RONNIE EARL AND THE BROADCASTERS - MERCY ME

Album Review

Album: 
RONNIE EARL AND THE BROADCASTERS - MERCY ME
Artist: 
Ronnie Earl And The Broadcoasters
Record Label: 
Stony Plain Records
Style: 
Blues, Jazzy blues
Date: 
15/04/2022
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
RONNIE EARL AND THE BROADCASTERS - MERCY ME
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
De Amerikaanse bluesgitarist Ronnie Earl werd  als Ronald Horvath geboren in New York op 10 maart 1953. Earl studeerde aan de Boston University, waar hij zich interesseerde voor het plaatselijke bluescircuit. Hij werd lid van een band in Cambridge en nam de artiestennaam Earl aan ter ere van zijn voorbeeld Earl Hooker. In 1977 maakte hij zijn eerste opnamen, eerst met Guitar Johnny & the Rhythm Rockers, daarna samen met Sugar Ray Norcia als mede oprichter van Sugar Ray & the Bluetones. In 1979 ging hij naar de band Roomful Of Blues, waarbij hij acht jaar bleef. Daarnaast formeerde Earl begin jaren 1980 zijn eigen band The Broadcasters. In 1983 bracht hij zijn eerste soloalbum 'Smokin'' uit, een jaar later volgde 'They Call Me Mr. Earl'. In 1987 verliet Earl Roomful Of Blues en concentreerde hij zich volledig op zijn solocarrière en blies hij nieuw leven in The Broadcasters met Darrell Nulisch (zang), Jerry Portnoy (mondharmonica), Steve Gomes (bas) en Per Hanson (drums). In 1988 verscheen het album 'Soul Searchin'', in 1990 'Peace Of Mind' en 'I Like It When It Rains' en in 1991 'Surrounded By Love' (met Sugar Ray Norcia). Begin jaren 1990 overwon Earl zijn drugs en alcoholprobleem en formeerde hij The Broadcasters opnieuw met Bruce Katz (orgel), Rod Carey (bas) en Per Hanson (drums). Bijna jaarlijks verscheen er een nieuw album. In 1997 won Earl een Handy Award als beste blues instrumentalist. Earl ontbond rond die tijd The Broadcasters en laste een onderbreking in. Vanaf 2000 verschenen er weer regelmatig albums van Ronnie Earl. In zijn eentje en met zijn band The Broadcasters is Ronnie Earl een viervoudig Blues Music Award winnaar als Guitar Player Of The Year. Ronnie Earl heeft 28 albums en meerdere topcomposities in zijn catalogus. Zijn voorlaatste album 'Beyond The Blue Door' verscheen in augustus 2019 bij Stony Plain Records. Bij datzelfde recordlabel verscheen onlangs 'Mercy Me', met daarop twaalf songs. De helft van de nummers werden door Ronnie Earl geschreven. The Broadcasters bestaan momenteel uit toetsenist Dave Limina, zangeres Diane Blue, bassist Paul Kochanski en drummer Forrest Padgett. Ronnie Earl plaatst de nummers van het album 'No Mercy' in context met een citaat van Dr. Martin Luther King Jr prominent geplaatst in de albumhoes: De blues vertellen het verhaal van de moeilijkheden van het leven, en als je even nadenkt, zul je je realiseren dat ze de moeilijkste realiteiten van het leven nemen en ze in muziek stoppen, om vervolgens met een nieuwe hoop of een gevoel van triomf naar buiten te komen.
 
 
 
 
 
 
 
Ronnie Earl And The Broadcoasters openen hun nieuwe album met de uitstekende Muddy Waters cover 'Blow Wind Blow'. Het is een bijna zeven minuten durende Chicago bluesshuffle met pittig en stekend gitaarwerk van Ronnie Earl. Anthony Geraci op piano en Dave Limina op Hammond B3 zijn beiden uitstekend en uitdrukkelijk aanwezig op hun klavieren. Diane Blue heeft een mooie en volle stem en weet 'Blow Wind Blow' op een mooie wijze te brengen. Toch is het Ronnie Earl die alle aandacht naar zich toetrekt met zijn fantastisch en cool snarenwerk. Minutenlang blijft hij imponeren op zijn sixstring. Muddy Waters zou zeker blij geweest zijn met deze versie. In 1963 bracht saxofonist John Coltrane ter herdenking van de beruchte bomaanslag op de kerk van Birmingham het nummer 'Alabama' uit. Met dit beklijvende instrumentale nummer hekelde John Coltrane het racisme in Amerika. Spijtig genoeg bestaat racisme nog steeds en dat willen Ronnie Earl And The Broadcasters met hun instrumentale eerbetoon aan John Coltrane nogmaals beklemtonen. Bariton saxofonist Mark Earley en tenor saxofonist Mario Perrett zijn met hun ingetogen saxofoon klanken heel belangrijk voor de sfeer in 'Alabama'. Hammondspeler Dave Limina begeleidt de emotionele klagende gitaargeluiden van Ronnie Earl op een magistrale wijze. Het eerste eigen nummer is 'Blues For Ruthie Foster'. Samen met zijn oude vriend en gitarist Peter Ward drukt Ronnie Earl in dit fijne en chille, akoestisch gitaarduet zijn bewondering uit voor de zangeres Ruthie Foster. Het zoete en soulvolle 'Soul Searching' is een ouder nummer dat Ronnie Earl samen met Kaz Kazonoff schreef in 1988. We krijgen mooi solowerk van Hammondspeler Dave Limina en de saxofonisten Mark Earley en Mario Perrett. Natuurlijk ontbreekt het gitaarwerk van Ronnie Earl ook niet in deze prachtige song. Met zijn fijn en erg gevoelvol snarenwerk zal Ronnie Earl weer heel wat muziekliefhebbers weten te raken.
 
