KING SOLOMON HICKS – HARLEM

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

King Solomon King is een vierentwintigjarige Amerikaanse gitarist/zanger en songwriter uit de Upper West Side van New York City, beter bekend als Harlem, NY. Hij groeide op met ouders die constant naar muziek luisterden. Zijn moeder nam hem al heel jong mee naar lokale muziekclubs zoals The Lennox Lounge, Saint Nick's en de Cotton Club, waar Solomon Hicks getuige was van optredens die een aanzienlijke impact impact zouden hebben op zijn muzikale ambities. Hicks begon gitaar te spelen toen hij zes jaar oud was en in die clubs leerde Solomon dat hij niet de snelste gitarist moest zijn, maar wel de gitarist die de meeste riffs kende en zodoende alles kon spelen en met iedereen kon spelen. Op dertienjarige leeftijd stond lead gitarist Solomon Hicks al driemaal per week in The Cotton Club te spelen als lid van een zeventienkoppige band. Met die band nam Solomon King in 2010 onder de naam Solomon Hicks & The Cotton Club All Stars het album 'Embryonic' op. Sindsdien heeft Solomon al met heel wat bekende artiesten op het podium gestaan. Tony Bennett, The Destroyers (George Thorogood), Neal Evans (Soulive), Jimmy Vivino (Bandleader voor Conan O'Brien), Sam Moore, Marcus King, Stax Songwriter William Bell, John Nemeth, Blind Boy Paxton, Roger Earl (Foghat), Kim Simmonds (Savoy Brown), Davey Knowles, Ne-Yo, Jon Hendricks, Mike Stern en Lee Ritenour, om er een paar te noemen. Omdat Solomon's gitaarwerk even intens en priemend klinkt als dat van blueslegende BB King, wordt Solomon ook wel Little B.B. genoemd. In 2015 verscheen bij Organic Recordings zijn debuut album 'Carrying On The Torch Of The Blues'. In 2017 was Solomon te gast op de Joe Bonamassa Blues Cruise. Op dertien maart verscheen bij Provogue/ Mascot Label Group het album 'Harlem' van King Solomon Hicks. Het kreeg als titel 'Harlem' en er staan elf nummers op het album. 'Harlem' is een mix van originele, zelf geschreven  songs en een deel covers. Normaal was deze jonge gitaarvirtuoos nu op tournee in Europa, met een paar optredens in Nederland en België, maar het Coronavirus heeft daar spijtig genoeg een stokje voor gestoken.

 

 

 

 

 

 

Het album opent met het vloeiende soulblues nummer 'I'd Rather Be Blind', een modern klinkend nummer dat zowel vocaal, als instrumentaal kan bekoren. Niet alleen de stem van de jonge Solomon Hicks doet aan Robert Cray denken, ook instrumentaal vinden we heel wat invloeden terug van de zesenzestigjarige gitaarvirtuoos Robert Cray. 'I'd Rather Be Blind' heeft een heerlijke groove en de uitstekende piano en orgel riffs kleuren de sound van deze prachtige opener. De gitaar riffs en de gitaar solo van King Solomon Hicks zijn pittig en priemend, maar staan volledig in dienst van het nummer. Er staan verscheidene covers op het album 'Harlem', maar elke keer probeert deze jonge bluesman, met een heel eigen versie zijn eigen stempel te drukken op het nummer. Een goed voorbeeld daarvan is de BB King cover 'Every Day I Have The Blues'. King Solomon Hicks maakt van deze klassieker een verschroeiende funky bluesrock jam. De ritmesectie zorgt voor een stuwende groove en King Solomon haalt uit met scheurend en verschroeiend snarenwerk op zijn Benedetto GA35 gitaar. Ook de toetsen zijn het gehele nummer weer uitdrukkelijk en weelderig aanwezig. Top versie, met een vintage sound die naar het power trio Cream verwijst. De Fred Koller cover 'What The Devil Loves' krijgt van King Solomon een meeslepende groove en dat past erg goed bij dit nummer. De uitstekende baslijn en het fantastische toetsenwerk hebben een groot aandeel in dit nummer en King Solomon weet weer te overtuigen op zijn sixstring. Geen ellenlange instrumentale en vingervlugge hoogstandjes, maar zijn erg knappe riffs en uitstekende solo lijken in het nummer gegoten, zo goed past zijn gitaarwerk in zijn muziek. Na twee covers krijgen we met de instrumentale shuffle '421 South Main' een zelf geschreven song van Hicks. In dit erg dansbare nummer is het genieten van de stuwende groove, het heerlijke orgel en piano werk en vooral van het spetterende snarenwerk van de jonge bluesman.

