MATT PATERSHUK - IF WISHES WERE HORSES

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Matt Patershuk is een Canadese singer/ songwriter, die ver van de creatieve mekka's van Montreal, Toronto en Vancouver, zijn ambacht probeert te perfectioneren. Wanneer Matt geen bruggen bouwt of de steeds groeiende kudde paarden, schapen en geiten van zijn familie achterna jaagt, schrijft hij al meer dan tien jaar prachtige songs. Zijn nieuwste album 'If Wishes Were Horses', op het label Black Hen Music, communiceert de enorme vooruitgang die Matt als artiest heeft gemaakt sinds de release van 'Same As I Have Ever Been', zijn laatste release uit 2017. Het is de vierde samenwerking met de bekroonde producer Steve Dawson. De natuurlijke chemie, intuïtie en vertrouwen die Steve en Matt in de loop van de jaren hebben ontwikkeld, zijn te horen in elk nummer van 'If Wishes Were Horses', omdat het paar een vloeiend, organisch geluid heeft gecreëerd dat naadloos is van begin tot eind. De nieuwe nummers bestrijken veel territorium, variërend van landelijke wals tot regelrechte folk en vette blues. Er staan vijftien nummers op 'If Whishes Were Horses', waarvan Matt er zelf veertien schreef.

 

 

 

 

 

 

De opener 'The Blues Don't Bother Me' is een aantrekkelijke mix van blues, country en rock. Matt heeft een heel aangename diepe stem en zingt het nummer heel relax. Instrumentaal is het genieten van de prachtige solo's van toetsenist Chris Gestrin en gitarist Steve Dawson. Matt is een uitstekend verteller die zijn verhaal op een prettige en overtuigende wijze weet te vertellen of te zingen. Luister maar eens naar het waar gebeurd verhaal in 'Ernest Tubb Had Fuzzy Slippers', een country ballade met een tragische afloop. Chris Gestrin draagt de melodie met zijn warme Hammond klanken. Verder is het genieten van de sublieme mondharmonica solo van Charlie McGoy en het heerlijke Lapsteel geluid van Steve Dawson. Met vier instrumentale intermezzi, die als hoofdtitel 'Horse' kregen verwijst Matt naar de titel van zijn album en vormen ze de rode draad door dit album. 'Horse 1 (For Bravery & Good Fortune)' zou een prachtige soundtrack voor een western kunnen zijn. De resonerende gitaar wordt op een uitstekende wijze ondersteund door het mondharmonica werk van Charlie McCoy. Kris Gestrin etaleert nogmaals zijn klasse op de toetsen met een knappe solo op de Wurlitzer. De enige cover op het album is 'Sugaree', een Grateful Dead cover, die geschreven werd door Jerry Garcia. De akoestische gitaar trekt het nummer op gang en even later komt de slide gitaar het geluid versterken. De warme soulvolle stemmen van de zangeressen Kristin Weber en Larissa Maestro zijn de perfecte aanvulling van Matt's stem en ze maken 'Sugaree' vocaal helemaal compleet. Matt drukt door zijn eigen interpretatie zeker zijn stempel op deze zoete bluesy versie van 'Sugaree'.

 

 

 

 

 

 

