MEAN OLD FIREMAN AND THE CRUEL ENGINEERS - DUMPSTER FIRE

Album Review

Album: 
MEAN OLD FIREMAN AND THE CRUEL ENGINEERS - DUMPSTER FIRE
Artist: 
Mean Old Fireman And The Cruel Engineers
Record Label: 
Eigen beheer
Style: 
Bluesrock, Blues
Date: 
08/11/2021
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
MEAN OLD FIREMAN AND THE CRUEL ENGINEERS - DUMPSTER FIRE
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
De Amerikaanse band Mean Old Fireman And The Cruel Engineers is een band uit Boston, gevormd rond frontman Ned Bollé. Ned verdiende de kost als brandweerman en ambulancier, dat verklaart grotendeels ook waarom Ned voor de bandnaam Mean Old Fireman And The Cruel Engineers koos. Ned is een multi instrumentalist die in de jaren zeventig studeerde aan het Berklee College Of Music in Boston. Tegelijkertijd was hij met zijn slidegitaar ook al actief in de muziekscene van Boston. In 2019 nam hij zijn debuutalbum 'Box 1' op, een instrumentaal album waarop Ned zijn klasse op de slidegitaar demonstreerde. Het bevatte een mix van eigen werk en covers. Dat laatste is ook zo op het nieuwe album 'Dumpster Fire' dat in november 2021 verscheen. Er staan tien songs op 'Dumpster Fire', waarvan vier originele zelf geschreven nummers en zes covers. Alex Allinson is, net als bij het eerste album, de producer.
 
 
 
 
 
 
Het album opent met het lome funky getinte bluesnummer 'Tour Three', een origineel door Ned Bollé geschreven song, waarvoor Ned inspiratie vond tijdens een nachtelijke veldstage in de wijk East New York in Brooklyn, NY tijdens zijn job als ambulancier. Drummer Joey Pafumi en bassist Rick Plourde zorgen voor de zware griezelige groove en de rauwe en zware stem van Ned Bollé is zeer geschikt om dit persoonlijk, maar toch wel ongewoon verhaal te vertellen. De doordringende slide gitaar van Ned en het knappe blaas en zuigwerk van Dana Andrews op de mondharmonica versterken de vermoeiende en moeilijke sfeer waarin er moest gewerkt worden nog meer. Het meer dan zes minuten durende 'McArthur's Cunning Ruger' vertelt het waargebeurde verhaal van McArthur Wheeler, hij beroofde banken in Pittsburg, PA. Hij geloofde dat als hij zijn gelaat insmeerde met citroensap hij onzichtbaar werd voor de bewakingscamera's. Hij geloofde daar zo erg in dat hij zelfs naar de bewakingscamera's lachte terwijl hij de banken beroofde. 'McArthur Cunning Ruger' is een lome mix van soul en blues. Het strakke slagwerk van Joey Pafumi zorgt samen met het uitstekend percussiewerk van 'Shockwell' Morency voor een uitstekende beat. Buiten zijn werk op de gitaar en slidegitaar horen we Ned hier ook op de basgitaar, waarmee hij zelfs een korte solo speelt. De prachtige solo op de saxofoon komt van Martin Philips, waarna Ned knap overneemt op de slidegitaar. De vrouwelijke stemmen die zorgen voor de backing vocals komen van Christina Lacoste, Chat de Rouelle en 'Shockwell' Morency.
 
 
 
 
 
 
De eerste cover op het album is 'Barefootin'', in 1966 een hit van Robert Parker. Er werden meer dan één miljoen exemplaren verkocht van deze rhythm & blues hit. Ned Bollé maakt er een heel eigen versie van door het nummer een rumba getint ritme en een Nola sound te geven. Ned zorgt zelf voor het geweldige percussiewerk en ook toetsenist John Wadkins en saxofonist Martin Philips schitteren met kort solowerk. De uitstekende baslijn komt deze keer van Lou Spagnola. 'Stack O Lee' is een oude Amerikaanse blues traditional, die in 1923 voor het eerst werd opgenomen door The Waring's Pennsylvanians. Met zijn gruizige stem zingt Ned Bollé over de de moord van Billy Lyons door 'Stag' Lee Shelton,in St. Louis, Missouri met Kerstmis 1895. Door het gebruik van de slide gitaar, mandoline, maar vooral de banjo weet Ned de traditionele sfeer en sound te behouden. John Watkins is het gehele nummer uitstekend aanwezig op de piano. 'Your Mind Is On Vacation' is de titeltrack van een album van de Amerikaanse pianist, zanger en componist Mose Allison, opgenomen voor het Atlantic label in 1976. De originele versie is een jazzy, door de piano gedreven song. Mean Old Fireman And The Cruel Engineers maken er een heel aantrekkelijke blues shuffle van. Bassist Ned Bollé en drummer Joey Pafumi zorgen voor de stuwende groove. Instrumentaal is het verder genieten van het vette slidewerk van Bollé, het opwindend blaaswerk op de saxofoon van Martin Philips en het gruizige mondharmonicawerk van Dana Andrews.
 
