SHEMEKIA COPELAND –  DONE COME TOO FAR

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Shemekia Copeland werd geboren op 10 april 1979 in Harlem, New York en is de dochter van de Amerikaanse bluesgitarist Johnny "Clyde" Copeland. Ze ging als tiener reeds met haar vader mee op tournee en bracht als negentienjarige in 1998 haar eerste album 'Turn The Heat Up!' uit, dat enthousiast onthaald werd. Het titelnummer geschreven door John Hahn en Jimmy Vivino werd genomineerd voor een W.C. Handy Blues Award voor beste blues song van het jaar. De opvolger 'Wicked' uit 2000 werd genomineerd voor een Grammy Award en was goed voor twee Handy Awards, namelijk voor Blues Album van het jaar en Blues Song van het jaar voor 'It's 2 AM'. De song is ook te horen in de soundtrack van de film 'Angel Eyes'. Bovendien won Shemekia de prijs voor Contemporary Blues Female Artist of the Year, wat ze de twee volgende jaren herhaalde.'Talking To Strangers' (2002) werd geproduceerd door Dr. John, die ook een aantal nummers schreef voor het album. Deze CD won eveneens een Handy Award voor Blues Album of the Year. 'The Soul Truth' uit 2005 werd geproduceerd door de legendarische Stax gitarist Steve Cropper, die ook speelde op het album, dat een mengeling van blues, funk en Memphis soul bevat. In 2009 maakte ze de overstap van Alligator Records naar Telarc met 'Never Going Back', geproduceerd door Oliver Wood, één van The Wood Brothers. Hij was ook producer van het volgende album '33 1/3', dat werd genomineerd voor een Grammy Award. De overstap betekende ook een stijl verandering van de eerder ruwe en emotioneel geladen blues naar een meer gepolijste en gereserveerde rock/gospelsound. Begin 2015 keerde Shemekia terug naar Alligator Records en met het uitstekende 'Outskirts Of Love' zette Shemekia die terugkeer kracht bij. Producer van het album was opnieuw Oliver Wood. Samen met John Hahn, manager van Shemekia, schreef Oliver enkele nummers voor 'Outskirts Of Love'. Buiten originele songs zijn er heel wat bewerkingen van grote artiesten, zoals John Fogerty, Billy Gibbons, Salomon Burke en Albert Collins te vinden op deze schijf. Op drie augustus 2018 verscheen haar succesrijke album 'America's Child', een politiek geladen album met daarop twaalf sterke songs. Haar volgende album 'Uncivil War', dat op 23 oktober 2020 bij Alligator Records verscheen leek wel een vervolg op 'America's Child', want ook met de teksten op dit album kaart de zangeres delicate en politieke problemen aan. 

 

 

 

 

 

 

Met haar nieuwe album 'Done Come Too Far', dat op negentien augustus verschijnt blijft Shemekia dezelfde weg bewandelen. Het is een mix van soul doordrenkte blues, met harde sociale teksten. Shemekia's gepassioneerde zang staat in het middelpunt en ze zingt haar songs vanuit het standpunt van een hedendaagse Amerikaanse zwarte vrouw en moeder. Ze wordt begeleid door een aantal geweldige muzikanten, waaronder ook de gastmuzikanten Sonny Landreth, Cedric Burnside, Kenny Brown en Oliver Wood. Het album opent met het verschroeiende en stomende 'Too Far To Be Gone', een beklijvende midtempo bluesrocker, vol met woede en onbegrip. Met haar doordringende en krachtige stem klaagt een vastberaden Shemekia hier the human rights, racisme en haat aan en ijvert ze voor gelijke kansen voor vrouwen. Drummer Pete Abbott en bassist Lex Price zorgen voor de zware groove. Gastgitarist Sonny Landreth geeft de woorden van Shemekia nog meer kracht met zijn vet en splijtend slidewerk op zijn sixstring. De uitstekende swampy rocker 'Pink Turns To Red' had best een nummer van John Fogerty, frontman van Creedence Clearwater Revival kunnen zijn. Met Kevin Gordon, Kenny Brown en Will Kimbrough zijn er drie gitaristen aanwezig. Het zal dan ook niemand verwonderen dat er sterk snarenwerk aanwezig is in dit rebelse nummer. De tekst is heel actueel want het laks beleid wat wapens betreft blijft in de USA  menselijke drama's veroorzaken. De dodelijke schietpartijen op scholen blijven spijtig genoeg regelmatig de headliners halen in de  hedendaagse nieuwsberichten van de USA.

