Magnetic

Album Review

Album: 
Magnetic
Artist: 
ESKOBAR
Record Label: 
Gibulchi Records
Style: 
Indie
Reviewed by: 
DIDIER BECU

Weet je nog wie Eskobar is? Neen, we hebben het niet over de Colombiaanse drugbaron, wel over de band die in 2002 een superhit scoorde met het Heather Nova-duet Someone New. Na al die jaren bestaan ze nog steeds, ook al zal het geen lachertje zijn om een medemens te vinden die zich nog een andere track van deze Zweden voor de geest kan halen. De marketingjongens zijn er nooit in geslaagd om van Eskobar, zoals dat bij The Wannadies of The Cardigans wel het geval was, de gedroomde Zweedse Britpopband te maken. De jongens bleven wel steeds populair in hun thuisland, hoewel vandaag de kern van de band niet meer dan een duo is. Magnetic is hun zevende plaat, ten minste als je ook hun live-album van vorig jaar meerekent.

Een zeer brave plaat met een paar leuke uitschieters, en het werk van een band die er nooit in slaagde om een eigen gezicht te hebben, want altijd hoor je er wel iets anders in terug. Niet dat originaliteit altijd een must is, want wat doe je ermee als het niet om aan te horen is?

Eskobar heeft misschien wel een onheilspellende naam, toch klinkt alles bitterzoet en zijn de jongens niet te beschaamd om woorden te gebruiken waar zelfs de Bond Zonder Naam zou voor bedanken, of wat dacht je van “With a pure heart of gold you can, reach all goals” in de opener Untrap Yourself. Neen, een poëet is Daniel Bellqvist geenszins, wel klinkt het als Muse in Zweeds popformaat, en het is zelfs beter dan wat je van zo’n omschrijving zou verwachten.

Altijd positief blijven denken dus, zoals in het Beatlesachtige Grab Me. Starlight is pure pracht dat thuishoort in het rijtje van songs die Snow Patrol niet kan schrijven en de pompeuze titelsong Magnetic heeft wel iets van A-Ha.

Hoe dom de teksten ook zijn (Minute after minute after minute everyday and I think of you), toch blijft Minute After Minute (ha!) een prachtige lovesong. Niet dat het allemaal goud is wat blinkt, er staan ook complete miskleunen op deze plaat (bijv. het melige Escape of de veel te platte pop die Rocketship is).

De wereld zullen ze er niet mee veranderen, maar ze slagen er ten minste in om ons een tijdje zoet te houden met een paar leuke indiepopsongs. Je bent ze zo weer vergeten, maar als het in de lader ligt, geniet je er toch van.