POPA CHUBBY - BIG, BAD AND BEAUTIFUL (live)

 

 

http://www.popachubby.com/

 

https://www.facebook.com/popachubbyband/

 

 

Popa Chubby werd geboren als Theodore Joseph Horowitz in New York op 31 maart 1960. Hij werd geboren in de Bronx als zoon van een snoepwinkelier. Op zijn dertiende begon hij te drummen. Kort nadat hij de muziek van The Rolling Stones ontdekte schakelde hij over naar de gitaar. Met zijn kaal geschoren hoofd en getatoeëerde armen is Chubby een imposante verschijning. In de loop der jaren is Popa Chubby uitgegroeid tot één van de meest populaire karakters in de blues scene van New York. Naar eigen zeggen is zijn stijl te omschrijven als "The Stooges meets Buddy Guy, Motörhead meets Muddy Waters & Jimi Hendrix meets Robert Johnson". Begin jaren ’70 bestormde Popa Chubby met een afro kapsel en een gloednieuwe Gibson het clubcircuit. Met het legendarische album ‘Booty And The Beast’ bracht hij één van de bestverkopende blues albums van 1994 uit. Inmiddels heeft hij een dozijn albums op zijn naam staan. Om zijn vijventwintig jaar jubileum als muzikant te vieren bracht Popa in 2015, twee albums uit, namelijk het studio album ‘I’m Feelin’Lucky’, een heerlijke face melting van blues rock ‘n funky soul, opgenomen in zijn eigen studio in Hudson Valley en 'Big Bad And Beautiful', een dubbel live album dat opgenomen is tijdens zijn Europese tour in maart 2015. De opnames werden gemaakt in vier Franse clubs, Le Rockstore in Montpellier, Le Bikini in Toulouse, Les Bourdaines in Seignosse en in Le Roche De Palmer in Bordeaux. Het resultaat is een dubbel album met zevenentwintig nummers en geeft een bondige samenvatting van de muziekcatalogus van Popa Chubby. De band bestaat buiten Popa nog uit Francesco Beccaro op bas, Andrea Beccaro op drums en Dave Keyes op keyboards. 'Big, Bad And Beautiful' verscheen op 16 oktober 2015 en Popa draagt het album op aan twee van zijn mentors, namelijk Hubert Sumlin en Johnny Winter.

 

 

Als je het album 'Big, Bad And Beautiful' aandachtig wil beluisteren moet je zorgen dat je wat tijd hebt want deze dubbele live CD telt maar liefst zevenentwintig nummers en geeft je meer dan twee en een half uur luisterplezier. Popa opent stevig en zonder franjes, zoals we van hem gewend zijn. Dadelijk er vol voor gaan is zijn motto en na de woorden bon soir, krijgen we de uptempo rocker 'Working Class Hero'. Dit nummer zou letterlijk over hem kunnen gaan, want Popa is altijd een man van de arbeiders klasse gebleven. Hij een doodgewone lieve man zonder ster allures, met een groot hart voor dieren en iemand die gelooft in een betere wereld. Net als de opener komt 'Stoop Down Baby' uit de begin periode van Popa Chubby. Knappe funky bluesrock met een sterke strakke ritme sectie, bestaande uit de twee Italiaanse broers  Andrea en Francesco Beccaro. Dave Keyes komt erg sterk uit de hoek op de toetsen en Popa schittert op zijn Stratocaster. Het heel dansbare 'One Leg At The Time' is een shuffle waarin eerst een hoofdrol is weg gelegd voor Dave Keyes op de toetsen, waarna de frontman heel pittig overneemt. Popa's gitaar werk in '69 Dollars' is fenomenaal. De zeemzoete blues ballade 'Same Old Blues' is de eerste cover op het album. De kenmerkende stem van Chubby geeft samen met zijn sterk vingerwerk op de gitaar toch een eigen accent aan deze veel gecoverde song. Popa Chubby is meestal als trio te bewonderen als hij op tournee is in Europa, maar je merkt op dit album toch dat de toetsen een grote meerwaarde geven. 'Angel On My Shoulder' is een strak bluesrock nummer met een pompende en meeslepende groove, 'I Don't Want Nobody' is een heerlijke shuffle en in 'Life Is A Beatdown' laat Popa ons weer genieten van zijn meesterlijk, met gevoel gespeelde gitaar werk. Met Freddie King's 'Palace Of The King' wordt een ode gebracht aan de vroegere bluesrock artiesten. Deze splijtende versie is sneller en bezit meer power dan het origineel. Dave Keyes zingt zijn eigen geschreven nummers 'Signed With Heartache' en 'Blues Bearing Down'. Het eerste kleurt Popa met knap slide werk en in het tweede komt Dave zelf uitgebreid aan bod op de toetsen. Album één wordt afgesloten met de instrumentale 'Chubbfatha Medley', waarin alle vier de muzikanten zich volledig kunnen uitleven.

