PAULA HARRIS – SPEAKEASY

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Paula Harris groeide op in Clemson, South Carolina in een muzikaal huis waar haar vader, een enthousiaste muziekliefhebber, haar introduceerde met legendarische invloeden zoals Aretha Franklin, Etta James, Chaka Khan, Stevie Wonder, B.B King, Joe Cocker en Dr John. Later leerde ze de prachtige stemmen kennen van Diane Schuur, Phyllis Hyman, Francine Reed, Koko Taylor, Della Reese en Millie Jackson. Deze zangeressen hadden een grote invloed op de muzikale ontwikkelingsstijl van Paula Harris. Paula stond al op het podium met opmerkelijke artiesten zoals Ray Charles, Bill Pinkney en The Drifters, William Bell, Oleta Adams, Freddie Cole en nog heel wat anderen. Paula Harris heeft een indrukwekkende reputatie opgebouwd met zowel het publiek waarvoor ze optrad, als met de bands waarmee ze heeft samengewerkt. Als klassiek geschoolde zangeres heeft Paula ook nog opgetreden met verschillende symfonische orkesten. Haar eerste publieke concert deed ze op haar elfde, toen ze op het kerstconcert voor de hele school moest zingen. In 1972 was Paula één van de eerste gediagnosticeerde gevallen van ADHD. Ze werd op school altijd aanzien als die rare meid die nooit stil kon zitten en die een disciplinair probleem had. Muziek legde de basis die haar leerde normaal te functioneren zonder medicatie. Dat deed ze door te leren een reeks korte stappen te zetten die allemaal samenwerkten om het doel te bereiken. De angst, passie en soms ondeugendheid van de bluesmuziek waarmee ze opgroeide, gaven haar een gevoel van begrip en kalmte. Als Paula blues zingt kan ze vocaal en emotioneel helemaal zichzelf zijn. Bij de jazzmuziek spreekt de complexiteit en de verfijning haar enorm aan. Jazz leerde haar de controle over haar instrument krijgen en uiteindelijk ook over haar omgeving. Muziek was ook de eerste activiteit waarbij ze zich verbonden voelde met de mensen om haar heen. Muziek was het middel waardoor ze haar eerste acceptatie en goedkeuring ontving. Met haar debuutalbum gooide ze in 2012 hoge ogen. In datzelfde jaar behaalde ze, samen met haar band, de derde plaats op de International Blues Challenge in Memphis, TN. Met haar nieuwe album 'Speakeasy' wil Laura Harris terug naar de tijd waarin jazz en blues de popmuziek van de dag waren in plaats van aparte genres. Op een dag drong het tot haar door dat de termen jazz en blues vaak aan elkaar zijn gekoppeld, maar dat ze sterk verschillen van stijl en aanpak. Paula wilde iets maken met een voet in beide genres. Om dat te realiseren moest ze teruggaan naar de instrumentatie van dat tijdperk en dat betekende geen elektrische instrumenten. Het betekende ook dat ze een manier moest vinden om een ​​groot modern geluid uit een akoestisch trio te halen. Of haar dat gelukt is hoor je op het einde van deze recensiebespreking.

 

 

 

 

 

 

Volgens Paula Harris gebeurt er na middernacht niet veel goeds. Ze schreef 'Nothing Good Happens After Midnight' samen met haar pianist Nate Ginsberg. Buiten het borstelwerk van drummer Derrick Martin en de akoestische baslijn van Rich Girard horen we alleen nog de piano van Nate. 'Nothing Good Happens After Midnight' is een piano gedreven jazz nummer dat heel rustig begint, maar ook verscheidene malen een ritme versnelling krijgt en iets feller wordt. Natuurlijk trekt de prachtige stem van Paula de meeste aandacht. Hetzelfde duo schreef 'I Wanna Hate Myself Tomorrow (For Raising Hell Tonight)' een nummer met meer ritme. Dankzij de funky baslijn van Rich Girard heeft dit jazzy nummer een lekker funky getinte groove. Je hoort aan de schitterende stem van de zangeres dat ze klaar is voor een spetterend feestje. Paula legt veel emotie en gevoel in haar stem in de ontroerende ballade 'Haunted'. Ze zingt het nummer ook als sterke dame en ze kan iedereen overtuigen dat ze het alleen wel zal redden. De eerste cover op het album is de jazz ballade 'Good morning Heartache' van Billie Holiday. Paula Harris en haar muzikanten plaatsen hun eigen accenten en drukken zo hun stempel op het nummer. De ritmesectie geeft de song een backbeat groove en pianist Nate Ginsberg heeft in dit meer dan zes minuten durende nummer voldoende tijd om solo op de piano zijn klasse te demonstreren. De stem van Paula klinkt niet zo zwaar als deze van Billy Holiday en dat past beter bij deze versie. In het loom swingend bluesy 'Soul Sucking Man' trapt Paula tegen de schenen van Donald Trump en de hele Republikeinse partij. Het is weer genieten van de schitterende stem van Paula en het uitstekende toetsenwerk van pianist Nate Ginsberg. Met de bongos verzorgt Christoffer Kid Andersen de percussie. Het zes minuten durende 'This Love Is Gonna Do Me In' is langdradig en begint naar het einde toe te vervelen.

