RAE GORDON BAND - WRONG KIND OF LOVE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De zangeres Rae Gordon begon haar zangcarrière in de pianobars van Los Angeles. Tijdens die ervaringen in kleine clubs en bars leerde Rae hoe ze zich op een podium moest gedragen en hoe ze charisma moest tonen als zangeres. Rae verhuisde naar het noorden van Portland, Oregon en daar kreeg ze al snel veel aandacht van de zeer actieve bluesgemeenschap. Het duurde niet lang voordat ze vijf keer de Muddy Award van de Cascade Blues Association voor beste vrouwelijke vocalist gewonnen had. Haar eerste opname 'Blue Lemonade' was meteen een schot in de roos, want het nummer geraakte top op nummer tien van de Billboard Blues Chart. Met hun derde album 'Better Than I Was' uit 2017 won Rae Gordon Band een Award. In januari 2017 behaalde Rae Gordon Band de derde plaats op de International Blues Challenge in Memphis, Tennessee. Jurylid Walter Trout zei achteraf: Ik gaf haar een score van 10, de beste score die ik kon geven. Op 3 december 2019 verscheen hun recentste album 'Wrong Kind Of Love'. Er staan tien originele blues en soulnummers op het album. Kivett Bednar is de producer van het album en de mastering en mixing gebeurde door Jimi Bott. De CD beslaat een breed scala aan stijlen, van lowdown barroom blues tot dance waardige funk en van hartverscheurende soulballades tot slide doorweekte rockers.

 

 

 

 

 

 

Pat McDougall trekt op het orgel de funky opener 'Comin' Back For More' op gang. Het nummer heeft een heerlijke, dansbare groove en daar heeft de uitstekende funky baslijn van Joseph Conrad een heel groot aandeel in. Saxofonist Scott Franklin en trompettist Allan Kalik voegen met hun blaasinstrumenten de juiste dosis soul toe en gitarist Kivett Bednar kleurt het nummer met een geweldige snarensolo.  Wanneer Rae Gordon met haar rauwe en krachtige stem begint te zingen drukt ze meteen haar stempel op het nummer. Ze weet duidelijk wat ze wil, wanneer ze zingt dat ze zal terugkomen voor meer. 'Comin' Back For More' is een heel aantrekkelijk en funky soul nummer. Het ritme vertraagt voor de blues song 'Don't Look Now', waarin de blazers, met Scott Franklin' op saxofoon en Allan Kalik op trompet, weer heel belangrijk zijn. Ze zijn het gehele nummer uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig. Toetsenist Pat McDougall zet de kers op de taart van 'Don't Look Now' met een heerlijke solo op de piano. Met haar rauwe en soms grommende stem zingt Rae Gordon heel overtuigend, dat men zich geen zorgen hoeft te maken over haar, dat ze best voor zichzelf kan zorgen. De backing vocals in het tweede gedeelte van 'Don't Look Now' geven het nummer nog een leuke extra touch. Hoe ga je me vertellen dat je niet meer naar me komt en dat je een ander hebt zingt Rae Gordon in de emotionele soulvolle ballade 'How You Gonna'. Toetsenist Pat McDougall draagt de melodie van deze ballade op een prachtige, ingetogen wijze. Met een knappe orgelsolo bekroont hij zijn instrumentale prestatie in deze ballade. De zachte blazers versterken de trieste sfeer nog meer en frontvrouw Rae Gordon bewijst in deze emotionele ballade dat ze niet alleen over een krachtige en rauwe stem bezit, maar dat ze ook heel gevoelvol en beklijvend uit de hoek kan komen.

 

 

 

 

 

 

