SHIRLEY KING - BLUES FOR A KING

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dat men Shirley King ook 'de dochter van de blues' noemt heeft een goede reden. Ze is namelijk de dochter van blueslegende B.B. King. Shirley is geboren (26 oktober 1949) en getogen in Memphis. Op negenjarige leeftijd begon ze te zingen in het plaatselijke kerkkoor. Ze groeide op rond het podium waar haar vader optrad, maar ze had nooit gedacht dat ze zelf een blues zangeres zou worden. Op dertienjarige leeftijd ontmoette ze Etta James. Het jonge meisje was zo onder de indruk van Etta's stem dat ze van Etta haar muzikaal rolmodel maakte. Ook Ruth Brown en Mahalia Jackson hebben een grote invloed op de jonge Shirley King gehad. In 1967 verhuisde Shirley naar Chicago. In 1990 begon Shirley op te treden in bluesclubs en na zes maanden was ze als zangeres al regelmatig te gast in de beroemde Chicago bluesclub Kingston Mines. Twee jaar later verscheen haar debuutalbum 'Jump Trough My Keyhole'. Het album kende redelijk wat succes, maar het was toch wachten tot in 1999 voor een grote doorbraak. Die kwam er met haar tweede, succesrijke album 'Daughter Of The Blues', met daarop soulvolle, bluesy versies van klassiekers als 'Wang Dang Doodle', 'Sweet Home Chicago', 'Every Day I Have The Blues' en het passende 'The Thrill Is Gone', een nummer dat in 1951 geschreven werd door Roy Hawkins en Rick Darnell en waarmee haar vader BB King in 1969 een grote hit scoorde. BB King was ondertussen ook overtuigd van het talent van zijn dochter en zo mocht Shirley regelmatig optreden tijdens haar vader zijn concerten. In 2017 schreef Shirley samen met David Smitherman het boek 'Love Is King: B.B. King's Daughter Fights To Preserve Her Father's Legacy'. Vervolgens tekende ze een contract bij Cleopatra Records en het resultaat is sinds negentien juni te koop. Het album kreeg 'Blues For A King' als titel en er staan elf songs op. Geen nieuw materiaal, maar covers van bekende en iets minder gekende nummers. Het album bevat gastoptredens van een aantal bekende blues artiesten, waaronder Joe Louis Walker, Junior Wells, Duke Robillard, Elvin Bishop en voormalig Jethro Tull gitarist Martin Barre.

 

 

 

 

 

 

Het album opent met het radiovriendelijke 'All Of My Lovin'', een soulvolle retro song met een een hoog Motown gehalte. Meteen weet Shirley King je te bekoren met haar krachtige en prachtige soulstem. Hetzelfde kan gezegd worden van gastgitarist Joe Louis Walker. Joe Louis doet dat niet met een verschroeiende snarensolo, maar met erg fijn en gevoelvol gitaarwerk. De toetsen met Chris Lietz op orgel en Jürgen Engler op piano spelen een hoofdrol in de sound van deze aantrekkelijke 'All Of My Lovin''. In 1968 had de Britse rockband Traffic, met Steve Winwood als frontman, een hit met 'Feelin' Alright'. Later had Joe Cocker nog een wereldhit met deze prachtige song. Ook Shirley King heeft een erg goede versie gemaakt van dit door Dave Mason geschreven nummer. 'Feelin' Alright' is een song die op het lijf geschreven is van Shirley King. Met haar krachtige stem weet ze het nummer met veel overtuiging en passie te zingen. Chris Lietz is weer uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig op de piano. Gastgitarist Duke Robillard voorziet 'Feelin' Alright' van priemende en vlijmscherpe gitaar riffs en dito snarensolo. Het wordt bluesy in het lome 'I Did You Wrong', dat met het nodige gevoel gezongen wordt door Shirley King en waarin de zangeres oprecht toegeeft dat ze fout zat. De dochter van BB King weet wel wat een goede gitarist kan betekenen voor een song en ze heeft haar gastgitaristen dan ook erg zorgvuldig uitgekozen. Hier laat Elvin Bishop met gevoelvol gitaarwerk horen dat hij een meester is op de sixstring. 'I Did You Wrong' werd gekozen als single die het album moet promoten. Een grommende Shirley King zingt de door Arthur Crudup geschreven rocker 'That's All Right Mama'. Elvis Presley scoorde er in de jaren vijftig een wereldhit mee. Dat het met de versie van Shirley zo'n vaart gaat lopen betwijfel ik. Het schitterende snarenwerk van Pat Travers is van uitmuntende kwaliteit en ook de prachtige pulserende baslijn kan me bekoren.

