LAURENCE JONES - THE TRUTH

Album Review

Album: 
LAURENCE JONES - THE TRUTH
Artist: 
Laurence Jones
Record Label: 
Top Stop music
Style: 
Bluesrock
Date: 
09/03/2018
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
LAURENCE JONES - THE TRUTH
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Laurence Jones werd geboren op 13 februari 1992 te Sint Helens, Merseyside en verhuisde met de ganse familie naar Stratford On Avon toen hij acht jaar oud was. Rond die tijd kreeg de knaap interesse voor de gitaar. Hij nam regelmatig de akoestische gitaar van zijn vader vast en nam zich voor om een beter gitarist te worden dan zijn vader. Hij begon met klassieke gitaar te volgen en slaagde met grote onderscheiding op zijn examens. Later begon hij elektrische gitaar te studeren. Eerst schafte hij zich een zwarte Les Paul Epiphone aan, maar toen hij wat later op beelden Jimi Hendrix zag schitteren op het Isle Wight Festival met een witte Stratocaster verkocht hij zijn Epiphone en schafte zich ook een witte Fender Stratocaster aan. In 2012 brengt hij zijn debuut album 'Thunder In The Sky' uit en deze cd werd door de muziekpers in Engeland de hemel in geprezen. Ook andere muzikanten zoals Walter Trout en Mike Zito waren onder de indruk van dit jonge talent. Walter Trout zei over Laurence dat hij een kruising is tussen Eric Clapton en Buddy Guy en hij nodigde de jongeman uit om als support act mee te gaan op de Engelse tour van hem in 2013. Even later tekende de jonge Brit een contract bij het befaamde Ruf Records. Mike Zito ging persoonlijk bij Thomas Ruf vragen of hij de producer mocht zijn van het tweede album van Laurence. In 2014 verscheen het album 'Temptation'. Voor de opnames trok Jones naar de befaamde Dockside Studios in Louisiana. Drie jaar geleden won hij op de Britse Blues Awards, de Award van Best Young Artist 2014. In datzelfde jaar was hij samen met Albert Castiglia en Christina Skjolberg de publiekstrekker in de Ruf Blues Caravan. In maart 2015 mocht hij in Brussel, Engeland vertegenwoordigen op de Vijfde European Blues Challenge. Hij viel niet in de prijzen, maar voor heel wat aanwezigen leverde Laurence de beste prestatie af. Ook in 2015 won Laurence de Britse Blues Award Of Best Young Artist. In 2016 verscheen het uitstekende 'Take Me high', het vierde album van Laurence, ditmaal was Mike Vernon de producer. Ondertussen is er heel wat veranderd rondom Laurence Jones. Hij heeft sinds 2017 een nieuwe band met Phil Wilson op drums, Greg Smith op bas en Bennett Holland op toetsen, een nieuwe manager en een nieuwe platenlabel, namelijk Top Stop Music. Op 9 maart verschijnt het nieuwe album ‘The truth’, dat in Miami werd opgenomen met Juan Mario Aracil als producer, het telt tien songs. Eind september 2017 werd het al in de USA uitgebracht en nu is het de beurt aan Europa.
 
 
 
 
 
 
Het album opent met de aanstekelige bluesrocker 'What Would You Do', waarin meteen de erg sterke vocals opvallen. Volgens mij was Laurence zijn stem nooit beter dan op dit album en ook de backing vocals van Bennett Holland klinken prima. In deze opener kunnen we ook weer volop genieten van het uitstekende snarenwerk van deze jonge bluesrocker. De ritme sectie met Greg Smith op bas en Phil Wilson op drums zorgt voor de strakke meeslepende groove en toetsenist Bennett Holland is een verrijking voor de sound van Laurence Jones zijn muziek. Het tempo gaat omhoog voor 'Don't You Let Me Go', een vloeiende melodieuze rocker met poppy invloeden. De snedige en vlijmscherpe gitaar solo is Laurence op het lijf geschreven en past uitstekend in het nummer. Het catchy refrein dat tot meezingen uitnodigt en de vocale harmonieën versterken het pop gevoel nog meer. De strakke drums van Phil Wilson bepalen het ritme van het tragere 'Hold Me Close'. Bennett Holland kleurt op zijn toetsen de sound en ook hier is de samenzang tussen Laurence en Bennett heel belangrijk. De melodieuze poppy rockers 'Keep Me Up At Night' en 'Give Me Your Time' zijn commerciële radiovriendelijke nummers, die populaire songs kunnen worden op de radio, mits ze zendtijd krijgen. Ze hebben in ieder geval heel wat hit potentie. Het is al een paar nummers duidelijk dat Laurence muzikaal een toch iets andere weg is ingeslagen. Alles is afgelikter en de sound is meer Amerikaans en dat is ook niet verwonderlijk omdat 'The Truth' ook op de Amerikaanse markt verschijnt, het opgenomen is met een Amerikaanse producer en omdat Laurence met dit soort muziek een breder publiek wil bereiken.  De titeltrack 'The Truth' is een mooie moderne ballade die met veel gevoel gezongen wordt door de jonge Brit. Bennett Holland is weer op een uistekende wijze aanwezig op de toetsen en de splijtende solo van Laurence geeft het nummer de nodige instrumentale pit. Jones blijft bij de tragere songs met de weemoedige ballade 'Take Me'.
 
