RICHARD THOMPSON - 13 RIVERS

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Richard John Thompson werd op 3 april 1949 in Londen geboren. Hij is een Brits zanger en gitarist. Terwijl hij nog op de Londense Highgate op school zat richtte hij samen met Hugh Cornwell (de latere zanger en gitarist van The Stranglers) zijn eerste eigen band op, die de Emil And The Detectives als naam kreeg. Hij werd vooral bekend werd als lid van Fairport Convention, een invloedrijke folkrock band die mede door hem was opgericht in 1967 en die in de daaropvolgende jaren een belangrijk stempel drukte op de Britse folkrock. Nadat hij in 1971 deze band verliet, trouwde hij in 1972 met Linda Peters met wie hij van 1973 tot 1982 het duo Richard and Linda Thompson vormde. Samen namen ze vijf albums op. In 1982 gingen Richard en Linda uit elkaar en sindsdien werkt Richard Thompson voornamelijk solo. In 1985 verhuisde hij naar Californië en trouwde hij met Covey. Het album 'Rumor And Sigh' uit 1991 werd zijn grootste commerciële succes. Dit album werd genomineerd voor een Grammy en de single 'I Feel So Good' werd een kleine hit. '13 Rivers' dat op veertien september 2018 verscheen is het vijfentwintigste solo album van Richard Thompson.

 

 

 

 

 

 

Het album '13 Rivers' opent met het onheilspellende 'The Storm Won't Come', dat gedomineerd wordt de dreigende drumbeat van Michael Jerome. In dit nummer vraagt Richard voor een storm die door de stad moet razen en om alle oude gebouwen neer te blazen, zodat alles terug kan heropgebouwd worden. In deze opwindende song die eigenlijk over frustratie gaat wil Thompson op een nieuw onbeschreven blad beginnen en de problemen uit het verleden volledig weg wissen. In deze meer dan zes minuten song kunnen we buiten het imposant slagwerk van Jerome ook nog genieten van de uitstekende stem en de gepatenteerde elektrische gitaar solo's van Richard Thompson. Ook in het opdwepende 'The Rattle Within' horen we weer een grootse Michael Jerome. Hij neemt de intro voor zijn rekening en blijft de gehele song imponeren met uitstekend strak slagwerk. De teksten op '13 Rivers' zitten ook ditmaal vol bitterheid en frustratie, maar dat zijn we gewoon van Thompson. In 'The Rattle Whitin' gaat het vooral over de innerlijke strijd tussen goed en kwaad, met als hoofdvraag: Wie kan je redden als Jezus, de drank of voodoo je niet kunnen helpen. Instrumentaal steekt de song weer erg mooi in elkaar. Taras Prodaniuk zorgt voor een knappe baslijn en de vurige percussie  van Michael en het knap snarenwerk van Richard passen perfect bij de sfeer van dit nummer. Thompson blijft bitter in het emotionele, blues getinte 'The Love Was Meant For Me'. Het tempo wordt wat omhoog getrokken voor de erg ritmische pop/rock song 'Bones Of Gilead'. Het radiovriendelijke nummer heeft dankzij drummer Jerome en bassist Prodaniuk een geweldige groove. Het ritmische snarenspel is weer typisch Richard Thompson. Instrumentaal klinkt 'Bones Of Gilead' niet bij de duistere tekst, maar dat is maar bijzaak. Het belangrijkste is dat de song goed klinkt en dat doet hij ook.

 

 

 

 

 

 

Het puike slagwerk van Michael Jerome is het kloppende hart van het funky getinte 'Trying'. De backing vocals geven deze song een sterke meerwaarde. Dat laatste is ook het geval in het wondermooie 'Do All These Tears Belong To You', dat een erg catchy refrein heeft. De erg knappe gitaar solo, past veel minder in de song en vind ik spijtig genoeg niet erg geslaagd. 'My Rock, My Rope' is een mooie melodieuze ballade, die op een prachtige wijze en met veel gevoel wordt gezongen door Richard. Een ander nummer dat wel eens zendtijd kan krijgen op de radio is het vloeiende melodieuze 'You Can't Reach Me'. Het heeft een erg sterk refrein, zit instrumentaal goed in elkaar en de stevige melodieuze snarensolo past perfect in de melodie. In de folk/pop song 'O Cinderella' geeft Richard Thompson toe dat hij niet de nieuwe man is in het huishouden. De heerlijke mandoline geluiden geven dit vrolijke nummer nog meer cachet. Ook in het volgende nummer 'No Matters', dat perfect in het verlengde van zijn voorganger 'O Cinderella' ligt' is de mandoline heel aanwezig. De mooie harmonieuze samenzang van Richard en Judith Owen geeft de song nog een extra surplus. Mijn persoonlijke favoriet op het album is de vloeiende rocker 'Pride'. Richard sluit het album af met de dromerige ballade 'Shaking The Gates', waarin hij zich op een weemoedige manier afvraagt waarom dromen nodig zijn als engelen echt bestaan. '13 Rivers' van Richard Thompson is een gevarieerd en prima album. (7,5/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

The Storm Won’t Come

The Rattle Within

Her Love Was Meant For Me

Bones Of Gilead

The Dog In You

Trying

Do All These Tears Belong To You?

My Rock, My Rope

You Can’t Reach Me

Cinderella

No Matter

Pride

Shaking The Gates

 

 

Richard Thompson - Zang en gitaren

Michael Jerome - drums, percussie

Taras Prodaniuk - bas

Bobby Eichron - gitaar

Judith Owen - backing vocals