LAURENCE JONES BAND - LAURENCE JONES BAND

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Brit Laurence Jones werd geboren op 13 februari 1992 te Sint Helens, Merseyside en verhuisde met de ganse familie naar Stratford On Avon toen hij acht jaar oud was. Rond die tijd kreeg de knaap interesse voor de gitaar. Hij nam regelmatig de akoestische gitaar van zijn vader vast en nam zich voor om een beter gitarist te worden dan zijn vader. Hij begon klassieke gitaar te volgen en slaagde met grote onderscheiding op zijn examens. Later begon hij elektrische gitaar te studeren. Eerst schafte hij zich een zwarte Les Paul Epiphone aan, maar toen hij wat later op beelden Jimi Hendrix zag schitteren op het Isle Wight Festival met een witte Stratocaster verkocht hij zijn Epiphone en schafte zich ook een witte Fender Stratocaster aan. In 2012 bracht hij zijn debuut album 'Thunder In The Sky' uit en deze cd werd door de muziekpers in Engeland de hemel in geprezen. Ook andere muzikanten zoals Walter Trout en Mike Zito waren onder de indruk van dit jonge talent. Walter Trout zei over Laurence dat hij een kruising is tussen Eric Clapton en Buddy Guy en hij nodigde de jongeman uit om als support act mee te gaan tijdens de Engelse tournee van hem in 2013. Even later tekende de jonge Brit een contract bij het befaamde Ruf Records. Mike Zito ging persoonlijk bij Thomas Ruf vragen of hij de producer mocht zijn van het tweede album van Laurence. In 2014 verscheen het album 'Temptation'. Voor de opnames trok Jones naar de befaamde Dockside Studios in Louisiana. Vijf jaar geleden won hij op de Britse Blues Awards, de Award van Best Young Artist 2014. In datzelfde jaar was hij samen met Albert Castiglia en Christina Skjolberg de publiekstrekker in de Ruf Blues Caravan. In maart 2015 mocht hij in Brussel, Engeland vertegenwoordigen op de Vijfde European Blues Challenge. Hij viel niet in de prijzen, maar voor heel wat aanwezigen leverde Laurence de beste prestatie af. Ook in 2015 won Laurence de Britse Blues Award Of Best Young Artist. In 2016 verscheen het uitstekende 'Take Me High', het vierde album van Laurence, ditmaal was Mike Vernon de producer. Ondertussen is er heel wat veranderd rondom Laurence Jones. Hij heeft sinds begin 2017 een nieuwe band met Phil Wilson op drums, Greg Smith op bas en Bennett Holland op toetsen, een nieuwe manager en een nieuwe platenlabel, namelijk Top Stop Music. Bij dat label verscheen in september 2017 het album 'The Truth', dat in Miami werd opgenomen met Juan Mario Aracil als producer. Bijna twee jaar later, op 17 september 2019 zal het nieuwe album 'Laurence Jones Band' verschijnen, met daarop twaalf songs, waarvan er elf door de band geschreven werden. Het twaalfde nummer is 'Day Tripper', een cover van The Beatles.

 

 

 

 

 

 

 

Wat me meteen aan de hoes van het nieuwe album 'Laurence Jones Band' opvalt is dat het album niet gaat verschijnen als nieuw album van Laurence Jones, maar wel als album van de Laurence Jones Band. Misschien wil de band meer als een eenheid gezien worden, ik weet het niet. Het enige wat ik weet is dat Laurence Jones, Bennett Holland, Greg Smith en Phil Wilson al een paar jaar een geweldig sterke eenheid vormen op het podium. Wie al op één van hun concerten was zal dat wel kunnen beamen. Het nieuwe album begint met de aanstekelige en radiovriendelijke rocker 'Everything's Gonna Be Alright', dat gekruid is met een poppy geluid en met het enthousiasme van het viertal. De Laurence Jones Band heeft een patent om muziek te maken waar je vrolijk van wordt, songs die een sterk en catchy refrein hebben en die uitnodigen om mee te zingen en waar het enthousiasme van de band zo vanaf straalt. Dit alles zonder aan kwaliteit in te boeten, want laat ons eerlijk zijn sinds zijn uitstekende debuutalbum 'Thunder In The Sky' heeft Laurence nog nooit ontgoocheld. Integendeel hij zet elke keer nog stappen voorwaarts en dat is met zijn zesde studio album 'Laurence Jones Band' niet anders. Het is Bennett Holland die met aantrekkelijk toetsenwerk het openingsnummer 'Everything's Gonna Be Alright' opent. Daarna volgen de drums van Phil Wilson en het ritmisch handgeklap. Wanneer Laurence met zijn goede en vrolijke stem begint te zingen is het nummer definitief vertrokken. Bassist Greg Smith en drummer Phil Wilson zorgen voor een heerlijke en dansbare groove en Bennett Holland is onweerstaanbaar op de toetsen. In het vloeiende en soulvolle 'Wipe Those Tears Dry' is Bennett Holland de gehele melodie uitstekend en uitdrukkelijk aanwezig met zijn warme Hammond klanken, die hij op gepaste ogenblikken heerlijk laat opzwellen. Laurence Jones weet het nummer vocaal weer perfect te brengen en met zijn prachtige overstuurde snaren solo laat hij horen dat hij een erg begaafd en talentrijk gitarist is.

