http://www.mojoman.nl/

 

https://www.facebook.com/Mojo-Man-143824305684134/

 

 

Mei 2014 was het eerste live optreden van Mojo Man. Vijf songs in het radio/tv programma Live uit Loyd voor RTV Rijnmond. Iets meer dan een jaar later komt de band met hun debuut cd . Dit gaat heel bekend klinken    voor iedereen die z’n blues, rock en soul    abc’s kent. Grote helden als Jimi Hendrix, Otis Redding en The Rolling Stones zijn overduidelijke invloeden. Zanger/ gitarist en songwriter Marcel Duprix is de eerste om dat te    erkennen. Oprichters Reinier Zervaas en Marcel Duprix wilden muziek maken voor een groot publiek met een seventies sound van blues, rock en soul. Zervaas:  Wat echt anders aan ons is, is de   combinatie van een rock’n  roll band met een vijfmans blazerssectie. Balls and horns, zoals wij het graag noemen. We hebben vanaf het begin meteen heel veel optredens gedaan waardoor we onze sound live konden    ontwikkelen. Het lijkt erop dat de energie van onze shows zowel een jong als een oud publiek aanspreekt. Die energie hebben we geprobeerd te vangen in de studio.  Songschrijver Marcel Duprix zegt hierover het volgende: Als schrijver probeer je om een plaat te maken met alleen maar topgave songs. Voor ons was het veel belangrijker om ons lekker uit te leven. We hebben alles gewoon in een keer ingespeeld. Af en toe stinkt het een beetje. Het is zeker niet perfect, maar het is wel eerlijk. Het is een plaat waar we de ballen uit onze broek voor gewerkt hebben.  

 

Als we het album ‘Balls & Howls’ beginnen te beluisteren, wanen we ons in een indianen kamp, dat zich klaar maakt om ten strijde te trekken. Een felle gitaar riff van Theo van Niel maakt een einde aan de oorlogsverklaring en ‘Scarecrow’ kan definitief beginnen. Een verschroeiend ritme waarin de de rock’n roll band en de blazerssectie samensmelten tot één geheel is het resultaat.  Theo van Niel pakt uit met een geweldige solo en de blazers met Robert Bogaart en Marco Muusz op trompet, Reinier Zervaas en Robert van der Laarse op tenor sax en Henk Bruggeman op de bariton sax kruiden het nummer op fantastische wijze. In de bluesrock shuffle ‘ The Ship Is Sinking’ bepaalt de ritme sectie met John Aponno op bas en Rick van der Vlist op sublieme wijze het tempo. Marcel Duprix zingt het lied vol overgave met zijn ietwat hese stem en er is ruimte genoeg voor een paar mooie uithalen op de gitaar en de blazers, waarvan de sax solo van Robert van der Laarse echt wel een pareltje is. De negen koppige band blijft ook in ‘I’m A man’ een hooge snelheidstrein die voorbij raast. Dit nummer heeft een flinke dosis en soul en er zijn zeker James Brown invloeden in te vinden. Het gaspedaal wordt dan toch lichtjes los gelaten voor de rauwe rocker ‘It’s A Crime’. Strak slagwerk en diepe doordringende baslijnen vormen de basis en dan heb je nog genoeg muzikanten over in deze negenkoppige band om het nummer te kleuren met hun instrumentale virtuositeit. Dat Mojo Man het ook rustiger aankan horen we in de meeslepende ballade ‘On The Floor’ die wordt ingezet met een scherpe gitaar riff, die daarna nog versterkt wordt door het geluid van de trompet. De stem van Marcel Duprix komt in dit nummer nog beter tot zijn recht.

 

De blazers zijn constant aanwezig in het aanstekelige ‘Hip Shakin’ Mama’ , dat in het midden heel mooi vertraagt en daarna weer openbloeit. Gitarist Theo van Niel gaat nogmaals zinderend te werk op de gitaar, maar toch is het Robert van der Laarse die met met imponerend blaaswerk op zijn tenor sax alle aandacht naar zich toetrekt. In de rockers ‘Wild Flower’ en ‘Get Over You’ komen alle instrumenten weer goed aan bod en deze nummers zullen er tijdens optredens wel voor zorgen dat er respons komt van het publiek. De meer dan acht minuten durende semi akoestische afsluiter ‘Searching Man’ is hier een beetje de vreemde eend in de bijt. Het heeft een heel mooie opbouw en de stijl van de grote classic rock songs van de jaren zeventig, incluis de geweldige gitaar solo, waarin Theo van Niel nogmaals zijn talent op de gitaar laat horen. Het album sterft uit met de indianen geluiden waarmee het album begon, alleen klinken ze nu veel vrolijker. Ik denk dat de strijd zegevierend is afgesloten. Mojo Man mag met ‘Balls & Howls’ terugblikken op een goed debuut album. Ik denk dat deze band zeker live heel wat te bieden heeft. Wie hen aan het werk wil zien moet er wel voor naar Nederland, daar hebben ze veel optredens in hun agenda staan. (7,5/10)

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

Line-up Mojo Man:
Marcel Duprix – lead vocals /guitar/songwriting
Theo van Niel – lead guitar / backing vocals / songwriting
John Aponno – bass / backing vocals
Rick van der Vlist – drums / backing vocals
Robert Bogaart – trumpet
Marco Muusz – trumpet
Reinier Zervaas – tenor sax
Robert van der Laarse – tenor sax

Henk Brüggemann – baritone sax