SELWYN BIRCHWOOD - EXORCIST

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Selwyn Birchwood werd in 1985 geboren in Orlando, Florida. Op dertienjarige leeftijd begon hij gitaar te spelen, maar de populaire grunge rock, hip hop en metal van de jaren negentig konden hem niet begeesteren. Toen hij toevallig Jimi Hendrix hoorde ging de muzikale wereld voor Selwyn open en probeerde hij zoveel mogelijk van deze gitaarvirtuoos te weten te komen. Selwyn probeerde de songs en gitaar solo's van Jimi achterna te spelen en las alles wat over Hendrix geschreven werd. Zo realiseerde hij dat blues een geweldige invloed heeft gehad op de muziek van Hendrix. Selwyn had zijn muzikale weg gevonden en ging luisteren naar Albert King, Freddie King, Albert Collins, Muddy Waters en vooral naar Buddy Guy. Wanneer Selwyn negentien was vertelde een vriend dat zijn buurman een gitarist was, die een eigen band had. Die buurman was blues legende Sonny Rhodes. Nadat Selwyn's vriend hen aan elkaar voorgesteld had en ze samen begonnen te jammen zag Sonny dadelijk het talent van de jonge Birchwood en hij nam de jonge gitarist onder zijn vleugels om hem de knepen van het vak te leren. Sonny nam Selwyn dadelijk op in zijn band en nam hem mee op tournee. Rhodes drong er bij Selwyn op aan om naar de universiteit te gaan en hij beloofde de jonge man dat hij altijd zijn plaats als gitarist zou vrijhouden, zodat Selwyn steeds kon meespelen wanneer hij vrij was. Het was zwaar om de studies en de muziek te combineren, maar Birchwood beet door en behaalde zijn MBA aan de universiteit van Tampa. In 2010 richtte Birchwood zijn eigen band op en in 2011 verscheen het debuutalbum 'FL Boy', wat de band heel wat optredens en bekendheid opleverde buiten hun thuisbasis Tampa, waar ze op dat moment al lokale helden waren.

 

 

 

 

 

 

De internationale doorbraak kwam er via de International Blues Challenge in Memphis. In 2012 eindigde Selwyn nog negende, maar een jaar later won hij deze prestigieuze wedstrijd en kreeg hij eveneens de Albert King Gitarist Of The Year Award. In de jury zat toen Bruce Iglauer, de grote baas van Alligator Records en die was dadelijk overtuigd van de klasse van deze jonge muzikant en bood hem dadelijk een contract aan. In 2014 verscheen 'Don't Call No Ambulance', het eerste album van Selwyn Birchwood bij Alligator Records. Het album ontving de Blues Music Award en de Living Blues Critics Award voor beste debuutalbum van 2014 en hij won de Blues Blast Rising Star Award 2015. Dankzij dit album mocht de Selwyn Birchwood Band optreden op talrijke grote festivals in de USA, zoals het Chicago Blues Festival, The Waterfront Blues Festival, The Legendary Rhythm & Blues Cruise en Joe Bonamassa's Keeping The Blues Alive Cruise. Het album opende ook de poorten naar Europa voor Birchwood, zo stond Selwyn op het Belgische Gevarenwinkel Festival in Herselt, het Moulin Blues Festival in Ospel en het Great Brittisch Rhythm & Blues Festival, om er maar een paar te noemen. In mei 2017 verscheen met 'Pick Your Poison', een opvolger voor 'Don't Call No Ambulance' en eind januari 2021 was er de opvolger 'Living In A Burning House', met dertien originele, door Selwyn Birchwood geschreven nummers. Het album werd opgenomen in de Phat Planet Studios in Orlando, Florida met Tom Hambridge als producer. Vanaf vrijdag 9 juni is het nieuwe album 'Exorcist' overal te koop. Het bevat dertien originele, door Selwyn Birchwood geschreven nummers en ook deze keer is Tom Hambridge de producer.

 

 

 

 

 

 

 

Met een fijne, melodieuze gitaarintro trekt Selwyn Birchwood de soulvolle Chicago bluessong 'Done Cryin'' op gang. Het is de opener van zijn zesde album 'Exorcist'. Drummer Byron Garner en bassist Donald Wright zorgen voor een heerlijke groove. Toetsenist Ed Krout en saxofonist Regi Oliver verrijken de sound en gitarist Selwyn Birchwood pakt uit met een priemende en snedige solo. Selwyn beschikt over een erg goede, soulvolle stem en brengt het nummer heel relaxt, maar ook heel overtuigend. Sterke opener. Birchwood gaat verder met een schokkend en waargebeurd verhaal uit Florida in het grimmige 'FLorida Man'. Er zitten wat nieuws fragmenten in dit pittige midtempo nummer. Met een strakke drumbeat bepaalt Byron Garner het tempo van 'FLorida Man' en Ed Krout levert begeesterend toetsenwerk af op het Hammond. Regi Oliver blaast op zijn saxofoon de nodige soul in het nummer en Selwyn zijn splijtend spel op de Lapsteel gitaar gaat door merg en been. Het meer dan zes minuten durende 'Horns Below Her Halo', waarin Selwyn zingt dat hij denkt dat Satan een vrouw is, is op één na het langste nummer op het album. Selwyn Birchwood etaleert in deze midtempo bluesrocker andermaal zijn grote klasse als gitarist met snedig en priemend solowerk. 'Underdog' is een lekker groovend nummer met knap Wah Wah gestuurd gitaarwerk van Selwyn. Met een waanzinnige snarensolo drukt Birchwood zijn stempel op 'Underdog'. Ook hier zijn saxofonist Regi Oliver en toetsenist Ed Krout uitstekend en uitdrukkelijk aanwezig. De meer dan uitstekende backing vocals komen van Charlyce Simmons, Vanessa Hawkins en Eric Green.

