STEVE HILL - SOLO RECORDINGS VOLUME 3

Album Review

Album: 
STEVE HILL - SOLO RECORDINGS VOLUME 3
Artist: 
Steve Hill
Record Label: 
No Label Record
Style: 
One man band, Blues, rock
Date: 
04/03/2016
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
 
STEVE HILL – SOLO RECORDINGS VOLUME 3
 
 
 
4 maart
No Label Record
 
Steve Hill wordt beschouwd als één van de meest productieve en beste gitaristen van Canada. Buiten zijn werk als gitarist, is Steve ook nog actief als one man band en zijn optredens zijn spectaculair. De meervoudige Award winnende artiest won op de Internationale Blues Challenge in 2013 de Award van Album Van Het Jaar. Verleden jaar was er al de opvolger ‘Solo Recordings Volume II’, dat genomineerd werd voor een Jumo Award als beste Blues Album. In 2015 behaalde hij ook vier Maple Blues Awards, namelijk deze van Beste Electric Act, Beste Gitarist, Beste Producer en Beste Entertainer. Je hoort het, deze Steve Hill is een muzikant met een groot palmares. Zijn reputatie als opwindende performer bracht hem al op alle podia van de grote festivals in Canada. Zo was hij al te gast op het Montreal Jazz Festival, Mont Tremblant International Blues Festival en het Thunder Bay Festival. Nu heeft deze one man band zijn nieuwe album ‘Solo Recordings Volume 3’ uit. Het album bevat twaalf songs, waarvan er negen door Steve Hill zelf geschreven zijn
 
 
 
De Canadees start zijn ‘Solo Recordings Volume 3’ met twee stomende rockers, waarin hij een power volle sound weet te creëren. In ‘Damned’ en ‘Dangerous’ levert de Canadees knap slagwerk af en laat hij erg mooie riffs horen op de gitaar. De basis van de Muddy Waters cover ‘Still A Fool & Rolling Stone’ hoor je nog steeds in Steve’s versie, maar hij heeft het geheel wel wat rauwer gemaakt. Het zeer rustige ‘Slowly Slipping Away’ wordt op gang getrokken door de mondharmonica. Het nummer heeft een poppy, flower power sound uit de jaren zestig. Hill heeft voor dit nummer de elektrische gitaar ingewisseld voor de akoestische. Even later herneemt Steve terug met de stomende opdwepende sound van in de begin nummers.  Hill imponeert op de slide gitaar in ‘Rhythm All Over’, voor mij één van de beste songs op het album. De Canadees gaat bij de start van ‘Smoking Hot Machine’ verschroeiend te keer op de blues harp. Dan valt het spijtig genoeg even stil tot Steve weer vol gas gaat en weer prachtig en opwindend blaas en zuigwerk aflevert. De akoestische gitaar is weer van de partij in ‘Trouble Times’ en  ‘Emily’.  In het duistere ‘Trouble Times’ gebeurd weinig opwindends, terwijl ‘Emily’ een ritme heeft waar je vrolijk van wordt. De twee nummers zorgen wel voor wat afwisseling, want tijdens ‘Can’t Take It With You’ is die stampende sound terug aanwezig. Deze zware swampy song neemt ons mee naar de Mississipppi en de donkere zware gitaar riffs versterken dat gevoel nog meer. Twee Traditionele blues nummers waar Steve Hill de arrangementen van aangepast heeft zijn het volgende dat we op ons bord krijgen. Het eerste is een mix van ‘Rollin & Tumblin/ Stop Breaking Down’ waarin de slide gitaar constant en uitdrukkelijk aanwezig is. Hoewel Steve Hill een one man band is klinkt het soms teveel en verward. De akoestische versie van ‘Going Down The Road Feeling Bad’ daarentegen kan wel bekoren. Met  zware blues riffs gedurende het donkere ‘Walking Grave’ sluit Steve Hill zijn ‘Solo Recordings Volume 3’ af. Hij levert hier weer een knappe en bewonderenswaardige prestatie af. Ik kan er ook erg van genieten, maar een heel album is voor mij te lang, dan wordt het gemis aan andere instrumenten en muzikanten steeds groter. Het zal op een podium altijd spectaculair overkomen, maar op een album hoor je alleen maar en zie je spijtig genoeg niets. (7/10)
 
Walter Vanheuckelom
 
 
 
Damned
Dangerous
Still A Fool  & A Rollin Stone
Slowly Slipping Away
Rhythm All Over
Smoking Hot Machine
Troubled Times
Emily
Can’t Take It With You
Rollin &Tumblin / Stop Breaking Down
Going Down The Road Felling Bad
Walking Grave