en Yon Bodhoo op drums en percussie. Hier is de hoofdrol niet alleen weggelegd voor de mondharmonica van Sugar Blue, maar ook voor de sheng van Ling Bo. De sheng is een oud Chinees rietinstrument en is eigenlijk de voorganger van de mondharmonica. 'Downhill' is een vloeiende Chicago blues, waarvan de melodie gedragen wordt door de schitterende orgelklanken van Damiano Della Torre. De prachtige diepe pulserende baslijn van Johnny B. Gayden zorgt voor een heerlijke groove en frontman Sugar Blue haalt weer schitterend uit op de harp. Gitarist Max DeBernardi schittert met sublieme fingerpicking op de akoestische gitaar en de dobro in het old school bluesje 'Bonnie & Clyde'. Het album wordt afgesloten met het vloeiende en radiovriendelijke 'Keep On'. 'Colors' van Sugar Blue is een uitstekend blues album. Vooral de vele liefhebbers van de mondharmonica zullen met dit album hun hartje kunnen ophalen. Want laat één ding zeker zijn James Whiting aka Sugar Blue is een begenadigd mondharmonica virtuoos. (7,5/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. And The Devil Too

02. Bass Reeves

03. We'll Be All Right feat Afrika Riz

04. Day Tripper

05. Good Old Days

06. Man Like Me

07. Dirty Old Man

08. Shangai Sunset feat Ling Bo

09. Downhill

10. Bonnie & Clyde

11. Keep On

 

 

Sugar Blue: zang en mondharmonica

Rico McFarland: gitaar

Johnny B. Gayden: bas op # 4 en 9

Brady Williams: drums

Ilaria Lantieri: bas op # 1,2,6 en 11

Joewaun Scott: bas op # 8

Yon Bodhoo: drums en percussie op # 2,8 en 11

Damiano Della Torre: Keyboards

Max DeBernardi: gitaar en dobro op # 5 en 9

Sergio Montaleni: gitaar op # 2

Marco Guarnerio: gitaar op # 4

Jennifer Hall: backing vocals op # 4

Moto Makino: gitaar op # 6

Washboard Chaz: washboard op # 5

 

Special guests

Afrika Riz: koor op # 3

Ling Bo: sheng op # 8

Nick Tremulis en Rick Barnes: gitaar op # 1