MIKE NAGODA - OUTSIDE THE BOX

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mike Nagoda is een Canadese LGBT blues muzikant uit Toronto, Canada, die geboren werd met cerebrale parese. Hij begon al op zesjarige leeftijd met piano spelen en vrijwel onmiddellijk worstelde hij met handen die niet reageerden zoals hij wilde vanwege zijn cerebrale parese. Een vindingrijke leraar hielp hem zijn moeilijkheden met de piano te overwinnen en arrangementen te herwerken zodat hij comfortabel kon spelen. Hetzelfde kon niet gezegd worden van de gitaar. Alleen al het vasthouden van de gitaar was pijnlijk, net als het dwingen van zijn handen in akkoordvormen. Toch wilde noch hij, noch zijn gitaarleraar opgeven. Bij het vinden van een oude lapsteel gitaar in een pandjeshuis, kocht Mike zijn eerste steelgitaar en vond het veel gemakkelijker om te spelen met een dia op zijn hand. Hij was echter nog steeds gefrustreerd. De muziek in zijn hoofd was simpelweg niet met één dia uit te drukken. Via via hoorde Mike dat Brian Cober,een lokale bluesmuzikant, een dubbel diasysteem had geperfectioneerd waarmee twee dia's in elke muziekstijl konden worden gebruikt, evenals de mogelijkheid om complexe akkoorden te vormen. Mike ging naar Grossmans Tavern, de oudste Blues bar van Toronto, om Brian te horen spelen. Het veranderde onmiddellijk zijn leven en hij was zo onder de indruk dat hij uiteindelijk Brian benaderde om hem dit systeem te leren. Na vele uren elk akkoord en elke lik te hebben geleerd die hij kon, culmineerde Mike's doorzettingsvermogen en toewijding aan zijn vak uiteindelijk in de release van Mike's debuutalbum bij Ropeadope Records in 2014. Het kreeg als titel 'Parliament' en het is een conceptalbum over post apocalyptisch Canada. Op 14 januari 2022 verschijnt Mike's tweede album 'Outside The Box', een blues fusion album dat de grenzen tussen genres vervaagt en invloeden uit jazz, rock en funk bevat. Het album zal veel thema's uit Mike's leven behandelen, waaronder zijn liefde voor muziek en busking, evenals het verdiepen in LGBT-thema's, iets waar niet vaak over wordt gesproken in bluesmuziek. Het album wordt gecoproduceerd door Grammy en Juno award winnende Toronto producer Chris Birkett, die in het verleden al samenwerkte met artiesten zoals Buffy Saint Marie en Sinead O'Connor.

 

 

 

 

 

 

 

In de opener 'He's My Man', zingt een fiere en trotse Mike Nogora over zijn man. Het is een vrolijke swingende shuffle, met opwindend slidewerk van Mike en gruizig mondharmonicawerk van Liam Ward. Oorspronkelijk ging 'Kingdom Of Heaven' over een post-apocalyptisch Verenigde Staten maar, de tekst werd aangepast en getransformeerd in een waarschuwing tegen de blanke suprematie. Met opwindend en energiek slagwerk zorgt drummer Jeremy Ronson voor een uitstekende drumbeat. Met D'Arcy Cain en Chris Birkett zijn hier twee basgitaristen aanwezig. Het scheurend gitaarwerk komt van Mike Nogada op de slide gitaar en Peter Johnston op de elektrische gitaar. Net als 'Kingdom Of Heaven' is 'P.R.I.D.E.' een verhaal waar heel wat mensen strijd voor voeren. Als LGBT muzikant is het voor Mike Nogoda ook een persoonlijk verhaal en strijd. Het vocale werk tijdens het rap gedeelte komt van Jesse Dangerously & The Mighty Rhino. De lekker lopende baslijn van D'Arcy Cain is een lust voor het oor en ook Mike Nogoda haalt weer scheurend uit met dubbel slide werk. Peter Johnston neemt even later geweldig over op de elektrische gitaar. Het ritme vertraagt en ook de muziek wordt rustiger tijdens 'Here To Stay'. Mike Nagoda vertelt zijn verhaal op een heel aangename wijze en zijn sublieme, dubbele slide solo is weer een genot voor het oor. Het fantastische bluesnummer 'Busker's Blues' is voor mij het beste nummer op het album. Vooral het instrumentale gedeelte met heerlijk toetsenwerk op de piano en Hammond van Anthony D'Alessandro en Mike Nagoda en het fantastische gitaarwerk van Michael Keith en Mike Nagoda zal vele muziekliefhebbers kunnen bekoren. Ook mondharmonicaspeler Liam Ward weet weer te bekoren met prachtig blaas en zuigwerk. 

