LAYLA ZOE - BACK TO THE SPIRIT OF 66

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Layla Zoe werd geboren in de late jaren zeventig in Brits Columbia, Canada. Later verhuisde ze naar Toronto. Layla begon al erg vroeg te zingen en had ook al op vrij jonge leeftijd podium ervaring. Haar vader had een band en daar mocht zij als prille tiener haar eerste stappen als zangeres zetten. Haar liefde voor de blues begon dankzij de uitgebreide platen collectie van haar vader. Ze wordt dikwijls vergeleken met de legende Janis Joplin, omdat Layla's stemtimbre nogal kort bij dat van Joplin aanleunt. Na haar overwinning op de Compo 10 Blues Songwriting Competition in Jaarvenpaa, Finland in 2006 begon Layla ook in Europa te touren. Een paar jaar later leerde ze de Duitse bluesrock muzikant Henrik Freischlader kennen en er ontstond een bloeiende lyrische en muzikale samenwerking tussen Henrik en Layla. Het resultaat waren de albums 'Sleep Little Girl' in 2011 en 'The Lily' in 2013. 'The Lily' werd door Downbeat Magazine verkozen als beste album in 2014. Voor haar samenwerking met Freischlader had de Canadese ook al vier studio albums en één live album op haar palmares. Voor mij is Layla Zoe in de eerste plaats een zangeres die je live moet zien en horen en het live album 'Layla Zoe Live At The Spirit Of 66’ is daar een goed voorbeeld van. Het gevoel en de emotie die deze zangeres weet over te brengen tijdens haar optredens is werkelijk fenomenaal. Eind 2015 kwam er een einde aan de muzikale samenwerking met Henrik Freischlader en begon Layla met haar gitarist Jan Laacks nieuwe nummers te schrijven. Dit was niet de enige grote verandering in haar muzikale carrière want Zoe tekende ook een contract bij het grote Ruf Records. Het resultaat was 'Breaking Free', een prachtig album met elf nummers. 2016 was een heel druk jaar voor Layla Zoe, want er was niet alleen het nieuwe album en de promotie die daarmee gepaard ging. Ze maakte samen met Ina Forsman en Tasha Taylor deel uit van Blue Sisters, van de Ruf Blues Caravan 2016. Bij Ruf Records verschenen in 2017 nog twee sterke live albums van Layla, namelijk  'Blue Sisters In Concert, Blues Caravan 2016' en 'Songs From The Road', beide albums bevatten één CD en één DVD. Op vijf oktober 2018 bracht Layla in eigen beheer 'Gemini' uit, een dubbel album met tien akoestische en tien elektrische songs, dat met behulp van crowfunding opgenomen werd. Begin 2020 verscheen het schitterende live album 'Retrospective Tour 2019'. Het is een dubbelalbum, dat werd opgenomen tijdens een concert in Meisenfrei in Bremen op 27 november 2019. Via crowfunding vroeg Layla een paar maanden later aan haar fans om haar financieel te helpen bij het opnemen en uitbrengen van een nieuw studio album. In januari 2021 verscheen 'Nowhere Left To Go', een gevarieerd album met bluesrock, blues, folk en gospel. Het was Layla's vijftiende album en ze droeg het op aan Janet Louise Zopfi, een vriendin en fan, die in 2018 op zeventigjarige leeftijd aan een zeldzame vorm van MS overleed. Elf jaar na 'Sleep Little Girl' en negen jaar na 'The Lily' vonden Layla Zoe en Henrik Freischlader elkaar terug. Het resultaat was 'The World Could Change', een album met daarop twaalf nieuwe en orginele songs. Layla schreef de teksten en Henrik de muziek. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Spirit Of 66 in Verviers is één van de favoriete clubs van Layla Zoe. In december 2014 nam ze er al het live album 'Live At The Spirit Of 66' op en op 29 september 2023 verschijnt het dubbel live album 'Back To The Spirit of 66', dat opgenomen werd op vijf mei 2023 tijdens haar recentste optreden in deze populaire muziekclub in Verviers. Layla Zoe draagt haar live album op aan de op 21 september 2020 overleden Canadese zanger, songwriter en gitarist Leighton Soltys. Het concert begint met een korte a capella intro, waarin Layla solo het Lennon/ McCartney nummer 'Golden Slumbers' brengt. Meteen valt op dat na een lange stilte zonder concerten en opnames Layla nog niets van haar krachtige, mooie stem verloren heeft. Het concert gaat verder met de sterk groovende, emotionele bluesrocker 'Dark Heart'. Er klinkt teleurstelling en boosheid in de krachtige stem van Layla, wanneer ze over een trieste liefdesrelatie zingt. Dit is Layla Zoe op haar best. Drummer Felix Dehmel en bassist Paul Jobson zorgen voor de strakke groove. Met gruizig en snedig snarenwerk geeft gitarist Krissy Matthews de woorden van Layla nog meer kracht. Het sterke refrein geeft 'Dark Heart' een extra touch. 'The World Could Change', de titeltrack van Layla's recentste studioalbum, is andermaal een midtempo bluesrocknummer, dat met veel inleving wordt gezongen door Layla. Naar mijn gevoel gaat het nummer over de twijfels en angst over de toekomst van onze snel veranderende moderne wereld, met zijn oorlogen, natuurrampen en dodende virussen. De monotone drums en bas bepalen de sound en de sfeer van 'The World Could Change'. Krissy Matthews haalt ongemeen fel uit met vlijmscherp en spetterend gitaarwerk. Prachtig nummer en dat hoor je ook aan het applaus van het enthousiaste publiek in Spirit Of 66. 

