Solitude Within – ‘Dissapear’

http://solitudewithin.be/

https://www.facebook.com/solitudewithinofficial

Het aantal female fronted metalbands dat mijn pad kruiste is de laatste jaren niet te tellen geweest. Heel vaak waren het middelmatige tot zelfs slechte bands maar soms passeert er ook eens een pareltje. En tot die laatste categorie behoort ‘Dissapear’ van het Belgische Solitude Within. Deze uit Ninove afkomstige band brengt een heel frisse mix van symfonische rock (denk aan Nightwish, Delain en Epica) en metal (vooral de gitaarriffs à la Rhapsody, Meshuggah en Life Of Agony). De keyboards en de prachtige stem van Emmelie Arents maken het geheel erg toegankelijk.

Vanaf ‘Fade Away’ is het voor mij overduidelijk: deze ‘Dissapear’ van Solitude Within gaat nog vaak door mijn boxen knallen. Dit nummer vat onmiddellijk samen wat we hierna nog tien nummers te horen gaan krijgen. Een pakkende melodie met daarover het sterke gitaarwerk van Jean-Paul ‘JP’ Laffargue en Johan Van Criekingen. En dan de erg zuivere stem van Emmelie. Je zou kunnen zeggen dat ze wat braaf klinkt maar ik vind ze vooral heel erg aangenaam om naar te luisteren. Je verstaat tenminste wat ze zingt en dat is zeker niet altijd zo bij andere female fronted bands.

Er zit ook zeker genoeg afwisseling in de songs om het geheel interessant te houden. Zoals  de spoken word passage op het einde van ‘Morrigan’, het heeft wat van Anne Clark.

Andere persoonlijke favorieten: ‘Fly’ (ik hou wel van dit soort catchy semi-ballads met een killerriff), ‘Dissapear’ (sterke song zowel tekstueel als muzikaal), ‘Eternal Flame’ (waar we horen dat ook de ritmesectie van Quincy Van Overmeire (basgitaar) en Ashley ‘Ash’ Ysewyn (drums) top zijn) en het album sluit sterk of met ‘In The Dark’. Hier gooit Solitude Within nog eens alle registers open: catchy melodie, mooie symfonische intro, sterk gitaarwerk en Emmelie’s superstem.

Het enige jammere aan dit album is de mix. Die is toch wat te platje bij momenten, waardoor je onder meer de drums te weinig hoort op verschillende tracks. Maar in zijn totaliteit is ‘Dissapear’ een sterk debuutalbum en je moet al van kwade wil zijn om niet te horen dat deze band heel wat potentieel heeft. Op deze weg verder blijven gaan en we gaan zeker nog meer horen van Solitude Within.

Ik ben ook altijd benieuwd hoe dit soort symfonische rockbands live klinken. Misschien ga je me wel tegenkomen op één van hun komende optredens: Road Rock in Kortrijk (26/08) of JOC Olen (30/09).

75/100

Tom Coppers

DETAIL ALBUM

Tracks:

01. Fade Away

02. Blame

03. Morrigan

04. Fly

05. Burn

06. Disappear

07. In My Mind

08. Eternal Flame

09. Turn Away

10. Paralyzed

11. In The Dark