KAI STRAUSS - GETTING PERSONAL

Album Review

Album: 
KAI STRAUSS - GETTING PERSONAL
Artist: 
Kai Strauss
Record Label: 
Continental Blue Heaven
Style: 
Soulvolle Blues
Date: 
12/05/2017
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
KAI STRAUSS - GETTING PERSONAL
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Muzikaal groeide Kai Strauss op in het Duits blues bolwerk van Osnabrück. Kai tourde meer dan vijftien jaar aan de zijde van de Texaan Memo Gonzalez. Strauss zijn grote muzikale inspiratiebronnen zijn Buddy Guy, B.B. King en Jimmie Vaughan. Kai behaalde al drie Duitse Blues Awards (2014, 2015 en 2016) en trad al in meer dan twintig landen op. In 2014 bracht hij zijn debuutalbum 'Electric Blues' uit en een jaar later volgde 'I Go By Feel'. Volgens Kai Strauss wordt goede blues gevoed door persoonlijke ervaringen en passie en laat dat nu net de grote kwaliteiten zijn van deze zanger/gitarist en songschrijver. Sinds twaalf mei ligt zijn derde album 'Getting Personal' in de winkelrekken. Het album kwam met enige vertraging bij ons aan, maar beter laat dan nooit. 'Getting Personal' werd opgenomen in de Megaphon Tonstudios door Martin Meinshäfer en bevat elf nummers. Op het album komen verschillende bevriende muzikanten hun medewerking verlenen.
 
 
 
 
 
 
De opener 'The Blues Is Handmade' werd geschreven door Tommie Harris en is een mix van Chicago en Memphis blues. De soulvolle blazerssectie met Sax Gordon op bariton sax, Alex Lee-Clark op trompet, Brian Thomas op trombone en Martino Boni Beadle op tenor saxofoon zijn dadelijk uitdrukkelijk aanwezig en drukken hun stempel op deze opener. De schitterende warme Hammond klanken van Mo Fuhrhop helpen het nummer dragen en ze zijn ook verantwoordelijk voor het eerste geweldig solo moment van het album. Als even later Kai ook nog uitpakt met vlijmscherp snarenwerk kan het helemaal niet meer stuk. Knappe opener. Ook in de rocker 'Get The Ball Rolling' is Mo Fuhrhop uitdrukkelijk aanwezig, al is het nu op de piano. Voor de liefhebbers van rock'n roll, is dit het ideale nummer om de beentjes los te smijten. Memphis soul krijgen we in 'Did You Wrong', waarin de blazers weer uitdrukkelijk aanwezig zijn. Met zijn warme soulvolle stem weet Kai dit nummer weer goed te brengen. In de meeslepende Chicago blues shuffle 'I Ain't Buying It' is het genieten van het gruizige blaas en zuigwerk van Thomas Feldmann op de mondharmonica. Daddy Wilson neemt met zijn warme smekende gospelstem het vocale gedeelte van de blues song 'I Can't Wait' voor zijn rekening. Kai Strauss is het gehele nummer aanwezig met pittig en knap snarenwerk. Ook Thomas Feldmann op mondharmonica en Mo Fuhrhop op Hammond dragen weer op een grandioze wijze hun steentje bij aan deze erg mooie song. De gitaar van Kai en het Hammond van Mo zorgen voor de instrumentale virtuositeit in de swingende boogie 'Getting Personal', dat tevens de titeltrack is van dit derde album van Kai Strauss. Voor mij is het bluesy 'Quick Buck' één van de beste songs op het album. Het nummer wordt op een erg knappe wijze gezongen door de soulvolle stem van Kai en zijn korte gitaar riffjes zorgen voor een uitstekende instrumentale omkadering. De klasse van de blazers en van Mo Fuhrhop op de toetsen maken het helemaal compleet.
 
 
 
 
 
 
Met een bas intro trekt Kevin DuVernay het soulvolle 'What You Do' op gang. Drummer Alex Lex geeft met een paar slagen het startschot voor de andere instrumenten. Wat volgt zijn heerlijke klanken die juist gedoseerd zijn en een genot zijn om naar te luisteren. Buiten de gitaar van Kai en het Hammond van Mo, wordt deze song nog opgefleurd door een uitstekende saxofoon solo van Sax Gordon. Dat Kai Strauss een meer dan uitstekend gitarist is horen we in 'This Game Ain't Worth Playing No More', waarin de Duitser met erg gevoelvol vingerwerk uitpakt. Met 'Gotta Let You Go' komt er terug meer tempo in het album en is het genieten van deze erg sterke band en de knappe productie en mixing van Martin Meinschäfer, die we net als toetsenist Mo Fuhrhup al kennen van hun werk bij Henrik Freischlader. In 'I Gotta Let You go' is het Thomas Feldmann die alle aandacht naar zich toetrekt met een uitstekende solo op de mondharmonica, terwijl Mo Fuhrhop het instrumentale gedeelte heel mooi inkleurt met niet zo opvallend maar erg knap toetsenwerk. Met zijn meer dan negen minuten neemt 'Blues For Anne', een hommage van Kai aan zijn moeder, een belangrijke plaats in op het album 'Getting Personal'. Voor dit nummer heeft Kai ook een heel andere band rond zich, want op gitaar krijgt hij hulp van Tony Vega en de ritmesectie bestaat uit Mads Andersen op drums en Henrik Poulsen op bas. In dit intense instrumentale soulvolle blues nummer is het vooral genieten van de gitaren van Kai Strauss en Tony Vega. De verschillende gitaarklanken en stijlen die naadloos in elkaar over gaan, zonder te overdrijven en zonder elkaar te willen overtreffen maken van 'Blues For Anne' een topper. Dit geweldige nummer is meteen de afsluiter van Kai Strauss zijn erg genietbare derde album 'Getting Personal'. (8/10)
 
 
Walter Vanheuckelom
 
 
 
Line Up
Kai Strauss (vocals, guitar)
Kevin DuVernay (bass)
Alex Lex (drums)
Mo Fuhrhop (keyboards)
Thomas Feldmann (harmonica)
Special Guests:
Big Daddy Wilson (vocals – #5)
Tony Vega (guitar – #11)
Mads Andersen (drums – #11)
Henrik Poulsen (bass – #11)
Sax Gordon (baritone saxophone, tenor saxophone solos)
Alex Lee-Clark (trumpet)
Brian Thomas (trombone)
Martino Boni Beadle (tenor saxophone)
 
Tracks
The Blues Is Handmade
Get The Ball Rolling
Did You Wrong
I Ain‘t Buying It
I Can’t Wait (feat. Big Daddy Wilson)
Getting Personal
Quick Buck
What You Do (feat. Sax Gordon)
This Game Ain’t Worth Playing No More (feat. Sax Gordon)
I Gotta Let You Go
Blues For Anne (feat. Tony Vega)