 

 

 

 

 

 

Daarna verandert de sfeer met de emotionele, intieme ballade 'Praying Kind', waarin Layla God smeekt om haar thuis te brengen. Ze zingt dat ze in het verleden nooit bij de biddende soort behoorde. Ze twijfelt of zij zijn hulp verdiend, maar vraagt toch om voor haar te zorgen. Het hoeft niet altijd krachtig te zijn, ook in dit soort nummers zal Layla heel wat muziekliefhebbers weten te raken met haar prachtige, gevoelvolle stem. Paul Jobson draagt op een ingetogen wijze de melodie met zijn warme orgelklanken. De fijne en gevoelvolle gitaarklanken van Matthews zijn het perfecte verlengstuk van Layla's stem. Hoe kwetsbaar en emotioneel de stem van Layla klonk in 'Praying Kind' des te zelfzekerder klinkt die stem in de, meer dan acht minuten durende, stomende bluesrocker 'Leave You For Good'. Bassist Paul Jobson en drummer Felix Dehmel zorgen voor een heerlijke stuwende groove, waarop gitarist Krissy Matthews erg knap kan uithalen op de snaren van zijn sixstring. Krissy is altijd al één van mijn favoriete gitaristen geweest en ook op dit album is het weer genieten van zijn geweldige vaardigheden op de gitaar. Frontvrouw Layla Zoe heeft geen medelijden meer met haar bedriegende partner en laat hem duidelijk weten dat voor haar de maat vol is en dat ze een einde maakt aan de relatie. Layla zingt het nummer met veel kracht en overtuiging. Layla is een zangeres die met haar stem veel richtingen uit kan en die zich bovendien erg goed kan inleven in de nummers die ze brengt.

 

 

 

 

 

 

De toetsen gedreven ballade 'Susan'schreef Layla samen met de Nederlandse toetsenvirtuoos Bob Fridzema. Het vertelt het verhaal van een meisje dat met veel angst en onzekerheid worstelt in de door mannen gedomineerde muziekwereld. Of 'Susan' autobiografisch is weet ik niet en dat komen we ook niet na het nummer te weten. Paul Jobson is outstanding en met zijn gevoelvol piano en orgelspel zorgt hij weer voor de perfecte begeleiding voor de prachtige stem van Layla Zoe. De pianosolo van Paul Jobson is een lust voor het oor. Layla vat een conversatie aan met het publiek en ze vertelt ondermeer dat dit haar zeventiende concert is in de Spirit Of 66. Na dit gesproken gedeelte krijgen we een heel zwaar geluid met snedige gitaar riffs, die aan het geluid van Led Zeppelin doen denken. Het is het geluid van 'Weakness', een nummer waarin de mannelijke bevolking er niet goed uit komt, want Zoe heeft weinig lovende woorden over over de mannen. De stem van Layla klinkt heel verbittert, wanneer ze zingt dat haar moeder haar vroeger al vertelde dat mannen er niets kunnen aan doen dat ze zwak zijn. De mannen komen er in deze heavy rocker niet goed uit want leugens, zwakheid en lafheid zijn woorden die meermaals voorkomen. De zware splijtende gitaar riffs van Krissy benadrukken de verbitterde sfeer nog meer. Het viertal op het podium steekt nog een paar tandjes bij voor verschroeiende rocker 'Ghost Train'. Een grommende Layla zingt het nummer met veel kracht en gitaarvirtuoos Krissy Matthews strooit het gehele nummer weer gretig rond met vlijmscherpe en verschroeiende gitaar riffs, die aan Jimi Hendrix zijn 'Crosstown Traffic' doen denken. Naar het einde toe neemt drummer Felix Dehmel het roer nog meer in handen, met energiek en beukend solowerk op zijn drumstel. 'Ghost Train' is ook het laatste nummer op CD1.

