MIKE ZITO - LIFE IS HARD

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mike Zito werd geboren op 19 november 1970. Hij is een Amerikaans gitarist, zanger, producer en songwriter uit St. Louis, Missouri. Zito begon met zingen op de leeftijd van vijf jaar en het duurde niet lang of de jonge Mike ontdekte de elektrische gitaar. Op negentienjarige leeftijd had hij al heel wat naambekendheid bij de muziekscene rond Sint Louis. In 1998 verscheen zijn eerste album 'Blue Moon', vol met rauwe funky nummers. Drie jaar later was er de opvolger 'America's Most Wanted'. Dit album met veel intens gitaarwerk deed het goed bij het publiek en met zijn vertolking van Elton John's 'Rocket Man' had hij zelfs een kleine nationale hit. Het leven als artiest, met al zijn verlokkingen van drugs en alcohol, eisten hun tol en de carrière van Mike Zito geraakte in het slob. Zito vond de grote liefde, trouwde en met veel steun van zijn vrouw Laura kwam hij er terug bovenop. Hij begon opnieuw met een schone lei en dat resulteerde in 2004 tot het album 'Slow It Down'. Zito begon terug full time te spelen en reisde het hele land door. In 2005 deed hij meer dan 250 concerten. In 2007 kruiste Mike het pad van Randy Chortkoff van Delta Groove Records en enkele maanden later mocht hij een contract tekenen bij dat label. In 2008 verscheen 'Today', een album waar tal van vermaarde muzikanten aan meewerkten. Mike Zito was nationaal gelanceerd en het album stond zes weken in de Billboard Blues Charts. In 2009 verscheen dan het top album 'Pearl River', waarmee Mike internationaal doorbrak. Op de Blues Music Awards in 2010 won 'Pearl River' de Award voor beste song van het jaar. 'Greyhound' uit 2011was het laatste album van Mike voor Electro Groove Records. In 2013 tekende Mike voor RUF Records en datzelfde jaar verscheen 'Gone To Texas', een diep en persoonlijk album gewijd aan Texas, de staat die volgens Mike zijn leven gered heeft. In 2014 verscheen de live cd/dvd 'Songs From The Road'. Tussen 2010 en 2014 speelde Mike ook bij de Royal Southern Brotherhood. In november 2015 verscheen met 'Keep Coming Back', zijn tweede studio album bij RUF Records. 'Make Blues Not War' dat op 19 november 2016 verscheen is voor mij nog steeds één van de beste albums van 2016. In 2018 vormde Mike samen met Bernard Allison en Vanja Sky de Ruf Bluescaravan 2018 en op 11 mei 2018 verscheen zijn album 'First Class Life', dat opgenomen werd in de Marz Recording Studio in Nederland, Texas. Ter gelegenheid van de twintigste verjaardag van het debuutalbum 'Blue Room' verscheen op 16 november 2018 bij RUF Records een remastered edition van 'Blue Room'. Nog in 2018 won Mike Zito de Award van Rock Blues Artist Of The Year op de Blues Music Awards. In 2019 tekende hij een overeenkomst met Fender Musical instruments. Hij werd ook mede eigenaar van het platenlabel Gulf Coast Records. Op één november 2019 verscheen bij RUF Records nog het schitterende album 'Rock'N'Roll, A Tribute To Chuck Berry', met daarop twintig Chuck Berry songs en op 12 januari 2020 verscheen bij Gulf Coast Records, het label waar Mike mede eigenaar van is, het live album 'Live From The Top'. ' Quarantine Blues' (2020)werd opgenomen tijdens het hart van de coronavirus pandemie en diende als een helende liefdesbrief aan zijn fans over de hele wereld. Mike bleef heel actief tijdens de Covid 19 pandemie en in de zomer van 2021 kregen we met 'Resurrection' weer een schitterend studioalbum, waarme Mike  op de Blues Music Awards 2022 de Award won voor 'Beste Bluesrock Album Van Het Jaar. Tijdens de Covid 19 periode vroegen veel fans van Mike naar een nieuw live album. Ook Mike was voor dat idee gewonnen en op 26 november 2021 werd zijn optreden in The Old Rock House in St. Louis, Missouri opgenomen door Jason McEntire en het resultaat 'Blues For The Southside' is sinds 18 februari 2022 overal verkrijgbaar. Mike Zito en Albert Castiglia zijn heel goede vrienden en ze  treden ook op als The Blood Brothers. Onder de naam Blood Brothers brachten ze in 2022 een live en een studioalbum uit. Op 23 februari kwam het nieuwe album van Mike Zito uit. Het kreeg als titel 'Life Is Hard' en het is een album dat hij liever niet gemaakt had. 'Life Is Hard' kwam er in samenspraak met zijnvrouw Laura. Ze was zijn grote liefde en toeverlaat die spijtig genoeg vorige zomer haar strijd verloor tegen kanker. Mike schreef voor dit album twee songs, namelijk 'Forever my Love' en 'Without Loving You'. De rest zijn covers waarin Mike zijn hart uitstort en zijn gemoedstoestand over het verlies van zijn vrouw probeert te delen met zijn fans. 

