LOWELL FULSON LIVE ! - LOWELL FULSON WITH JEFF DALE & THE BLUE WAVE BAND

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lowell Fulson werd geboren op 31 maart 1921 in Atoka, Oklahoma, Hij  was een Amerikaanse rhythm and bluesgitarist en componist in de westcoast blues traditie. Na T-Bone Walker wordt Fulson als de belangrijkste exponent van deze stroming beschouwd. Fulson begon zijn muzikale carrière op achttienjarige leeftijd toen hij naar Ada verhuisde en zich gedurende enkele maanden aansloot bij Alger 'Texas' Alexander. Later trok hij naar Californië, waar hij een band vormde, waar zich iets later een jonge Ray Charles en tenorsaxofonist Stanley Turrentine bij aansloten. Fulson is vooral bekend van '3 O'Clock Blues', 'Every Day I Have The Blues' (geschreven door Memphis Slim), 'Lonesome Christmas' en 'Reconsider Baby' (ook opgenomen door Elvis Presley (1960), Eric Clapton (1994) en Joe Bonamassa). 'Tramp', dat Lowell Fulson samen met Jimmy McCracklin schreef, werd later succesvol opgenomen als duet door Otis Redding en Carla Thomas. Ook ZZ Top, Alex Chilton en Tav Falco namen het nummer op. Fulson stierf in Long Beach, Californië, op 7 maart 1999, op zevenenzeventigjarige leeftijd. Zijn metgezel, Tina Mayfield, verklaarde dat de doodsoorzaken complicaties waren van nierziekte, diabetes en congestief hartfalen. Hij was vader van vier kinderen en grootvader van dertien kinderen. Fulson werd begraven op Inglewood Park Cemetery,in Inglewood, Californië.

 

 

 

 

 

 

Jeff Dale kwam voor het eerst in contact met Lowell Fulson in het begin van de jaren tachtig, backstage in The Old Cathay De Grande Club In Holywood. De twee konden het goed met elkaar vinden en bleven contact houden en maakten afspraken om samen op te treden. Het concert van Lowell Fulson met Jeff Dale & The Blue Wave Band op 5 november 1983 in Club 88, op Pico Boulevard in Los Angeles werd door Jeff Dale opgenomen op zijn vier track Tascam Portastudio en dat hoor je ook op deze net uitgebrachte live CD. Niet dat de kwaliteit slecht is, ze is zelfs erg goed voor het materiaal waarmee het concert werd opgenomen en met de technologie die in 1983 voor handen was. Het concert opent met het instrumentale 'Do You Feel It', waarin vooral het gitaarwerk van Lowell Fulson centraal staat. 'You're Gonna Miss Me' is een loom swingende bluesshuffle. Drummer Phil Munsey en bassist Ron Moldonado zorgen voor de stuwende groove. Fulson beschikt over een aardige stem en zijn gitaarwerk is weer van uitstekende kwaliteit. 

 

 

 

 

 

 

De bluesshuffle 'Too Many Drivers' wordt op gang getrokken met een knappe gitaar intro. De mooie lopende baslijn van Ron Moldonado is een lust voor het oor en de sublieme saxofoon solo geeft 'Too Many Drivers' nog een extra touch. Toen wist Lowell Fulson al dat er teveel wagens op de weg waren. Het door Lloyd Glenn geschreven 'Blue Shadows' is een meer dan vier minuten durende slowblues, waarin de saxofoons van Pete Zifchak, Steve Primo en Marshall Crayton weer uitdrukkelijk aanwezig zijn. Het ritme gaat de hoogte in met de opwindende blues/funky song 'Stoop Down Baby', een cover van Chick Willis. In het instrumentale tussenstuk krijgen we een opzwepende saxsolo en ook het gitaarwerk is om van te smullen. De bluesballade 'Reconsider Baby' is één van de grootste hits van Lowell Fulson. Het werd voor het eerst opgenomen en uitgebracht door Lowell in 1954 en het nummer werd zelfs werd opgenomen in de Rock And Roll Hall Of Fame,  als één van de vijfhonderd meest invloedrijke rock'n'roll nummers. Met 'Do You Feel It', krijgen we weer een uptempo funky bluesnummer, dat uitermate geschikt is om je uit te leven op de dansvloer. De saxofoons blazen de nodige soul in 'Do You Feel It' en de funky baslijn van Ron Moldonado is een lust voor het oor. 'Do You Feel It' is een nummer dat ook perfect in het repertoire van James Brown zou gepast hebben. 

 

 

 

 

 

 

'Blues Pain' is een trieste slowblues, met heerlijk gitaarwerk, dat je raakt tot in de kleinste vezel van je lichaam. Fulson begint de swingende rocker ''Lowell's Lollipop' a capella. Eenmaal hij de band uitnodigt om mee te spelen is deze rock'n'roll song helemaal vertrokken. 'Lowell's Lollipop' eindigt heel abrupt en onverwachts. Het album eindigt met de prachtige Chicago bluesballade 'Going To Chicago Blues'. Met zijn soulvolle stem weet Lowell dit nummer op een prachtige wijze te zingen. De geweldige saxofoon solo zorgt voor de instrumentale opwinding. 'Lowell Fulson Live!' is een uitstekend bluesalbum en een mooi eerbetoon van Jeff Dale aan zijn vriend en blueslegende Lowell Fulson. (7,5/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01 Do You Feel It (Instrumental)

02 You’re Gonna Miss Me

03 Too Many Drivers

04 Blue Shadows

05 Stoop Down Baby

06 Reconsider Baby

07 Do You Feel It

08 Blues Pain

09 Lowell’s Lollipop

10 Going To Chicago Blues

 

 

Lowell Fulson : Gitaar en zang

Jeff Dale : Gitaar

Lightninh' Dan Sonenfelt : Gitaar

Phil Munsey : Drums

Ron Moldonado : Bas

Pete Zifchak : Alt saxofoon

Steve Primo : Tenor saxofoon

Marshall Crayton : Tenor Saxofoon