 
 
 
 
 
Als je zoals Ned meer dan twintig jaar brandweerman en ambulancier geweest bent dan heb je heel wat pijnlijke ervaringen meegemaakt. In het zelf geschreven, waargebeurde 'Got No Spoons' vertelt Ned over één van de meest pijnlijke en hartverscheurende ervaringen die hij beleefde gedurende zijn loopbaan als brandweerman en ambulancier. Hij zag in die periode veel te veel levens vernietigd worden door de Opiod crisis. In 2019 alleen stierven er in de USA bijna 50.000 mensen aan overdoses waarbij opioïden betrokken waren. 'Got No Spoons' gaat over een vader die zijn heel jonge dochter met een overdosis in de goot vindt. Ned kon voorkomen dat het meisje stierf, maar volgens de vader had Ned het meisje niet gered, maar had hij haar alleen in leven gehouden. Met zijn pakkende en beklijvende woorden zal Ned zeker heel wat luisteraars weten te raken. John Wadkins draagt de melodie met zijn warme orgelklanken en het fantastische en gevoelvolle gitaarwerk komt van gastmuzikant Toby Soriero. 'Got No Spoons' is zonder twijfel het beste nummer op dit knappe album. Tekstschrijver Mack Rise schreef voor Albert King 'Cold Woman With Warm Hearts'. Het is een minder bekend nummer van Albert King, maar toch interessant genoeg voor Ned Bollé om er een eigen versie van te maken. Joey Pafumi en Lou Spagnola zorgen voor een krachtige en opwindende groove en saxofonist Martin Philips en pianist John Wadkins geven met uitstekend solowerk nog meer kleur aan dit aantrekkelijke nummer. 
 
 
 
 
 
 
Ned Bollé is altijd een grote fan van J.B. Hutto geweest en dus is het geen verrassing dat er met 'Too Much Alcohol' een cover van Hutto op 'Dumpster Fire' staat. Veel mensen vereenzelvigen 'Too Much Alcohol' met Rory Gallagher, maar het waren J.B. Hutto And His Hawks die in december 1965 het nummer voor het eerst uitbrachten. Mean Old Fireman And The Cruel Engineers blijven met hun rockende versie dichtbij de versie van Rory Gallagher. Ned schittert weer met uitstekend vet slidewerk op de gitaar en de machtige sax solo van Martin Philips geeft deze prachtige versie nog een extra touch. Een andere schitterende cover is 'Rocket 88', een rhythm and blues nummer dat voor het eerst werd opgenomen in Memphis, Tennessee, in maart 1951. De opname werd toegeschreven aan Jackie Brenston And His Delta Cats, die eigenlijk Ike Turner And His Kings Of Rhythm waren. De single bereikte nummer één in de Billboard R&B chart. Zanger Jackie Brenson was de saxofonist van Ike Turner And His  Kings of Rhythm. Mean Old Fireman And The Cruel Engineers maken er een lekkere swingende versie van met zinderend slidewerk van Ned Bollé, opwindend saxofoonwerk van Martin Philips, frivool pianospel van John Wadkins en gruizig mondharmonicawerk van Dana Andrews. De band blijft uitstekend verder swingen met het zelf geschreven 'Outrun The Blues', waarin de muzikanten met verscheidene solo's uitgebreid de gelegenheid krijgen om hun instrumentale virtuositeit te etaleren. 'Dumpster Fire' van Mean Old Fireman And The Cruel Engineers is een uitstekend en gevarieerd album dat zeker een breed publiek zal aanspreken. Hier zal het schijfje zeker nog heel regelmatig gespeeld worden. (8/10)
 
 
 
 
 
Walter Vanheuckelom
 
 
 
01 Tour Three
02 McArthur’s Cunning Ruger
03 Barefootin’
04 Stack O Lee
05 Your Mind Is On Vacation
06 Got No Spoons
07 Cold Women With Warm Hearts
08 Too Much Alcohol
09 Rocket 88
10 Outrun The Blues
 
 
Ned Bollé: Zang, slide gitaar, gitaar, banjo op #4, mandoline op # 4, bas op # 2, 5 en 8, percussie op #3 en 4
Joey Pafumi: Drums, percussie
John Wadkins: Toetsen
Dana Andrews: Mondharmonica
Lou Spagnola: Bas op #3, 6, 7 en 8
Rick Plourde: Bas op #1, 4 en 10
Toby Soriero: lead gitaar op #6
Martin Philips: Saxofoon
Christina Lacoste: Backing vocals op #2, 4, 8 en 10
Chat de Rouelle: Backing vocals op #2 en 7
“Shockwell” Morency: Backing vocals en percussie op #2