JULIAN SAS - 7 CD BOX 2000 – 2005

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Julian Sas werd geboren in 1970 in Beneden-Leeuwen, een klein stadje in het midden van Nederland. Toen hij zes jaar was zag hij de film 'The Toronto Rock'n Roll Festival'. Daar zag hij Jerry Lee Lewis en Chuck Berry aan het werk en vanaf die dag wist Julian dat muziek maken iets was dat hij later wou doen. Zijn moeder merkte dat hij sinds dat moment nog alleen sprak en droomde van gitaren, dus gaf ze hem speelgoed gitaren. Daar was hij niet tevreden mee, hij wilde een echte gitaar. Op de leeftijd van tien was de jonge Julian in de ban van bands als Motorhead, AC/DC, Judas Priest, Iron Maiden en soortgelijke bands, die als handelsmerk luide gitaren en grote Marshall versterkers hadden en waar de energie zo uit hun muziek spatte. Sas zat steeds alleen op zijn kamer naar dat soort muziek te luisteren, de andere jongens van zijn leeftijd hadden andere interesses. Julian bleef aan zijn ouders om een echte gitaar vragen. Op twaalf jarige leeftijd kreeg hij dan eindelijk een Ibanez Les Paul, die hij nog steeds in zijn bezit heeft. Hij kreeg ook een Yahama 30 Watt versterker en vanaf dat moment was het niets anders meer dan luisteren en oefenen. Was hij niet op school, dan zat hij op zijn kamer te oefenen. Een jaar later hoorde hij muziek van Muddy Waters en die muziek raakte de jonge tiener. De gitaar is altijd een obsessie geweest voor Sas en is dat nog altijd. Zijn gevoelens kon en kan hij nog steeds het beste uiten op dat instrument. 1987 was een mijlpaal in het leven van Julian. Hij leerde een meisje kennen en dat is nu zijn vrouw en hij zag voor de eerste keer Rory Gallagher live aan het werk. Dit veranderde zijn hele leven en met Rory als grote voorbeeld begon hij aan zijn muzikale weg te timmeren.

 

 

 

 

 

Julian startte met een band en stopte twee jaar later met de school. Julian Sas had in die tijd veel verschillende jobs en hij speelde met een hoop verschillende bands en duo's. Op zesentwintig jarige leeftijd richtte hij de Julian Sas Band op, ze kregen een platencontract en het eerste album 'Where Will It End' deed het goed en ook live was The Julian Sas Band een topper. Een jaar later was er de opvolger 'A Smile To My Soul' en de trein was daarna vertrokken. De eerste vier studio albums en het live album 'Live' werden afgewerkt met Pierre de Haard op drums en Phil Poffè op bas. In 2002 bij het album 'Raged River' kwam Tenny Tahamata bij de band als bassist en in 2007 met het album 'Resurrection' kwam Rob Heijne erbij als drummer. De band beleefde hoogdagen in deze bezetting en bracht regelmatig een uitstekend nieuw album uit. Er was op sommige oudere nummers al eens een keyboard of Hammond te horen, maar op het album 'Bound To Roll' uit 2012 was de inbreng van de toetsen met Willem Van De Schoof toch redelijk groot. Bij de promotie tour die volgde op 'Bound To Roll' werd het trio een kwartet. Roland Bakker is sindsdien het vierde lid van de Julian Sas Band. Het in het voorjaar van 2016 verschenen album 'Coming Home' is het eerste album waar Roland op te horen is. Dat was in het kort de story van Julian tot nu toe. Op 21 oktober 2016 verscheen er al een vijf delige CD box '1996-2000' en nu komt met de zevendelige CD box '2000- 2005' daar een sterk vervolg op.

