Shemekia Copeland – Outskirts Of Love

 

 

http://www.shemekiacopeland.com/

 

https://www.facebook.com/shemekia.copeland

 

 

Shemekia Copeland is geboren op 10 april 1979 in Harlem, New York en is de dochter van de Amerikaanse bluesgitarist Johnny "Clyde" Copeland. Ze ging als tiener reeds met haar vader mee op tournee en bracht als negentienjarige in 1998 haar eerste album 'Turn The Heat Up!' uit, dat enthousiast onthaald werd. Het titelnummer geschreven door John Hahn en Jimmy Vivino werd genomineerd voor een W.C. Handy Blues Award voor beste blues song van het jaar. De opvolger 'Wicked' uit 2000 werd genomineerd voor een Grammy Award en was goed voor twee Handy Awards: Blues Album van het jaar en Blues Song van het jaar voor 'It's 2 AM'. De song is ook te horen in de soundtrack van de film ‘Angel Eyes’. Bovendien won Shemekia de prijs voor Contemporary Blues-Female Artist of the Year, wat ze de twee volgende jaren herhaalde.'Talking To Strangers' (2002) werd geproduceerd door Dr.John, die ook een aantal nummers schreef voor het album. Deze CD won eveneens een Handy Award voor Blues Album of the Year. 'The Soul Truth' uit 2005 werd geproduceerd door de legendarische Stax-gitarist Steve Cropper, die ook speelde op de CD en die een mengeling bevat van blues, funk en Memphis-soul. Dit album bevat ook een duet van Shemekia met Dobie Gray. In 2009 maakte ze de overstap van Alligator Records naar Telarc met 'Never Going Back', geproduceerd door Oliver Wood, één van The Wood Brothers, net als het volgende album '33 1/3' dat werd genomineerd voor een Grammy Award. De overstap betekende ook een stijl verandering van de eerder ruwe en emotioneel geladen blues naar een meer gepolijste en gereserveerde rock/gospelsound. '33 1/3' bevatte naast nieuwe blues nummers ook covers van Sam Cooke ('Ain't That Good News'), Bob Dylan ('I'll Be Your Baby Tonight') en haar vader Johnny Copeland ('One More Time'). Begin 2015 keerde ze terug naar Alligator Records en met het uitstekende 'Outskirts Of Love' heeft Shemekia die terugkeer kracht bijgezet. Producer van het album is opnieuw Oliver Wood. Samen met John Hahn, manager van Shemekia, schreef Oliver enkele nummers voor 'Outskirts Of Love'. Buiten originele songs zijn er heel wat bewerkingen van grote artiesten als John Fogerty, Billy Gibbons, Salomon Burke en Albert Collins te vinden op deze schijf.

 

 

Het album opent met de titeltrack 'Outskirts Of Love'. Deze sterke stuwende rocker zorgt dadelijk voor vuurwerk. Will Kimbrough is schitterend aanwezig op de gitaar en de stem van Shemekia is sterker dan ooit. Dat het duo Oliver Wood/ John Hahn sterke songwriters zijn, bewijzen ze in dit openingsnummer en in 'Crossbone Beach'. Dit funky rock nummer is een heel andere stijl, maar dat maakt deze zelfzekere zangeres weinig uit. Robert Randolph laat zijn pedal steel gitaar gieren dat het een lust is voor het oor. 'Devil's hand' is een nummer van haar vader Johnny Copeland. Deze funky blues met een Afrikaanse beat wordt met veel passie en vuur gezongen door Shemekia. Matt Glassmeyer levert knap werk af op zijn blaasinstrument. In 1942 namen Sonny Terry en Brownie McGee het nummer 'The Battle Is Over, But The War Goes On' op. De versie van Shemekia Copeland op dit album is in niets te vergelijken met het origineel. Het stomende ritme en het vuur en de passie in de stem van de zangeres zijn weer zeer bepalend. De stem van backing vocal Jason Eskridge matcht perfect met deze van zijn frontvrouw. De ritme sectie, met Jano Rix op drums en Lex Price op de basgitaar, rolt het tapijt uit waarop gitaar virtuoos Will Kimbrough weer vernietigend kan uithalen. Wat een klasse. De Brit Ian Siegal schreef samen met John Hahn het grotendeels akoestische delta blues nummer 'Cardboard Box'. Dit schrijnende verhaal over daklozen is een duet tussen Shemekia en Alvin Youngblood Hart. Deze laatste neemt ook de gitaar partij voor zijn rekening. Copeland heeft een brede kijk op muziek en ze zingt dan ook een breed palet van muziek genres op 'Outskirts Of Love'. Zo is 'Drivin' Out Of Nashville' een country rock nummer met wat rockabilly en honky tonk invloeden. Wat meteen opvalt is de harmonie tussen de verschillende gitaren van Oliver Wood, Will Kimbrough en Guthrie Trapp. Een speciale rol in dit opgewekt nummer is weggelegd voor Pete Finney op steel gitaar.