 

 

Album twee opent met de uitmuntende, meer dan tien minuten rock ballade 'Rock On Blues Man'. De verschillende sfeer en ritme wisselingen geven het nummer nog extra glans, net als het erg sterke slagwerk van Andrea, de mooie baslijnen van Francesco, het imponerend gitaarwerk van Chubby en het knappe toetsenwerk van Dave. Voor mij het beste nummer op deze dubbelaar. Een paar nummers later staat er met 'People's Blues', nog een lange slowblues van dit genre op het album. Pure rock'n roll met honky tonky piano krijgen we te horen in 'Take Me Back To Amsterdam’. Dan keert Popa terug naar de oude blues van legende Robert Johnson, met een beklijvende versie van 'Love In Vain'. Het verzorgde toetsenwerk, maar vooral de erg knappe slide gitaar bekronen het werk van de zeer goede ritme sectie. Theodore Horowitz wisselde op dertienjarige leeftijd de drums in voor de gitaar na het horen van The Rolling Stones, dus zijn we zeker niet verrast om twee songs van het duo Jagger/ Richards te horen. De versie van de hit 'Brown Sugar' is leuk, maar van de gitaar in 'Wild horses' wordt ik stil. In 'Wild Horses' combineert Chubby het pure, de schoonheid met de power die vanuit zijn muziek en stem uitgaat. 'Caffeine And Nicotine' is een klassieke rockabilly, een genre dat we nog niet hadden op dit live album. Het is zeker niet mijn favoriete nummer. Popa Chubby is op zijn best als hij een mix van rauwe blues en rock kan brengen, zoals in het opdwepende 'Daddy Played The Guitar And Mama Was A Disco Queen'. Het nummer combineert mooie diepe baslijnen met de sterke slide partij van de frontman. Het blijft rauw tijdens 'Noise Making Love Machine' en daar is het prachtige slide werk van Chubby niet vreemd aan. De afsluiter van 'Big, Bad And Beautiful' is zeker voor de fans van Popa Chubby geen verrassing, want hij sluit regelmatig zijn concert af met dit nummer. Al de anderen zullen wel verbaasd zijn als ik zeg dat Popa Chubby een enorm sterke en mooie instrumentale versie heeft van 'Somewhere Over The Rainbow'. Ja, je leest het goed de song die speciaal voor de film klassieker 'The Wizard Van Oz' werd geschreven en gezongen werd door Judy Garland. Chubby etaleert zijn talent op de gitaar en trekt alle registers open en gebruikt alles wat zijn snaar instrument hem kan geven. Ook de drie andere muzikanten leveren weer prachtwerk af. Het bijzondere aan dit live album is dat er geen overdubs zijn, of geen studio trucs uitgevoerd zoals muzikanten bijgevoegd. Wat je hoort op dit album krijg je te horen tijdens een concert. Ik ben zeker dat wie naar dit album luistert, zeker naar een concert zal gaan van Popa Chubby als hij in de buurt is. Uitstekend album. (8,5/10)

 

Walter Vanheuckelom

 

https://www.youtube.com/watch?v=0FyuzYxScxg