 

 

 

 

 

 

 

Het album opent met het opwindende 'I'm A Lonely Man', een cover van Little Milton uit 1958. Drummer Lemar Carter en bassist Calvin Turner vormen de stevige en betrouwbare ritmesectie. Met Mike, Joe Bonamassa en Josh Smith zijn er op dit album drie fantastische gitaarvirtuozen aanwezig en dat is meteen in deze sterke opener te horen. Reese Wynans schittert op het orgel en Paulie Cerra blaast op zijn saxofoon nog meer energie in het nummer. Met hun uitstekende soulstemmen maken de backingzangeressen Jade Macrae en Dannielle Deandrea het vocale gedeelte helemaal af. Het door Fred James geschreven 'Life Is Hard' is de titeltrrack van het album. Deze prachtige slowblues met zijn pakkende tekst werd voor het eerst uitgebracht door Johnny Winter in 1991. 'Life Is Hard' is meer dan vier minuten genot om naaar te luisteren. Het heerlijke gepingel van Reese Wynans op de piano is weer top en en het gevoelvol en hartstochtelijk gitaarwerk van Zito, Joe en Josh raken je tot in je hart. De woorden van pijn en verdriet worden nog versterkt door de hart verscheurende solo van Mike. De stemmen van Jade Macrae en Dannielle Deandrea zijn weer heel belangrijk in het spirituele 'Have A Word With God', een cover van Stevie Wonder. Mike weet dit ontroerende gesprek met God  op een heel mooie en oprechte wijze te brengen. 

 

 

 

 

 

 

 

De prachtige, meeslepende slowblues 'Forever My Love' is het eerste nummer dat Mike zelf schreef voor dit album. In dit nummer belooft Mike aan Laura dat hij haar eeuwig trouw zal blijven en dat zij en de tijd die ze samen doormaakten altijd een grote plaats in zijn hart zullen hebben.  

