MIKE ZITO - QUARANTINE BLUES

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mike Zito werd geboren op 19 november 1970. Hij is een Amerikaans gitarist, zanger, producer en songwriter uit St. Louis, Missouri. Zito begon met zingen op de leeftijd van vijf jaar en het duurde niet lang of de jonge Mike ontdekte de elektrische gitaar. Op negentienjarige leeftijd had hij al heel wat naambekendheid bij de muziekscene rond Sint Louis. In 1998 verscheen zijn eerste album 'Blue Moon', vol met rauwe funky nummers. Drie jaar later was er de opvolger 'America's Most Wanted'. Dit album met veel intens gitaarwerk deed het goed bij het publiek en met zijn vertolking van Elton John's 'Rocket Man' had hij zelfs een kleine nationale hit. Het leven als artiest, met al zijn verlokkingen van drugs en alcohol, eisten hun tol en de carrière van Mike Zito geraakte in het slob. Zito vond de grote liefde, trouwde en met veel steun van zijn vrouw kwam hij er terug bovenop. Hij begon opnieuw met een schone lei en dat resulteerde in 2004 tot het album 'Slow It Down'. Zito begon terug full time te spelen en reisde het hele land door. In 2005 deed hij meer dan 250 concerten. In 2007 kruiste Mike het pad van Randy Chortkoff van Delta Groove Records en enkele maanden later mocht hij een contract tekenen bij dat label. In 2008 verscheen 'Today', een album waar tal van vermaarde muzikanten aan meewerkten. Mike Zito was nationaal gelanceerd en het album stond zes weken in de Billboard Blues Charts. In 2009 verscheen dan het top album 'Pearl River', waarmee Mike internationaal doorbrak. 'Pearl River' werd opgenomen in de Piety Street Studios te New Orleans, Louisiana. Cyril Neville, Reese Wynans en Johnny Sansone werkten mee aan het album. Op de Blues Music Awards in 2010 won 'Pearl River' de Award voor beste song van het jaar. In 2011 verscheen 'Greyhound', het laatste album van Mike voor Electro Groove Records. In 2013 tekende Mike voor RUF Records en datzelfde jaar verscheen 'Gone To Texas', een diep en persoonlijk album gewijd aan Texas, de staat die volgens Mike zijn leven gered heeft. In 2014 verscheen de live cd/dvd 'Songs From The Road'. Tussen 2010 en 2014 speelde Mike ook bij de Royal Southern Brotherhood. In november 2015 verscheen 'Keep Coming Back', het tweede studio album bij RUF Records. 'Make Blues Not War' dat op 19 november 2016 verscheen is voor mij nog steeds één van de beste albums van 2016. In 2018 vormde Mike samen met Bernard Allison en Vanja Sky de Ruf Bluescaravan 2018 en op 11 mei 2018 verscheen zijn nieuwe album 'First Class Life', dat opgenomen werd in de Marz Recording Studio in Nederland, Texas. Ter gelegenheid van de twintigste verjaardag van het debuutalbum 'Blue Room' verscheen op 16 november 2018 bij RUF Records een remastered edition van 'Blue Room'. Nog in 2018 won Mike Zito de Award van Rock Blues Artist Of The Year op de Blues Music Awards. In 2019 tekende hij een overeenkomst met Fender Musical instruments. Hij werd ook mede eigenaar van het platenlabel Gulf Coast Records. Op één november 2019 verscheen bij RUF Records nog het schitterende album 'Rock'N'Roll, A Tribute To Chuck Berry', met daarop twintig Chuck Berry songs en op 12 januari van dit jaar verscheen bij Gulf Coast Records, het label waar Mike mede eigenaar van is, het live album 'Live From The Top'. Het album werd opgenomen in Smokin' Mo's in Winter Park, CO op 25 en 26 juni 2010 en verscheen in september 2010 al op CD.

 

 

 

 

 

 

 

Op 15 juni verscheen met 'Quarantine Blues' een nieuw en onverwacht album van Mike Zito. Nadat hij na de annulaties van zijn Europese concerten wegens het Corona virus in het vliegtuig richting USA zat, besloot Mike dat hij een album zou schrijven en opnemen. Hij en zijn bandleden zouden bij hun aankomst in de USA toch veertien dagen in quarantaine moeten leven en met die gedachte in zijn hoofd leek het voor Mike en zijn bandleden een ideale ontspanning en afleiding tijdens deze isolatie periode. De bedoeling van Mike was om zijn grote schare fans iets gratis te geven (via streaming en Soundcloud)  omdat de Europese concerts noodgedwongen afgelast werden. Over de hele wereld steunden de fans, Mike Zito met een Gofundme actie. Op die manier wilden de fans Mike en zijn bandleden financieel steunen in deze moeilijke tijden. Mike en zijn muzikanten werkten allemaal vanuit hun thuisbasis en Zito mixte en masterde het album in de Marz Studios, Nederland, Texas. Het album 'Quarantine Blues' opent met het toepasselijke 'Don't Let The World Get You Down'. Deze radiovriendelijke song is Amerikaanse rock'n roll met een hoog Bruce Springsteen gehalte. Het sterke en catchy refrein zal tijdens de concerten van Mike Zito gegarandeerd luidkeels meegezongen worden. De uitstekende en melodieuze gitaar solo had wat mij betreft best wat langer mogen duren. 'Don't Let The World Get You Down' is een heel aanstekelijk en aantrekkelijk nummer. 'Looking Out Of This Window' is een meeslepende midtempo rocker, met uitstekende, vlijmscherpe en fuzzy gitaarriffs en dito snarensolo. Drummer Matthew Johnson en bassist Doug Byrkit zorgen voor een heel knappe en strakke groove en Lewis Stephens draagt op zijn toetsen de melodie van 'Looking Out Of This Window'. Alle registers worden open getrokken en het ritme gaat pijlsnel de hoogte in voor de verschroeiende rocker 'Don't Touch Me', waarin het gitaargeweld niet alleen van Mike Zito komt, maar ook van LA Guns gitarist Tracii Guns, die hier een grote inbreng heeft op de gitaar. Door de zware en vlammende glamgitaar stijl van Tracii doet het nummer terugdenken aan de grote heavy en glammetal bands uit de jaren tachtig. De tekst van 'Don't Touch Me' is ook zeer actueel, want het gaat over sociale distantiëring.

