THE SMOKE WAGON BLUES BAND - THE BALLAD OF ALBERT JOHNSON

Album Review

Album: 
THE SMOKE WAGON BLUES BAND - THE BALLAD OF ALBERT JOHNSON
Artist: 
The Smoke Wagon Blues Band
Record Label: 
Eigen beheer
Style: 
Bluesrock, Soulvolle Blues
Date: 
09/05/2020
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
THE SMOKE WAGON BLUES BAND - THE BALLAD OF ALBERT JOHNSON
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
The Smoke Wagon Blues Band werd opgericht in 1996 in Hamilton, Ontario als Corey Lueck & The Smoke Wagon Blues Band. Corey Lueck en Mike Stubbs kenden elkaar niet, nochtans gingen beiden op het moment dat ze opgroeiden als tieners stiekem naar King Biscuit Boy kijken in Hess Village. Op het moment dat ze met de band begonnen was de Hamilton blues scene nog magisch. Aan de ene kant van de straat had je de zinderende sets van Harrison Kennedy, Biscuit Boy en Sonny Del Rio en aan de andere kant had je de down and dirty blues met Tim Gibbons en The Little Red Rooster Band. Eenmaal de muziek van The Smoke Wagon Blues Band gepolijst genoeg was kregen ze ook de kansen om in clubs, zoals de 33 Hess en The Mermaid te spelen. Op die manier konden ze hun eigen stijl van blues langzaam, maar zeker introduceren. Ze verdienden nooit veel geld, maar de manier waarop ze konden groeien maakte veel goed. Overvolle clubs en straten waar tijdens de warme zomeravonden gedanst werd, blijven nog steeds een mooie herinnering voor The Smoke Wagon Blues Band. In die tijd was de muziek even belangrijk voor het publiek als voor de muzikant. De mensen kwamen van ver alleen maar om de muziek te horen waar ze zich goed bij voelden. Sinds de releases 'It Ain't Easy' en 'Live In Hamilton' heeft The Smoke Wagon Blues Band internationale naam verworven in de roots en blues scene. Ze werden al driemaal genomineerd voor het beste blues album van het jaar op de Hamilton Music Awards en als beste nieuwe blues band op de Toronto Blues Society. 'It Ain't Easy' bereikte plaats twee op de Canadese Roots Charts en plaats dertien op de Noord Amerikaanse Top 50 van de Roots And Blues grafieken. 'Live In Hamilton' geraakte tot op de vierde plaats op de Canadese Roots Charts en tot op elf in de Noord Amerikaanse Top 5 van de Roots en Blues grafieken. In november 2016 verscheen met 'Cigar Store', hun recentste studioalbum. Op 9 mei verscheen 'The Ballad Of Albert Johnson', een album met dertien songs. Twaalf songs werden door de bandleden geschreven. Corey Lueck, Mike Stubbs en Jason Colavecchia waren de bedrijvigste songwriters, maar ook Tibor Lukacs, Brandon Bruce droegen hun steentje bij. 'The Fat Man' van Fats Domino is de enige cover op het album.
 
 
 
 
 
 
The Smoke Wagon Blues Band openen hun achtste album met de verschroeiende titeltrack 'Ballad Of Albert Johnson'. Drummer Tibor Lukacs en bassist Jason Colavecchia zorgen voor een stomende bluesrock groove. Met zijn in whisky gedrenkte stem weet Corey Lueck met veel overtuiging het verhaal van de Canadese trapper Albert Johnson, beter bekend als The Mad Trapper te vertellen. De pompende saxofoon riffs van Gordon Aeichele en de vurige en gruizige mondharmonica klanken van Corey Lueck maken van deze 'Ballad Of Albert Johnson' een meesterwerk. Topnummer. Bassist Jason Colavecchia trekt met een knappe basintro, het soulvolle 'Memphis Soul' op gang. Het nummer heeft een heerlijke groove en instrumentaal is het genieten van het uitstekende toetsenwerk van Hammondspeler Brandon Bruce en het prachtige saxofoonspel van Gordon Aeichele. Er wordt wat gas teruggenomen voor de prachtige soulvolle ballade 'Ain't Gonna Be Your Fool'. Corey Lueck zingt het nummer met het nodige gevoel en emotie. Brandon Bruce heeft het orgel ingeruild voor de piano en saxofonist Gordon Aeichele weet ook in dit trager nummer de sound te kleuren met zijn heerlijke saxofoon klanken. De enige cover op het album is het swingende 'The Fat Man', een nummer dat Fats Domino opnam in de legendarische J&M Recording Studio in New Orleans. Deze heerlijke boogie blijft levendig dankzij het knappe en frivole toetsenwerk van pianist Brandon Bruce. Ook hier krijgen we weer een paar prachtige solo's te horen. Eerst vergast Corey Lueck ons op een fantastische mondharmonica solo en even later laat saxofoon virtuoos Gordon Aiechele ons genieten van zijn klasse op zijn blaasinstrument.
 