 

 

 

 

 

 

CD2 begint met de bijna tien minuten durende gevoelvolle ballade 'Roses And Lavender'. Er klinkt veel emotie in de breekbare stem van Layla wanneer ze dit traag, door orgelklanken gedragen nummer zingt. De gevoelvolle en intense snarensolo van Krissy Matthews ligt perfect in het verlengde van de gevoelvolle zang van zijn frontvrouw. Krissy Matthews laat in deze lange gevarieerde snarensolo andermaal horen dat hij één van de beste gitarten van zijn generatie is. Na dit breekbare moment worden alle registers opengetrokken voor het stevige 'Watch What You're Doing', waarin Layla oproept om karakter te tonen en niet willoos alle bevelen op te volgen. Ze zingt het op haar gekende wijze, namelijk licht grommend en met veel power en overtuiging. Met Wah Wah gestuurd gitaarwerk trekt Krissy Matthews het nummer op gang en halfweg pakt hij uit met een verschroeiende Wah Wah gestuurde solo. Top nummer. Voor Layla aan de ballade 'Brother' begint geeft ze een woordje uitleg over het nummer. Ze schreef de tekst als ode aan haar Canadese vriend en muzikant Leighton Soltys, die in september 2020 overleed door zijn jarenlang drugs en alcohol gebruik. Neem rustig de tijd om dit emotionele en breekbare nummer, dat bijna een kwartier duurt, te beluisteren. Er klinkt veel verdriet en emotie in de kwetsbare stem van Layla. De instrumentale begeleiding in deze meer dan zeven minuten durende ballade bestaat andermaal uit het ingetogen orgelwerk van Paul Jobson, gevoelvol snarenwerk van gitarist Krissy Matthews, die ook het ingetogen en sobere slagwerk van Felix Dehmel. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na het langdurig en enthousiast applaus volgen nog twee bisnummers. Te beginnen met de fantastische slowblues 'We're All The Same', voor mezelf het absolute hoogtepunt op dit uitstekende album.  Wanneer je de eerste noten van de intro hoort, denk je meteen aan Gary Moore en dat gevoel blijft het gehele nummer hangen. Layla zingt het nummer met de nodige emotie en gevoel. De diepe baslijn van Paul Jobson is het kloppend hart van 'We're All The Same' en Krissy Matthews zijn fantastisch, gevoelvol snarenwerk op de gitaar is andermaal een lust voor het oor. Het afsluitende 'He Loves Me' is een prachtige liefdesballade met een sobere instrumentale begeleiding. Layla draagt het nummer vooral met haar stem en de piano klanken van Paul Jobson zijn de enige instrumentale ondersteuning. Dat Layla Zoe op haar best is als je ze live hoort weten de meesten onder ons al langer en dat laat ze andermaal horen op het uitstekende live album 'Back To The Spirit Of 66'. Het concert duurt iets meer dan negentig minuten en elke seconde weten Layla en haar band te boeien. Martin Meinschaefer was verantwoordelijk voor de opnames, de mixing en de mastering en hij leverde prima werk af. Voor de fans van Layla Zoe is dit dubbel live album a must have, maar niet alleen haar fans kan ik dit album aanraden, het is een uitstekend album dat een breed publiek aanspreekt.  'Back To The Spirit Of 66' telt dertien sterke songs, die op een fantastische manier worden gezongen door Layla en instrumentaal is het genieten van gitaarvirtuoos Krissy Matthews, drummer Felix Dehmel en bassist/toetsenist Paul Jobson. Aanrader (8,5/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

 

CD1

01. Golden Slumbers

02. Dark Heart

03. The World Could Change

04. Praying Kind

05. Leaving You For Good

06. Susan

07. Weakness

08. Ghost Train

 

CD2

09. Roses And Lavender

10. Watch What You're Doing

11. Brother

12. We're All The Same

13. He Loves Me

 

 

Layla Zoe: Zang

Krissy Matthews: Gitaar en backing vocals

Felix Dehmel: Drums

Paul Jobson: Bas, toetsen en backing vocals