 

 

 

 

 

 

Er is veel veranderd sinds de strijd om gelijkheid tussen mannen en vrouwen en met 'A Mind Of Her Own' laat Paula de mannen weten, dat ze niet meer met zich laten sollen. Het nummer heeft een levendige melodie en wordt met veel overtuiging door Paula gezongen. Met een verleidelijke en sexy stem zingt Paula 'Something Wicked', waarin voor de eerste keer op het album trompettist Bill Ortiz te horen is. Met zijn gedempte trompet maakt hij het geheel nog zwoeler. In het tweede gedeelte van de song komt de zware stem van Big Llou Johnson nog een sexy poetic rap aan het nummer toevoegen. Het meest radiovriendelijke nummer op het album is ongetwijfeld de vloeiende poppy rocker 'Trouble Maker'. Het heeft met zijn aanstekelig refrein nog een extra troef. Thelonius Monk zijn ''Round Midnight' is in hetzelfde bedje ziek als 'This Love Is Gonna Do Me In', namelijk te langdradig, al maakt de trompet van Bill Ortiz en de piano van Nate Ginsberg veel goed in het instrumentale gedeelte. 'You Don’t Look A Day Over Fabulous' is een heerlijk nummer met verscheidene ritme wisselingen. Bassist Rich Girard tovert weer een prachtige baslijn uit zijn akoestische bas en pianist Nate Ginsberg bewijst andermaal zijn klasse. Dat Paula Harris zich omringt heeft met prima muzikanten horen we in 'Do Me Good', dat een heerlijke groove heeft. Toetsenvirtuoos Nate Ginsberg speelt ook in dit opgewekte en levendige nummer de hoofdrol. In de Blood, Sweat & Tears cover 'More Than You'll Ever Know' trekt Paula Harris alle registers open. Tijdens deze beklijvende ballade toont de zangeres haar grote stembereik door bij momenten heel diep te gaan en even later spectaculair hoog uit te halen. Ex Santana trompettist en Grammy Award winnaar Bill Ortiz komt voor de derde keer op dit album zijn medewerking verlenen tijdens het loom swingende 'Forever And A Day'. Er komen verscheidene ritme wisselingen in het aanstekelige 'Scratches On Your Back'. Nate Ginsberg mag nogmaals een erg knappe solo uit zijn piano toveren in deze song over ontrouw. Het album 'Speakeasy' wordt afgesloten met de Louis Jordan cover 'Is You Is Or Is You Ain't My Baby', een jazzblues nummer met weer uitstekend klavierwerk van Nat op de piano. Paula Harris is een uitstekende zangeres, die over een schitterende stem  met een groot bereik beschikt. 'Speakeasy' is een aangenaam luisteralbum geworden dat zeker in de smaak van de akoestische jazz en bluesliefhebbers zal vallen. (7,5/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

Nothing Good Happens After Midnight

I Wanna Hate Myself Tomorrow (For Raising Hell Tonight)

Haunted

Good Morning Heartache

Soul-Sucking Man

This Love Is Gonna Do Me In

A Mind Of Her Own

Something Wicked

Trouble Maker

‘Round Midnight

You Don’t Look A Day Over Fabulous

Do Me Good

I Love You More Than You’ll Ever Know

Forever And A Day

Scratches On Your Back

Is You Is Or Is You Ain’t My Baby

 

 

Paula Harris - Zang

Nate Ginsberg - Piano

Rich Girard - Akoestische bas

Derrick Martin - Drums

Bill Ortiz - Trompet op#8, 10 en 14

Poetic Rap - Big Llou Johnson on #8

Christoffer Kid Andersen - Bongos on#5 en Waterpijp op#3