 
 
 
 
 
 
Met tromgeroffel trekt drummer Forrest Padgett de instrumentale slowblues 'Blues For Duke Robillard' op gang. Het is een eerbetoon van Ronnie aan zijn oude vriend Duke Robillard. Bijna acht minuten mogen we hier genieten van het sublieme gitaarwerk van Ronnie Earl. Hij is een meester van het fijne en complexe snarenwerk. De ingetogen baslijn van Paul Kochanski is het kloppend hart van 'Blues For Duke Robillard' en Hammondspeler Dave Limina zorgt weer voor de perfecte begeleiding van Ronnie's gitaarwerk. Het subtiele saxofoonwerk van Mark Earley en Mario Perrett maken het nummer instrumentaal helemaal af. Na een paar instrumentale nummers doet het deugd om opnieuw de stem te horen van Diane Blue in de soulvolle rocker 'Only You And I Know', een cover van Dave Mason. Het is misschien een verassende keuze, maar het toont wel de grote muzikale diversiteit van Ronnie Earl And The Broadcasters. Dave Limina tovert weer een prachtige solo uit zijn Hammond B3. Verder geeft de fijne en gevoelvolle snarensolo van Ronnie en de machtige saxofoon solo's van Mario Perret en Mark Early het nummer nog meer cachet. Samen met Anthony Geraci schreef Ronnie Earl de intense slowblues 'A Prayer For Tomorrow'. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat de twee songwriters een hoofdrol vertolken in dit trage nummer. Anthony doet dit op de piano en Ronnie op zijn vertrouwde gitaar. Prachtig nummer. Het wordt heel jazzy in het instrumentale 'Dave's Groove', een nummer dat Ronnie samen met toetsenist Dave Limina en drummer Forrest Padgett schreef. Zoals de titel al laat vermoeden is 'Dave's Groove' een lekker groovend nummer met heerlijk solowerk van gitarist Ronnie Earl, Hammondspeler Dave Limina en tenor saxofonist Mario Perrett. 
 
 
 
 
 
 
De bijna elf minuten durende slowblues 'Please Send Me Someone To Love' is het langste nummer op 'Mercy Me'. Het is een Percy Mayfield klassieker die veel ruimte biedt om te soleren en die kans laat gitaarvirtuoos Ronnie Earl niet liggen. Dave Limina draagt de melodie van deze slowblues met zijn warme orgelklanken en er klinkt veel passie en emotie in de mooie stem van Diane Blue. Ronnie Earl slaagt er weer glansrijk in om die passie en emotie in zijn gevoelvol snarenwerk te leggen. Ook in de zelf geschreven instrumentale blues ballade 'Coal Train Blues' schitteren Ronnie Earl en Dave Limina op de gitaar en het Hammond B3. Het blijft traag en gevoelvol in 'The Sun Shines Brightly'. Diane Blue levert hier misschien wel haar beste vocale prestatie op het album en de liefhebbers van intens en gevoelvol gitaarwerk komen ook hier weer volop aan hun trekken. Het album wordt afgesloten met '(Your Love Keeps Lifting Me) Higher and Higher', een cover van Jackie Wilson uit 1967. Dit soulvolle rhythm and blues nummer wordt gezongen door de mooie en krachtige stem van Tess Ferraiolo. Wie van fijn, zuiver en gevoelvol gitaarwerk houdt moet zeker het album 'No Mercy' van Ronnie Earl And The Broadcasters in huis halen. 'Mercy Me' is al het achtentwintigste album van Ronnie Earl, zijn veertiende al voor Stony Plain Records, en ook deze keer zal zijn nieuwe album vlot over de toonbanken gaan, want 'Mercy Me' is weer een prima album met veel sterk en gevarieerd gitaarwerk. Bovendien heeft Ronnie met de The Broadcasters een erg sterke formatie naast zich. ' Mercy Me' is een uitstekende mix van eigen songs met mooie bewerkte covers. Top album. (8,5/10)
 
 
 
 
 
 
Walter Vanheuckelom
 
 
 
01. Blow Wind Blow
02. Alabama
03. Blues For Ruthie Foster
04. Soul Searching
05. Blues For Duke Robillard
06. Only You And I Know
07. A Prayer For Tomorrow
08. Dave’s Groove
09. Please Send Me Someone To Love
10. Coal Train Blues
11. The Sun Shines Brightly
12. (Your Love Keeps Lifting Me) Higher and Higher
 
 
 
Ronnie Earl – Gitaar
Dave Limina – Piano en Hammond B3
Diane Blue – Vocals
Forrest Padgett – Drums
Paul Kochanski – Elektrische en Upright bas
 
 
Our guests join the Broadcasters on the following songs:
Anthony Geraci: Piano op  1, 7, 10, 11
Peter Ward: Gitaar op  1, 3, 7, 10, 11
Mario Perrett: Tenor saxofoon op  2, 4, 5, 6, 8, 9, 12
Mark Earley: Bariton saxofoon op  2, 4, 5, 6, 8, 9, 12,
Tess Ferraiolo: Zang op 12