LAYLA ZOE –  RETROSPECTIVE TOUR 2019

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Layla Zoe werd geboren in de late jaren zeventig in Brits Columbia, Canada. Later verhuisde ze naar Toronto. Layla begon al erg vroeg te zingen en had ook al op vrij jonge leeftijd podium ervaring. Haar vader had een band en daar mocht zij als prille tiener haar eerste stappen als zangeres zetten. Haar liefde voor de blues komt dankzij de uitgebreide platen collectie van haar vader en zo koos ze al vrij vroeg om muziek te maken in het blues, bluesrock genre. Ze wordt dikwijls vergeleken met legende Janis Joplin, omdat haar stemtimbre nogal kort bij dat van Joplin aanleunt. Na haar overwinning op de Compo 10 Blues Songwriting Competition in Jaarvenpaa, Finland in 2006 begon Layla ook in Europa te touren. Een paar jaar later leert ze de Duitse bluesrock muzikant Henrik Freischlader kennen en er ontstond een bloeiende lyrische en muzikale samenwerking tussen Henrik en Layla. Het resultaat was het album 'Sleep Little Girl' in 2011 en 'The Lily' in 2013. 'The Lily' werd door Downbeat Magazine verkozen als beste album in 2014. Voor haar samenwerking met Freischlader had de Canadese ook al vier studio albums en één live album op haar palmares. Voor mij is Layla Zoe in de eerste plaats een zangeres die je live moet zien en horen en het live album ‘Layla Zoe Live At The Spirit Of 66’ is daar een goed voorbeeld van. Het gevoel en de emotie die deze zangeres weet over te brengen tijdens haar optredens is werkelijk fenomenaal. Eind 2015 kwam er een einde aan de muzikale samenwerking met Henrik Freischlader en begon Layla met haar gitarist Jan Laacks nieuwe nummers te schrijven. Dit was niet de enige grote verandering in haar muzikale carrière want Zoe tekende ook een contract bij Ruf Records. Het resultaat was 'Breaking Free', een prachtig album met elf nummers, dat begin 2016 verscheen. Van tien nummers schreef Layla de teksten en Jan de muziek. 2016 was een heel druk jaar voor Layla Zoe, want er was niet alleen het album en de promotie die daarmee gepaard ging. Ze maakte samen met Ina Forsman en Tasha Taylor deel uit van Blue Sisters, van de Ruf Blues Caravan 2016. Bij Ruf Records verschenen in 2017 nog twee sterke live albums van Layla, namelijk 'Blue Sisters In Concert, Blues Caravan 2016' en 'Songs From The Road', beide albums bevatten één CD en één DVD. Op vijf oktober 2018 bracht Layla in eigen beheer 'Gemini' uit, een dubbel album met tien akoestische en tien elektrische songs, dat met behulp van crowfunding opgenomen werd. Op eenentwintig februari verschijnt 'Retrospective Tour 2019', het nieuwe live album van Layla. Het is een dubbelalbum, dat werd opgenomen tijdens een concert in Meisenfrei in Bremen op 27 november 2019.

 

 

 

 

 

 

Layla Zoe opent haar concert met het akoestische 'She'Didn't Believe', uit haar recentste studio album 'Gemini'. Een kwetsbare en emotionele Layla keert terug naar haar roots en gaat de confrontatie met haar eigen geest aan in deze opener. In deze persoonlijke song, met alleen de akoestische gitaar van Krissy Matthews als begeleiding, geeft ze heel haar ziel bloot, wanneer ze zingt dat ze hulp en bescherming nodig heeft in de strijd die ze voert met zichzelf. Als luisteraar wordt je zelf heel stil bij de woorden van Layla en de indringende akoestische gitaar van Krissy. Voor de volgende twee songs keert Layla terug naar 'Shades Of Blue', haar debuutalbum uit 2006. Hoe kwetsbaar en emotioneel de stem van Layla klonk in de opener 'She Didn't Believe', des te zelfzekerder klinkt die stem in de stomende bluesrocker 'Leave You For Good'. Bassist Paul Jobson en drummer Frank Duindam zorgen voor een heerlijke stuwende groove, waarop gitarist Krissy Matthews erg knap kan uithalen op de snaren van zijn sixstring. Krissy is altijd al één van mijn favoriete gitaristen geweest en ook op dit album is het weer genieten van zijn geweldige vaardigheden op de gitaar. Frontvrouw Layla Zoe heeft geen medelijden meer met haar bedriegende partner en laat hem duidelijk weten dat voor haar de maat vol is en dat ze een einde maakt aan de relatie. Layla zingt het nummer met veel kracht en overtuiging. Layla is een zangeres die met haar stem veel richtingen uit kan en die zich bovendien erg goed kan inleven in de nummers die ze brengt. Top nummer. Uit datzelfde album komt 'Someday'. Krissy Matthews weet deze rauwe en stevige rocker te kruiden met een vette, steeds terug kerende gitaar riff. Hij zet de kers op zijn instrumentale prestatie met een prachtige Wah Wah gestuurde snarensolo. Ook Layla Zoe weet weer te imponeren, met haar rauwe stem voegt ze de nodige power toe aan deze stomende rocker. 'Don’t Wanna Hurt Nobody' is een pareltje van Layla, dat zelden nog op haar setlist staat en het is dus een zeer aangename verrassing om het nog eens te horen. In dit soort tragere nummers komt de sterke rauwe stem van Layla nog meer tot haar recht. Met heel veel gevoel en emotie brengt de Firegirl dit meeslepende mooie nummer en ook het fijne en gevoelvolle snarenwerk van Krissy kan de menigte bekoren. Met zijn warme ingetogen orgelklanken draagt Paul Jobson de melodie van deze erg knappe ballade. Het viertal op het podium krijgt er een dik verdiend applaus voor.