 

 

 

 

 

 

 

King Solomon Hicks dompelt het door Al Kooper geschreven 'Love You More Than You'll Ever Know' in een Latijns Carlos Santana sausje. Blood, Sweat & Tears en Donny Hathaway hadden een grote hit met dit prachtig nummer. Hicks zingt het nummer met erg veel gevoel en op een ingetogen wijze. Het donkere buzzy geluid van Hicks gitaar, maakt wel wat kapot, want het past helemaal niet in de sfeer van het nummer. Ik vind het wel geweldig dat deze jonge muzikant de moeite doet om aan deze wereldberoemde hits te sleutelen om er zo toch een persoonlijke touch aan te geven. Je moet het toch maar durven. 'Headed Back To Memphis' is een eigen nummer. Het heeft een lome stuwende groove en Hicks laat hier horen dat hij ook goed met de bottleneck overweg kan. Hicks heeft van Gary Wright zijn 'My Love Is Alive' een schitterende instrumentale funky versie gemaakt. De uitbundige blazers zijn uitdrukkelijk aanwezig en geven het nummer het nodige soul gevoel. King Solomon Hicks kleurt het gehele nummer met zijn uitstekend en gevarieerd gitaarspel. Het is genieten van zijn krachtige funky riffs, maar evenzeer van zijn rustig melodieus snarenwerk. Hicks duwt het gaspedaal helemaal in voor de verschroeiende gospel shuffle 'Have Mercy On Me', een song waar de energie zo van af spat. Het energieke slagwerk en de knappe pulserende baslijn zorgen voor een heerlijke groove en de prachtige gitaarsolo van King Solomon is weer om duimen en vingers af te likken. Ook deze solo duurt juist lang genoeg en komt op de perfecte plaats in het nummer.

 

 

 

 

 

 

Hicks vertraagt het ritme voor het korte instrumentale 'Riverside Drive', een funky bluesrocker die de jonge Amerikaan in de gelegenheid stelt om zijn klasse als gitarist te etaleren. Hij laat deze gelegenheid niet voorbij gaan en zijn priemend en bijtend snarenwerk zal menig gitaar liefhebber bekoren. De stomende midtempo bluesrocker 'It's Alright' is voor mij één van de beste songs op 'Harlem'. De strakke en dwingende drumbeat bepaalt het ritme en King Solomon strooit het gehele nummer gretig rond met vlijmscherpe riffs, zoals we die kennen van Jimi Hendrix. Zoals het bij vele artiesten de mode is, staat ook op dit album een bonus nummer. Hicks bewerkt hier het Sonny Boy Williamson nummer 'Help Me' volledig. Gelukkig is er de tekst nog, want als deze versie instrumentaal moest zijn herken je het origineel niet. Het is net of Hicks een nieuw nummer geschreven heeft en ik denk dat je het ook zo moet beoordelen, want deze versies zijn zo verschillend dat je ze niet kan vergelijken. Het priemende gitaarwerk van Hicks en zijn wanhopig stemgeluid kunnen mij in ieder geval wel bekoren. Het album 'Harlem' van King Solomon Hicks is een uitstekend en gevarieerd album van een jonge bluesmuzikant. In de eerste plaats mogen we blij zijn dat zo'n jonge getalenteerde muzikant voor dit genre kiest en ten tweede is King Solomon Hicks een muzikant die alleen maar kan groeien. Hij heeft een goede stem en hij beheerst zijn gitaar als geen ander. Bovendien laat hij op het album horen dat hij ook sterke songs kan schrijven. Voor mij is King Solomon Hicks zeker een muzikant om in het oog te houden. (7,5/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. Rather Be Blind

02. Every Day I Have The Blues

03. What The Devil Loves

04. 421 South Main

05. Love You More Than You’ll Ever Know

06. Headed Back To Memphis

07. My Love Is Alive

08. Have Mercy On Me

09. Riverside Drive

10. It’s Alright

11. Help Me