ROB TOGNONI - LIVE AT THE MEISENFREI 2CD

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rob Tognoni werd op 30 oktober 1960 geboren als Robert John Tognoni in Ulverstone, op de Noord- West kust van Tasmanië als zoon van Italiaanse immigranten. Tot zijn twaalfde had Rob alleen maar gospel muziek gehoord. Maar dat veranderde toen hij begon te luisteren naar de platen van zijn oudere zus. Zo leerde hij BB King, Tony Joe White, Jimi Hendrix, Grand Funk Railroad, Elton John en Slade kennen. Rob maakte geen onderscheid tussen rock, pop en blues. Het was allemaal geweldig om te horen. In het begin van 1974 verloor Rob zijn vader in een auto ongeluk en dat liet bij de toen veertienjarige knaap diepe sporen na. Hij raakte geobsedeerd door de gitaar en zag ze als een redding om uit de depressie van het rouwproces te komen. Rond die periode ging Rob naar een optreden van een relatief nieuwe band. Hij wist niet wat hij hoorde toen AC/DC alle registers opentrok. Dit was de muziek die hij wilde maken en dus begon hij nog fanatieker te oefenen op deze krachtige power akkoorden en begon daar op verder te bouwen. In 1976 verliet hij de school en deed verschillende uiteenlopende jobs om wat geld te verdienen. Maar zijn prioriteit bleef de muziek en één jaar later schreef Rob Tognoni 'Jim Beam Blues'. Dit was dadelijk een schot in de roos en het nummer staat nog steeds op de setlist van Rob en hij heeft er nog elk optreden veel succes mee. Begin jaren tachtig nadat Rob getrouwd was en vader geworden richtte hij samen met een paar lokale muzikanten The Skidrow Boys op, maar Rob voelde dat hij beter kon en wilde vooruit. Na The Skidow Boys volgde The Outlaws. Met deze band behaalde Rob in Australië heel wat successen. Na het uiteenvallen van The Outlaws speelde Rob nog wat jaren akoestisch in restaurants en andere zaken. In 1994 stuurde hij twee nummers 'The Good Die Young' en 'Itty Bitty Mama' op cassette naar Dave Hole. Dave die op het punt stond om op tournee te vertrekken door Europa beloofde Rob om de cassette mee te nemen en ze te laten horen aan zijn platenmaatschappij. De bazen van Provogue Records waren onder de indruk en boden hem een contract aan om vier albums te maken voor hen en gaven hem de gelegenheid om een Europese tour te organiseren. Sindsdien is Rob meer in Europa dan in zijn thuisland en hij heeft niet stil gezeten, want 'Live At The Meisenfrei' is inmiddels al het eenentwintigste album (15 studio en zes live albums) van deze gitaarvirtuoos. 'Live At The Meisenfrei' werd in het najaar van 2009 opgenomen in The Meisenfrei Blues Club in Bremen, Duitsland. Het was en is nog steeds één van de favoriete clubs van Rob Tognoni.

 

 

 

 

 

 

 

CD één opent met de energieke en aanstekelige bluesrocker 'Rock'n Roll Business Man' uit het album 'Ironyard Revisited' uit 2008 en dat is niet verwonderlijk, want dat was op het moment dat dit concert opgenomen werd het meest recente studioalbum. Met Frank Lennartz op bas en Mirko Kirch op drums heeft dit powertrio een heel geschikte ritme sectie. Met bulderend slagwerk zorgt Mirko voor de intro van het verschroeiende 'Black Chair', waarin The Tasmanian Devil meteen ook fors uithaalt op de snaren van zijn Fender Stratocaster. Tijd voor een kleine break is er nauwelijks, want Rob wil het tempo in het concert houden en daar slaagt hij ook in met een sterke versie van 'Dirty Occupation'. In deze funky getinte bluesrocker pakt Tognoni uit met een verschroeiende en door de Wah Wah overstuurde gitaarsolo. Een nummer dat nu nog steeds regelmatig terug te vinden op de setlist van Rob is 'Dark Angel'. Tognoni geeft het nummer regelmatig een andere toets en de meer dan acht minuten durende versie in The Meisenfrei is om duimen en vingers af te likken. Ondersteund door zijn geweldige ritme sectie met Frank en Mirko weet een heel sterke Tognoni te imponeren met rauw en uitstekend snarenwerk. Wanneer Rob Tognoni in de club is dan weet je dat een boogie bluesrocker nooit veraf is en met het erg dansbare 'Drink Jack Boogie' wordt ook die behoefte ingevuld. Rob, Mirko en Frank blijven de ene verschroeiende groove na de andere uit hun instrumenten toveren. Het rauwe 'Bad Girl' is de volgende stomende song die uit de boxen van The Meisenfrei rolt. Tognoni hitst het publiek nog wat op en begint dan aan de Tony Joe White cover 'Rooseveldt & Ira Lee'. Rob's verschroeiende versie is niet te vergelijken met de originele versie van Tony Joe White. Het overstuurde snarenwerk van Rob is weer groots en imponerend. De tweede gitaar boogie 'Guitar Boogie Refried' begint met een vingervlugge snaren intro. Mirko Kirch martelt de trommels en cymbalen van zijn drumkit met stijl en Frank Lennartz plukt als gek aan de dikke snaren van zijn bas gitaar. Na dit instrumentale geweld is het tijd voor een korte pauze.