 

 

 

 

 

 

 

De beukende baslijn van Doug en het energieke slagwerk van Matthew zorgen voor de verschroeiende rockgroove. De titeltrack 'Quarantine Blues' is een stomende midtempo rocker, waarin Mike zingt met klagende stem dat hij niet in zijn eigen bed kan slapen en dat hij zelfs zijn eigen vrouw niet mag aanraken. De dwingende en stampende drumbeat van Matthew Johnson vormt de basis en Mike Zito strooit het gehele nummer kwistig rond met uitstekend vette slide riffs. Met een splijtende gitaar riff trekt Zito de stevige midtempo bluesrocker 'Walking The Street' op gang. De heerlijk diepe baslijn van Doug Byrkit is het kloppende hart van 'Walking The Street'. Toetsenist Lewis Stephens is het gehele nummer uitstekend aanwezig op zijn orgel en Mike Zito etaleert nogmaals zijn klasse als gitarist. Zijn splijtende riffs en scheurende gitaar solo zijn een lust voor het oor. 'Dark Raven' is één van de twee songs op het album die Mike schreef met Guy Hale. Deze meer dan vijf minuten durende heavy midtempo rocker is voor mij één van de hoogtepunten op 'Quarantine Blues'. 'Dark Haven' heeft vintage invloeden, die herinneringen oproepen aan de superbands Led Zeppelin en Deep Purple. Lewis Stephens klinkt weer grandioos op zijn Hammond en het gitaarwerk van Zito is weer van uitmuntende kwaliteit. Bovendien zingt hij 'Dark Raven' op een zeer overtuigende wijze. In 'Dust Up' horen we opnieuw een jammerende Mike Zito, die het heel moeilijk heeft met de echtelijke lockdown vanwege de corona quarantaine. Met strak en dwingend slagwerk trekt drummer Matthew Johnson 'Dust Up' op gang. De beukende baslijn van Doug Byrkit geeft het nummer nog meer kracht en energie. Ook in deze Texas bluesrocker haalt Mike Zito uit met pittige en splijtende gitaar riffs en met een waanzinnige snarensolo zet hij zelf de kers op de taart. Mike Zito's schreeuw om vrijheid en bevrijding hoor je in het schitterende 'Call Of The Wild'. Het is een sfeervolle Southern rocker met vlijmscherpe en splijtende gitaar riffs en een kort, maar erg sterk en duidelijk refrein, waarin Mike al zijn frustraties bundelt van de afgelaste tournee en de quarantaine maatregelen, maar er klinkt eveneens veel hoop op beterschap in deze 'Call Of The Wild'.

 

 

 

 

 

 

 

'After The Storm', met de fantastische, broeierige baslijn van Doug Byrkit, is één van de meest bluesy songs op het album. Ook de machtige snarensolo van Zito is weer een lust voor het oor. 'After The Storm' is het tweede nummer op het album dat geschreven werd door Mike Zito en Guy Hale. Met 'Hurts My Heart' keert Mike terug naar zijn periode van de super formatie Royal Southern Brotherhood. Doug Byrkit zorgt met een knappe pulserende baslijn weer voor een uitstekende rockgroove, waarop Hammondspeler Lewis Stephens en gitarist Mike Zito zich weer volledig kunnen uitleven op hun instrument. Het resultaat is een fantastische vloeiende rocksong, waarin Mike op gitaar nog maar eens de kers op de taart zet. Het album wordt afgesloten met het akoestische 'What It Used To Be', waarin een melancholische Zito de Corona pandemie en tragische gevolgen er van probeert te begrijpen. Hij zingt het nummer dan ook met veel gevoel en emotie. Het sobere getokkel op de akoestische gitaar zorgt voor de sobere en enige begeleiding. 'Quarantine Blues' is een heel speciaal album dat op veertien dagen geschreven en opgenomen werd. Als je dat allemaal in acht neemt is het resultaat geweldig. Elf erg goede nummers schrijven in zo een korte tijd is al praktisch onmogelijk. Voeg daarbij nog de moeilijke omstandigheden om het album op te nemen. 'Quarantine Blues' is zeker niet het beste album van Mike Zito, maar Mike mag best wel fier zijn op dit uitstekende album. Voor alle duidelijkheid wil ik nogmaals meegeven dat 'Quarantine Blues' momenteel niet op CD of vinyl verkrijgbaar is. Je kan het enkel streamen of downloaden. (8/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. Don't Let The World Get You Down

02. Looking Out This Window

03. Don' Touch Me

04. Quarantine Blues

05. Walking The Street

06. Dark Raven

07. Dust Up

08. Call Of The Wild

09. After The Storm

10. Hurts My Heart

11. What It Used To Be

 

 

Mike Zito: Zang en gitaren

Doug Byrkit: Bas

Matthew Johnson: Drums

Lewis Stephens: Orgel en keyboards

Tracii Guns: Gitaar op #3