ROOMFUL OF BLUES - IN A ROOMFUL OF BLUES

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Roomful Of Blues is een Amerikaanse band die in 1967 door Duke Robillard werd opgericht in Rhode Island. De band bestaat dus al meer dan vijftig jaar en heeft bijgevolg al heel wat personeel wisselingen gekend. Toch zijn ze hun muzikale mix van swing, rock 'n' roll, jump, blues en rhythm & blues steeds trouw gebleven. In die vijftig jaar won de Roomful Of Blues maar liefst vijf Grammy Awards, zeven Blues Music Awards en de prestigieuze DownBeat International Critics Poll voor Beste Blues Band. De band bracht al negentien albums uit, waarvan 'Hook, Line & Sinker' uit 2011 het recentste studioalbum is. In 2014 verscheen er wel nog het schitterende live album '45 Live'. Negen jaar na 'Hook, Line & Sinker' is er met 'In A Roomful Of Blues' een nieuw studioalbum. Er staan dertien songs op, waarvan het overgrote deel van de nummers geschreven werden door de bandleden van Roomful Of Blues. Chris Vachon was de bedrijvigste, hij schreef of hielp schrijven aan acht songs. 'In A Roomful Of Blues' is het zesde album van Roomful Of Blues bij Alligator Records.

 

 

 

 

 

 

Het album opent met de erg dansbare rhythm & blues cover 'What Can I Do?', waarmee Don Robey in 1961 een hitje scoorde. Dankzij drummer Chris Anzalone en bassist John Turner heeft 'What Can I Do?' een heerlijke groove. De prachtige soulstem van Phil Pemberton klonk nooit mooier en toetsenist Rusty Scott is het gehele nummer uitstekend aanwezig met zijn boogie woogie piano. Hij bekroont zijn instrumentale prestatie met een erg aantrekkelijke solo. Ook de swingende blazerssectie, met trompettist Carl Gerhard en de saxofonisten Rich Lataille en Alek Razdan, dragen meer dan hun steentje bij in dit energieke nummer. Ze blazen de nodige power en soul in het nummer. De erg genietbare sax solo geeft 'What Can I Do?' nog een extra troef. De blazers vertolken nogmaals een hoofdrol in 'You Move Me' een Memphis soul nummer, dat door Phil Pemberton ingetogen en met veel gevoel wordt gezongen. Phil schreef het nummer samen met gitarist Chris Vachon. Voor mij is de door Chris Vachon geschreven titeltrack 'In A Roomful Of Blues' één van de hoogtepunten op dit album. Het is een soulvol nummer met een schitterende groove en Chris laat hier verscheidene keren horen dat hij heel fijne en gevoelvolle riffjes uit zijn sixstring kan toveren. Ook Phil Pemberton weet weer te imponeren met zijn stem en is zeker een aanwinst voor de band en dat is niet vanzelfsprekend als je weet dat Lou Ann Barton, Sugar Ray Norcia, en Curtis Salgado zijn voorgangers waren.

 

 

 

 

 

 

Chris Vachon en Bob Moulton schreven het hilarische 'Phone Zombies', een song over onze GSM en IPhone verslaafde samenleving. 'Phone Zombies' begint trouwens met het gerinkel van zo'n telefoon. Drummer Chris Anzalone en bassist John Turner zorgen voor een stevige en stuwende groove en Rusty Scott weet op een subtiele manier de sound te verrijken met zijn warme Hammond riffs. Gitarist Chris Vachon schittert met zijn gruizige en priemend snarenwerk. Met een uitstekende baslijn op zijn contrabas trekt John Turner het stuwende 'Watch Your Back' op gang. Phil Pemberton waarschuwt ons voor de moderne criminelen en oplichters. De blazerssectie versterkt die waarschuwing nog en Vachon is weer uitdrukkelijk aanwezig met pittige en bijtende gitaar riffs. Bob Moulton, die samen met Vachon vijf nummers schreef, speelt hier ritme gitaar en zingt de backing vocals. 'She Quit Me Again' is een smeulende, soulvolle ballade, die weer op een geweldige wijze gezongen wordt door Phil Pemberton. Je voelt de emotie en het verdriet in zijn stem. Ook Rusty Scott weet datzelfde gevoel in zijn pianospel te leggen. Rich Lataille of Alek Razdan zet de kers op de taart met een smeulende saxsolo, die als gegoten in deze 'She Quit Me Again' past. Van het door Rusty Scott geschreven 'She's Too Much' spat de vreugde en het spelplezier af. In dit swingende vintage rhythm & blues nummer schitteren de blazers en trompettist Carl Gerhard bekroond die prestatie met een fantastische trompet solo. Met de Gary Cummings cover 'Have You Heard' gaat Roomful of Blues de Zydeco weg open daar heeft de accordeon van gastmuzikant Dick Reed een zeer groot aandeel in. Met strak en opwindend slagwerk zorgt drummer Chris Anzalone voor de Bo Diddley beat. De blazers voegen een stukje Memphis soul toe aan dit feestelijke nummer.