 

 

 

 

 

 

We hadden het eerder in deze recensie al over Steve Winwood en hij komt nu weer aan bod, want Steve schreef in 1969 het nummer 'Can't Find My Way Home'. Het nummer verscheen op het titelloze debuutalbum van Blind Faith, de super frormatie die Steve vormde met Rick Grech en de ex Cream leden Eric Clapton en Ginger Baker. Het vlijmscherpe en scheurende gitaarwerk van Martin Barre past uitstekend bij de prima vocale vertolking van zijn frontvrouw. Er zit heel wat tederheid in de stem van Shirley King, maar op andere momenten haalt ze fel en krachtig uit. Uitstekende versie. In 1975 scoorden The Temptations een hit met 'Johnny Porter'. Voor dit soulvol nummer koos Shirley, Arthur Adams uit als gastmuzikant. Hij zorgt niet alleen voor het knappe snarenwerk, maar ook voor de prachtige en indrukwekkende backing vocals. 'Johnny Porter' heeft een grote 'Papa Was A Rolling Stone' vibe en het nummer zal in heel wat discotheken voor de nodige ambiance en volk op de dansvloer zorgen. Dat Shirley King de lat wel erg hoog legt bewijst ze nogmaals in de volgende cover. 'Feeling Good' is een nummer dat geschreven werd door de Britse singer-songwriters Anthony Newley en Leslie Bricusse voor de musical 'The Roar Of The Greasepaint - The Smell Of The Crowd' uit 1964. Er bestaan ongelofelijk veel versies van deze song, die bekend werd in 1965 in de versie van Nina Simone. Shirley zingt 'Feeling Good' met de nodige passie en vreugde. Voor het gitaarwerk koos Shirley voor Robben Ford en dat is een perfecte keuze. Ik denk dat er vele muziekliefhebbers het met mij eens zullen zijn wanneer ik zeg dat er zeer weinig gitaristen zijn die zoveel gevoel in hun snarenwerk kunnen steken als Robben Ford. Hij en zijn gitaar zorgen voor de perfecte aanvulling van Shirley's prachtige stem.

 

 

 

 

 

 

 

Na het mooie 'Feeling Good' valt het vloeiende poppy nummer 'Give It All Up' wat tegen. Gelukkig is er in deze song nog het fijne gitaarwerk van Kirk Fletcher om van te genieten. 'Gallows Pole' is een oude blues traditional uit de achttiende of negentiende eeuw, die voor het eerst op plaat werd gezet door Bentley Ball. De oudere bluesliefhebbers kennen zeker de versies wel van Lead Belly en Neil Young. De versie van Shirley King zou een prachtige soundtrack zijn voor een western en daar heeft het sublieme gitaarwerk van Harvey Mandel en het onheilspellende mondharmonicawerk een groot aandeel in. 'Gallows Pole' is voor mij één van de hoogtepunten op dit album. Een andere blues klassieker is 'Hoodoo Man Blues' van Junior Wells. Deze blueslegende overleed op 15 januari 1998, maar is op deze opname nog aanwezig. Volgens het bijgevoegde boekje zijn de mannelijke stem en het mondharmonica werk van Junior Wells en dat geeft deze bluesballade toch een extra touch. De baslijn van Jürgen Engler zorgt voor het kloppende hart en het geweldig mooie en gevoelvolle gitaarwerk maakt van deze 'Hoodoo Man Blues' een meesterwerk. Het album wordt afgesloten met een prachtige en krachtige versie van 'At Last', een cover van Etta James. Etta is altijd het grote idool en voorbeeld van Shirley King geweest en met dit eerbetoon houdt Shirley de gedachte aan deze grote zangeres levendig. De zoete strijkers en het gitaarwerk van Steve Cropper kleuren de sound van deze piano gedreven soulvolle ballade. 'Blues For A King' van Shirley King is een heel aangenaam en leuk album en dat heeft verscheidene redenen. Shirley King heeft een prachtige stem, maar ook de oudere songs roepen mooie of minder mooie herinneringen op. Bovendien geven de talrijke gastgitaristen het album nog een extra touch. (7,5/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

1. All Of My Lovin’ feat. Joe Louis Walker

2. Feelin’ Alright feat. Duke Robillard

3. I Did You Wrong feat. Elvin Bishop

4. That’s All Right Mama feat. Pat Travers

5. Can’t Find My Way Home feat. Martin Barre

6. Johnny Porter feat. Arthur Adams

7. Feeling Good feat. Robben Ford

8. Give It All Up feat. Kirk Fletcher

9. Gallows Pole feat. Harvey Mandel

10. Hoodoo Man Blues feat. Junior Wells & Joe Louis Walker

11. At Last feat. Steve Cropper