JW-JONES – LIVE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

JW-Jones werd geboren op 15 juli 1980 in Ottowa, Canada. Op zijn dertiende begon hij te drummen, een paar jaar later was hij op een optreden van BB King en was hij dadelijk gefascineerd door de blues muziek en het gitaarwerk van BB King. De drums werden aan de kant geschoven en JW begon als gek gitaar te leren. In 1998 won hij een battle Of The Bands wedstrijd en in 1999 won hij de Best Guitar Riff-Off competitie. De prijs was studio tijd en die gebruikte JW om zijn debuutalbum 'Defibrillatin' op te nemen. JW-Jones was de eerste artiest die tekende bij het Northern Blues Music label, en die zouden zijn eerste vijf albums uitbrengen. Jones zijn vierde album 'Kissing In 29 Days' kreeg overal lovende kritieken. Op het volgende album 'Bluelisted' kreeg JW de kans om samen te werken met Little Charlie Baty en Junior Watson, twee van zijn grote gitaarhelden. In 2010 verscheen 'Midnight Memphis Sun' dat opgenomen werd in de befaamde Sun Studios en Jones kreeg assistentie van blues legendes Hubert Sumlin en Charlie Musselwhite. Deze laatste verklaarde dat Jones één van de beste gitaristen was die hij de laatste jaren had gehoord. Daarna tekende Jones bij Blind Pig Records en voor 'Belmont Boulevard', het eerste album dat op dat label verscheen koos JW Grammy winnaar Tom Hambridge als producer. 'Belmont Boulevard' werd een heel persoonlijk album met heel persoonlijke teksten en het werd genomineerd voor de JUNO en Maple Blues Awards in Canada. In maart en april 2016 trad JW-Jones op in Engeland, Schotland en Wales tijdens zijn eerste UK tour. In het najaar van 2016 verscheen 'High Temperature', dat werd opgenomen in de Ocean Way Studios And Pinhead Recorders in Nashville, TN met Colin Linden als producer. JW Jones is een gitarist die je live moet horen, dus mocht een live album niet ontbreken. Op 28 september verscheen het langverwachte album 'Live' met daarop elf songs. Het zijn allemaal covers die door JW Jones op zijn eigen wijze gespeeld worden.

 

 

 

 

 

 

JW Jones opent met het knappe soulvolle blues nummer 'A Memo (Nothing But Love)', een melodieuze Robert Cray cover. 'A Memo' wordt gedragen door de warme orgelklanken van Don Cummings en het heeft een heerlijk en aanstekelijk refrein. Met een uitstekende pittige gitaar solo zet Jones zelf de kers op de taart. De eerste van twee BB King covers is de bluesshuffle 'Need You So Bad'. De ritmesectie, met Will Laurin op drums en Laura Greenberg op bas, zorgen voor de stuwende groove en Don Cummings is weer constant aanwezig op het Hammond. Vooral Lauren Greenberg, die op de Maple Blues Awards 2018 bekroond werd als beste bassist, zorgt met een uitstekende vloeiende baslijn voor de perfekte basis waarop JW weer erg snedig kan uithalen op zijn sixstring. Jones is een uitstekend gitarist en beheerst zijn instrument tot in de puntjes. Zijn solo's zijn dan ook elke keer weer echte juweeltjes. Hij weet je elke keer weer te raken met zijn gevoelvol vingerwerk op de gitaar en dat is in deze 'Need You So Bad' niet anders. Aan het enthousiaste applaus te horen ben ik niet de enige die daar zo over denkt. Bassist Laura Greenberg trekt met een basintro het zes minuten durende 'I Don’t Believe A Word You Say' op gang. Deze stevige bluesrock cover kennen we we in de originele versie van Ben Harper en Charlie Musselwhite. JW maakte het nummer langer en creëerde zo ruimte die hij op een zinderende wijze invult met waanzinnig snarenwerk. Het stevige en knappe slagwerk van Will Laurin en een sublieme Laura Greenberg op de basgitaar zorgen voor de perfecte groove. Het langste nummer op het album is de Howlin' Wolf cover 'Moanin' At Midnight', dat liefst meer dan negen minuten duurt. Buiten de tekst is er niets vergelijkbaar met het origineel van Howlin' Wolf. De versie van JW is een stomende versie met verscheidene ritme en sfeerwisselingen. JW Jones trekt alle registers open op de gitaar en met zijn gevarieerd snarenwerk verkent hij een heel breed spectrum. Buddy Guy zei over JW Jones dat hij een formidabele gitarist is en een man die de blues levend houdt. Als je het geweldige gitaarwerk op dit nummer hoort dan kan je niets anders dan de woorden van Buddy Guy beamen. DE huilende wolf komt ook in de versie van Jones aan bod, maar wel iets minder nadrukkelijk dan bij Howlin' Wolf.