 

 

 

 

 

 

Shemekia heeft zelf een zoon van vijf jaar oud, dus ze weet goed genoeg waarover ze zingt. Ook in beklijvende en emotionele powerballade 'The Talk', waarin een Afro Amerikaanse moeder een gesprek voert met haar kind over de gevaren en de spanningen die je als zwart kind ervaart in de hedendaagse raciale wereld. Ze waarschuwt hem ook voor eventuele problemen wanneer hij ooit een confontratie zou krijgen met de (sommige rotte appels van de) politie. Met haar hoge vibrato en haar overtuigende stem zal Shemekia hier zeker heel wat luisteraars weten te raken. Buiten de fantastische vocale prestatie van Shemekia is het vooral genieten van de sublieme instrumentale prestatie van toetsenist Charles Hodges op zijn Hammond B3. In 'Gullah Geechee' gaat Shemekia terug naar het verleden, toen haar voorouders nog uit hun oorspronkelijk land gehaald werden om verkocht te worden als slaaf in een wrede en vijandige wereld. Het is donkere gospelblues, waarin naast de stem van Shemekia ook de prachtige stemmen van Lisa Oliver Gray, Megan Murray, Will Kimbrough heel belangrijk zijn. De backing vocals bepalen voor een groot deel de donkere sfeer van 'Gullah Geechee'. Lisa Oliver Gray, Lucinda Spence, John Hahn en Will Kimbrough zijn ook verantwoordelijk voor het ritmisch handgeklap. Cedric Watson schittert dit ganse geschiedenis nummer op zijn Afrikaanse kalebas banjo. 'Why Why Why' is een soulvolle, melodieuze ballade, die weer op een sublieme wijze wordt gezongen door Shemekia. Toetsenist Pat Sansone draagt de melodie van 'Why Why Why' met zijn warme keyboard geluiden en met een gevoelvolle en splijtende gitaarsolo geeft Will Kimbrough nog een extra touch aan het nummer.

 

 

 

 

 

 

 

Degenen die willen dansen zullen zeker naar de dansvloer snellen voor het feestelijke Zydeco nummer 'Fried Catfish And Bibles'. Andre Michot op accordeon, Cedric Watson op de fiddle en Washboard Chaz op het wasbord schitteren en bepalen de sfeer van dit vrolijke nummer. Na het dansen is het weer tijd voor het serieuze werk. De titeltrack 'Done Come Too Far' is een verlengstuk van de opener 'Too Far To Be Gone'. Het is een duet tussen Shemekia en Cedric Burnside. Deze laatste is ook uitdrukkelijk aanwezig met zijn kenmerkend Mississippi Hill Country gitaarwerk. Verder horen we Will Kimbrough en Kenny Brown op gitaar en de vaste ritmesectie, met bassist Lex Price en drummer Pete Abbott. 'Barefoot In Heaven' is een cover van Ray Wylie Hubbard. Shemekia maakt er een gospelblues nummer van, waarin gitarist Will Kimbrough het ganse nummer gretig rondstrooit met snedige en pittige gitaar riffs. Lisa Oliver Gray, Megan Murray en Will Kimbrough verzorgen de prachtige backing vocals. Er zitten weer heel wat John Fogerty en Tony Joe White invloeden in deze versie van 'Barefoot In Heaven'. Het vrolijke en erg dansbare 'Fell In Love With A Honky' zorgt voor wat luchtigheid op dit album. Fats Kaplin speelt zich in de kijker met zijn knap spel op de fiddle en zijn heerlijke Pedal steel gitaarklanken. Met alleen de akoestische gitaar van Oliver Wood en de elektrische gitaar van Will Kimbrough als begeleiding weet een heel sterke Shemekia Copeland iedereen te raken met het emotionele en beklijvende 'The Dolls Are Sleeping', een song over sexueel misbruik van kinderen. Door de sobere instrumentale begeleiding komt de tekst van Shemekia nog veel harder aan.

 

 

 

 

 

 

Het lekker groovende 'Dumb It Down' is een vloeiende funk getinte, soulvolle rocksong. De toetsen zijn goed vertegenwoordigd met het Hammond B3 van Charles Hodges en wurlitzer piano van Pat Sansone. Will Kimbrough pakt weer uit met knap gitaarwerk en Joe Cabral blaast heerlijke saxofoonklanken in 'Dumb It Down'. Shemekia Copeland sluit haar nieuwe album af met 'Nobody But You', een cover van haar vader Johnny Copeland. De versie van Shemekia is een lome Chicago blues shuffle, een beetje in de Muddy Waters stijl. Het uitstekende gitaarwerk komt deze keer van Will Kimbrough, die tevens producer is van het album. Op haar nieuwe album 'Done Come Too Far' vervolgt Copeland het verhaal dat ze begon te vertellen in het baanbrekende 'America's Child' uit 2018 en het Grammy genomineerde 'Uncivil War' van 2020, wat haar visie op het verleden, het heden en de toekomst van Amerika weerspiegelt. Op 'Done Come Too Far' brengt ze haar keiharde verhaal gezien door haar ogen, namelijk die van een jonge hedendaagse Amerikaanse zwarte vrouw, een moeder en een vrouw. 'Done Come Too Far' kan je gerust het derde album van een trilogie noemen. Het is opnieuw een meer dan uitstekend album geworden, met twaalf erg sterke nummers, die weer op een sublieme manier worden gezongen door de prachtige en krachtige stem van Shemekia Copeland. Top album van een top zangeres. (9/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. Too Far To Be Gone (feat Sonny Landreth)

02. Pink Turns To Red

03. The Talk

04. Gullah Geechee

05. Why Why Why

06. Fried Catfish And Bibles

07. Done Come Too Far (feat Cedric Burnside)

08. Barefoot In Heaven

09. Fell In Love With A Honky

10. The Dolls Are Sleeping

11. Dumb It Down

12. Nobody But You