KURT ALLEN - WHISKEY, WOMEN & TROUBLE

Album Review

Album: 
KURT ALLEN - WHISKEY, WOMEN & TROUBLE
Artist: 
Kurt Allen
Record Label: 
Eigen beheer
Style: 
Bluesrock, funky rock, rock
Date: 
25/09/2020
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
KURT ALLEN - WHISKEY, WOMEN & TROUBLE
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Kurt Allen is een Amerikaanse songwriter, gitarist en zanger uit het Mid Westen van de USA. Hij timmert al een kleine tien jaar aan zijn carrière. De laatste acht jaar heeft hij het hele land doorkruist, van kust tot kust en van boven tot onder. Na zijn debuutalbum 'Titanium Blue' heeft Kurt een opvolger klaar. Op vijfentwintig september verscheen zijn tweede album 'Whiskey, Women & Trouble'. Er staan tien songs op 'Whiskey, Women & Trouble' en die werden zonder uitzondering door Kurt Allen geschreven. Buiten Zanger/gitarist Kurt Allen, drummer Lester Estelle Jr. en bassist Graig Kew is er met Pete Caroll, Trevor Turla en Beaux Lux ook nog driekoppige blazerssectie aanwezig. Beau Lux neemt ook nog de toetsen voor zijn rekening. 
 
 
 
 
 
 
Het album opent met de gruizige bluesrocker 'Graveyard Blues', een nummer over de race tegen de klok. Drummer Lester Estelle Jr. en bassist Graig Kew zorgen voor een stuwende rock groove. Een sterke gitaar riff van Kurt Allen bepaalt de sound van 'Graveyard Blues'. Ook met zijn priemende, gruizige snarensolo weet Kurt te bekoren. Zijn stem klinkt al even gruizig als zijn gitaargeluid. Ontrouw in een vroegere relatie is het onderwerp in de swingende blues shuffle 'Watch Your Step'. De uitstekende pulserende baslijn van Graig Kew en het energieke slagwerk van Lester Estell Jr. vormen de ideale basis, waarop Kurt en Beaux Lux zich volop kunnen uitleven. Beaux doet dat met fris en levendig pianowerk en Kurt op zijn gitaar. Trombonespeler Trevor Turla en trompettist Pete Caroll doen in 'Watch Your Step' ook hun intrede op het album. Met snedig en kordaat blaaswerk blazen ze de nodige soul in deze blues shuffle. De meer dan zes minuten durende slowblues zou een eerbetoon zijn aan Led Zeppelin. Voor mij leunt 'How Long' meer aan tegen de memorabele slowblues songs waarmee de Ierse gitaarvirtuoos Gary Moore of de Britse gitarist Larry Miller ons steeds wisten te imponeren. De stem van Kurt Allen kan je trouwens een beetje vergelijken met deze van Larry Miller. Kurt bewijst in dit lange, trage nummer dat hij een erg begaafd gitarist is. Top nummer.
 
 
 
 
 
 
De swingende titeltrack 'Whiskey, Women & Trouble' is het ideale nummer voor degenen die zin hebben in een knappe boogie. Kurt vond zijn inspiratie voor deze song in een vroeger gesprek met een vriend in het café. Beiden haalden herinneringen op aan vroeger en daar horen natuurlijk drank, vrouwen en problemen bij. De blazers vormen weer een grote toegevoegde waarde en met een knappe snarensolo zet Kurt zelf de kers op de taart in deze titeltrack. Met een knappe funky baslijn trekt bassist Graig Kew 'Funkalicious' op gang. In dit kort funky lied over soulfood zitten de blazers natuurlijk op hun plaats. Met dit nummer bewijst Kurt Allen dat hij van alle markten thuis is en dat hij geen genres schuwt. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat dit nummer tijdens de optredens voor heel wat sfeer en dansplezier zal zorgen. Zelfs met de zeemzoete vintage pop van 'Count On Me' zal Kurt Allen luisteraars weten te raken. De melodieuze melodie wordt op een zachte wijze gedragen door de toetsen van Beaux Lux en zit heel veel gevoel in de stem van Kurt. De ingetogen blazers voegen nog de nodige soul toe aan deze slow. Het is meteen het laatste nummer waarin we trompettist Pete Caroll en trombonespeler Trevor Turla aan het werk horen. De laatste vier nummers werkt Kurt zonder hen af.
 
 
 
 
 
 
 
Met twee erg knappe saxofoon solo's heeft Beaux Lux een heel groot aandeel in de vloeiende rocker 'Roadrunner'. De pompende baslijn van Graig Kew stuwt het nummer vooruit en Kurt perst nogmaals een prachtige solo uit zijn sixstring. 'Cry Mercy' heeft een New Orleans vibe. Hier speelt Beaux Lux op het orgel en de gitaarsolo van Kurt is weer van sublieme kwaliteit. Met 'Voodoo Queen' krijgen we een swampy bluesrocker. Hier vertelt Kurt het verhaal van Marie Laveau, een vrouw uit New Orleans die voodoo beoefende, maar ook kruidkundige en vroedvrouw was in New Orleans in de negentiende eeuw. Het is niet het eerste nummer dat over deze bijzondere vrouw gaat. Voor mij is dit zes minuten durend nummer het hoogtepunt op het album. Het begint met een uitstekende baslijn van Graig Kew en als even later de saxofoon van Beaux Lux klinkt, is dat het startsein voor de andere instrumenten om hun bijdrage te leveren. Deze swampy bluesrocker heeft een funky getinte groove en het priemende snarenwerk van Kurt Allen raakt je tot op het bot. Wie de drummer van dienst is weet ik niet, maar hij levert in ieder geval uitstekend, strak slagwerk af en naar het einde toe mag hij ook even in de schijnwerpers met een korte solo. De veelzijdige Kurt Allen sluit het album af met 'Sweet T', pure rock'n roll a la Chuck Berry. Het ideale nummer om voor de laatste keer uit de bol te gaan met dit prima album. 'Whiskey, Women & Trouble' is een uitstekend en gevarieerd album van Kurt Allen. Hopelijk kan hij met dit nieuwe album ook de concertorganisatoren van bij ons warm krijgen voor een reeks concerten. Kurt Allen zal bij velen nog een onbekende naam zijn, maar daar zou met dit album wel eens verandering in kunnen komen. Prima album. (8/10)
 
 
 
Walter Vanheuckelom
 
 
 
01 Graveyard Blues
02 Watch Yo Step
03 How Long
04 Whiskey, Women & Trouble
05 Funckalicious
06 Count On Me
07 Roadrunner
08 Cry Mercy
09 Voodoo Queen
10 Sweet T
 
 
Kurt Allen - Gitaar en zang
Lester Estelle Jr. - Drums op #1,2,3,4,5,6,7 en 10
Graig Kew - Bas
Beaux Lux - Keyboards, saxofoon en backing vocals
Trevor Turla - Trombone op#2,3,4,5 en 6
Pete Caroll - Trompet op #2,3,4,5 en 6