 

 

 

 

 

 

 

Mike Nagoda geeft een jazzy touch aan zijn muziek in 'O, Maximus!', een fictief verhaal dat gaat over de onderdrukking door de overheid en dat zich afspeelt in het Oude Rome. Het begint en eindigt luchtig en jazzy met de mondharmonica van Liam Ward. Maar de sfeer verandert in het instrumentale gedeelte, waar het uitstekende en vlijmscherpe gitaarwerk van Mike Nagoda en Peter Johnston door merg en been gaat. Southern countryrock krijgen we in 'Crumble And Fall'. Anthony D'Alessandro fleurt het nummer op met zijn uitstekend ragtime pianospel en het gitaarwerk van Mike en Peter is  weer van uitstekende kwaliteit.  De zoete stem van de backing vocals komt van Christian Ruiz. De gitaarliefhebbers komen zeker aan hun trekken in de titeltrack 'Outside The Box', want buiten Mike Nagoda en Peter Johnston krijgen we met Frank Cosentino en Nelson Sobra nog twee extra gitaristen en dat levert een spervuur aan geweldig en vingervlug gitaarwerk op. Tekstueel is dit deuntje waarschijnlijk wel het meest persoonlijke van het hele album. Toen Mike opgroeide, was hij een vrome rooms katholiek, uiteindelijk bekeerde hij zich en besefte later dat hij een atheïst was. Het lied gaat over tegen de Kerk en God zeggen: Dag! Ik ben hier weg! en ik omarm mijn seksualiteit en identiteit, en omarm wie ik ben. De volmondige en uitbundige schreeuw aan het einde van het slotkoor is een schreeuw van vreugde om eindelijk zijn eigen vrijheid te vinden na jaren van schaamte, schuld en onderdrukking en te omarmen wie hij werkelijk is.

 

 

 

 

 

 

Het instrumentale 'Conquistador' is geïnspireerd op de muziek van de grote Latin percussionist en bandleider Tito Puente en is een nummer waarin elke muzikant tijd en ruimte krijgt om te schitteren en om zijn instrumentale klasse te etaleren. Dit eerbetoon aan Tito Puente roept herinneringen op aan het het schitterende album 'Abraxas' van Santana. Ook daar was het met volle teugen genieten van de passionele percussie, het geweldige toetsenwerk, de virtuoze saxofoons en heerlijk gitaarwerk. Het album wordt afgesloten met het feestelijke 'We Got A Party', een swingende bluesshuffle, die gebouwd werd op de fundamenten van 'Further Up On The Road'. 'We Got A Party' gaat over het jaarlijks vieren van verschillende geslachten en seksualiteiten als een gemeenschap op de Pride optocht. 'Outside The Box' van Mike Nagoda is een knap album geworden. Mike Nagora demonstreert dat als je echt iets wil er bijna altijd een weg is om je droom werkelijkheid te maken. Ondanks zijn celebrale parese is hij een uitstekend gitarist geworden. Niet via de normale weg, maar dat maakt niet uit. Het resultaat en de kwaliteit zijn er en daar mag hij meer dan trots op zijn. (7,5/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. He’s My Man

02. Kingdom of Heaven

03. P.R.I.D.E.

04. Here to Stay

05. Busker’s Blues

06. O, Maximus!

07. Crumble and Fall 

08. Outside the Box

09. Conquistador

10. We Got a Party