MISS EMILY - LIVE AT THE ISABEL

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Canadese Miss Emily werd in 1981 geboren als Emily Fennell in Prince Edward County, Ontario. In 1993 won ze een County Fair zangwedstrijd, niet zoals haar leeftijdsgenoten door Whitney Houston of Celine Dion te imiteren, maar door songs van Ray Charles en Aretha Franklin te zingen. Nacht na nacht speelde de jonge Emily in de bars en clubs in en rond Ontario. Het is daar dat ze een trouwe aanhang verwierf. Die aanhang bleef maar groeien, zodat Emily de stap kon maken naar theater en festival optredens. Ze was al te gast op het Montreal Jazz Fest, Harvest Jazz and Blues, Ottawa Bluesfest en Beaches Jazz Festival in Toronto. Met haar unieke combinatie van gepassioneerde optredens en onvergelijkbare zang, die naar emotionele hoogten zweven en de genres overspannen van soul en klassieke Motown tot jazz, gospel en blues heeft Emily haar talrijke fans in Canada, USA en West Europa al onvergetelijke momenten bezorgd. In 2014 verscheen haar debuutalbum 'Rise' en drie jaar later was de opvolger 'In Between' klaar. Emily won in februari 2020, op de Maple Blues Awards in Toronto, maar liefst drie Awards, namelijk die van Female Vocalist Of The Year, New Artist Of The Year en The Sapphire Canadian Blues Music Video Award voor de video van 'Hold Back the River'. Op dertig oktober verscheen haar live album 'Live At The Isabel' en het bevat vijftien songs die werden opgenomen tijdens vier concerten van Emily in The Isabel Bader Centre in Kingston, Ontario. De optredens zijn van oktober 2017, juni 2018, februari 2019 en februari 2020. Er staan zowel covers als zelf geschreven songs op het album.

 

 

 

 

 

 

Er is een hele lijst muzikanten aanwezig op dit album, maar dat komt omdat het hier ook over vier verschillende concerten gaat. Gitarist James McKenty, toetsenist Benni Vander en drummer Rob Radford begeleiden Miss Emily in de meeste songs op dit album. Opmerkelijke namen in het lijstje zijn bassist Gord Sinclair en gitarist Rob Baker, alle twee bekend van de populaire Canadese rockband The Tragically Hip. Verder zijn er ook nog de CCMA genomineerde Kelly Prescott en Chad Murphy als backing vocals. Het album opent met het melodieuze 'Sometimes It's Better To Lose', een origineel nummer dat Emily Fennell zelf schreef. Het valt meteen op dat Miss Emily over een goede en krachtige stem beschikt. Haar stem komt nog beter tot haar recht in het soulvolle 'Land Of Greed', dat Emily samen gitarist Rob Baker schreef. Benni Vander schittert het gehele nummer op het orgel en met een wervelende toetsensolo zet hij de instrumentale kers op 'Land Of Greed'. Daarna volgt een knappe versie van de Bill Withers klassieker 'Who Is He'. De gitarist strooit gretig rond met heerlijke en pittige Wah Wah gestuurde snaren riffs en geeft zo deze wereldhit een eigen extra touch. Dat Emily echt wel een zeer goede zangeres is etaleert ze in de piano gedreven ballade 'Three Words'. Daarna wordt het gaspedaal volledig ingeduwd voor een erg knappe versie van 'The Letter', een cover van The Box Tops uit 1967. Drie jaar later scoorde ook Joe Cocker een wereldhit met deze door Wayne Carson Thompson geschreven song. De versie van Miss Emily leunt veel dichter bij de Joe Cocker versie aan. Instrumentaal is het genieten van de uitstekende baslijn van Gord Sinclair, het machtige saxofoonspel van Jon Stewart en het fantastische pianospel van Benni Vander.