 

 

 

 

 

 

Uit de periode dat Layla met de Duitse stergitarist Henrik Freischlader samenwerkte komt 'Never Met A Man Like You'. Layla en haar band maken in Bremen van deze bluesrock shuffle een superlange versie. In dit meer dan tien minuten durende feestje krijgt ook het publiek de tijd om hun vocale capaciteiten te tonen in een call and response moment. Tijdens een concert gebeurt het regelmatig dat twee instrumenten met elkaar een duel aangaan. Hier is het de stem van Layla die een intiem en intens duel aangaat met de gitaar van Krissy. Na dit geweldig moment barst het nummer helemaal open en het zinderende en verschroeiende gitaarwerk van Matthews gaat door merg en been. Uit haar recentste album 'Gemini' komt het heel persoonlijke nummer 'Little Sister'. In dit aanstekelige nummer verklaart Layla haar liefde en bewondering voor haar jongere zus. 'Little Sister' heeft een reggae sound en nodigt uit om ritmisch met de muziek mee te bewegen. Instrumentaal steelt Krissy Matthews hier weer de show met een geweldig knappe en gevoelvolle snarensolo. Ook bassist Paul Jobson krijgt zijn moment in de schijnwerpers met een uitstekende pulserende bas solo. Halfweg pusht Layla haar bassist om aan zijn snaren te plukken en die gaat heel graag op die aanmoediging in. Als je reggae zegt kan je niet onder Bob Marley uit en Layla Zoe verwerkt dan ook het nummer 'Everything's Gonna Be Alright' in dit reggae nummer. 'Black Oil' is een nummer over het milieu, een onderwerp dat momenteel heel actueel is. Deze ballade is een acht minuten durende suggestieve klaagzang over het einde van de wereld, die veroorzaakt wordt door de nooit stillende hebzucht van onze wereldse leiders en door de leiders van grote bedrijven, die alleen uit zijn op winst en ons milieu blijven vervuilen. Een grommende en boze Layla Zoe weet het nummer weer heel overtuigend te zingen en Krissy Matthews geeft met een priemende en emotionele snarensolo de woorden van Layla nog meer kracht. Dit geweldig nummer is ook het laatste nummer van set één.

 

 

 

 

 

 

