KATIE HENRY - GET GOIN'

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Singer/songwriter en multi instrumentaliste Katie Henry absorbeert de veranderende glorie van rock en bluesmuziek sinds haar ouders voor het eerst de naald op een vinylplaat plaatsten. Sinds haar muzikale opvoeding in de bergen van Noord-Jersey, tot ze zich vastbeet in het clubcircuit van New York City, Katie wist steeds haar eigen kenmerkende geluid te behouden. Of ze nu teksten en melodieën maakt, gitaarsolo's speelt op haar Gibson SG gitaar, de toetsen van een vintage vibe kietelt of haar favoriete bluesliedjes speelt, Katie laat altijd zien dat haar muziek geen grenzen kent. In het begin werd de muziek van Katie omschreven als soulvol en ontroerend, maar sinds ze met haar band van hoog aangeschreven New Jersey muzikanten speelt, zitten haar live optredens vol met hoogtepunten. Jim Hynes van Making A Scene Magazine schreef: Katie Henry heeft een talent om songs te schrijven die veel bluesartiesten overtreft. Haar muziek omvat een breed spectrum en gaat van roots over rhythm & blues, funk, pop tot rock. Op vijfentwintig november 2018 verscheen haar debuutalbum 'High Road' en dat album kreeg heel wat aandacht en airplay op de radiostations in de gehele USA. 'High Road' bevat tien songs, die allemaal geschreven werden door Katie Henry en Antar Goodwin. Vier jaar later had dit tweetal opnieuw tien prachtige songs klaar, die allemaal een plaatsje kregen op 'On My Way', de opvolger van haar mooie debuutalbum 'High Road'. Katie Henry was samen met Ghalia Volt en Eddie 9V, de blikvanger van de Ruf Bluescaravan 2022. Vandaag verschijnt haar derde album 'Get Goin'', waarop elf songs staan. Bernard Allison schreef twee nummers voor het album en is tevens de producer van 'Get goin''. Verder staan er vijf originele, door Katie Henry geschreven nummers op het album. 'Trying' schreven Bernard en Katie samen en verder vinden we ook een paar covers op 'Get Goin''. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het album opent met het levendige uptempo nummer 'Love Like Kerosine'. Het is een cover van Scott Sharrard uit 2018. De versie van Katie Henry is iets trager dan het origineel en het heeft een lichte country vibe. 'Love Like Kerosine' heeft dankzij drummer Matt Kimathi en bassist George Moye, een lekkere groove. Katie heeft een erg goede en volle stem en ze brengt het nummer met veel overtuiging. Michael Murauer is met zijn sterke, steeds weerkerende gitaar riff  heel bepalend voor de sound van 'Love Like Kerosine'. Katie kleurt het nummer met frivool, honky tonky getint pianowerk. Met ritmisch slagwerk en voetwerk op de basdrum trekt drummer Matt Kimathi 'Jump' op gang. Even later vallen de basgitaar, de gitaar en de keyboards in. De heel aangename galm in de stem van Katie geeft het vocale gedeelte een extra touch. Wanneer iets voorbij halfweg het lange instrumentale gedeelte begint gaat het tempo de hoogte in en krijgt het nummer een stuwende groove met heerlijk toetsenwerk van Katie en Eric Cannavaro.

 

 

 

 

 

 

 

De ontroerende, piano en orgel gedreven ballade 'A Doll's Hart' is een pareltje, dat met veel gevoel en passie gezongen wordt door de prachtige stem van Katie. De gevoelvolle en fijne snarensolo van gitarist Michael Murauer past als gegoten in het nummer en neemt op perfecte wijze de zang van Katie over. Groovemaster George Moye schittert met een uitstekend groovende baslijn. Verder is er weer heerlijk solowerk te horen van gitariste Katie Perry en toetsenist Eric Cannavaro. De Chicago bluesshuffle 'Clear Vision' is het eerste nummer dat Bernard Allison schreef. Hier zingt Katie over haar muzikale helden en over wat ze geleerd van de oude bluesmeesters. Ook hier krijgen we weer een prachtige toetsensolo te horen. Het funky bluesnummer 'Voodoo Woman' is een cover van Koko Taylor. Katie weet andermaal haar eigen sterke punten te accentueren. Het blijft lekker grooven in 'The Lion's Den'. Katie leeft zich vocaal volledig in het nummer in en instrumentaal horen we regelmatig psychedelische invloeden. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Katie's prachtige stem komt misschien nog wel het best tot haar recht in de wondermooie ballades die op het album staan. Je hoort de pijn en het verdriet in Katie's stem wanneer ze de trieste, toetsen gedreven, liefdesballade 'Wake Up Time' zingt. In de emotionele titeltrack 'Get Goin' Get Gone' zingt Katie dat ze vertrouwen mist in haar relatie en dat ze en vindt dat alles altijd van haar kant moet komen. Ze beseft dat ze beter alleen af is en haar besluit om te vertrekken staat vast. 'Get Goin' Get Gone' heeft een leuke melodie en een mooie baslijn. Het tweede nummer dat producer Bernard Allison voor het album schreef is het instrumentale 'Bayou Boogie', een nummer met een vrolijke melodie met Louisiana invloeden. Bernard schreef de muziek en Katie de tekst voor het funky getinte midtempo nummer 'Trying', waarin weer heel wat uitstekend toetsenwerk van Katie Henry en Eric Cannavaro te horen is. George Moye vaste bassist bij Bernard Allison schittert andermaal met een knappe baslijn. Met een snedige en scheurende  snarensolo op zijn sixstring drukt Michael Murauer zijn stempel op het nummer.

 

 

 

 

 

 

 

 

Katie Henry sluit haar nieuwe album solo af met de Blind Willie Johnson cover 'Nobody's Fault But Mine'. Alleen met haar stem en haar piano zet ze een een heel breekbare en ingetogen, maar ook heel mooie versie neer van deze bluesklassieker. Mooier kan je, je nieuwe album bijna niet afsluiten. Op elk album hoor je Katie Henry stappen zetten, grote stappen zelfs. Als je haar debuutalbum 'High Road' vergelijkt met 'Get Goin'' kan je niets anders zeggen dat haar muziek meer volwassen geworden is. Haar engelenstem en haar toetsenwerk worden steeds beter. 'Get Goin'' zou wel eens de heel grote doorbraak kunnen betekenen voor deze jonge Amerikaanse zangeres, multiinstrumentaliste en songwriter.  Hier staat de CD andermaal op repeat. (8/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01: Love Like Kerosine 

02: Jump 

03: A Doll’s Heart 

04: Clear Vision 

05: Voodoo Woman 

06: The Lion’s Den 

07: Wake Up Time 

08: Get Goin’Get Gone 

09: Bayou Boogie 

10: Trying 

11: Nobody’s Fault But Mine

 

 

 

Line-up:

Katie Henry: Zang, keyboards en gitaar

George Moye: Bas

Matt Kimathi: Drums en gitaar

Eric Cannavaro: Orgel en keyboards

Richard Pappik: Percussie

Michael Murauer: Gitaar