 

 

 

 

 

Wie de eerste box '1996-2000' in zijn bezit heeft zal het ongetwijfeld met me eens zijn dat er op deze vijf albums heel wat mooie nummers te horen zijn van Julian Sas, toch één van de belangrijkste Nederlandse bluesmuzikanten van zijn generatie. Ook in de zevendelige box '2000-2005' is het weer genieten van de sterke songs en de uitstekende muzikanten. In 2002 verscheen met 'Ragin' River' het zesde album van Julian Sas en dit is meteen ook het eerste album van deze box. 'Ragin' River' werd opgenomen met een vernieuwde band, want bassist Tenny Tahamata had de plaats ingenomen van Phil Poffè. Niet dat dit meteen grote gevolgen had voor de sound van Julian Sas, maar als je goed luisterde hoorde je toch dat met Tenny er een meer funky basgeluid te horen was. Er staan tien songs op 'Ragin' River', waarvan negen originele zelf geschreven songs en één cover, namelijk 'Mother Earth' van Memphis Slim. In deze meeslepende blues song haalt Julian uit met erg knap en vlijmscherp snarenwerk. Het album opent schitterend met 'When I Boogie', een typische Julian Sas boogie bluesrocker. Bassist Tenny Tamahata en drummer Pierre de Haard zorgen voor een stomende groove in 'Mean Old City' en 'Hard To Tell'. De titeltrack 'Ragin' River' en 'Tomorrow Is A Promise' zijn alle twee erg mooie beklijvende slowblues nummers waarin Julian's klasse als gitarist volledig tot uiting komt. Het afsluitende 'Signature Blues'

wordt door Julian gekruid met vet slide werk.

 

 

 

 

 

 

Bij de eerste persing van 'Ragin' River' was er ook een bonus CD, die de naam 'Julian Sas Acoustic' meekreeg. Op dit album stonden vijf akoestische songs die een tribute vormden voor de blueshelden van Julian Sas. De vijf nummers werden in 2001 live opgenomen in een klein theater in de buurt van Julian zijn woonplaats. Wie houdt van de traditionele blues komt op dit akoestische album zeker aan zijn trekken. Hoogtepunten zijn 'Long Distance Call' van Muddy Waters, maar vooral 'Jockey Blues' van John Lee Hooker. Op dit laatste nummer horen we een grootse Julian Sas op gitaar. Afsluiter op dit album is 'Too Much Alcohol' van Sonny Boy Williamson, maar ook Julian's Ierse gitaarheld Rory Gallagher speelde dit nummer. Julian draagt dit prachtige nummer dan ook op aan Rory. Het derde en vierde album in deze box is het dubbelalbum 'Delivered'. Dit album kwam tot stand omdat het management van Julian besloot om zowel het geluid als het beeld op te nemen van het uitverkochte release concert van 'Ragin' River', in Het Patronaat te Haarlem op 21 september 2002. Het concert verscheen op DVD en op een dubbel CD. Spijtig genoeg zit de schitterende DVD niet in deze prachtige box. 'Delivered' is een mooie uitgebalanceerde mix van eigen nummers en zorgvuldig uitgezochte covers. Het concert opent met de stomende bluesrockers 'Sugarcup Boogie' en 'Home Feeling', twee nummers die nu nog regelmatig op de setlist staan. Tijdens het verschroeiende 'Driftin' Boogie' en 'Roll On' worden alle registers open getrokken. Tenny en Pierre tonen nogmaals dat ze een perfecte ritme sectie vormen voor Julian Sas. Met 'Mother Earth' en 'Ragin' River' krijgen we in dit derde album ook weer een paar wondermooie trage nummers, waarin het intense gitaarwerk van Sas voor kippenvel zorgt.

 

 

 

 

 

 