 

 

 

 

 

De titeltrack is een soulvol nummer met een lichte reggae vibe. Regi Oliver kleurt het nummer met een sterke sax solo en is ook in hele nummer weer op een knappe wijze aanwezig. In het laatste gedeelte, dat door de backing vocals, Charlyce Simmons, Vanessa Hawkins en Eric Green wordt gezongen, perst Selwijn Birchwood andermaal fenomenale gitaarklanken uit zijn sixstring. 'Lazarus' is een mix van soul en gospel. Instrumentaal wordt 'Lazarus' gedragen door het toetsenwerk van Ed Krout op zijn Wurlitzer. De liefhebbers van de saxofoon komen andermaal aan hun trekken met de prachtige saxofoonsolo van Regi Oliver. 'Hopeless' is een lekker groovend Chicago blues nummer waaraan een scheutje funk is toegevoegd. Selwyn laat hier horen dat hij op de gitaar meerdere stijlen beheerst. Zijn gitaarwerk gaat van jazzy naar stevig en snedig blues snarenwerk. De melodieuze slowblues 'Plenty More To Be Grateful For' is een heel persoonlijk nummer, waarin Selwyn zingt over de depressie die hij in 2020 doormaakte. Hij zat toen thuis vast gekluisterd vanwege de Covid 19 pandemie. Hij had net zijn album 'Living In A Burning House' uit en de uitgebreide Europese en Amerikaanse promotietournees werden gecancelled. In dit nummer zingt hij dat hij op de tv niets anders hoorde dan mensen die stierven vanwege Corona. Nu beseft hij dat hij dankbaar moet zijn voor zijn gezondheid en dat er veel ergere dingen zijn in de wereld dan tournees die wegvallen. In dit meer dan zeven minuten durend nummer heeft Selwyn uitgebreid de tijd en ruimte om ons te laten genieten van zijn heerlijke gitaarwerk. 

 

 

 

 

 

 

'Ila-View' en 'Call Me What You Want To' zijn twee nummers waarvoor Birchwood andere muzikanten gebruikte. In deze twee songs krijgen we Josh Miller op ritme gitaar, Andrew Gohman op de staande bas, Jim McKaba op piano en Jon Buck op drums. 'Ila-View' is een vloeiende bluesshuffle met pianist Jim McKaba en gitarist Selwyn Birchwood in de hoofdrollen. Het swingende 'Call Me What You Want To' is een boppende rhythm & blues song, met vintage invloeden uit de jaren vijftig en zestig. Drummer Jon Buck en contrabassist Andrew Gohman zorgen voor de heerlijk swingende groove en pianist Jim McKaba en gitarist Selwyn Birchwood zorgen andermaal voor het uitstekende solowerk. Het swampy 'Swim At Your Own Risk' begint met geluiden van kwakende kikkers gevold door een sirene  van een politiewagen. In 'Swim At Your Own Risk' vertelt Selwyn het verhaal van een boef die achterna gezeten wordt door de sheriff. Hij probeert te ontsnappen en belandt in het moeras. Byron Garner zorgt voor een dwingende en dreigende drumbeat en er gaat heel wat dreiging uit van het vet en priemend slidewerk van Selwyn Birchwood. De band trekt alle registers open in de verschroeiende uptempo bluesrocker 'My Own Worst Enemy'. Birchwood sluit zijn nieuwe album 'Exorcist' af met het instrumentale 'Show Tune', waarin hij andermaal toont dat hij een fantastische gitarist is. Ook Regi Oliver schittert met een machtige saxofoon solo. Na het ronduit schitterende 'Living In A Burning House' uit 2021 heeft Selwyn Birchwood met 'Exorcist' een meer dan waardige opvolger. In 2015 kwam Alligator baas Bruce Iglauer op het Gevarenwinkel Festival in Herselt Jarekus Singleton en Selwyn Birchwood nog persoonlijk aankondigen als de toekomst van de bluesmuziek. Spijtig genoeg horen niet veel meer van Jarekus Singleton, maar Selwyn Birchwood bewijst nog met elk album en elk concert dat zijn platenbaas Bruce toen al helemaal juist zat met zijn aankondiging in Herselt. In 'Exorcist' bewandelt Selwyn andermaal heel wat zijpaden van de blues en dat komt zijn muziek alleen maar ten goede. 'Exorcist' is een topalbum en een aanrader voor elke muziekliefhebber. (9/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

01. Done Cryin’

02. Florida Man

03. Horns Below Her Halo

04. Underdog

05. Exorcist

06. Lazarus

07. Hopeless Romantic

08. Plenty More To Be Grateful For

09. Ila-View

10. Swim At Your Own Risk

11. Call Me What You Want To

12. My Own Worst Enemy

13. Show Tune

 

 

Selwyn Birchwood: Gitaar, Lapsteel, bas (4,10) en zang

Donald “Huff” Wright: Bas

Byron “Bizzy” Garner: Drums

Ed Krout: Hammond orgel, Wurlitzer en Rhodes

Regi Oliver: Bariton en tenor saxofoon

Charlyce Simmons, Vanessa Hawkins en Eric Green: Backing vocals