LEW JETTON & 61 SOUTH - PALESTINE BLUES

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lew Jetton leerde de blues muziek kennen terwijl hij als jonge man op de katoenvelden van zijn thuishaven West Tennessee werkte. Muzikaal had hij twee van de beste mentors die je maar kon denken. Tijdens het werken in Jackson, Tennessee leerde hij de legendarische Carl Perkins kennen. Later na zijn verhuis naar West Kentucky raakte hij bevriend met blues legende Snooky Pryor. Lew Jetton kwam in 1994 bij de bluesband South 61 terecht als gitarist. Een jaar later werd hij frontman van deze band, omdat de oorspronkelijke frontman Fast Layne Hendrickson naar New Orleans verhuisde. Sinds die tijd zijn Lew Jetton & 61 South populair in de clubs en festivals van het Mid West Circuit. In 2000 verscheen het debuut album 'State Line Blues', maar de grote erkenning komt er pas bij de opvolger 'Tales From A Two Lane' uit 2006. Dat laatste album werd door de Kentucky Blues Society verkozen tot beste album van het jaar. In 2016 mocht Lew Jetton een contract tekenen bij Coffee Street Records en in datzelfde jaar verscheen 'Rain', Lew's debuut album op zijn nieuwe label. Ongeveer een jaar later is er 'Palestine Blues' dat op zeven augustus van dit jaar verscheen. Er staan tien originele, door Robert Lewis Jetton geschreven songs op 'Palestine Blues'.

 

 

 

 

 

 

Lew Jetton zelf zegt over het album dat het album persoonlijke treurige en soms brutale herinneringen bevat over de laatste tien jaar van zijn leven, waaronder zijn strijd met alcohol, drugs, depressies, frustraties en werkloosheid. Lew nam het album op met zijn vaste bandleden, namelijk bassist Otis Walker en drummer Erick Eicholtz. Op twee nummers komt mondharmonicaspeler J.D. Wilkes het trio versterken. Dat doet Wilkes al meteen op een weergaloze wijze in de opener 'Will I Go To Hell'. Deze blues boogie is een erg sterke opener met een stuwende bas en drum, vlijmscherp gitaarwerk en een fenomenale mondharmonica. Dit smaakt naar meer. Het wordt somberder en steviger in 'Oh My My', een nummer waarin Lew het heeft over de zware depressie die hij kende. De zware gitaar riffs met veel distortion weten dat gevoel nog te versterken en staan in contrast met de warme vertellende stem van Lew. De ritme sectie met bassist Otis Walker en drummer Erick Eicholtz zorgen voor een stevige pompende groove, waarop Lew fors kan uithalen op de snaren. De sombere, echt knappe blues ballade 'For The Pain' zorgt voor het kippenvel moment op het album. Dit traag nummer over verslaving en de bijbehorende pijn wordt op een enorm emotionele wijze gezongen door Lew Jetton. Geweldig nummer en één van de hoogtepunten van 'Palestine Blues'. Na dit rustige nummer gaat het tempo omhoog in 'Mexico', waarin duidelijke Southern invloeden te horen zijn. Ook de tekst is al jaren actueel, want net als bij ons verdwijnen in de USA jobs en vertrekken fabrieken naar lage loon landen. 'Mexico' gaat over je job verliezen en leven van de bijstand.

 

 

 

 

 

 

Ook de vloeiende bluesrocker 'Sold Us Out' gaat enigszins over hetzelfde als zijn voorganger. Fabrieken die in hun zoektocht naar nog meer winst naar lage loon landen gaan en die de werknemers uitpersen. Het nummer heeft een sterk refrein en J.D. Wilkes geeft het nummer weer heel wat kleur met zijn imposant en gruizig blaas en zuigwerk op de mondharmonica. 'Drinking Again' is een weemoedige slowblues, waarin Lew de redenen weergeeft die aanleiding geven om toch te drinken. Samen met zijn emotionele stem weet Lew met prachtig gitaar werk de sound van deze ballade in te kleuren. In het donkere en dreigend klinkende 'Don't Need No Devil' kijkt Lew nog eens terug op de voorbije tien jaar en stelt tevreden vast dat hij zichzelf gered heeft van zijn verslavingen en depressies en dat hij daar best fier op is. 'Don't Need No Devil' heeft een uitstekende diepe baslijn en Jetton zelf haalt uit met snedige gitaarklanken. Tijdens 'Christ Have Mercy' vraagt Lew Jetton vergiffenis aan God en hij doet zijn gebed op de tonen van een heavy groove en rauwe gitaar riffs. 'Drama' heeft een zwoele en meeslepende melodie. Afsluiten doet Lew Jetton met de amper honderdvijftig seconden durende hoopvolle shuffle 'Bout Time'. Met deze afsluiter geeft Lew aan dat hij het leven terug hoopvol tegemoet ziet. De stuwende ritme sectie geeft het nummer een swingende groove en Jetton pakt uit met heerlijk snarenwerk. Lew Jetton, de man uit Palestine, Kentucky mag tevreden terugblikken op dit uitstekende, zeer persoonlijke album. (8/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

Tracks:

01. Will I Go To Hell

02. Oh My My

03. For The Pain

04. Mexico

05. Sold Us Out

06. Drinking Again

07. Don’t Need No Devil

08. Christ Have Mercy

09. Drama

10.`Bout Time

 

Lew Jetton: guitar & vocals

Otis Walker: bass

Eric Eichholtz: drums

JD Wilkes: harmonica