SETH LEE JONES - FLATHEAD

Album Review

Album: 
SETH LEE JONES - FLATHEAD
Artist: 
Seth Lee Jones
Record Label: 
Horton Records
Style: 
Bluesrock
Date: 
10/09/2021
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
SETH LEE JONES - FLATHEAD
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
De Amerikaanse slidegitaar tovenaar en meester luthier Seth Lee Jones groeide op in Tulsa, Oaklahoma. Hij was nog een kind wanneer hij begon met muziek te spelen. In 2008 verhuisde Seth naar Los Angeles. Hij hing lang genoeg rond aan de westkust om klassiek & jazz te studeren aan het LA Valley College en studeerde met hoge onderscheiding af aan het hollywood's Musicians Institute. De lokroep van redelijk geprijsde appartementen en een opkomende muziekscene brachten Seth Lee Jones terug naar zijn hometown Tulsa. Daar startte hij zijn bedrijf SLJ Guitars als luthier (iemand die snaarinstrumenten maakt en repareert) en begon hij muziek te componeren. Door wat hij zelf een gelukkig klein ongelukje noemt, begon hij een unieke stijl van slidegitaar te spelen, die benderpalmpedalen gebruikt en betoverende korrelige geluiden produceert. Die geluiden lenen zich perfect om de diepe invloedsput van de geschiedenis van de Amerikaanse muziek weer te geven. In 2018 bracht hij met 'Live At The Colony' een eerste album uit. Drie jaar later, op tien september 2021 verschijnt de opvolger 'Flathead'. Het album bevat een collectie van negen rockende en energieke blues en bluesrock covers. 'Flathead' werd opgenomen in minder dan zeven en een half uur, rechtstreeks naar tape zonder bewerkingen of overdubs. De negen songs op het album zijn favoriete nummers van Seth Lee Jones en zijn bandleden. De band geeft aan elk nummer een persoonlijke draai. 
 
 
 
 
 
 
Het album opent met de Muddy Waters cover 'I Can't Be Satisfied'. Meteen valt de zware groove en het fantastisch en gruizig slidewerk van Seth Lee Jones op. Met drummer Matt Teegarden (zoon van Grammy winnaar David Teegarden (Bob Seger, JJ Cale, Joe Walsh) en Matt is ook drummer bij Chris Duarte) en bassist Bo Halford (Paul Benjamin) bezit dit power bluesrock trio een stevige en erg goede ritme sectie. Seth Lee Jones heeft een rauwe en krachtige stem en brengt zijn songs met veel overtuiging. Het knappe gitaarwerk van Seth eist toch de meeste aandacht op in deze verschroeiende opener. Het countrynummer 'Half A Mind' van Roger Miller krijgt een hele gedaanteverwisseling. Zonder de tekst zou het nummer helemaal onherkenbaar zijn. Seth Lee Jones maakt er een rauwe en lome bluesrock versie van. Het gitaarwerk van Seth klinkt even vet en rauw als zijn stem. Het strakke slagwerk van Matt Teegarden en de beukende baslijn van Bo Hallford zorgen voor een pompende groove in de Roosevelt Sykes cover 'Driving Wheel'. Sykes bracht dit bluesnummer in 1936 uit en Seth Lee Jones en zijn band maken er een lekker groovende bluesrocker van. 'Driving Wheel' is één van de hoogtepunten op het album. In 1977 bracht Johnny Winters het uitstekende 'It Was Rainin'' uit. Ook hier hebben Seth Lee Jones, Bo Hallford en Matt Teegarden hun eigen stempel gedrukt op het nummer. Het gitaarwerk van Jones is weer fantastisch en zijn vet slidewerk raakt je tot in de kleinste vezel van je lichaam. Het heerlijke mondharmonicawerk van Johnny's versie wordt helemaal niet gemist in deze prachtige versie.
 
 
 
 
 
 
Seth Lee Jones is net als Steve Pryor van Tulsa, Oklahoma. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat Seth er voor koos om een nummer van deze blueslegende te coveren voor dit album. De keuze viel op 'Moving Me (Way Too Fast)'. De blazers werden weggelaten en in de plaats krijgen we een stomende en lekker groovende bluesrock song van dit sterk power trio. 'Desiree' van zanger en mondharmonicaspeler Jimmy Markam wordt in de handen van Seth Lee Jones en zijn jongens een vlot uptempo country/rock nummer. Seth etaleert nogmaals zijn grote klasse met de bottleneck en dat levert ook deze keer weer prachtig slidewerk op. Blueslegende Howlin' Wolf mocht natuurlijk ook niet op dit album ontbreken. Seth Lee Jones koos voor 'You Gonna Wreck My Life' en maakte er een indrukwekkende versie van. Het strakke en dwingende slagwerk van drummer Matt Teegarden bepaalt samen met de pompende baslijn van bassist Bo Halford het ritme en de groove van 'You Gonna Wreck My Life'. De sterke, steeds terugkerende gitaar riff van Seth bepaalt de sound. De liefhebbers van rauw en vet slidewerk gaan hun hartje weer kunnen ophalen met het fantastisch slidewerk van frontman Seth Lee Jones. 
 
 
 
 
 
 
Danny Flowers schreef 'Tulsa Time' en Don Williams nam het nummer in 1978 op en maakte het wereldberoemd. Sindsdien is 'Tulsa Time' een klassieker en werd het al ontelbaar keren gecoverd. De meest bekende cover versie komt ongetwijfeld van Slowhand Eric Clapton. Nu komt er nog de versie van Seth Lee Jones bij. In deze lome swingende versie vertolken Seth en zijn slidegitaar opnieuw de hoofdrol. De afsluiter 'Mary Ann' is origineel van Ray Charles en toen waren de piano van Ray en de blazerssectie heel bepalend voor de sound. Seth behoudt wel het rumba getinte ritme en de prachtige sfeer en ritmewisseling die in de originele versie aanwezig was, maar er is geen spoor meer van een piano of blazers. Gastgitarist Mike Satawake krijgt in deze afsluiter ook de gelegenheid om zijn klasse te etaleren. 'Flathead' van Seth Lee Jones is een uitstekend album. Er staan dan wel geen nieuwe songs op het album, toch brengt het album nieuwe muziek en dat heeft alles te maken met de persoonlijke inbreng en de wijze waarop dit bluesrock trio zich deze covers eigen maakt. (8/10)
 
 
 
 
Walter Vanheuckelom
 
 
 
 
1. I Can't Be Satisfied (Muddy Waters)
2. Half A Mind (Roger Miller)
3. Driving Wheel (Roosevelt Sykes)
4. It Was Rainin' (Johnny Winter)
5. Moving Me (Way Too Fast) (Steve Pryor)
6. Desiree (Jimmy Markam)
7. You Gonna Wreck My Life (Howlin' Wolf)
8. Tulsa Time ( written by Danny Flowers but made famous by Don Williams)
9. Mary Ann (Ray Charles)
 
 
 
Seth Lee Jones –gitaar /zang 
Matt Teegarden – drums 
Bo Hallford – bas
Mike Satawake – gitaar op "Mary Ann"