 

 

Copeland legt haar hart en ziel in de soulvolle ballade 'I Feel A Sin', een cover die we kennen van Solomon Burke. De zangeres drukt hier echt haar stempel met de passie die van haar stem uitgaat. De backing vocals, de blazers en het intense gepingel op de gitaar van Will Kimbrough maken het plaatje helemaal compleet en zorgen voor de fantastische afwerking van het nummer. Er staan heel wat covers op het album, maar elke cover heeft duidelijk de Shemekia Copeland stempel en is meer dan een afkooksel van het origineel. Luister maar naar Jesse Winchester zijn 'Isn't That So'. Het rumba ritme en de lekkere piano en gitaar zorgen hier voor het duidelijke verschil. Billy Gibbons komt met zijn killer Texas gitaar klanken, zijn steun verlenen aan 'Jesus Just Left Chicago'. Hij schreef het nummer samen met zijn collega's van ZZ Top en ze hadden er zelf een grote hit mee. De stem van Shemekia moet hier niet onderdoen voor de allergrootste stemmen uit het verleden, zoals Mavis Staple, Koko Taylor. Copeland en Gibbons laten hier horen dat haar stem en zijn gitaar een perfecte combinatie is. Jezus zou het ons niet vergeven mochten we niet het knappe werk van Mike Poole op percussie en Lex Price op bas vermelden. Top nummer. De saxofoon in John Fogerty's 'Long As I Can See The Light' is vervangen door een swampy gitaar geluid en een slide gitaar. Zowel in de versie van Creedence Clearwater Revival, als in de versie van Shemekia Copeland blijft dit een hemels nummer. De dame kent haar klassiekers en dus mag Albert King zijn 'Wrapped Up In Love' niet ontbreken. Copeland maakt van het nummer een mix van soul, blues en funk. Extra gitarist Arthur Neilson is met zijn scheurende blues riffs één van de bepalende muzikanten. Afsluiten doet de zangeres met de akoestische gospel 'Lord, Help The Poor And Needy'. Ingetogen maar met veel passie in haar stem vraagt ze hulp van God voor de armen en de hulp behoeftigen. Onderwerpen als dit vinden we meer op dit album en onderstrepen de sociale bezorgdheid en betrokkenheid van de zangeres voor de problemen op deze wereld. De subtiele maar, o zo mooi jammerende mondharmonica geeft hier de finishing touch. De conclusie is dat 'Outskirts Of Love' van Shemekia Copeland een terugkeer is naar Alligator Records door een hele grote poort. Klasse album. (8,5/10)

 

Walter Vanheuckelom

 

Shemekia Copeland: vocals;

Oliver Wood: guitar, background vocals;

Jano Rix: drums, percussion, keyboards;

Lex Price: bass;

Billy Gibbons: guitar (9);

Alvin Youngblood Hart: guitar, vocal (5);

Robert Randolph: steel guitar (2);

Will Kimbrough: guitar (1, 3, 4, 6, 7, 10);

Arthur Nelson: guitar (11);

Guthrie Trapp: guitar (6);

Pete Finney: pedal steel (6);

Matt Glassmeyer: horns (3, 7);

Jason Eskridge: background vocals (4, 7, 8);

Eric Fritch: organ (1);

Mike Poole: percussion (9).

 

 

 

 

1. Outskirts of love (John Hahn/Oliver Wood)

2. Crossbone beach (John Hahn/Oliver Wood)

3. Devil’s hand (Johnny Copeland)

4. The battle is over (but the war goes on) (Maurice Rodgers/Jerry Winn)

5. Cardboard box (John Hahn/Ian Siegal)

6. Drivin’ out of Nashville (John Hahn/Oliver Wood)

7. I feel a sin coming on (Orville Couch/Eddy McDuff)

8. Isn’t that so (Jesse Winchester)

9. Jesus just left Chicago (Billy Gibbons/Joe Michael Hill/Frank Beard)

10. Long as i can see the light (John Fogerty)

11. Wrapped up in love again (Albert King)

12. Lord, help the poor and needy (Jessie Mae Memphill)