 

 

 

 

 

 

Het bruisende en energieke 'I'm Waiting' is een verschroeiende rocker met veel invloeden uit de jaren zeventig. Het is tevens de single die het album moet promoten en dat is een erg goede keuze. 'I'm Waiting' kreeg al veel media aandacht en airplay op radio en televisie. Het wordt aangedreven door het krachtige en energieke slagwerk van Phil Wilson en de diepe stomende baslijn van Greg Smith. 'I'm Waiting' is een stuiterend nummer, met verscheidene brutale stops. Laurence en Bennett gooien alle registers open en dat levert waanzinnig toestenspel en Wah Wah gestuurd gitaarwerk op. Geweldig sterk nummer. Die seventies invloeden horen we ook in de poppy rocker 'Stay', dat een geweldig aanstekelijk en catchy refrein heeft. 'Stay' heeft een door The Rolling Stones geïnspireerd ritme en de ritmeverandering in het midden geeft de song nog een extra touch. Er zullen weer veel meisjesharten smelten wanneer Laurence dit nummer live zingt. Instrumentaal is het genieten van de knappe lopende baslijn van Greg, het aantrekkelijke piano en orgelwerk van Bennett en de perfect passende snarensolo van Laurence. Voor mij is het bluesy 'Mistreated' één van de hoogtepunten van dit uitstekende album. De melodie wordt gedragen door Bennett Holland, die zijn warme Hammond klanken weer op een geweldige wijze doorheen de sound van 'Mistreated' weeft. Greg Smith zorgt met een knappe lopende funky baslijn voor de heerlijke groove en Laurence laat zijn gitaar het verhaal vertellen op een onweerstaanbare wijze, met opwindende overstuurde gitaar riffs en een prachtige solo. Met strak en dwingend slagwerk zorgt Phil Wilson voor een aantrekkelijk ritme in het funky blues nummer 'Quite Like You'. Tijdens het refrein, dat Laurence samen met backing zangeres Di Reed zingt, wordt het nummer iets vloeiender en instrumentaal zorgen Bennett op Hammond en Laurence op gitaar weer voor erg knap en boeiend solowerk.

 

 

 

 

 

 

Het meest bluesy nummer op het album is zonder twijfel het Delta blues geïnspireerde 'Long, Long Lonely Ride', dat met veel overtuiging gezongen wordt door de jonge Brit. Bennett Holland zorgt weer voor fraai vingerwerk op de piano en de diepe baslijn van Greg Smith zorgt voor het kloppend hart van de song. 'Beautiful Place' is een soulvolle ballade, waarin Laurence, Bennett, Greg en Phil tonen dat ze ook erg sterk zijn als ze rustigere en intiemere songs met een warme en oprechte boodschap moeten spelen. Terwijl je nog aan het nagenieten bent van de sensuele zang en sound van 'Beautiful Place' schudt het kwartet je brutaal wakker met de stomende rocker 'Low Down', een nummer dat weer voor de nodige ambiance zal zorgen tijdens de concerten van de Laurence Jones Band. De verscheidene ritme wisselingen geven 'Low Down' nog meer cachet. De enige cover op het album is The Beatles cover 'Day Tripper', dat heel herkenbaar blijft, maar waar de band toch haar eigen accenten weet in te verwerken. Volgens een interview zou het idee van deze cover komen van producer Greg Elias. Muzikaal wordt 'Crossroads' van Stevie Ray Vaughan hier gecombineerd met The Beatles klassieker 'Day Tripper'. Het resultaat heeft een pompende bluesy groove dat gekleurd wordt met fraai pianowerk van Bennett Holland en pittig gitaarwerk van Laurence. 'Heart Is On Fire' is een melodieuze bluesrocker met een lekkere groove. De song kent een uitstekende ritme vertraging en wordt knap terug opgebouwd. De jonge Brit zet zelf de kers op de taart met een uitstekende en klasrijke snarensolo op zijn sixstring. Laurence Jones Band sluit hun nieuw titelloos album af met de soulvolle liefdesballade 'The Love', dat met veel passie en emotie gezongen wordt door Laurence. Het is een nummer dat mooi is door zijn eenvoud. 'Laurence Jones Band', het zesde studio album van Laurence Jones is zeker weer een uitstekend en gevarieerd album geworden. Het album is niet zo clean als 'The Truth' en de sterkte van de band komt op dit album nog meer tot uiting. Dat Bennett Holland een zeer sterke versterking is voor de muziek van Laurence Jones is ook op dit album weer duidelijk te horen. 'Laurence Jones Band' is een album waar veel muziekliefhebbers zullen van genieten en het is zeker een aanwinst voor elke muziekverzameling. (9/10)

 

 

 

Wie Laurence en zijn band live aan het werk wil zien kan dat op 10 augustus op de Zomerparkfeesten Venlo (gratis), op 10 november tijdens zijn enige Belgische optreden in Zik zak in Itter, op 13 november in Metropool in

Hengelo, op 14 november in De Pul in Uden, op 15 november in Stadsschouwburg De Harmonie in Leeuwarden, op 16 november in De Tamboer in Hoogeveen en op 17 november in Q Factory in Amsterdam.

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

Everything's Gonna Be Allright

Wipe Those Tears Dry

I'm Waiting

Stay

Mistreated

Quite Like You

Long Long Lonely Ride

Beautiful place

Low Down

Day Tripper

Heart Is On Fire

The Love

 

Laurence Jones – Zang en gitaren

Bennett Holland – Toetsen

Greg Smith – Bas

Phil Wilson – Drums

Di reed – Backing vocals