THE LEWIS HAMILTON BAND - ON THE RADIO

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lewis Hamilton ( niet die van de formule één) is nog maar vierentwintig jaar en toch heeft deze getalenteerde jonge man al vijf albums op zijn naam. Het eerste album 'Gambling Machine' won in 2012 de Award voor het beste Jazz/ Blues album bij de Schotse Music Awards en het nummer 'I Got To Know' won een eerste nominatie op de Britse Blues Awards in de categorie songwriting. Uit het tweede album 'Empty Roads' werd de song 'Candelight & Sympathie' gekozen voor de soundtrack van de film 'Scar Tissue' en de titeltrack 'Empty Roads' werd gekozen voor de thema muziek van de TV serie 'The Mart'.  In 2015 verscheen het schitterende album 'Ghost Train' en een jaar later 'Shipwrecked'. Het gitaarspel van Lewis heeft invloeden van Stevie Ray Vaughan, Jimi Hendrix en Rory Gallagher. Die invloeden combineert hij met de speelstijlen van meer moderne blues muzikanten zoals Joe Bonamassa, Matt Schofield en Derek Trucks. Hamilton Lewis beschikt over een eigen studio in Auchterarder. Op die plaats wordt de meeste van zijn muziek geschreven, opgenomen, geproduced, gemixt en gemasterd door Lewis Hamilton zelf. Het is dus iemand die weet wat hij wil en die van alle markten thuis is. Dat Lewis op jonge leeftijd al zo ver staat in zijn muzikale ontwikkeling heeft hij in de eerste plaats te danken aan zijn vader Nick Hamilton. Hij was het die de piepjonge Lewis liet kennis maken met een heel breed scala aan muziek. Nu nog is vader Nick de drijvende kracht achter zijn zoon Lewis. Nick is behalve de bassist ook de manager van zijn zoon. The Lewis Hamilton Band is een hard werkende band die veel concerten speelt in clubs, maar ze stonden ook al op de grootste Britse blues festivals, zoals deze van Hebden, Maryport en Shetland. In oktober verscheen hun vijfde album 'On The Radio', met daarop negen originele songs die door Lewis Hamilton werden geschreven. Dit laatste album werd grotendeels opgenomen in de Coneysthorpe Village Hall in Near Malton in N. Yorkshire. 

 

 

 

 

 

 

The Lewis Hamilton Band opent het nieuwe album 'On The Radio' met de titeltrack. In deze aanstekelige en funky getinte rocker zingt Lewis dat hij misschien al oud is, omdat hij vindt dat de nieuwe muziek op de radio geen ziel heeft en dat de blues die wel heeft. Het is een erg knap en melodieus nummer, dat aan de muziek van Ben Poole doet denken. De ritme sectie met vader Nick Hamilton op bas en Ian Beestin op drums zorgen voor een heerlijke groove, waarop frontman Lewis Hamilton geweldig kan uithalen met zijn funky gitaaar riffs en een uitstekende vingervlugge snarensolo. Bovendien weet hij met zijn goede stem 'On The Radio' heel goed te zingen. 'On The Radio' is een prachtig nummer en een zeer goede opener. De vloeiende bluesrock shuffle 'Luck Could Strike Twice' is de volgende song op het album. Ook hier weet de jonge frontman weer te bekoren met een heerlijke gitaar solo en met zijn goede stem. Ook als het trager gaat en er emoties aan te pas komen schittert dit trio. Het zes en een halve minuut durende 'When The River Dries' blijft elke seconde boeiend en heel genietbaar. Het is voor mij het beste nummer op het album. In 'When The River Dries' vraagt Lewis zich af wat we gaan doen, wanneer de rivier droog komt te staan. De priemende en gevoelvolle gitaarsolo van Lewis is een lust voor het oor. Met zijn gitaarwerk weet Lewis de juiste sfeer weer te geven. Top nummer.

 

 

 

 

 

'Empty Roads' is de titeltrack van Lewis Hamilton zijn tweede album. Lewis schreef nieuwe arrangementen voor 'Empty Roads'. De originele versie duurde bijna zes minuten en half, de nieuwe versie wordt sneller en strakker gespeeld en is bijna twee minuten korter. 'Empty Roads' is een aanstekelige rocker met Southern invloeden. Lewis pakt met zijn stem en gitaar de intro voor zijn rekening en als bassist Nick Hamilton en drummer Ian Beestin na veertig seconden invallen is deze 'Empty Roads' helemaal vertrokken. Met het Delta bluesnummer 'Far Cry From Home' neemt Lewis ons mee naar de katoenplantages rond de Mississippi Delta, nu bijna een eeuw geleden. Zijn stem, zijn akoestische gitaar, zijn vingers en zijn bottleneck zijn de enige instrumenten die Lewis Hamilton nodig heeft om ons oor meer dan vier minuten te verwennen. Dat Stevie Ray Vaughan een grote invloed heeft op het gitaarwerk van Lewis, horen we in de blues shuffle 'Over My Head'. Met zijn schitterend snarenwerk drukt Lewis zijn stempel op dit radiovriendelijke nummer, waarin we buiten Stevie Ray Vaughan invloeden ook invloeden van Matt Schofield horen.

 

 

 

 

 

Ian Beestin bepaalt het ritme van de Southern rocker 'Dusty Trail' met energiek en opwindend slagwerk. 'Dusty Trail' begint redelijk traag, maar we horen de trein steeds meer aan snelheid winnen. Nick Hamilton zorgt met een uitstekende vloeiende baslijn voor de juiste groove en zijn zoon strooit het gehele nummer weer gretig rond met knappe en pittige gitaar riffs en ook met zijn solo weet de in Schotland geboren gitarist te bekoren. Net als in 'Far Cry From Home' speelt Lewis Hamilton de laatste twee songs op het album solo op zijn akoestische gitaar. 'Lazy' is een country getint nummer waarin hij weer op een erg knappe wijze het werk met de bottleneck en het schitterende fingerpicking weet te combineren. In de afsluiter 'Dusk', een dramatisch instrumentaal nummer, weet Lewis weer te bekoren met zijn uitstekend en gevoelvol vingerwerk. 'On The Radio', het vijfde studio album van The Lewis Hamilton Band is een uitstekend album, dat zeker heel wat muziekliefhebbers zal kunnen bekoren. (8/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

On The Radio

Luck Could Strike Twice

When The River Dries

Empty Roads

Far Cry From Home

Over My Head

Dusty Trail

Lazy

Dusk

 

 

 

Lewis Hamilton - Guitar/Vocals

Nick Hamilton - Bass

Ian Beestin - Drums