 

 

 

 

 

 

Spencer Evans oogst heel wat applaus met zijn heerlijke piano solo in de ingetogen ballade 'Blue Is Still Blue', die door Emily met heel veel gevoel gezongen wordt. In de ballade 'Dear CBC' smeekt Emily het populaire radio en televisiestation CBC om ook haar muziek te spelen. 'The Sellout' was een heel grote hit voor Miss Emily en deze song mocht natuurlijk niet ontbreken op dit live album. De zangeres trekt al haar vocale registers open en laat nogmaals horen dat ze over een geweldige stem beschikt. De gitarist van dienst maakt met een vlijmscherpe en intense snarensolo 'The Sellout' helemaal af. Ook in het intieme en ingetogen 'Long Time Running', waarin ze alleen begeleid wordt de basgitaar van Zak Colbert, toont de zangeres al haar vocale kwaliteiten. Voor mezelf soms iets te veel, zodat het op het laatste wat langdradig wordt. Gelukkig krijgen we daarna de prachtige soulsong 'Cry To Me', een cover van Salomon Burke uit 1962. Zowel Emily als haar backing vocals leveren hier weer een uitstekende vocale prestatie af. Het ingetogen en intieme 'My Friend', is een beklijvende ballade die Emily zelf schreef. Met heel veel gevoel en emotie in haar stem zingt een ingetogen Miss Emily dat ze haar vriend heel erg mist. Het bijna vijf minuten durende 'No' wordt geduldig maar erg knap opgebouwd. Drummer Rob Radford schittert met opwindend en energiek slagwerk, pianist Benni Vander drukt weer zijn stempel op het nummer met zijn fantastisch pianospel en de scheurende en machtige gitaarsolo is een genot voor het oor.

 

 

 

 

 

 

De wondermooie piano gedreven ballade 'It Must Have Been Love' is een eerbetoon aan Marie Frederiksson, de vrouwelijke helft van Roxette, die verleden jaar overleed tengevolge van een hersentumor. Dit eerbetoon werd geschreven door Per Gessle, de mannelijke helft van het razend populaire Zweedse duo Roxette. De piano van Benni Vander en de stem van Miss Emily zijn de enige instrumenten in 'Beautiful You'. Het album wordt afgesloten met het gospel getinte 'Hold Back The River', het lied waarmee Emily in februari 2020 The Sapphire Canadian Blues Music Video Award won. De bandleden en het publiek beginnen deze song met ritmisch handgeklap. Dat ritmisch handgeklap houdt heel het nummer aan en vormt de basis van de sound van 'Hold Back The River'. Zowel Emily, als haar backing vocals schitteren met hun prachtige soulvolle stemmen. Miss Emily weet zo haar album 'Live At The Isabel' op een prachtige wijze af te sluiten. Wie van goede vrouwelijke zangeressen houdt moet zeker eens naar de Canadese Miss Emily luisteren. Ze kan met haar stem heel intiem en ingetogen klinken, maar ze kan ook, zonder kwaliteitsverlies, erg fel uithalen met haar stem.  'Live At The Isabel' is een erg aangenaam en gevarieerd album van een sterke zangeres. (7,5/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

01 – Sometimes It’s Better to Lose (E. Fennell)

02 – Land of Greed (R. Baker, E. Fennell)

03 – Who is He (S. McKenney/B. Withers)

04 – Three Words (E. Fennell)

05 – The Letter (W. Thompson)

06 – Blue is Still Blue (G. Fry)

07 – Dear CBC (E. Fennell)

08 – The Sellout (E. Fennell)

09 – Long Time Running (R. Baker/G. Downie/J. Fay/ P. Langlois/G. Sinclair)

10 – Cry to Me (B. Russell)

11 – My Friend (E. Fennell)

12 – No (E. Fennell)

13 – It Must Have Been Love (Gessle)

14 – Beautiful You (E. Fennell)

15 – Hold Back the River (E. Fennell)

 

 

Miss Emily: Zang, piano, akoestische en elektrische gitaar

Van Sheen: Gitaar

Rob Baker: Gitaar

James McKenty: Gitaar

Gord Sinclair: Elektrische bas en backing vocals

Seamus Cowan: Elektrische bas en backing vocals

Zak Colbert: Elektrische gitaar en elektrische bas

Rob Radford: Drums

Benni Vander: Orgel, piano en backing vocals

Jon 'Bunny' Stewart: Saxofoon en backing vocals

Kelly Prescott: Backing vocals

Chad Murphy: Backing vocals

Spencer Evans: Piano

Sean Jensen: Drums