 
 
 
 
 
Met behulp van de Wah Wah pedaal begint 'Gone Away' met een rauwe gitaarintro. Deze rauwe gitaar riff blijft ook in het verdere verloop van het nummer een dominante rol spelen. Het nummer heeft nogmaals een erg aantrekkelijk refrein en met een imposante solo zet Laurence zelf de kers op de taart. Deze 'Gone Away' is een bluesrocker die het dichtst het oudere werk van Laurence Jones benadert. 'Can't Go On Whithout You' is een weer een erg cleane en prachtige melodieuze pop/rock ballade, zoals er meerdere op dit album staan. De stem van Laurence wordt gedragen door de warme Hammond klanken van Bennett Holland, die op zijn toetsen weer een belangrijk aandeel in het nummer heeft. Laurence Jones sluit zijn debuutalbum voor Top Stop Music af met het meeslepende 'Never Good Enough'. Met 'The Truth' leren we een andere, meer poppy Laurence Jones kennen. De tien songs op het album zijn stuk voor stuk prima songs, die zeker in de smaak gaan vallen bij een jonger publiek. Hoewel er minder gitaarwerk te horen is op het album, laat Laurence toch nog in elke song een prachtige snaren solo horen. Laurence is een mooie jongeman en had al veel jonge vrouwelijke fans en dat aantal zal na dit album alleen nog maar groter worden. 'The Truth' is een knap album geworden, dat voor mij soms te clean en te poppy is. De stem van Laurence klonk nooit beter dan op dit album. De songs tonen nogmaals aan dat Laurence een getalenteerd songschrijver is. Na het beluisteren van dit album begrijp ik ook de goede keuze van Laurence om de band te verjongen en er een toetsenist bij te nemen. Met 'The Truth' zal Laurence heel wat meisjesharten en nieuwe fans weten te winnen, misschien haken er door deze keuze ook wat oudere fans af. Dit zal de toekomst uitwijzen, maar met deze nieuwe muzikale stap ziet de toekomst van deze goedlachse zanger/gitarist en songschrijver er in ieder geval veelbelovend uit. (8,5/10)
 
 
 
 
 
Wie Lauence Jones live aan het werk wil zien in België moet wachten tot 26 mei want dan is hij te gast op het More Blues festival in Zottegem. In Nederland heeft Laurence heel wat meer concerten op zijn kalender. Op 25 april is hij in De Helling te Utrecht, op 26 april in het Gebouw in Bergen Op Zoom, op 28 april staat hij op het Rhythm And blues Festival in Groningen, op 29 april in het Burgerweeshuis in Deventer, op 30 april in De Melkweg in Amsterdam, Op 27 mei in De Bosuil te Weert en op 9 juni op het Internationaal Blues Festival in Grolloo.
 
 
 
 
 
 
Walter Vanheuckelom
 
 
 
 
1. What Would You Do (4:15)
2. Don’t You Let Me Go (3:09)
3. Hold Me Close (3:36)
4. Keep Me Up At Night (3:04)
5. Give Me Your Time (3:53)
6. The Truth (2:59)
7. Take Me (3:22)
8. Gone Away (3:14)
9. Can’t Go On Without You (2:27)
10. Never Good Enough (3:42)
 
 
Laurence Jones: guitar & vocals
Phil Wilson: drums
Greg Smith: bass
Bennett Holland: keys