LIGHTNIN' WILLIE - NO BLACK, NO WHITE, JUST BLUES

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

William K. Hermes, beter bekend als Lightnin’ Willie werd in Dallas, Texas geboren en is een Amerikaanse gitarist, zanger en songschrijver. Momenteel woont Lightnin' Willie al een aantal jaren in Los Angeles. William's stiefvader werkte voor het Amerikaanse leger en daardoor woonde hij en zijn familie regelmatig in Europa. De jonge William zag in Europa regelmatig grote bands aan het werk en een optreden van Jimi Hendix in 1967 te Berlijn maakte zoveel indruk dat William besloot om zelf gitarist te worden en hij begon heel intensief te oefenen. Hij begon zijn muzikale carrière als enige blanke in een R&B funk band. Sindsdien timmert hij al bijna dertig jaar aan een solo carrière in de blues muziek en heeft hij al het podium gedeeld met heel wat grootheden zoals Bob Dylan, Leon Russell, Junior Wells, Robben Ford en The Doobie Brothers. In 1994 verscheen zijn debuutalbum 'Lightnin' Willie And The Poorboys', daarna volgde er op regelmatige basis een nieuw album van deze bluesmuzikant. Zo verscheen in 1998 'American Made', in 2000 'Buy American', in 2001 het live album 'Lucky As The Devil', in 2004 'Got It Live If You Want It', in 2006 'Roadworks Tour', in 2008 'Tracks' en in 2016 'Blue Lightning. In juni van dit jaar verscheen 'No Black, No White, Just Blues', dat tien songs bevat, die zonder uitzondering door William K. Hermes geschreven zijn.

 

 

 

 

 

 

De gitaar riff in de intro van de opener 'Can't Get That Stuff' doet onmiddellijk denken aan een versnelde intro van 'Run Through The Jungle' van Creedence Clearwater Revival. 'Can't Get That Stuff' is een vlotte boogie rocker met een tekst die terugkijkt naar het verleden en zaken aanhaalt die nu in deze tijd niet meer mogelijk zijn. Gastmuzikante Dona Oxford die alleen op deze song aanwezig is, levert een erg knappe bijdrage met haar aanstekelige barrelhouse piano. 'Eyes In The Back Of My Head' is een erg dansbare shuffle die gaat over de ontrouw van een vrouw, een dankbaar en regelmatig terugkerend onderwerp in de blues muziek. Pete Anderson is de producer van het album, maar dat is niet zijn enige bijdrage. In deze 'Eyes In The Back Of My Head' zorgt hij ook voor de aanstekelige baslijnen en tevens voor het uitstekend blaas en zuigwerk op de mondharmonica. Het langste nummer op het album is de slowblues 'Locked In A Prison'. Deze ballade heeft in tegenstelling tot de titel laat vermoeden wel een happy end. Willie zingt, met zijn ietwat hese stem, het nummer met erg veel gevoel. Saxofonist Ron Dzubla, pianist Michael Murphy en Skip Edwards op Hammond B3 zijn de instrumentale smaakmakers van deze gevoelvolle slowblues. Voor 'Sad 'N Blue' heeft Lightnin' Willie eerst naar 'That's Allright Mama' geluisterd en daarna zijn eigen accenten toegevoegd. Deze twangy New Orleans swinger heeft ook Zydeco tinten, dankzij het heerlijk melodieus werk van Skip Edwards op het accordeon. 'Note On My Door' is een jazzy nummer van amper honderdvijftig seconden, dat gedragen wordt door de warme Hammond klanken van Skip of Michael.

 

 

 

 

 

 

Lightnin' Willie pakt uit met pittige gitaar riffjes op het Zuiderse ritme van 'Heartache', een nummer dat je dadelijk in vakantie stemming brengt. Ook in 'Phone Stopped Ringing' zorgt drummer Jesper Kristinsen of drummer Jerry Olsen voor een Zuiders ritme. Zanger Willie weet het nummer vocaal op een geweldige wijze te brengen. Met gevoelvol snarenwerk en uitmuntend toetsenwerk op het Hammond weten Lightnin' Willy en Skip Edwards de sound van dit bij momenten erg rumba getint nummer, erg mooi in te kleuren. De saxofoon van Ron Dzubla zorgt voor de instrumentale afwerking. Aan afwisseling van ritmes en stijlen is er geen gebrek op het album 'No Black, No White, Just Blues'. Met de zeemzoete ballade 'Thinking Of You' neemt Willie ons zelfs mee terug naar de jaren vijftig en beginjaren zestig. Gastmuzikant Luke Miller komt op de viool ook zijn steentje bijdragen aan deze slow, waarin de zanger terugkijkt naar de goede tijden van vroeger. Het album wordt afgesloten met het beste nummer op het album, namelijk de Texas boogie rocker 'Shake My Snake'. Het nummer heeft een geweldige groove en met uitstekend slide werk weet Lightnin' Willie het de ideale sound mee te geven. Het stuwende ritme van 'Shake My Snake' doet me aan 'La Grange' van ZZ Top denken. Top nummer. 'No Black, No White, Just Blues' is een aangenaam en gevarieerd album geworden. De eerste helft van het album vond ik erg goed, daarna verwaterde het wat om daarna met 'Shake My Snake' ijzersterk te eindigen. (7,5/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

Tracks:

01. Can’t Get That Stuff

02. Eyes In The Back Of My Head

03. Locked In Prison

04. Sad ‘N Blue

05. Note On My Door

06. Heartache

07. Fuss And Fight

08. Phone Stopped Ringing

09. Thinking Of You

10. Shake My Snake

 

 

 

Lightnin’ Willie : Gitaar en zang

Pete Anderson : Bas en mondharmonica

Michael Murphy : Piano en orgel

Skip Edwards on organ and accordion,

Doña Oxford : Piano op #1

Jesper Kristensen : Drums

Jerry Olson : Drums

Ron Dziubla : Saxofoon

Luke Miller : Viool op #9