 

 

 

 

 

 

 

De batterijen van het trio zijn duidelijk helemaal opgeladen wanneer ze aan set twee beginnen met de verwoestende rocker 'My Detonation'. 'Comin' Home At Last' is een vloeiende rocker waarin de sterkte van dit powertrio nogmaals volledig tot zijn recht komt. De bijna acht minuten durende bluesrock ballade 'Product Of A Southern Land' is één van de hoogtepunten op dit uitstekende album. Als je weet dat Rob uit Australië komt, dan weet je ook meteen waar dit nummer over gaat. Drummer Mirko Kirch en bassist Frank Lennartz zorgen voor een stevige strakke groove en Rob etaleert andermaal zijn klasse op de gitaar. 'Mr. John Lee' is weer een heerlijke boogie rocker, dit is het soort songs waar Rob Tognoni een patent lijkt op te hebben. In de knappe rocker 'Itty Bitty Mama' verwerkt Rob een stukje van Janis Joplin haar 'Mercedes Benz' en even later mag bassist Frank Lennartz zich in de schijnwerper spelen, eerst met een weergaloze solo en daarna in een duel met zijn frontman Tognoni. Ook Rob haalt fel uit in deze meer dan tien minuten durende pracht versie. Ook op de Russell Morris cover 'The Real Thing' drukt dit powertrio zijn stempel. Het gaspedaal wordt terug volledig ingeduwd voor de verschroeiende rocker 'My Acid Is Kickin'', waarin Tognoni nogmaals zijn klasse als gitarist etaleert. De intro van deze 'My Acid Is Kickin'In' doet aan AC/DC denken. Een prachtige versie van Jimi Hendrix zijn 'Hey Joe' mag natuurlijk niet ontbreken op dit geweldig bluesrock concert. Afsluiten doet The Tasmanian Devil met de rocker 'Keep Your Head Above Water'. Daarna volgen er nog vier toegiften, te beginnen met het stomende 'This Is Rock'n Roll'. Ik geloof Rob echt wanneer hij zingt dat de rock'n roll door zijn bloed stroomt. De Rob Tognoni TGV is nu op volle snelheid en niets of niemand kan deze sneltrein nog stoppen en met 'Shoot To Kill' en '2010db' dendert de TGV onverstoorbaar verder. Het definitieve afscheid volgt met 'Words Of A Desperate Man'. Het dubbele live album 'Live At The Meisenfrei' van Rob Tognoni is de pure weergave van een sterk, energiek, verschroeiend en uitstekend concert. Als de volumeknop goed open gedraaid wordt klinkt dit album nog beter, want dit is muziek die een zeker volume nodig heeft. Wie Rob live aan het werk wil zien en horen kan dat op 20 mei in de Wilhelmina te Eindhoven. (7,5/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

Rob Tognoni (guitars, vocals)

Frank Lennartz (bass)

Mirko Kirch (drums)

 

 

CD 1:

Rock’n’Roll Business Man (03:35)

Black Chair (03:38)

Dirty Occupation (04:46)

Dark Angel (08:15)

Drink Jack Boogie (04:14)

Bad Girl (04:56)

Roosevelt & Ira Lee (05:22)

Guitar Boogie Refried (03:39)

CD 2:

My Detonation (03:06)

Comin' Home At Last (05:31)

Product Of A Southern Land (07:53)

Mr. John Lee (03:46)

Itty Bitty Mama (10:06)

Thev Real Thing (04:50)

My Acid Is Kickin' In (04:27)

Hey Joe (06:41)

Keep Your Head Above Water (03:37)

This Is Rock’n’Roll (04:05)

Shoot To Kill (03:51)

2010dB (04:32)

Words Of A Desperate Man (05:0)