ROBERTO LOPEZ - KALEIDO STROPICO

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Roberto López is een Colombiaanse/Canadese muzikant en componist, die momenteel woonachtig is in Montreal. Hij verlegt de grenzen van moderne Latijns Amerikaanse muziek met hippe arrangementen. Onder de Colombiaanse grooves voegt hij ongegeneerd jazz, funk en elektronische muziek aan de mix toe. Hij tourde al door Canada en Mexico. Hij ontving verschillende Award nominaties (JUNO, ADISQ, GAMIQ, Canadian Folk Music Awards) en ontving de prestigieuze Artiste révélation Radio Canada Award. Zijn eerste creatie, het Roberto López Project, werd gelanceerd in 2005 met muzikanten uit alle hoeken van Amerika, met wie hij Latijnse grooves verkende in een stedelijke context. Zijn albums 'Que Pasa' (2006) en Soy Panamericano (2009), zijn twee albums met verstandige en betrokken teksten. Vervolgens richtte hij in 2011 het Afro/Colombiaanse Jazz Orkest op, om hulde te brengen aan enkele van de grootste Colombiaanse componisten en het Cumbia bigband geluid uit de jaren zeventig nieuw leven in te blazen. Hij bracht 'Azul' (2012) uit, een album met een instrumentale signatuur, precieze arrangementen en de virtuositeit van de muzikanten. Roberto werkte in 2017 samen met de Belizaanse producer Ivan Duran om het album 'Criollo Electrik' te maken. Het is een album met unieke sonische verkenningen van Latijnse roots en funky grooves. Dit nieuwe werk ontgaat de normen van de Latijnse muziek en reserveert een speciale plek voor zijn instrument, namelijk de elektrische gitaar. Voor zijn vijfde album 'Kaleido Strópico' dat op 24 mei 2019 verscheen, vervolgt Roberto zijn sonische verkenningen waarbij Colombiaanse en Cubaanse grooves worden samengevoegd met funky hoornarrangementen en unieke baslijnen. Er staan tien originele, door Roberto Lopez geschreven nummers op 'Kaleido Stropico'.

 

 

 

 

 

 

Het album opent met 'Sofrito' en als je dit nummer op de radio zou horen, ben ik er zeker van dat je gedachten naar Carlos Santana gaan. Het nummer heeft een Latijns ritme, dat erg dansbaar is en doet denken aan vakantie, een blauwe zee, een wit strand, zon en cocktails. Drummer Sacha Daoud en de uitstekende percussionist Kullak Vuiger-Rojas zorgen samen met bassist Roberto Lopez voor de heerlijke groove. Buiten de basgitaar neemt Roberto ook nog de elektrische en akoestische gitaar, de keyboards, de tambora en de llamador (Afrikaanse Tamboer) en de maracas voor zijn rekening. Het uitstekende gitaarwerk van Roberto kleurt de sound van dit openingsnummer en de blazers, met David Carbonnrau op trompet, Matthieu van Vliet op trombone, Bruno Lamarche op tenor Sax en Mario Allard op bariton sax, zijn in dit nummer uitdrukkelijk aanwezig met krachtig en soulvolle blazerwerk. De vierkoppige blazerssectie en de conga's van Kullak Vuiger Rojas spelen een bepalende rol in het eveneens erg dansbare 'Willie Boogaloo'. Roberto laat met overstuurd snarenwerk horen dat hij een erg begaafd gitarist is. 'Willie Boogaloo' is een nummer waar je vrolijk van wordt en dat je naar de dansvloer zuigt. Ook in het feestelijke 'A Panchanguear' zorgt het Latijnse ritme er voor dat je spontaan gaat bewegen. Roberto Lopez kleurt de sound van dit nummer met erg knap gitaarwerk en hij plaatst zelf de kers op de taart met een fantastische snarensolo.

 

 

 

 

 

 

 

Het blijft feestelijk en erg dansbaar tijdens 'Getsemani', dat sterk aan de hit 'Lambada' doet denken. De heerlijke percussie van Roberto Lopez en Kullak Vuiger-Rojas zorgen weer voor het Latijns ritme en de blazers zijn weer uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig, met een knappe trompet en sax solo als toetje op de taart. Roberto Lopez blijft met '63' in dezelfde vijver vissen. De basis, namelijk dat aanstekelige Latijnse ritme, blijft steeds aanwezig. In elk nummer voegt Roberto dan enkele accenten toe. Zo is het in '63' genieten van het flamenco gitaarwerk van Lopez. In het feestelijke 'Guayaba Y Limon' krijgen we een Afro/Cubaans ritme en krijgen meerdere muzikanten de kans om met een korte solo hun instrumentale virtuositeit te etaleren. De akoestische gitaar, de blazers en de percussie spelen de hoofdrollen in het swingende 'Por La Calle'. 'Yo Me Vo' krijgt een funky touch mee. In het zwoele 'Mayapo', een nummer over de prachtige stranden van Riohacha, is het weer genieten van het uitstekende vingerwerk van Roberto op zijn sixstring. Ook het aparte Oosterse fluit geluid geeft het nummer een extra troef. Het album wordt afgesloten met het genietbare 'Cronopios'. Het is duidelijk dat Roberto zijn Colombiaanse achtergrond veel te maken heeft met zijn vermogen om verschillende Zuid Amerikaanse invloeden op dit album te etaleren. Als je bent opgegroeid in Colombia en open staat voor de cultuur van het land, dan kan je niet ontkomen aan het feit dat je ondergedompeld wordt in de geluiden en ritmes van Colombia, dat ook het land van duizend ritmes wordt genoemd. Voor de liefhebbers van deze Latijnse ritmes is het album 'Kaleido Stropico' van Roberto Lopez een geschenk uit de hemel en a must have. Of de Colombiaanse/Canadese muzikant hiermee het grote publiek gaat bereiken, daar twijfel ik een beetje aan. Het minste wat we kunnen zeggen is dat 'Kaleido Stropico' een feestelijk en erg dansbaar album is. (7/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01: Sofrito

02: Willie Boogaloo

03: A pachanguear

04: Getsemani

05: 63

06: Guayaba y limón

07: Por la calle

08: Yo me voy

09: Mayapo

10: Cronopios

 

 

 

Roberto C. López: guitar, bass, tiple, keyboards, tambora, llamador, maracas, and vocals

Sacha Daoud: drums

Kullak Vuiger-Rojas: alegre, congas, timbales, cajón, shekere and vocals

Jairo Gómez: vocals

David Carbonneau: trumpet

Bruno Lamarche: tenor saxophone

Mario Allard: baritone saxophone

Matthieu van Vliet: trombone

Zal Cissokho: kora (Afrikaanse Harp)