MISTY BLUES - WEED 'EM & REAP

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gina Coleman is de zangeres en frontvrouw van Misty Blues, een Amerikaanse band uit Massachusetts. In het begin van de jaren negentig was ze zangeres bij de folk/rock band Cole Connection, een duet dat uitgroeide tot een vijfkoppige band. Wanneer ze in 1999 de rol van een gospelzangeres speelt in een Williamstown Theatre Festival productie van 'A Raisin In The Sun', wordt ze op het pad van de blues gezet. Rubin Santiago-Hudson, de hoofdrolspeler in die productie, vertelde Coleman dat hij voelde haar stem zeer geschikt was om klassieke blues te zingen. Dit gevoel werd herhaald door actrice/zangeres Mandy Patinkin, die haar op zocht na het zien van de openingsvoorstelling. Nadat ook actrice Gwyneth Paltrow positieve commentaar gaf op haar prestaties wist Coleman dat er voor haar een muzikale verschuiving op til was. Samen met gitarist Jason Webster en bassist Bill Patriquin van Cole Connection richtte Gina Coleman de bluesband Misty Blues op. Misty Blues is een hommage aan de oudere blues, populair gemaakt door de gedurfde vrouwen van hun tijd, terwijl Misty Blues ook nog steeds respect toont voor klassieke mannelijke muzikanten van de jaren 20, 30 en 40. In de loop der jaren heeft Misty Blues vijf studioalbums gemaakt. 'Electric Juke Joint' bevat klassieke bluesuitwisselingen, In 'Roadhouse Revival' geeft de band een dansbare draai aan traditionele gospelmuziek, 'Between The Stacks' is een volledig origineel album met Charles Neville op saxofoon, 'With All Due Respect' is een hommage aan de oudste blues songs en 'Dark & Saucy' is een origineel project dat tussen introspectieve en speels brutale creaties heen gaat. In de loop der jaren werd oprichter Jason Webster vervangen door Seth Fleischmann. Sinds een aantal jaren bestaat de band uit Gina Coleman, gitarist Seth Fleischmann, bassist Bill Patriquin, toetsenist Ben Kohn, drummer Rob Tatten en saxofonist Aaron Dean. Misty Blues geraakte tot in de finale tijdens de International Blues Challenge 2019 in Memphis, TN. Nu viert Gina Coleman haar twintigjarige carrière als blueszangeres en om die reden werd het album 'Weed 'Em Up & Reap' uitgebracht. Er staan elf originele songs op het album, waarvan Gina er negen schreef. Voor 'Hold Me Tight' kreeg ze hulp van Seth Fleischmann. Bassist Bill Patriquin schreef 'Phunk ’n Grewv' en toetsenist Benny Kohn schreef 'Nice & Mellow'.

 

 

 

 

 

 

Misty Blues opent hun nieuwe album met het donkere Delta bluesnummer 'No More To Give'. Gina heeft een heel diepe soulvolle stem en haar zang maakt de trieste tekst van 'No More To Give' nog neerslachtiger. In het begin van de song horen we alleen de cigarbox gitaar van Gina. Na meer dan één minuut komen de andere instrumenten de sound versterken. De zware dwingende basdrum zorgt vanaf dan voor het juiste ritme. In het lange instrumentale gedeelte is het genieten van de gekwelde gitaarklanken van Seth Fleischmann, het mooie toetsenwerk op de piano van Benny Kohn en het inspirerende blaaswerk van Bill Patriquin op trompet en Aaron Dean op saxofoon. Dat Gina het moe is om altijd te geven is niet alleen het onderwerp in 'No More To Give', ook het volgende nummer 'I Ain't No Giving Tree' gaat over hetzelfde onderwerp. De melodie en de sfeer in 'I Ain't No Giving Tree' is wel helemaal anders. Dankzij het heerlijke toetsenwerk van Benny Kohn op de piano krijgen we hier een NOLA vibe. Seth Fleischmann levert een erg knappe ritme gitaarsolo af en de prachtige saxsolo van Aaron Dean is een lust voor het oor. De muzikanten van Misty Blues voegen een snuifje jazz toe aan de blues song 'Blues Coaster'. In het instrumentale gedeelte is het genieten van de erg knappe snarensolo van gastgitarist Wes Buckley, de machtige saxsolo van Aaron Dean en het uitstekende toetsenwerk van Benny Kohn op de elektrische piano. Gastmuzikant Diego Mongue neemt de basgitaar voor zijn rekening in het funky bluesnummer 'Find My Way Again'. Zo heeft Bill Patriquin de handen vrij om op zijn trompet een steeds weerkerende riff te blazen. Ook hier horen we een korte gitaarsolo van Wes Buckley. Zoals in de meeste songs op het album krijgen we ook in 'Find My Way Again' een lang instrumentaal gedeelte, waarin de muzikanten een soort van jam sfeer weten te creëren. Ook deze keer zijn de saxofoon en de keyboards de instrumenten in de schijnwerpers.