 

 

 

 

 

 

Ook de Bob Dylan cover 'Tonight I’ll Be Staying Here With You' weet Jones helemaal naar zijn hand te zetten. Don Cummings is weer nadrukkelijk aanwezig op de toetsen en hij bekroond zijn prachtig spel met een korte orgel solo. Het nummer ademt de sfeer van de sixties uit en de sound van het nummer doet aan The Band denken. Met tromgeroffel neemt drummer Will Laurin de intro van het swingende, jazzy 'Early Every Morning' voor zijn rekening. Dit is de tweede cover van BB King op dit album en het is weer met volle teugen genieten van het indrukwekkende gitaarwerk van Jones en van de uitstekende lopende baslijn van Laura Greenberg. Bij het beluisteren van dit nummer ga je gegarandeerd dansen. Daarna wordt het heel bluesy met de Albert King cover 'You're Gonna Need Me'. De blazers van de originele versie worden niet gemist en dat is de verdienste van JW Jones die eerst met een gevoelvolle en vingervlugge, die later overgaat in een zinderende en scheurende snarensolo weet te bekoren. Top nummer. 'Catch That Teardrop' waarmee The Five Royales in 1962 een hit hadden, blijft ook in de JW Jones versie de sfeer van de sixties uitademen. Van het blues nummer 'That's Alright' van Jimmy Rogers maakte JW een adembenemend mooie slowblues. Het erg intieme en gevoelvolle snarenwerk zal menig luisteraar kippenvel bezorgen. 'Way Down Inside' is een cover van James Hunter en dan weet je dat er heel wat blaaswerk komt bij kijken. In de swingende versie van Jones ook deze keer geen blazers, wel een toetsen, drum en gitaarsolo. Het prachtige instrumentale werk van deze klasse band doet de blazers moeiteloos vergeten. JW Jones sluit zijn live album af met de surf melodie 'I Might Not Come Home At All/ Medley', waarin hij nog zeventien riffs van klassiekers in vermengd. Zo komen ondermeer 'Walk Don't Run' van The Ventures, 'Day Tripper' van The Beatles, 'Satisfaction' van The Rolling Stones, 'Communication Breakdown' van Led Zeppelin, 'Apache' van The Shadows, 'Brown Sugar' van The Rolling Stones, 'Pretty Woman' van Roy Orbison en 'Johnny B Goode' van Chuck Berry aan bod. Het zal je dan ook niet verwonderen dat het publiek laaiend enthousiast reageert op deze gekende riffs. JW Jones weet het allemaal erg knap aan elkaar te breien en zorgt zo voor een prachtig en boeiend einde van dit album. 'Live' van JW Jones is een meer dan uitstekend album en een aanrader voor elke muziekliefhebber. Hopelijk komt deze schitterende muzikant en gitarist ook onze kant op om dit album te promoten. Voor deze muziek lopen ze in België en Nederland ook wel warm. (9/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

Tracklist:

01. A Memo (Nothun’ But Love)

02. Need You So Bad

03. I Don’t Believe A Word You Say

04. Moanin’ At Midnight

05. Tonight I’ll Be Staying Here With You

06. Early Every Morning

07. You’re Gonna Need Me

08. Catch That Teardrop

09. That’s Alright

10. Way Down Inside

11. I Might Not Come Home At All/Medley

 

 

JW Jones : Zang en gitaar

Will Laurin : Drums

Laura Greenberg : Bas

Don Cummings : Toetsen