Set twee opent met de ruige en zinderende bluesrocker 'Backstage Queen', een nummer waar je zeker invloeden van Led Zeppelin in terugvindt. Het is een song waarin drummer Frank Duindam zich volledig kan uitleven. Bassist Paul Jobson zorgt voor een verschroeiende groove met zijn zware diepe baslijn en Krissy Matthews schittert weer met uitstekend zinderend gitaarwerk. De rauwe stem van Layla is gemaakt om dit soort scheurende bluesrock nummers te zingen. Layla en haar band blijven verschroeiend te keer gaan in 'Weakness', een song die perfect in het verlengde ligt van zijn voorganger 'Backstage Queen'. Krissy haalt in het prille begin van het nummer al uit met vlijmscherpe en verschroeiende gitaar riffs. De stem van de Canadese Firegirl klinkt heel verbittert, wanneer ze zingt dat haar moeder, haar vroeger al vertelde dat mannen er niets kunnen aan doen, omdat ze gewoon zwak zijn. De mannen komen er in deze heavy rocker niet goed uit want leugens, zwakheid en lafheid zijn woorden die meermaals voorkomen. Met haar krachtige rauwe, maar ook bitter klinkende stem geeft ze haar woorden nog meer kracht. De zware splijtende gitaar riffs van Krissy benadrukken de verbitterde sfeer nog meer. Prachtig nummer uit haar schitterende recentste studio album 'Gemini', dat door Layla en Jan Laacks geschreven werd. Beide schreven ook 'Bitch With The Head Of Red'. Frank Duindam zorgt met een steeds terugkerende dwingende drumbeat voor een heavy groove. De Firegirl let niet op haar taalgebruik en ze benoemt zonder schroom de dingen zoals ze zijn. Soms komt het misschien kwetsend over, maar het minste wat men kan zeggen is dat Layla eerlijk en rechtdoor is en dat ze niet rond de pot draait. De zware gitaar riffs en bonkende baslijnen zijn ook hier weer in overvloed aanwezig. Naar het einde toe neemt Layla de mondharmonica en ze zorgt op dat instrument voor een heel knappe outro.

 

 

 

 

 

 

Het viertal op het podium neemt geen gas terug, integendeel ze steken nog een tandje bij voor de stomende rocker 'Ghost Train'. Een grommende Layla zingt het nummer weer met veel kracht en gitaarvirtuoos Krissy Matthews strooit het gehele nummer weer gretig rond met vlijmscherpe en verschroeiende gitaar riffs, die aan Jimi Hendrix zijn 'Crosstown Traffic' doen denken. Naar het einde toe neemt drummer Frank Duindam het roer nog meer in handen, met energiek en beukend slagwerk. Layla Zoe sluit het concert af met een heel creatieve en geweldige, bijna tien minuten durende, versie van 'Hippie Chick'. Het is een autobiografisch blues nummer met psychedelische invloeden, dat rust brengt na vier waanzinnig zinderende rocksongs. Krissy Matthews, Paul Jobson en Frank Duindam etaleren hun instrumentale virtuositeit en laten horen dat ze niet alleen op hun best zijn als ze er stevig tegenaan moeten gaan, maar dat ze ook in de rustige en intense songs uitstekend aanwezig zijn. Layla Zoe levert hier een geweldige vocale prestatie af, misschien wel de beste van heel het concert. Ook zij etaleert nogmaals dat ze over een geweldige strot beschikt, waarmee ze alle kanten uitkan. Ze kan heel zoet, zacht en emotioneel uit de hoek komen, maar het volgende moment hoor je een krachtige schreeuwende en grommende stem. Als je dat allemaal kan ben je een steengoede zangeres. Na het applaus volgt er nog een toegift met de Bob Dylan cover 'I Shall Be Released'. Layla, Krissy, Paul en Frank maken er een meer dan elf minuten durende versie van, die elke seconde weet te boeien. Instrumentaal is er een hoofdrol weggelegd voor het prachtige orgelwerk van Paul Jobson, die tijdens zijn solo het nummer een gospel vibe geeft. Layla gaat weer volledig in het nummer op en met haar uitstekende stem gaat ze weer het hele spectrum van tonen en klanken af. Naar het einde toe laat Krissy Matthews nogmaals horen dat hij een fantastische gitarist is. Het dubbel live album 'Retrospective Tour 2019' van Layla Zoe is een uitstekend album, dat zowel vocaal als instrumentaal weet te boeien. Neem daar bovenop nog de sterke songs en je weet dat je aan dit album nog veel muzikaal plezier zal beleven. In maart is Layla op tournee op tournee in Duitsland. Er is één optreden in Nederland, namelijk op 5 maart in Duycker in Hoofddorp. (8/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

 

 

CD 1

1. She Didn't Believe

2. Leave You For Good

3. Someday

4. Don't Wanna Hurt Nobody

5. Never Met A Man Like You

6. Little Sister

7. Black Oil

 

CD 2

1. Backstage Queen

2. Weakness

3. Bitch With The Head Of Red

4. Ghost Train

5. Hippie Chick

6. I Shall Be Released

 

 

Layla Zoe: Zang en mondharmonica

Krissy Matthews: Gitaar en backing vocals

Paul Jobson: Bas, orgel en backing vocals

Frank Duindam: Drums en backing vocals