 

 

 

 

 

 

Met zijn dwingende basdrum en strak slagwerk zorgt drummer Rob Tatten er voor dat het ritme omhoog gaat voor het stuwende 'Don't Send Me Home'. Aaron Dean laat nogmaals horen dat hij een klasbak is op de saxofoon en hetzelfde kunnen we zeggen van toetsenist Benny Kohn. Ook Seth Fleischmann haalt verschroeiend uit op zijn sixstring. Het door Bill Patriquin geschreven 'Phunk 'N Grewv' is een instrumentale mix van funk en jazz. Bill schittert zelf met een uitstekende baslijn. Hij legt samen met het uitstekende slagwerk van Rob Tatten de basis voor dit geweldige nummer. Aaron Dean mag zich nogmaals uitleven op de saxofoon en dat levert weer een sublieme saxsolo op en ook toetsenist Benny Kohn levert weer subliem vingerwerk af op de piano. Misty Blues keert terug naar de New Orleans sound met het loom swingende 'Swing My Blues'. Het is voor mij één van de beste songs op het album. Gina levert hier misschien wel haar beste vocale prestatie en ook de solo's van saxofonist Aaron Dean, toetsenist Benny Kohn en gitarist Seth Fleischmann zijn weer van uitstekende makelij. Gastmuzikant Diego Mongue neemt plaats achter het drumstel en Gina Coleman neemt de basgitaar voor haar rekening voor 'Keep Rising Up', met meer dan zes minuten, de langste track op het album. Fleischmann pakt uit met snijdend en bijtend solowerk op gitaar, even later neemt Kohn schitterend over op toetsen en Dean zet met een machtige saxsolo de kers op de taart. Trompettist Bill Patriquin en trombonespeler Rob Tatten zijn het ganse nummer uitdrukkelijk aanwezig met een steeds weerkerende riff.

 

 

 

 

 

 

Toetsenist Benny Kohn schreef het instrumentale 'Nice & Mellow'. Het is een heel dansbaar nummer omdat het een Latijns ritme heeft. De blazers zorgen voor de nodige soul. 'Hold Me Tight' is een bluesy ballade, die met veel gevoel en emotie gezongen wordt door Gina. Instrumentaal is het met volle teugen genieten van het sublieme solowerk van Benny en Aaron, de virtuozen op de piano en de saxofoon. Beide heren schitteren nogmaals in het afsluitende 'Treat Me Like I Want', waarin Gina aan haar partner vraagt om haar te behandelen zoals zij dat wil en niet op de wijze zoals hij dat wilt. 'Treat Me Like I Want' is het vrolijkste en meest radiovriendelijke nummer op het album. De uitstekende backing vocals van Bill, Benny, Seth en Rob zijn een prachtige aanvulling voor de diepe, zware stem van hun frontvrouw Gina Coleman. 'Weed 'Em & Reap' van Misty Blues is een heel aangenaam album. In het begin is het wat wennen aan de diepe stem van Gina. Misty Blues bestaat uit fantastische muzikanten en die geven met hun subliem solo werk tijdens de langere instrumentale gedeeltes, een extra touch aan elke song. (7,5/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

01 No More To Give

02 I Ain’t No Giving Tree

03 Blues Coaster

04 Find My Way Again

05 Don’t Send Me Home

06 Phunk ’N Grewv

07 Swing My Blues

08 Keep Rising Up

09 Nice & Mellow

10 Hold Me Tight

11 Treat Me Like I Want

 

Gina Coleman - lead vocals,cigar box gitaar, bas op #8, percussie

Bill Patriquin - bas, trompet, vocals

Benny Kohn - toetsen, vocals

Rob Tatten - drums, trombone, vocals

Aaron Dean - saxofoon, fluit

Seth Fleischmann - gitaar, vocals.

Special Guests:

Diego Mongue - bas op #1 en 4, drums op #8

Wes Buckley - gitaar op #2/ lead gitaar op #3 en 4