KENNY 'BEEDY EYES' SMITH & THE HOUSE BUMPERS - DROP THE HAMMER

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Amerikaan Kenny Smith groeide op in Chicago, de bakermat van de blues, in hetzelfde huis waar Muddy Waters ooit woonde. Gedurende zijn jeugd werd Kenny omringd door Muddy en zijn vrienden, waaronder zijn eigen vader, Willie 'Big Eyes' Smith (1936-2011). Kenny 'Beedy Eyes' Smith leerde de drums bespelen door zijn vader, de overleden Willie 'Big Eyes' Smith, die meer dan achttien jaar de drummer was van Muddy Waters, hij was te horen op alle Grammy winnende albums van Muddy. Andere drummers die Kenny inspireerden waren Odie Payne, Fred Below, Louie Bellson, S.P. Leary, Francis Clay en Art Blakey. Kenny 'Beedy Eyes' Smith is één van de bekendste levende bluesdrummers van tegenwoordig. Hij is een wereldberoemde, meermaals bekroonde, bluesdrummer die in 2011 een Grammy Award won voor zijn opmerkelijke werk aan 'Joined At The Hip' met Pinetop Perkins. Kenny had de eer en het voorrecht om aan dat project mee te werken, zowel door liedjes te schrijven als door te drummen. Kenny won Living Blues onderscheidingen in 2008, 2009, 2010 en 2011. In 2009 werd het album 'Chicago Blues: A Living History' waaraan Kenny meewerkte genomineerd voor een Grammy Award. Datzelfde album werd verkozen tot beste Bluesalbum in 2009 door de Academie de Jazz de France. Kenny werd al vier maal genomineerd als beste drummer op de Blues Music Awards en hij heeft een uitstekende reputatie als een voortreffelijke studio muzikant. Als sideman heeft Smith meer dan 9500 live optredens gespeeld en is hij een veelgevraagd drummer op albums van Mississippi Heat, The Cash Box Kings, Mud Morganfield, Bob Corritore, John Primer, Pinetop Perkins en talloze anderen. Met zijn nieuwe project Kenny 'Beedy Eyes' Smith & The House Bumpers bracht Kenny op vijftien maart van dit jaar het album 'Drop The Hammer' uit. Er staan twaalf nieuwe originele songs op het album en die werden allemaal door Kenny Smith geschreven.

 

 

 

 

 

 

Het album 'Drop The Hammer' opent met 'Head Pounder' en meteen horen we het heel verrassend Aziatisch geluid van een sitar. Inderdaad Kenny Smith wil de blues een vernieuwend geluid geven en met dit verrassende instrument slaagt hij daar gemakkelijk in. Kenny zelf is ook dominant aanwezig met erg aantrekkelijk percussie werk en met zijn aangename stem. Zowel de sitar als de slide gitaar worden door Billy Flynn bespeeld en Omar Coleman is het gehele nummer aanwezig met korte huilende mondharmonica riffs. In 'Head Pounder' slaagt Kenny Smith er in om het Aziatisch geluid van de sitar te combineren met het Delta blues geluid van de slide gitaar en de broeierige percussie. Verrassend nummer. 'Hey Daddy' is een aanstekelijke blues shuffle, waarin een drietal kinderen voor de spontane en vrolijke backing vocals zorgen. Het zijn de stemmen van Mae, Clara en Teddy Smith, de kinderen van Kenny Smith. De ritme sectie, met drummer Kenny Smith en bassist Felton Crews, zorgen voor de pompende groove. Mondharmonicaspeler Omar Coleman en pianist Luca Chellini kleuren de sound van het nummer op een prachtige wijze in. Vervolgens komen we bij de broeierige en donkere titeltrack 'Drop The Hammer'. Het is een modern bluesnummer waarin Kenny de juiste dosis blues, soul en funk tot één uitstekende en meeslepende sound weet te kneden. Gitaristen Ari Seder en Greg Guy zijn uitdrukkelijk aanwezig met hun edgy snarenwerk, dat door merg en been gaat. Andrea Miologos, Dana Gordon en Kimberley Johnson zorgen voor uitstekende backing vocals. 'Drop The Hammer' is een heel gevarieerd album, waarin Kenny Smith een heel breed spectrum van gebruikt.

