LAYLA ZOE – GEMINI + Concertdata:  4 november 2018 in De Bosuil in weert en op 10 november in Spirit of 66 Verviers

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Layla Zoe werd geboren in de late jaren zeventig in Brits Columbia, Canada. Later verhuisde ze naar Toronto. Layla begon al erg vroeg te zingen en had ook al op vrij jonge leeftijd podium ervaring. Haar vader had een band en daar mocht zij als prille tiener haar eerste stappen als zangeres zetten. Haar liefde voor de blues komt dankzij de uitgebreide platen collectie van haar vader en zo koos ze al vrij vroeg om muziek te maken in het blues, bluesrock genre. Ze wordt dikwijls vergeleken met de legende Janis Joplin, omdat haar stemtimbre nogal kort bij dat van Joplin aanleunt. Na haar overwinning op de Compo 10 Blues Songwriting Competition in Jaarvenpaa, Finland in 2006 begon Layla ook in Europa te touren. Een paar jaar later leert ze de Duitse bluesrock muzikant Henrik Freischlader kennen en er ontstond een bloeiende lyrische en muzikale samenwerking tussen Henrik en Layla. Het resultaat was het album 'Sleep Little Girl' in 2011 en 'The Lily' in 2013. 'The Lily' werd door Downbeat Magazine verkozen als beste album in 2014. Voor haar samenwerking met Freischlader had de Canadese ook al vier studio albums en één live album op haar palmares. Voor mij is Layla Zoe in de eerste plaats een zangeres die je live moet zien en horen en het live album ‘Layla Zoe Live At The Spirit Of 66’ is daar een goed voorbeeld van. Het gevoel en de emotie die deze zangeres weet over te brengen tijdens haar optredens is werkelijk fenomenaal. Eind 2015 kwam er een einde aan de muzikale samenwerking met Henrik Freischlader en begon Layla met haar gitarist Jan Laacks nieuwe nummers te schrijven. Dit was niet de enige grote verandering in haar muzikale carrière want  Zoe tekende ook een contract bij het grote Ruf Records. Het resultaat was 'Breaking Free', een prachtig album met elf nummers. Van tien nummers schreef Layla de teksten en Jan de muziek. De cover 'Wild Horses' komt van het duo Jagger/ Richards. 'Breaking Free' werd opgenomen in de Megaphon Tonstudios in Arnsberg, Duitsland en Jan Laacks wass tevens de producer van het album. 2016 was een heel druk jaar voor Layla Zoe, want er was niet alleen het nieuwe album en de promotie die daarmee gepaard ging. Ze maakte samen met Ina Forsman en Tasha Taylor deel uit van Blue Sisters, van de Ruf Blues Caravan 2016. Bij Ruf Records verschenen in 2017 nog de twee sterke live albums van Layla, namelijk  'Blue Sisters In Concert, Blues Caravan 2016' en 'Songs From The Road', beide albums bevatten één CD en één DVD. Op vijf oktober brengt Layla in eigen beheer 'Gemini' uit, een dubbel album met tien akoestische en tien elektrische songs, dat met behulp van crowfunding opgenomen werd.

 

 

 

 

 

 

Hoewel haar albums goed verkochten en er veel publiek naar haar concerten kwam, voelde Layla Zoe dat ze muzikaal nog verder moest durven groeien en andere wegen bewandelen, maar de platenlabels waren daar nog niet klaar voor. Er restte Layla maar één weg om haar droom te verwezenlijken en dat was op eigen benen staan en samen met haar gitarist Jan Laacks een album in eigen beheer te maken en uit te brengen. Zowel Layla als Jan hebben tweeling als sterrenbeeld en omdat het dubbelalbum met 'Fragility' en 'Courage' ook twee verschillende CD's bevat, lag het voor de hand om het album de titel 'Gemini' mee te geven. In 2017 begonnen Layla en Jan aan het schrijven van de songs. Jan schreef de muziek en Layla de teksten die een spiritueel, muzikaal en astrologisch spiegelbeeld van de zangeres weergeven. CD 1 is akoestisch en kreeg de naam 'Fragile' en CD 2 is elektrisch en kreeg de naam 'Courage' en samen zijn ze goed iets meer dan negentig minuten muziek, met vooral folk, blues en rock in de hoofdrol.'Fragility' opent met het heel emotionele 'She Didn't Believe', dat meteen de ziel en het hart weergeeft van de meeste songs op het akoestische 'Fragility'. Een fragiele en emotionele Layla keert terug naar haar roots en gaat de confrontatie met haar eigen geest aan in deze opener. In deze persoonlijke song geeft ze heel haar ziel bloot, wanneer ze zingt dat ze hulp en bescherming nodig heeft in de strijd die ze voert met zichzelf. Je wordt heel stil bij de woorden van Layla en de indringende akoestische gitaar van Jan. De liefhebbers van de traditionele rauwe blues gaan zeker heel blij zijn met 'I'll Be Reborn Blues', dat duidelijke Robert Johnson invloeden heeft. Vooral het uitmuntende gitaarwerk van Jan Laacks roept herinneringen aan deze blueslegende op. Layla weet met haar krachtige stem de oudere man te eren, die haar leerde om de vrouw te zijn die ze nu is. Het blijft bluesy in 'Turn This Into Gold', waarin de zangeres weer heel persoonlijk wordt. De monotone drumbeat van Claus Schulte komt de rauwe blues stem van Layla en het indringende slidewerk van Jan begeleiden in deze Delta blues song. Zoe vraagt zich af waar haar echte thuis is en zingt ook dat ze probeert om haar slechte ervaringen om te zetten in iets positiefs. De monotone drumbeat en het gevoelvolle slidewerk van Jan dompelen de song in een donkere en onheilspellende sfeer.

