MICHAEL KAESHAMMER - SOMETHING NEW

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Michael Kaeshammer werd geboren op 7 januari 1977 in Offenburg, Duitsland. Hij is een boogie woogie pianist, zanger en componist. In Duitsland studeerde Michael zeven jaar klassieke piano. Toen hij dertien was ontdekte hij de boogie woogie en stride piano die gespeeld werd door pianisten zoals Albert Ammons, Meade Lux Lewis, Pete Johnson, Pinetop Smith en Fats Waller. Drie jaar later speelde Michael Kaeshammer boogie woogie piano in clubs en op festivals in gans Duitsland. Zijn familie verhuisde daarna naar de westkust van Canada en daar werd de jonge pianist dadelijk opgemerkt. In 1996 trad hij op tijdens jazz en blues festivals in het hele land. Datzelfde jaar bracht hij ook zijn debuut album 'Blue Keys' uit en Michael heeft sindsdien nooit de voeling met zijn muzikale roots verloren. In 2016 verscheen 'No Filter' en met 'Something New' is deze piano virtuoos al aan zijn twaalfde album toe. Van de elf tracks op deze CD zijn er tien geschreven door Kaeshammer en ze werden allemaal opgenomen in de historische Esplanade Studios, gelegen in het hart van Treme District in New Orleans. Michael is eveneens de producer van het album 'Something New'. Misschien ook nog vermelden dat er heel wat gastmuzikanten hun medewerking verleenden aan dit album.

 

 

 

 

 

 

Het album 'Something New' opent met het swingende 'Scenic Route', dat zowel boogie woogie als jazz invloeden in zich heeft. Met een prachtige drum intro van Johnny Vidacovich wordt het nummer op gang getrokken. Even later komen de swingende blazers het opwindende slagwerk versterken en daarna is het swingende 'Scenic Route' definitief vertrokken. De heerlijke backing vocals en het opwindende vingerspel van Michael op toetsen geven het nummer nog een extra troef. Het nummer kent verscheidene sfeer en ritme wisselingen en blijft elke seconde boeiend. Hierboven vertelde ik al dat het album is opgenomen in de historische Esplanade Studios in New Orleans en dat hoor je ook aan de muziek op het album. In heel wat nummers druipt de feestelijke New Orleans sfeer duidelijk van het nummer af. Dat is onder andere het geval in het erg mooie 'Do You Believe?', dat door de prachtige stem van Curtis Salgado gezongen wordt. De sfeer van de Mardi Gras is volop aanwezig. De blazers, het slagwerk en de percussie zorgen voor de heerlijke en uitgelaten feeststemming. Matt Perrine is uitdrukkelijk aanwezig op de tuba en Salgado is behalve de zanger ook de man op de mondharmonica. In het zwoele en soulvolle 'Come On Home' komt de prachtige stem van Michael Kaeshammer helemaal tot zijn recht. Ook dit nummer is instrumentaal weer rijkelijk voorzien, zo zijn de blazers weer uitstekend aanwezig en kunnen we genieten van uitmuntend percussie werk van Mike Dillon. Voor het bluesy 'She's Gone' krijgen we met Jim Byrnes weer een andere stem achter de microfoon. Jim is trouwens niet de enige gastmuzikant op dit nummer dat veel Dr. John invloeden heeft, want ook Amos Garett op gitaar en Chuck Leavell op Wurlitzer geven een extra touch aan deze song.

 

 

 

 

 

 

In de radiovriendelijke poppy romantische liefdesballade 'Josephine' bepalen de piano en de stem van Michael, samen met de cello van Kevin Fox de sound van het nummer. Daarna wordt er terug de kaart van de New Orleans sound getrokken met het funky en aanstekelige 'Who Are You'. De Canadese ster Colin James zorgt voor het vocale werk, terwijl Randy Bachman uitpakt met pittig en knap gitaarwerk. In het instrumentale tussenstuk zorgt Michael met uitstekend en fris pianowerk voor een erg mooie sfeerwisseling. Cyril Neville legt zijn hart en ziel in zijn stem tijdens de toetsen gedreven jazzy ballade 'Heaven And Earth'. Drummer Johnny Vidacovich trekt vanachter zijn drums het aanstekelige 'Dixie Has The Blues' op gang. Hij blijft ook tijdens het nummer uitdrukkelijk aanwezig en zet de kers op de taart met een drum solo, die eveneens de outro is. Zoals de titel al laat vermoeden krijgen we in dit door Professor Longhair beïnvloedde nummer zowel Dixie als blues te horen. George Porter JR. zorgt voor een mooie diepe baslijn in het jazzy 'Forbidden Love', met Brian Skonberg op trompet en Michael op piano in een glansrol. Het enige nummer dat niet door Kaeshammer werd geschreven is 'Sweet Georgia'. Het werd geschreven door Ben Bernie en Maceo Pinkard. In dit instrumentale swingende jazz nummer demonstreert Michael Kaeshammer zijn klasse als pianist, al is het ook genieten van het erg knappe slagwerk van Johnny Vidacovich en de heerlijke bas groove van bassist George Porter Jr.. Het album wordt afgesloten met het instrumentale 'Weimar' en ook in dit weemoedige nummer, dat door Michael solo wordt gespeeld is de piano de blikvanger. 'Something New' van Michael Kaeshammer is een heel aangenaam en gevarieerd album geworden. (7/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

1. Scenic Route

2. Do You Believe? (feat. Curtis Salgado)

3. Come On Home

4. She’s Gone (feat. Jim Byrnes, Amos Garrett & Chuck Leavall)

5. Josephine

6. Who Are You (feat. Colin James & Randy Bachman)

7. Heaven And Earth (feat. Cyril Neville)

8. Dixie Has The Blues

9. Forbidden Love

10. Sweet Georgia

11. Weimar

 

 

Michael Kaeshammer: Vocals, piano, Fender Leslie, Fender Rhodes, Hammond.

George Porter Jr: electric bass

David Piltch: acoustic bass

Johnny Vidacovich: drums

Mike Dillon: percussion

Bria Skonberg: trumpet on #9

Matt Perrine: sousaphone on #2

William Sperandei: trumpet

Chris Carn: tenor sax

William Carn: trombone

Justin Abedin: mandolin, acoustic & electric guitars

Joel Parisian: backing vox

Kevin Fox: cello on #5

special guests

Cyril Neville: vocals on #7

Colin James: vocals & guitar on #6

Randy Bachman: guitar on #6

Curtis Saldago: vocals & harmonica on #2

Amos Garrett: guitar on #4

Chuck Leavell: Wurlitzer on #4

Jim Byrnes: vocals on #4