Alle registers worden opengetrokken in het levendige en energieke funky rhythm & blues nummer 'Might As Well Be You'. De uitstekende en stevige ritmesectie, met drummer Ed Pierce en bassist Joseph Conrad, bewijst nogmaals hun waarde voor de band en rollen met hun heerlijke funky groove de rode loper uit voor hun frontvrouw en hun medemuzikanten. Kivett Bednar bepaalt met zijn funky riffs op de ritme gitaar de sound van het nummer en de pittige blazers voegen de nodige kracht toe aan het nummer. Scott Franklin krijgt zijn moment om zich in de spotlights te spelen hij grijpt die kans met een knappe en energieke solo op de saxofoon. Rae Gordon zingt het nummer weer met veel kracht en passie. Als groot Creedence Clearwater Revival fan kan ik me niet van de indruk ontdoen dat songwriter Rod Furlott wel heel erg naar hun versie van 'I Put A Spell On You' moet geluisterd hebben vooraleer hij de slowblues 'Sea Of Blue' schreef. In het bijna zeven minuten durende 'Sea Of Blue' is het niet de gitaar van John Fogerty die de intro voor zijn rekening neemt, maar wel de warme Hammond klanken van Pat McDougall. Toch speelt ook hier de gitaar een bepalende rol, want Kivett Bednar weet met een uitgebreide vlijmscherpe en bijtende snarensolo te imponeren. Die gitaar solo van Kivett is het perfecte verlengstuk voor de door liefde gekwetste stem van zangeres Rae Gordon. Het prachtige 'Sea Of Blue' heeft bovendien een heel mooie en speciale outro. Voor mij is deze slowblues het beste nummer op het album. 'Wrong Kind Of Love' opent met een geheimzinnig en dramatisch geluid, dat even later versterking krijgt van de gitaar van Kivett, maar het is pas wanneer de rollende orgelklanken en de stuwende blazers hun intrede doen dat het nummer definitief uit de startblokken schiet en een stomende en energieke rhythm & blues song wordt. Het beukend en opwindend slagwerk van drummer Ed Pierce zorgt samen met de diepe pulserende baslijn van Joseph Conrad voor een verschroeiende groove. Met haar indrukwekkende stem weet Rae Gordon het nummer weer met veel passie en overgave te zingen en met een zinderende snarensolo etaleert gitarist Kivett Bednar nogmaals zijn klasse als gitarist.

 

 

 

 

 

 

 

De meeslepende liefdesballade 'How Much I Love You So' wordt opgedragen aan Elizabeth, de vrouw van Pat McDougall. McDougall schreef niet alleen deze ballade, hij schreef voor dit album in totaal negen songs, voor drie daarvan kreeg hij hulp van Rae Gordon. Dit melodieuze nummer heeft een vintage geluid dat ons meeneemt naar het midden van vorige eeuw. In de ballade 'Got To Have You' steelt de erg knappe trompetsolo van Allan Kalik de show. In de lome blues shuffle 'Last Call' zingt Rae dat het de laatste kans is voor alcohol, maar tevens ook de laatste kans voor haar partner. Dat de blazers zeer belangrijk zijn in Rae Gordon Band bewijzen ze nogmaals in 'Last Call', waarin eerst trompettist Allan Kalik en even later saxofonist Scott Franklin het nummer kleuren met een prachtige solo. Voor ze afscheid neemt heeft Rae nog een vrouw vriendelijke boodschap in de afsluitende rocker 'Get Right With The World', waarin ze zingt dat het tijd is dat de mannen plaats maken voor de vrouwen, omdat vrouwen betere leiders zijn. Rae heeft het hier niet alleen over het leiderschap in bedrijven, maar ook in de politieke wereld, ze pleit ook voor een eerste vrouwelijke president in het Witte Huis in Washington, DC. Pat McDougall perst nogmaals een pittige solo uit de klavieren van zijn Hammond. Even voorbij halfweg neemt de band wat gas terug om even later het ritme terug op te voeren en deze rocker krachtig en stijlvol te beëindigen. 'Wrong Kind Of Love', het vierde album van Rae Gordon Band is een meer dan waardige opvolger voor zijn Award winnende voorganger 'Better Than I Was'. Frontvrouw Rae Gordon beschikt over een krachtige veelzijdige stem, die soms heel rauw en grommend klinkt, maar als het nodig is kan die stem heel emotioneel en gevoelig zijn. Bovendien kan Rae Gordon met gitarist Kivett Bednar, bassist Joseph Conrad, drummer Ed Pierce, toetsenist Pat McDougall, saxofonist Scott Franklin en trompettist Allan Kalik rekenen op een stel sublieme muzikanten. 'Wrong Kind Of Love' is een meer dan uitstekend album, dat zeer gevarieerd is en daardoor een zeer breed publiek zal kunnen bekoren. Rae Gordon Band is volgens mij een band die nog veel beter tot zijn recht op een podium, spijtig genoeg staan er momenteel geen Europese concerten gepland. Spijtig, maar gelukkig kunnen we met 'Wrong Kind Of Love' toch ook genieten van deze uitstekende band. (8,5/10)

 

 

 

Walter vanheuckelom

 

 

 

01. Comin’ Back For More

02. Don’t Look Now

03. How You Gonna

04. Might As Well Be You

05. Sea Of Blue

06. Wrong Kind Of Love

07. How Much I Love You So

08. Got To Have You

09. Last Call

10. Get Right With The World

 

 

Rae Gordon (Lead Vocals)

Kivett Bednar (Guitar & Vocals)

Joseph Conrad (Bass)

Scott Franklin (Saxophone)

Allan Kalik (Trumpet)

Pat McDougall (Keyboards, Musical Director)

Ed Pierce (Drums)