 

 

 

 

 

 

Het Delta blues nummer 'The Deeper They Bury Me' draagt Layla Zoe op aan Herman Wallace, één van de Angola Three die in 1971 opgesloten werden in de gevangenis van Angola wegens een gewapende overval. Ondanks gebrek aan echte bewijzen tegen hem werd Herman eenenveertig jaar opgesloten in een isoleercel. Dankzij het beroep van Amnesty International kwam hij in 2013 vrij. Zijn vrijheid was maar van korte duur want drie dagen na zijn vrijlating overleed de éénenzeventigjarige Herman. Layla weet het nummer krachtig en met heel veel overtuiging te brengen. De Canadese zangeres legt heel haar hart en ziel in haar stem. Ook als de zangeres breekbaar en ingetogen moet klinken doet ze dat met grote klasse. Luister maar eens naar de dromerige ballade 'Mumbai', waarin ze zingt over haar verblijf in deze grote stad. Ze was er begin dit jaar om er op te treden op het Mahindra Blues Festival, één van de grootste blues festivals in Azië. Naast Layla Zoe stonden ook John Mayall, Coco Montoya en Walter Wolfman Washington op de affiche. Jan Laacks geeft weer sublieme gitaar begeleiding in het Delta Blues nummer 'The Good Life', dat een grote John Lee Hooker vibe heeft. Een romantische Layla Zoe horen we in de folk song 'I Can’t Imagine My Life Without You', een liefdeslied waarin Jan Laacks schittert met prachtige finger picking op de akoestische gitaar en subtiel en schitterend werk op de Lapsteel gitaar. Ik ben heel blij dat Delta blues de hoofdbrok vormt op deze eerste schijf en ook het rauwe 'Freedom Flowers' hoort in deze muziekstijl thuis. Het is de ideale muziekstijl voor de stem van Layla en het akoestische gitaarspel van Jan. Toch is de piano een welgekomen instrument in het prachtige, emotionele 'Let Go'. Jan Laacks draagt 'Let Go' met zijn piano klanken. Bij momenten lijkt het of er een symfonisch orkest achter Layla staat. In deze ballade met een mooi melodieus refrein zingt een emotionele Layla dat het tijd is voor haar om te gaan, dat ze niet thuishoort in deze wereld. In de vrolijke afsluiter 'Rainbow Pacmen And Unicorns laat een verliefde Layla haar fantasie de vrije loop. Jan Laacks begeleidt de blije stem van The Fire Girl met de ukelele.

 

 

 

 

 

 

Een heel ander geluid krijgen we op de tweede schijf, die als titel 'Courage' meekreeg. De opener 'Weakness' start met vlijmscherpe en verschroeiende gitaar riffs, die aan Led zeppelin doen denken. De stem van de Canadese klinkt heel verbittert, wanneer ze zingt dat haar moeder haar vroeger al vertelde dat mannen er niets kunnen aan doen, omdat ze gewoon zwak zijn. De mannen komen er in deze heavy rocker niet goed uit want leugens, zwakheid en lafheid zijn woorden die meermaals voorkomen en ze weet waarover ze praat want ze heeft dat zelf ook al ondervonden. De zware splijtende gitaar riffs van Jan benadrukken de verbitterde sfeer nog meer. Prachtig nummer. The Fire Girl blijft bij de stevige rock tijdens 'Dark World', waarin ze het over kinderseks slavernij heeft. Ze schuwt geen gore woorden en opnieuw komen de mannen er niet positief uit. Kinderseks slavernij is een onderwerp dat terecht aandacht moet krijgen en aangeklaagd worden. Jan Laacks schittert ook in deze aanklacht met zinderende gitaar riffs, die zo uit de jaren zeventig lijken te komen. Met een fluitend geluid van de stoom wordt 'Ghost Train' op gang getrokken. Dirk Sengatta zorgt met uitstekend en strak slagwerk voor een geweldige groove en gitaarvirtuoos Jan Laacks weet weer te imponeren op zijn sixstring. Layla weet het nummer weer met veel power en overtuiging te zingen. Ook in 'Bitch With The Red Head' zorgt Dirk met een steeds terugkerende dwingende drumbeat voor een heavy groove. Ook hier let The Fire Girl niet op haar taalgebruik en benoemt ze zonder schroom de dingen zoals ze zijn. Soms komt het misschien kwetsend over, maar het minste wat men kan zeggen is dat Layla eerlijk en rechtdoor is en dat ze niet rond de pot draait. De zware gitaar riffs en bonkende baslijnen zijn ook hier weer in overvloed aanwezig. De titeltrack 'Gemini' is een funky rocker, waarin de zangeres de karaktertrekken van haar sterrenbeeld onderzoekt. In de gitaarsolo mengt Jan verschillende stijlen met elkaar. Zo lopen tijdens Jan's prachtige solo jazz, funk en rock naadloos in elkaar over. Met de erg knappe, melodieuze ballade 'Roses And Lavender' komt na vijf heavy rockers een broodnodig rustpunt op schijf twee. Hoe bitter en kwaad de stem van Layla in de vorige nummers klonk, zo zoet en breekbaar klinkt ze in dit traag, door Hammond klanken gedragen nummer. De gevoelvolle en intense snarensolo van Jan ligt perfect in het verlengde van de gevoelvolle zang van zijn frontvrouw.

