KATIE HENRY - HIGH ROAD

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Singer/songwriter en multi instrumentaliste Katie Henry absorbeert de veranderende glorie van rock en bluesmuziek sinds haar ouders voor het eerst de naald op een vinylplaat plaatsten. Sinds haar muzikale opvoeding in de bergen van Noord-Jersey, tot ze zich vastbeet in het clubcircuit van New York City, Katie wist steeds haar eigen kenmerkende geluid te behouden. Of ze nu teksten en melodieën maakt, gitaarsolo's speelt op haar Gibson SG gitaar, de toetsen van een Vintage Vibe kietelt of haar favoriete bluesliedjes speelt, Katie laat altijd zien dat haar muziek geen grenzen kent. In het begin werd de muziek van Katie omschreven als soulvol en ontroerend, maar sinds ze met haar band van hoog aangeschreven New Jersey muzikanten speelt, zitten haar live optredens vol met hoogtepunten. Jim Hynes van Making A Scene Magazine schreef: Katie Henry heeft een talent om songs te schrijven die veel bluesartiesten overtreft. Haar muziek omvat een breed spectrum en gaat van roots over rhythm & blues, funk, pop tot rock. Op vijfentwintig november 2018 verscheen haar debuutalbum 'High Road' en dat album kreeg heel wat aandacht en airplay op de radiostations in de gehele USA. 'High Road' bevat tien songs, die allemaal geschreven werden door Katie Henry en Antar Goodwin.

 

 

 

 

 

 

John Ginty begint met funky getinte orgelklanken aan de opener 'Nowhere Fast', die even later een heel andere wending krijgt en verandert in een uptempo blues nummer met wervelend orgelwerk van John Ginty en splijtend gitaarwerk van Jonathan Fritz. Drummer Hector Lopez en bassist Antar Goodwin zorgen voor de verschroeiende groove. Katie beschikt over een aangename stem en weet dit opwindende uptempo nummer met veel bravoure te brengen. Het persoonlijke 'Nothing To Lose' kent verscheidene sfeerwisselingen en wordt vurig en met veel passie gezongen door Katie. Toetsenist Jon Ginty is het gehele nummer uitstekend aanwezig op het orgel. Gastmuzikant Marcus Randolph speelt zich in de schijnwerpers met zijn begeesterend spel op de pedalsteel gitaar tijdens 'Chapels'. Het nummer heeft een sterke gospel vibe en heeft een prachtige ritme versnelling naar het einde toe, waarin een geweldige mix van orgel en pedalsteel klanken voor een subliem slot zorgen. De titeltrack 'High Road' is een radiovriendelijke melodieuze country/pop song, waarin de prachtige, frisse stem van Katie volledig tot haar recht komt. Met veel passie en gevoel zingt Katie de prachtige slowblues 'Carry You', waarin toetsenvirtuoos John Ginty achter het drumstel zit. In het tweede gedeelte van dit bijna zeven minuten durende nummer is het genieten van de uitstekende gevarieerde en gevoelvolle snarensolo van gitarist Jonathan Fritz. 'Gypsy Sister' is een mooi opgebouwd nummer met verscheidene sfeer en ritmewisselingen. In het zachte melodieuze begin is het weer een genot om naar de prachtige stem van Katie te luisteren, daarna komt het refrein met zijn dwingende drums. Katie haalt na het tweede refrein uit met pittig barrelhouse pianowerk, dat even later overgenomen wordt door Jonathan Fritz die met verschroeiend en zinderend gitaarwerk bewijst dat hij een erg sterke gitarist is.

 

 

 

 

 

 

De bluesy ballade 'Dead Man's Hands' is één van de hoogtepunten van dit uitstekende debuutalbum. Drummer Moe Watson moet in dit tragere nummer zijn plaats afstaan aan Hector Lopez. De orgelklanken van John Ginty dragen het nummer en hangen als een zweem over de gehele song. Katie zorgt met korte, subtiele, maar erg mooie riffjes op de piano voor de instrumentale afwerking. Toch trekt gitaarvirtuoos Jonathan Fritz ook deze keer alle instrumentale aandacht naar zich toe met gevoelvol en vlijmscherp snarenwerk op zijn sixstring. In het funky getinte soulnummer 'Someday' strooit gastgitarist Anthony Krizan gretig rond met splijtende slide riffjes en ook zijn slide solo is van uitstekende kwaliteit. Katie Henry zingt het nummer heel overtuigend en bewijst dat ze met haar prachtige stem vele genres aan kan. De radiovriendelijke en vloeiende rocker heeft een catchy refrein dat uitnodigt om mee te zingen en gitarist Jonathan Fritz schittert en is ook hier weer een lust om naar te luisteren. De Amerikaanse sluit haar album in stijl af met het bijna zes minuten durende, funky getinte 'Takes A Lot', waarmee de zangeres ons mee op reis neemt. Drummer Moe Watson en bassist Antar Goodwin zorgen voor een heerlijke groove en de instrumentale virtuozen John Ginty en Jonathan Fritz etaleren nogmaals hun uitzonderlijke klasse. John doet dat met wervelend en imponerend toetsenwerk en Jonathan met verschroeiend snarenwerk. Ook het vocale gedeelte is weer van superkwaliteit, want Katie Henry zingt het nummer soms brutaal, soms zoet, maar steeds overtuigend en met de nodige inleving. ''High Road' van Katie Henry is een uitstekend debuutalbum. Ze bewijst niet alleen dat ze een erg goede zangeres is, maar ook dat ze een goede muzikante en songschrijfster is. Bovendien heeft ze zich laten omringen door sublieme muzikanten en als je dat alles optelt dan kan de slotsom niet anders dan positief zijn. Deze lijn doortrekken en proberen om een opvolger te maken die even goed of beter is gaat nu de moeilijkste opgave zijn voor Katie. Volgens mij heeft Katie Henry alles in huis om het te maken en ik kijk nu al reikhalzend uit naar haar tweede album en hoop dat ze binnenkort ook naar Europa komt om een reeks concerten te spelen en dat ze dan België en Nederland zeker niet vergeet aan te doen. (7,5/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. Nowhere Fast

02. Nothing to Lose

03. Chapels

04. High Road

05. Carry You

06. Gypsy Sister

07. Dead Man’s Hands

08. Someday

09. Roll Away

10. Takes a Lot

 

 

 

Katie Henry: Zang, Vintage vibe piano, akoestische piano, gitaar en clavinet

John Ginty: Orgel, melodica en percussie, Drums #5

Antar Goodwin: Bas

Maurice “Moe” Watson: Drums, 

Jonathan Fritz: Gitaar

Gastmuzikanten

Marcus Randolph: Pedalsteel #3

Billy Harvey: Backing vocals #4

Mike Buckman: Ritme gitaar #5

Hector Lopez: Drums #1,7

Anthony Krizan: Slide gitaar #8