Op CD twee van 'Delivered vinden we het prachtige 'Blues For The Lost And Found' terug, maar deze CD wordt vooral gekenmerkt door de drie songs die elk meer dan elf minuten duren. Eerst is er de Rory Gallagher cover 'I Wonder Who', waarin de Nederlander heel zijn hart en ziel legt. De passie voor Rory's muziek druipt zo van dit nummer af. Ook Jimi Hendrix zijn klassieker 'Hey Joe' duurt elf minuten en elf seconden en had wat mij betreft nog langer mogen duren. Julian, Tenny en Pierre slagen er in om elke seconde van deze bluesrock klassieker boeiend te houden. Schitterende versie. Het derde nummer van meer dan elf minuten, is een medley met 'Traveling Home', 'Bullfrog Blues' en 'Boogie Jam', waarmee Julian Sas dit machtige concert af sluit. De Nederlander laat horen dat hij zowel met de bottleneck als met zijn vingers geweldig snarenwerk kan afleveren. Er is een opmerkelijke chemie tussen Julian, Tenny en Pierre. In 2005 verscheen 'Twilight Skies Of Life' en voor de eerste keer was de Julian Sas Band een kwartet. Met Pieter van Boogaert was er een toetsenist de band komen versterken. In het begin is het wat aanpassen aan de nieuwe sound, maar al snel blijken de toetsen en de andere instrumenten een goed evenwicht te hebben gevonden. De stevige psychedelische bluesrocker 'Helping Hand' en de rockers 'One To Blame' en Devil Got My Number' zijn daar goede voorbeelden van. In 'One To blame' is het bovendien genieten van het Wah Wah gestuurd gitaarwerk van Julian en in 'Devil Got My Number' haalt hij nogmaals verschroeiend uit op zijn sixstring.

 

 

 

 

 

 

 

De twee langste nummers op 'Twilight Skies Of Life' zijn twee trage songs. 'I'm Still Crying' en 'Looking For A Friend' duren respectievelijk meer dan acht en meer dan zeven minuten. Weer weet de Nederlandse gitaarvirtuoos mij kippenvel te bezorgen met zijn gevoelvol en beklijvend snarenwerk. Het laatste album is de dubbel Live CD 'Dedication' die opgenomen werd in een uitverkocht 013 in Tilburg op 8 januari 2005. Dit concert werd opgenomen om uit te brengen als luxe 2 DVD en 2 CD set om het tienjarig bestaan van de band te vieren. Ook tijdens dit concert waren de toetsen van Pieter van Boogaert aanwezig. Drummer Pierre de Haard en bassist Tenny Tahamata bewijzen in dit concert nogmaals hun waarde voor de Julian Sas Band. Het concert opent meteen verschroeiend met 'Helpin' Hand', maar ook in het geweldige 'Driftin' Boogie' trekt het kwartet alle registers open. Deze meer dan tien minuten durende versie is zeker één van de hoogtepunten van dit meer dan uitstekende concert. Tijdens de rocker 'One To Blame' krijgen we weer rauw, door de Wah Wah pedaal gestuurd gitaarwerk te horen. Natuurlijk staan er ook weer een paar prachtige beklijvende trage songs op dit album, zoals het knappe 'Blues For J', waarin zowel Julian op gitaar als Pieter van Boogaerd op toetsen schitteren met een geweldige solo. 'Ook 'That's Enough For Me' met zijn vlijmscherp snarenwerk kan erg bekoren. CD twee opent met de aanstekelige boogie rocker 'Sugarcop Boogie' en vanaf dat moment volgt het ene hoogtepunt het andere op in dit schitterende concert.

 

 

 

 

 

 

Zo krijgen we het opwindende 'Making My Return', de beklijvende slowblues 'I'm Still Crying, een magistrale versie van 'Hey Joe', de stevige midtempo rocker 'Make My Water' en de verschroeiende afsluiter 'Tale Spreader'. Deze laatste song wordt door de fans met ritmisch handgeklap begeleid. De CD box '2000-2005' van Julian Sas is een schitterende box. Voor veel fans zal dit een mooie aanwinst zijn in hun collectie, anderen zullen langs deze weg een album dat ze nog niet hadden in hun bezit kunnen krijgen. Julian Sas telt ook veel jonge fans en die zullen door het verschijnen van de twee boxen de eerste albums in huis kunnen halen. De box '2000-2005' is trouwens een schitterend paasgeschenk voor elke bluesrock liefhebber. Wie Julian live aan het werk wil zien zal naar Nederland of Duitsland moeten. Op 16 maart is de CD release in Doornroosje te Nijmegen, op 17 maart is de Julian Sas Band te gast in Metropool te Hengelo, op 23 maart in Iduna te Drachten, op 24 maart in Zinder Podium te Tiel en op 1 april in Podium De Flux in Zaandam. Daarna trekt de band op tournee in Duitsland. (8,5/10)

 

 

 

 

 

Walter vanheuckelom