 

 

 

 

 

 

Met 'Scratchin' Your Head' gaat Kenny de vlotte en swingende weg op. In dit soulvolle nummer zingt hij dat zijn vrouw zijn kleren maar in de tuin moet leggen, omdat hij de vorige avond een andere vrouw gevonden heeft. Luca Chellini draagt het nummer met zijn warme Hammond klanken en hij speelt zich helemaal in de kijker met een solo om duimen en vingers bij af te likken. Naar het einde toe is het ook nog genieten van het erg knappe jammerende mondharmonicawerk van Omar Coleman. Kenny 'Beedy Eyes' Smith zorgt voor de opwindende drumbeat in het zwoele en funky 'What In The World'. Bassist Felton Crews met zijn knappe funky baslijn en gitaristen Ari Seeder en Greg Guy met hun korte Wah Wah gestuurde funky snaren riffjes verstevigen die funky sound nog meer. Hetzelfde kan gezegd worden van toetsenist Luca Chellini die zowel op het orgel als op zijn clavinet weet te schitteren. Misschien is het voor een paar mensen ook interessant om te weten dat gitarist Greg Guy, die op het album op drie songs te horen is, de zoon is van Buddy Guy. Het meer dan vijf minuten durende 'No Need Brotha'' is een schitterende slowblues. Ook hier weer weten gitaristen Ari Seder en Greg Guy te bekoren met een uiterst gevoelvolle gitaar solo. De warme Hammond B3 klanken van Luca Chellini zijn het gehele nummer uitstekend en overvloedig aanwezig. De vette en swingende funky rocker 'Puppet On The String' brengt meteen weer heel wat leven en ritme in het album. Kenny Smith weet het nummer overtuigend te zingen en de prachtige en soulvolle stemmen van Andrea Miologos, Dana Gordon en Kimberly Johnson zorgen voor de perfecte ondersteuning en aanvulling van de lead vocals. Bassist Felton Crews en drummer Kenny Smith zorgen voor de opwindende funky groove en gitarist Ari Seder haalt verschroeiend uit op zijn sixstring. Het voortreffelijke mondharmonica werk komt deze keer van de schitterende vrouwelijke mondharmonicaspeelster Sugar Blue.

 

 

 

 

 

 

Relaxen kan je daarna op de vloeiende blues shuffle 'Keep On Pretending', dat gekruid wordt met prima solowerk van gitarist Billy Flynn, pianist Luca Chellini en mondharmonicaspeler Omar Coleman. Bassist Felton Crews weet nogmaals te bekoren met een schitterende baslijn in het funky getinte 'Living Fast', waarin ook Sugar Blue zich weer de longen uit het lijf blaast op de bluesharp en waarin gastgitarist Guy King zich meteen in de kijker speelt met een prachtige splijtende gitaar solo. Het erg dansbare 'Second Hand Woman' is een swingende rocker, die beheerst wordt door het machtige mondharmonicawerk van Omar Coleman en het schitterende toetsenwerk op de piano van Luca Chellini. Met veel overtuiging en ook wat boosheid in haar krachtige stem vraagt zangeres Kimberley Johnson in 'One Big Frown' zich af waarom ze zo slecht behandeld wordt. Dit is een stevige bluesrocker en de verschroeiende en scheurende gitaar solo van Nelson Strange in het tweede gedeelte van het nummer gaat door merg en been. Het album wordt afgesloten met de instrumentale bluesballade 'Moment Of Silence', waarin de hoofdrollen zijn weggelegd voor gitarist Guy King met een intens mooie en gevoelvolle snarensolo, voor het subtiele, prachtige pianospel van Luca Chellini en voor de steeds weer bekorende Omar Coleman op de mondharmonica. 'Drop The Hammer' van Kenny 'Beedy Eyes' Smith & The House Bumpers is een heel gevarieerd en verrassend album. Deze twee factoren bepalen de sterkte van het album, maar zijn eveneens de achillespees. Omdat Kenny zoveel variatie in zijn muziek heeft en ook in ieder nummer zoekt naar iets nieuws hoort het album in geen categorie thuis. De basis van zijn muziek is steeds blues en van daaruit gaat Kenny alle kanten op en hij probeert zo de bluesmuziek moderner te maken en daar is hij met het album 'Drop The Hammer' wel in geslaagd. (7,5/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

01. Head Pounder

02. Hey Daddy

03. Drop The Hammer

04. Scratchin’ Your Head

05. What In The World

06. No Need Brotha

07. Puppet On A String

08. Keep On Pretending

09. Living Fast

10. Second Hand Woman

11. One Big Frown

12. Moment Of Silence

 

 

Kenny 'Beedy Eyes' Smith - drums en zang

Billy Flynn - gitaar op #1,2,4,8,10 en 12, sitar op #1

Omar Coleman - mondharmonica op #1,2,4,8,10 en 12

Ari Seder - gitaar op #2,3,4,5,6,7,8,9,10 en 12

Luca Chellini - piano op #2,8,9,10 en 12, orgel op #3,4,5 en 6, clavinet op #5 en 7

Greg Guy - gitaar op #3,5 en 6

Felton Crews - bas op#2,3,4,5,6,7,8,9,10 en 12

Nelson Stange - gitaar op #11

Sugar Blue - mondharmonica op #7 en 9

Guy King - gitaar op # 9 en 12

Andrea Miologos,Dana Gordon en Kimberley Johson - backing vocals op#3,7 en 9

Kimberley Johnson - zang op #11

Mae, Clara en Theodore Smith - backing vocals op #2