 
 
 
 
 
Hoewel het ritme zakt blijft de muziek van The Smoke Wagon Blues Band heel dansbaar in 'Lay Say Lay', een song met een hoog New Orleans gehalte. Instrumentaal steekt het nummer weer erg goed in elkaar, toch zijn het de toetsen en de saxofoon die weer een hoofdrol opeisen. Het piano gedreven 'Mescaline' is een mix van blues en jazz. De knappe pulserende baslijn van Jason Colavecchia zorgt voor een aanstekelige groove en Gordon Aeichele imponeert deze keer op de fluit. Daarna wordt het funky in het opwindende 'Sacrifice'. De ritmesectie, met drummer Tibor Lukacs en bassist Jason Colavecchia, leveren hier weer een pracht prestatie af. Corey Lueck zingt 'Sacrifice' met erg veel overtuiging en ook de snarensolo van Mike Stubbs is van uitstekende kwaliteit. Na de gitaar solo blaast saxofonist Gordon Aeichele nogmaals zijn longen uit het lijf tijdens een machtige solo. Wanneer we het niet meer verwachten krijgen we ook nog een heel coole en leuke bassolo van Jason Colavecchia. Tijdens 'Poor Man Blues' is slidegitarist Steve Sherman het gehele nummer door heel aanwezig met vette slide riffs. Het solowerk is deze keer voor mondharmonicaspeler Corey Lueck en saxofonist Jason Colavecchia. Brandon Bruce draagt met zijn warme orgelklanken de soulvolle slowblues 'Matapedia River'. Corey Luck vertelt met zijn warme en rustige stem zijn verhaal. The Smoke Wagon Blues Band bestaat uit klasse muzikanten en ze etaleren nogmaals hun klasse in drie opeenvolgende solo's. De eerste schitterende solo komt van Brandon Bruce op zijn Hammond, gitarist Mike Stubbs neemt geweldig over met een intense en gevoelvolle snarensolo en saxofonist Gordon Aeichele sluit met een warme sax solo het solowerk op een prachtige wijze af.
 
 
 
 
 
 
 
In het piano gedreven 'A Song For Cheryl' vraagt Corey Luck zich af wie hij zal bellen, wanneer hij iets speciaals of iets noodzakelijk te vertellen heeft. Hij kleurt zelf de sound van deze trieste ballade met uitstekend blaas en zuigwerk op zijn mondharmonica. Daarna wordt het gaspedaal flink ingeduwd voor de swingende jazzy blues song 'Can't Take The Blues', een nummer over een echtscheiding en de bijbehorende gevolgen. Corey Lueck zingt dat hij de mooiste en beste vrouw had tot ze trouwden. Ze veranderde na het huwelijk helemaal en werd vals en gemeen. Ze was hem zelfs ontrouw met haar advocaat. Het resultaat was dat hij zijn huis en auto kwijt was. Het enige dat hij niet liet afpakken was de blues. Dit heel dansbare nummer is een radiovriendelijk nummer. Voor je het weet ben je aan het dansen. Het Americana nummer 'On The Road Again' is een Johnny Cash achtig nummer, dat even voorbij halfweg verandert in een pittig uptempo jazz song. Tijdens dit instrumentale jazzy gedeelte krijgen we erg knap baswerk van Jason Colavecchia en fijn pianowerk van Brandon Bruce. Na het instrumentale gedeelte gaat 'On The Road Again' terug naar het ritme en de stijl waarmee het nummer begon. De backing vocals leveren hier een knappe en belangrijke bijdrage. Het album wordt afgesloten met 'Steaming Comrades Harp Boogie', een live track die opgenomen werd op The Ontario Power Boat Championchips in Tamworth, Ontario. Drummer Tibor Lukacs en percussionist Steve Sherman zorgen voor de opwindende Bo Diddley beat en Corey Lueck blaast zich de longen uit het lijf op de mondharmonica. 'The Ballad Of Albert Johnson', het achtste album van The Smoke Wagon Blues Band is een gevarieerd en uitstekend album van een band die in onze contreien nog niet zo bekend is, maar in de USA en Canada toch al heel wat naambekendheid heeft. (8/10)
 
 
 
 
Walter Vanheuckelom
 
 
 
Ballad of Albert Johnson
Memphis Soul
Aint Gonna Be Your Fool
The Fat Man
Lay Say Lay
Mescaline
Sacrifice
Poor Man Blues
Matapedia River Blues
A Song for Cheryl
Can’t Take the Blues
On the Road Again
Steaming Comrades Harp Boogie
 
 
Corey Lueck/ Zang, mondharmonica
Mike Stubbs/ Gitaar
Brandon Bruce/ Piano, orgel
Gordon Aeichele/ Saxofoon, fluit, washboard
Jason Colavecchia/ Bas
Tibor Lukacs/ Drums
Steve Sherman/ Gitaar, percussie