ROGER CHAPMAN - LIFE IN THE POND

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Britse rockzanger Roger Maxwell 'Chappo' Chapman werd op acht april 1942 geboren in Leicester. Roger zijn muzikale carrière begon toen hij in 1966 bij The Farinas aansloot. Een jaar later werd hij bandlid bij de beroemde Britse rockband Family. Met Roger's karakteristieke vibrato en dynamische aanwezigheid op het podium kon Family niets verkeerd doen. Een verhuizing naar Londen luidde de release in van de single 'Scene Through An Eye Of A Lens', uitgebracht op het Liberty label in 1967 en nu een collector's item. Family nam hun laatste album 'It's Only A Movie' op in 1973. Het album bevatte uitstekende nummers, maar omdat verschillende bandleden andere muzikale paden wilden bewandelen, besloot de band om er een punt achter te zetten. In 1974 richtte Chapman samen met ex Family bandlid Charlie Whitney (gitaar) de formatie Streetwalkers op. In 1978 besloot Roger Chapman om een solocarrière te beginnen. Sindsdien treedt Chapman solo op of soms met een begeleidingsband. Hij staat bekend als een temperamentvol performer en wordt als zanger geroemd om zijn rauwe vocale vibrato. Solo successen behaalde hij in 1978 met The Rolling Stones cover 'Let's Spend The Night Together' en in 1983 met 'Shadow On The Wall', een samenwerking met Mike Oldfield. In 2009 verscheen met 'Hide Go Seek' het laatste studioalbum van Roger Chapman. Chapman bleef wel optreden en in 2013 stond hij terug met The Family op het podium. De drie volgende jaren gaf The Family een hele reeks concerten. Op 25 juni verschijnt bij Ruf Records het langverwachte nieuwe studio album van Roger Chapman. Het kreeg als titel 'Life In The Pond' en het album herenigt Chappo met gezichten uit zijn verleden, waaronder Poli Palmer als co-schrijver/ producer en gastgitarist Geoff Whitehorn. Het album bevat een hele reeks uiteenlopende stijlen. De muziek gaat van Britse R&B over folk, blues, Americana, Amerikaanse rock, Motown, Stax naar Blue Note Jazz en klassiek. Tekstueel vindt Chapman zijn inspiratie in de dagelijkse gebeurtenissen, maar vooral zijn woede op de hedendaagse politici heeft hem wakker geschopt.   

 

 

 

 

 

 

 

Het album opent met het rootsy en uitstekende groovende 'Dark Side Of The Stairs'. Volgens Chapman gaat het hier niet om één persoon, maar is het een samensmelting van mensen en situaties uit zijn verleden. De blazers en het barrelhouse getint toetsenwerk geven het nummer een brass vibe. Met zijn rauwe, kenmerkende stem weet Chapman het nummer met veel overtuiging te brengen. Ofwel kies je de trap naar de hemel ofwel de snelweg naar de hel zingt Chapman in het sarcastische 'The Playtime Is Over'. Deze midtempo rocker heeft een groot vintage gehalte. Het geweldige toetsenwerk van Poll Palmer is de gehele song uitstekend en uitdrukkelijk aanwezig. 'The Playtime Is Over' is één van de drie songs waarin gitarist Geoff Whitehorn meespeelt. Geoff laat zich meteen opmerken met zijn knap gitaarwerk. Naar het einde toe krijgt deze song nog een extra touch door de mooie ritme versnelling. Het wordt iets steviger en donkerder tijdens het meer dan zeven minuten durende 'Nightmare #5'. De sterke, steeds weerkerende riff is heel bepalend voor de sound van het nummer, waarin Poli Palmer weer uitstekend werk aflevert op zijn keyboards. De stomende boogierocker 'Rabbit Got The Gun' is een mix van blues, funk en rock. Het is één van de hoogtepunten op het album. Poli Palmer schittert weer met fantastisch en wervelend toetsenwerk op het orgel en in het laatste gedeelte krijgen we ook nog gruizig en opwindend mondharmonica werk te horen.

 

 

 

 

 

 

Met een knappe gitaar intro wordt de stomende rocker 'After The Rain' op gang getrokken. De mondharmonica is ook hier op een schitterende wijze aanwezig. 'Having Us A Honeymoon' opent met een klein stukje van de 'Wedding March' van Felix Mendelssohn. Even later neemt de barrelhouse piano van Poli Palmer het over en is dit feestelijk NOLA getinte nummer helemaal vertrokken. Het heerlijke vioolwerk geeft 'Having Us A Honeymoon' nog een extra touch. Alle nummers op 'Life In The Pond' werden geschreven door Roger Chapman en Poli Palmer, behalve 'Snake', dat geschreven werd door Oscar Brown Jr. Het is de enige cover op het album. Chapman dwaalt ver van de originele versie af en maakt er een Northern soul nummer van. Een ander hoogtepunt op het album is het emotionele en melancholische 'On Lavender Heights'. Chapman legt hier heel veel emotie en gevoel in zijn rauwe stem, die alleen begeleid wordt door een beetje keyboards, strijkers en sonore blazers. Chapman zal je hier vocaal zeker weten te raken. Het refrein zelf heeft een prachtige tekst: Lavender sundowns, lavender dreams. Soul to soul lovers stealing the scenes. Lavender memories, peekaboo nights. Times to hold on to on Lavender nights. 

 

 

 

 

 

 

In 'Green As Guacomole' en 'Collar Turned Up' krijgen we gitarist Geoff Whiteborn nogmaals op gitaar. 'Green As Guacomole' heeft een aantrekkelijk refrein en 'Collar Turned Up' een knappe piano lijn. Er klinkt heel wat weemoed in Chapman zijn stem in het afsluitende 'Naughty Child', waarin Roger Chapman veel muzikale herinneringen uit zijn jeugd ophaalt. Verscheidene artiesten, zoals Ray Charles, Bob Dylan, The Birds, T Bone Walker, Elvis Presley, Leadbelly, The Animals, The Who en Pretty Things  passeren de revue. Dat gebeurde volgens Chapman allemaal toen de wereld nog jong en dwaas was, nog wild rond draaide en nog helder en mooi was. In 'Naughty Child' laat Chapman horen dat hij zijn idealisme op negenenzeventigjarige leeftijd nog niet heeft verloren. De muzikale wereld is sinds 1966 een paar keer veranderd, maar Roger Chapman heeft nog steeds iets te zeggen en met 'Life In The Pond' is zijn stem als artiest vitaler dan ooit. (7,5/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01 Dark Side Of The Stars

02 The Playtime Is Over

03 Nightmare #5

04 Rabbit Got The Gun

05 After The Rain

06 Having Us A Honey Moon

07 Snake

08 On Lavender Heights

09 Green As Guacomole (GAG)

10 Collar Turned Up

11 Naughty Child