Mike zingt het nummer met veel passie en er klinkt veel pijn en verdriet in zijn stem wanneer hij 'Forever My Love' zingt. Er zitten heel wat Gary Moore invloeden in deze emotionele slowblues. Ook de gevoelvolle, in het hart snijdende gitaarsolo's roepen herinneringen op aan de Ierse gitaarvirtuoos. Reese Wynans draagt de melodie met zijn warme Hammondklanken en Jennifer Kumma en Anna Spina zijn op hun Franse hoorns, de blazers van dienst. Mike Zito blaast 'No One To Talk To (But The Blues)', de oude country cover van Lefty Frizell, nieuw leven in met zijn moderne  rockshuffle versie. Met zijn barrelhouse pianospel is Reece Wynans andermaal heel bepalend. In 'No One To Talk To (But The Blues)' komt andermaal tot uiting dat Zito zich eenzaam voelt na de de dood van zijn geliefde. Wat sfeer en tempo betreft blijft Zito tijdens 'Dying To Do Wrong' kort bij de originele versie van Tinsley Ellis. Het is een midtempo rocker die zich in een donkere sfeer afspeelt. Het uitstekend slidewerk van Zito past perfect bij de sfeer van het nummer. Ook hier wordt Mike vocaal op een fantastische wijze bijgestaan door Jade Macrae en Dannielle Deandrea. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het ietwat dromerige 'These Eyes', een cover van The Guess Who, is andermaal een eerbetoon aan zijn vrouw Laura. Jennifer Kumma en Anna Spina op hun Franse hoorns en Jade Macrae en Dannielle Deandrea met hun dromerige stemmen zijn heel bepalend in 'These Eyes'. In het begin van het smeulende 'Darkness' blijft Zito dicht bij het origineel van Tab Benoit. In het instrumentale gedeelte drukt Zito meteen zijn eigen stempel op het nummer. Zijn snedige en splijtende gitaarklanken staan bol van verdriet en pijn en gaan door merg en been. Het tweede door Mike Zito geschreven nummer is 'Without Loving You', waarin een radeloze Zito zich afvraagt hoe hij kan verder leven zonder zijn geliefde en zingt dat het verlies van zijn vrouw een zwaar kruis is om te dragen. Reece Wynans is het hele nummer uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig op het orgel en ook het gitaarwerk van Mike is weer van prima kwaliteit. Het grote verlies van zijn vrouw komt andermaal aan bod in de Walter Trout cover 'Nobody Moves Me Like You Do'. Mike Zito zijn versie is iets zwaarder dan de originele versie, maar wat tempo betreft blijft de Texaan dicht bij de originele versie. De diepe baslijn van Calvin Turner is het kloppend hart van 'Nobody Moves Me Like You Do' en de verzengendende gitaren vullen de woorden van Zito perfect aan. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De meest pakkende song is het spirituele gospelblues nummer 'Death Don't Have No Mercy'. Het is een cover van Rev Gary Davis uit 1960. Mike begint dit beklijvende nummer solo, met alleen zijn stem als instrument. Even later komen de schitterende stemmen van Jade Macrae, Dannielle Deandrea en Steve Ray Ladson de stem van Mike aanvullen. De pijn en verdriet in de stem van Zito wanneer hij ''Well Death will go in any family in this land. Well he'll come to your house and he won't stay long. Well you'll look in the bed and one of your family will be gone. Death will go in any family in this land. Well he never takes a vacation in this land. Well old Death never takes a vacation in this land.'' zingt, zal zeker veel luisteraars beroeren en ontroeren. Zijn huilende gitaarklanken versterken de woorden die hij zingt en zorgen voor een huiveringwekkende sfeer. Na een viertal minuten krijgen we een plots en onverwacht einde. Het album wordt afgesloten met een ingekorte radio edit versie van 'Forever My Love', de prachtige ballade die we al eerder in deze recensie besproken hebben. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Met 'Life Is Hard' bracht Mike Zito al weer een meesterwerk uit. De achtergrond en de reden waarom dit album op de markt kwam is natuurlijk verschrikkelijk. Op de meeste van de negen covers drukt Mike Zito zijn eigen stempel, op de andere voegt hij zijn eigen accenten toe. Met zijn kenmerkende stem en virtuoze gitaarspel neemt Zito de luisteraar mee met zijn grote verdriet en pijn. Je wenst niemand toe wat Mike meegemaakt heeft. Ik hoop dat hij en zijn kinderen na verloop van tijd terug wat zon in hun leven mogen krijgen. Misschien vindt Mike wel troost in de muziek. Op dit album laat hij alvast horen dat hij op een heel mooie wijze zijn gevoelens kan en wil delen met zijn fans. Ik wens Mike en zijn kinderen veel sterkte toe. 'Life Is Hard' van Mike Zito is een absolute aanrader. (9,5/10)

 

 

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

01. Lonely Man (Little Milton)

02. Life Is hard (Fred James)

03. Have A Word With God (Stevie Wonder)

04. Forever My Love (Mike Zito)

05. No One To Talk To (but the blues) (George Sherry/Wayne P Walker)

06. Dying To Do Wrong (Tinsley Ellis)

07. These Eyes (Guess Who)

08. Darkness (Tab Benoit)

09. Without Loving You (Mike Zito)

10. Nobody Moves Me Like You Do (Walter Trout)

11. Death Don’t Have No Mercy (Rev. Gary Davis)

12. Forever My Love (radio edit)

 

 

 

Mike Zito – Gitaar en zang

Joe Bonamassa / Josh Smith – Additional gitaren

Reese Wynans – Keyboards

Calvin Turner – Bas

Lemar Carter – Drums

Jade Macrae – Backing vocals

Dannielle Deandrea – Backing vocals