 

 

 

 

 

 

De achtkoppige formatie van Roomful Of Blues laat zich gaan in de spetterende vintage rocker 'We'd Have A Love Sublime'. Dit nummer trekt je vanaf de eerste noten naar de dansvloer en de ouderen onder ons zullen zich terug in de Golden Sixties wanen. Van een sublieme liefde naar een strijd tegen kanker is maar een kleine stap op dit album. In het epische bluesnummer 'Carcinoma Blues' zingt Phil Pemberton met veel emotie over de pijnlijke strijd tegen kanker. Rusty Scott is met zijn jazzy getint pianospel het gehele nummer uitstekend aanwezig en het geluid van de blazers zorgen voor een gevoel van droefheid en hulpeloosheid. Ook Chris Vachon probeert in dezelfde sfeer te blijven met zijn knappe, smeulende snarensolo.Het big band gevoel is overvloedig aanwezig in de Doc Pomus cover 'Too Much Boogie'. Dit soort muziek is steeds de specialiteit geweest van Roomful Of Blues en ook deze keer leggen de muzikanten heel hun hart in het nummer. Big Band betekent ook blazers en dus mogen saxofonisten Rich Lataille en Alek Razdan en trompettist Carl Gerhard om beurt hun instrumentale virtuositeit etaleren tijdens een solo. Rusty Scott kleurt de sound met zijn fantastisch boogie woogie piano spel. Ook in het vintage Chicago blues getinte 'Let The Sleeping Dog Lie' schittert Rusty op de toetsen, deze keer niet op de piano maar op het Hammond. Het album wordt afgesloten met het korte, nog geen twee minuten durende swingende 'I Can't Wait', dat geschreven werd door Alek Razdan. Het is ook Alek die de longen uit zijn lijf blaast tijdens een fantastische solo op de saxofoon. Phil Pemberton zingt het swingende nummer op een heel ontspannen wijze. De fans van Roomful Of Blue zullen blij zijn dat hun wachten beloond wordt met dit uitstekende album. Roomful Of Blues is een band die nooit ontgoocheld en dat doen ze ook met 'In A Roomful Of Blues' niet. De liefhebbers van het big band gevoel en swingende jump blues zullen zeker aan hun trekken komen met dit album. (7,5/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

01. What Can I Do?

02. You Move Me

03. In A Roomful Of Blues

04. Phone Zombies

05. Watch Your Back

06. She Quit Me Again

07. She's Too Much

08. Have You Heard

09. We'd Have A Love Sublime

10. Carcinoma Blues

11. Too Much Boogie

12. Let The Sleeping Dog Lie

13. I Can't Wait

 

 

Phil Pemberton: Zang

Chris Vachon: Gitaar

Chris Anzalone: Drums

John Turner: Contrabas

Rusty Scott: Keyboards

Rich Lataille: Tenor en Alt saxofoon

Alek Razdan: Bariton en tenor saxofoon

Carl Gerhard: Trompet

 

Bob Moulton: Backing vocals en ritme gitaar op #5

Dick Reed: Accordeon op #8

Jeff Ceasrine: Backing vocals, congas en percussie