Het liefdeslied 'Circus' kent een heel mooie start met alleen de stem van Matt, de viool van Kristin Weber en de cello van Larissa Maestro. Het nummer heeft een grote Bruce Springsteen vibe, met dien verstande dat als Bruce het zou spelen het krachtiger zou klinken en het meer een rock vibe  zou bezitten, terwijl Matt Patershuk het meer vloeiender en zoeter weet te houden. Met 'Alberta Walz" krijgen we een pure country & Western ballade. De heerlijk zeurende pedalsteel klanken van Steve Dawson voegen de juiste dosis melancholie toe aan deze slow. Ook Kristin Weber op de viool en Chris Gersin op de piano drukken hun instrumentale stempel op 'Alberta Walz'. In dit soort nummers komt de prachtige en zijn rustgevende stem van Matt helemaal tot zijn recht. Het nog geen vijftig seconden durende instrumentale 'Horse 2 (For Lighter Loads)' is een somber nummer met in de hoofdrollen de cello van Larissa Maestro en de akoestische gitaar van Steve Dawson. 'Horse 3 (To Know The Future)' en 'Horse 4 (For Fond Rememberance)' zijn even kort als 'Horse 2' en hebben dezelfde filmische melodie, alleen worden ze instrumentaal anders ingevuld. 'Horse 3 (To Know The Future)' heeft de piano van Chris Gerstrin in de hoofdrol en 'Horse 4 (For Fond Rememberance)' de Pedalsteel gitaar van Steve Dawson. Het beste nummer op het album is het bluesy 'Velvet Bulldozer', een nummer dat Matt schreef vanuit het perspectief van Albert King, die zijn dagelijks werk doet. Matt zingt het nummer met veel overtuiging en zijn grommende stem kan me erg bekoren. Ook instrumentaal is dit nummer een topper met subliem Hammond werk van Chris Gerstrin, huilend mondharmonica werk van Charlie McCoy en het vlijmscherpe en splijtende slidewerk van Steve Dawson, dat door merg en been gaat.

 

 

 

 

 

 

Het vloeiende country nummer 'Let’s Give This Bottle A Black Eye' heeft een groot vintage gehalte en het neemt ons mee naar het midden van de vorige eeuw. Het is een song die perfect gepast had in het repertoire van country legende Hank Williams. De lapsteel van Steve Dawson is hier weer het gehele nummer door uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig. 'Bear Chase' is een vloeiend country nummer, waar je vrolijk van wordt. Lege straten klonken nog nooit zo verlaten als in 'Walkin', een melodieus country liedje. Ook het ingetogen 'Last Dance' is een country nummer. Weer weet Matt Patershuk je met zijn prachtige stem te ontroeren. 'Last Dance' heeft een mooie melodie en instrumentaal plaatsen de Pedalsteel van Steve Dawson, de viool van Kristin Weber en de cello van Larissa Maestro de kers op de taart van deze meeslepende country ballade. Met het afsluitende 'Red Hot Poke' gaat Matt Patershuk de bluesrock weg op. Halfweg krijgen we een waarschuwende preek van Matt en instrumentaal is het genieten van het wervelend orgelwerk van Chris Gestrin en het pittige en dartele gitaarwerk van Matt en Steve. 'If Wishes Were Horses' van Matt Patershun is een uitstekend album om naar te luisteren. Vooral de country liefhebbers gaan met dit album erg goed aan hun trekken komen. Matt heeft een prachtige diepe stem en hij is een uitstekende songwriter. Vernieuwend is zijn muziek zeker niet, maar moet dat? De muziek van Matt Patershuk heeft een goede melodie, instrumentaal heeft Matt zich omringd door uitstekende muzikanten, die zorgen voor een uitstekende en heel gevarieerde begeleiding. Bovendien weet Matt zijn goede teksten met veel gevoel en overtuiging te brengen. (7,5/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

01. The Blues Don’t Bother Me

02. Ernest Tubb Had Fuzzy Slippers

03. Horse 1 (For Bravery & Good Fortune)

04. Sugaree

05. Circus

06. Alberta Waltz

07. Horse 2 (For Lighter Loads)

08. Velvet Bulldozer

09. Let’s Give This Bottle a Black Eye

10. Horse 3 (To Know the Future)

11. Bear Chase

12. Walkin’

13. Horse 4 (For Fond Rememberance)

14. Last Dance

15. Red Hot Poke 

 

 

Matt Patershuk: Zang, elektrische en akoestische gitaar

Steve Dawson: Akoestische en elektrische gitaren, bariton gitaar, 12 snarige gitaar en Lapsteel gitaar

Chris Gestrin: Piano, Wurlitzer, Hammond en clavinet

Charlie McCoy: Mondharmonica en basmondharmonica.

Jeremy Holmes: Elektrische bas en contrabas

Gary Craig: Drums en percussie

Larissa Maestro: Backing vocals en cello

Kristin Weber: Backing vocals en viool