 

 

 

 

 

 

 

De batterijen zijn weer opgeladen, dus wordt het gaspedaal weer ingeduwd voor de verschroeiende bluesrocker 'White Dog', waarin de zangeres schreeuwend en dreigend zingt dat het hoog tijd is voor iets nieuws. Drummer Dirk Sengotta zorgt weer voor een heerlijke rock groove en Jan Laacks etaleert nogmaals zijn klasse als gitarist, met een zeurende, zware solo die later overgaat in een vingervlug en splijtend snarenwerk. Lord show us the way. We are the weak and we are the prey. Maybe the story we heard is not the story written. Dat zijn de woorden die The Fire Girl zingt in de verschroeiende bluesrocker in 'Automatic Gun', een song die het verhaal verteld van het drama dat eind verleden jaar werd aangericht door Stephen Paddock, toen hij vanuit het raam van zijn hotel met een automatisch geweer negenenvijftig mensen neerschoot en vijfhonderd zevenentwintig mensen verwondde tijdens een country festival in Las Vegas. De gitaar van Jan Laacks gaat door merg en been en naar het einde toe krijgen we een prachtige ritme versnelling die gekruid wordt met de nodige politie sirenes. De pakkende slowblues 'Are You Still  Alive Inside' gaat over een depressieve persoon die om hulpt schreeuwt. De instrumentale sombere en pijnlijke sfeer die gecreëerd wordt door Jan Laacks vormt één geheel met de om hulp schreeuwende stem en de beklijvende tekst van Layla. In het heel persoonlijke 'Little Sister' verklaart Layla haar liefde en bewondering voor haar jongere zus. 'Little Sister' heeft een reggae sound en nodigt uit om ritmisch te bewegen. Het is een mooie dansbare afsluiter van schijf twee 'Courage'. 'Gemini' is een album dat je wel een paar maal moet beluisteren om er echt van te houden en dat heeft natuurlijk te maken met de twee zeer verschillende muziekstijlen op 'Fragility' en 'Courage'. Dat de platenlabels niet dadelijk gek waren om voornamelijk 'Courage' ,wegens het taalgebruik, uit te brengen kan ik me ook wel een beetje voorstellen. Gelukkig voor ons hebben Layla en Jan dit album in eigen beheer en met behulp van crowfunding toch gemaakt. Persoonlijk vind ik 'Courage' een geweldige CD, misschien wel het beste wat Layla ooit gemaakt heeft, maar dat is kwestie van muzikale smaak. Dat wil niet zeggen dat 'Fragilty' minder goed is, want liefhebbers van akoestische Delta blues zullen hun hart kunnen ophalen met 'Fragility'. 'Gemini' het dertiende album van Layla Zoe is een prima en gevarieerd album, dat ons meeneemt naar de tweedelige wereld van Layla en bij uitbreiding alle tweelingen. Na het beluisteren van beide schijfjes weten we dat er veel liefde, hartstocht, vreugde, passie, emotie, bitterheid, jaloezie, woede en boosheid in deze Canadese tweeling schuilt. Wie Layla en Jan live aan het werk wil zien kan dat op 4 november in De Bosuil te Weert en op 10 november in Spirit Of 66 in Verviers. (8/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

CD 1

01. She Didn’t Believe

02. I’ll Be Reborn Blues

03. Turn This Into Gold

04. The Deeper They Bury Me

05. Mumbai

06. The Good Life

07. I Can’t Imagine My Life Without You

08. Freedom Flowers

09. Let Go

10. Rainbow Pacmen and Unicorns

 

CD 2

01. Weakness

02. Dark World

03. Ghost Train

04. Bitch with the Head of Red

05. Gemini

06. Roses and Lavender

07. White Dog

08. Automatic Gun

09. Are You Still Alive Inside

10. Little Sister

 

Layla Zoe – lead vocals, harmonica, back up vocals

Claus Schulte – drums on tracks Cd1 #3 und Cd2 #10

Dirk Sengotta – drums on Cd2 #1,#2,#3,#4,#5,#6,#7,#8,#9

Jan Laacks – all other instruments and back up vocals